Κοινοβουλευτικός τουρισμός για μαθητευόμενους μάγους της πολιτικής στου Κασίδη το κεφάλι

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες, όταν είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται η πρόθεση της κυρίας Καρυστιανού να εμπλακεί ενεργά με την πολιτική και μάλιστα από την ιδιαίτερη θέση του αρχηγού ενός νεοσύστατου κόμματος, τοποθετηθήκαμε με σκεπτικισμό έως και απολύτως αρνητικά απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όχι γιατί τυπικά δεν έχει το δικαίωμα αυτής της επιλογής ως Ελληνίδα πολίτης η κυρία Καρυστιανού, αλλά για πολύ συγκεκριμένους πολιτικούς και μόνον λόγους που σχετίζονται ευθέως με την ουσία, την σοβαρότητα και την πολιτική αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος. Ας γίνουμε λοιπόν σαφέστεροι… Τοποθετηθήκαμε αρνητικά απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο διότι:

Πρώτον: Το ίδιο το εγχείρημα είναι πρωθύστερο και αυτή του η ιδιότητα το καθιστά εκ των πραγμάτων θνησιγενές. Το μοναδικό «ίδιον κεφάλαιο» το οποίο φαίνεται ότι καταθέτει η κυρία Καρυστιανού για την εξυπηρέτηση αυτού του εγχειρήματος, είναι η ιδιότητά της ως χαροκαμένη μητέρα. Δεν είναι ΟΥΤΕ η πολιτική της επάρκεια, την ύπαρξη της οποίας δεν μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, ΟΥΤΕ βεβαίως η πολιτική της εμπειρία, η οποία δεν προκύπτει και δεν επιβεβαιώνεται από την συνολική πολιτική της παρουσία. Καταθέτει απλώς μια ιδιότητα που είναι όντως εξαιρετικά ευαίσθητη στο επίπεδο της ανθρωπιάς και ως τέτοια απαιτεί τον σεβασμό όλων μας χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά μέχρι εκεί...

Αυτή η ιδιότητα, ΔΕΝ συνιστά επ’ ουδενί, την ολοκληρωμένη πολιτική απάντηση στις θεσμικές, πολιτικές και εθνικές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας, η διαχείριση των οποίων αυτήν την στιγμή, έχει εκχωρηθεί σε μια φαύλη έως και επικίνδυνη πολιτική εξουσία.

Η κυρία Καρυστιάνου λοιπόν, μπορεί να έχει ως άνθρωπος, την όποια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση που ενδεχομένως την κατευθύνει στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται το προσωπικό της δράμα, αλλά όλα δείχνουν ότι στην πολιτική της συμπεριφορά, ΔΕΝ αυτενεργεί. Η κυρία Καρυστιανού, φαίνεται ότι λειτουργεί «σπρωγμένη» ΚΑΙ από έναν περίγυρο ανθρώπων που διέκριναν τις όποιες προσωπικές πολιτικές της  φιλοδοξίες, έσπευσαν να την πλαισιώσουν επενδύοντας και οι ίδιοι σ’ αυτές και...

Η Διεθνής Κοινότητα οφείλει να απορρίψει την πρωτοφανή προκλητική γεωπολιτική ατιμία…

Το ότι τα πράγματα θα κατέληγαν με την ήττα της Ουκρανίας, ήταν μαθηματικά βέβαιο. Ουδείς σοβαρός αναλυτής άλλωστε θα μπορούσε να περιμένει ότι, μετά από τον τερματισμό αυτού του πολέμου, η Ουκρανία θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει με την μορφή και το μέγεθος που είχε όταν εισήλθε σε αυτόν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτός ο πόλεμος, υπήρξε αυτονόητα άνισος κατ΄αρχήν ως προς τους αριθμούς, με την τεράστια πολεμική και στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας, αποφασισμένη να εισβάλει με σκοπό να κατακτήσει μέρος μιας κυρίαρχης και ανεξάρτητης χώρας. Τα περί αντιδραστικού καθεστώτος και περί δήθεν αποναζιστικοποίησης, της Ουκρανίας, ήταν απλώς το πρόσχημα. Αλλοίμονο άλλωστε εάν η εδαφική κυριαρχία μιας χώρας καταλύεται, επειδή η πολιτική φυσιογνωμία της κυβέρνησής της, δεν αρέσει ή δεν συνάδει με την κυρίαρχη αντίληψη του περιβάλλοντός της. Άλλωστε και η ίδια η Ρωσία, που δεν δίστασε να καταφύγει σε χιτλερικές μεθόδους, με φερετζέ την «αποναζιστικοποίηση», δεν αποτελεί υπόδειγμα ούτε καν στοιχειώδους δημοκρατικής πολιτικής διαχείρισης και από αυτήν την άποψη, ΔΕΝ διαθέτει ούτε τυπικά ούτε ουσιαστικά το ηθικό ανάστημα προκειμένου να αυτοαναγορεύεται σε τιμητή και υπέρμαχο του αντιναζισμού. Η πρωταρχική αιτία αυτού του κατακτητικού πολέμου, ήταν η επιμονή της Ρωσίας να πατήσει για τα καλά πόδι, στην απεριόριστη πρόσβαση στον Εύξεινο Πόντο και στον ορυκτό πλούτο της ευρύτερης περιοχής του Ντονμπάς. Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλώς παραμύθια για ευκολόπιστους…

Υπήρξε όμως άνισος αυτός ο πόλεμος και στα ζητήματα που σχετίζονται με...

Η κωλοτούμπα κακοφορμίζει και εξελίσσεται ταχύτατα σε επικίνδυνη συστημική απειλή…

Ας μην παραμείνουμε καθηλωμένοι να κοιτάζουμε το δέντρο της «αντισυμβατικότητας» στην διαχείριση των γεωπολιτικών προκλήσεων, γιατί το δάσος κινδυνεύει να χαθεί οριστικά και αυτό το γεγονός θα επιταχύνει εξελίξεις με κόστος ανυπολόγιστο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι επιλογές Τραμπ, ανατρέπουν πλήρως το έτσι κι αλλιώς εκφυλισμένο και εν πολλοίς αποδομημένο σύστημα διεθνούς ασφάλειας και το επιτυγχάνουν «κατασκευάζοντας» με τρόπο αυθαίρετο και κατά παράβαση όλων των κανόνων, μια νέα γενιά «κεκτημένων», που θα αποθρασύνουν έτι περεταίρω τις δυνάμεις του αναθεωρητισμού και θα ενισχύσουν τα φαινόμενα της περιφερειακής αποσταθεροποίησης, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η Ουκρανία, έχει πάψει πλέον να αντιμετωπίζεται ως κυρίαρχη χώρα που δέχτηκε εισβολή και με ευθύνη της Αμερικανικής Υπερδύναμης, που θα έπρεπε από την φύση αλλά και από την θέση της να αντιμετωπίζει με ευθύνη και διορατικότητα τις προκλήσεις, συναισθανόμενη τους κινδύνους της επόμενης μέρας, η Ουκρανία αίφνης βρίσκεται αντιμέτωπη με τον de facto εδαφικό της ακρωτηριασμό, ενώ τα φαινόμενα διαφθοράς στα οποία εμπλέκεται το ευρύτερο περιβάλλον Ζελένσκι, εργαλειοποιούνται ως πρόσχημα με στόχο τον εκβιασμό της Ουκρανίας ΚΑΙ την de jure θωράκιση του εδαφικού της ακρωτηριασμού, γεγονός που ανοίγει μια εξαιρετικά επικίνδυνη Κερκόπορτα, σε ένα περιβάλλον που κάνουν πάρτι οι κάθε λογής αυτοκρατορικές ονειρώξεις.

Η ολική επαναφορά μιας καθαγιασμένης, πλήρως απενοχοποποιημένης και με προκλητική επιβράβευση του γεωπολιτικού της τυχοδιωκτισμού Ρωσίας στην θεσμική κανονικότητα του διεθνούς συστήματος, ΔΕΝ θα αποκαταστήσει ισορροπίες που κινδυνεύουν να...

Η Τουρκία διεκδικεί ρόλο… Στην Ελλάδα κυνηγάμε το χειροκρότημα και τα ζήτω…

Προφανώς οι εξελίξεις που δρομολογούνται στα ενεργειακά με την οριστικοποίηση του κάθετου διαδρόμου τροφοδοσίας της Ευρώπης με LNG, η δυναμική την οποία εμφανίζει ο επιχειρησιακός σχεδιασμός της ExxonMobil σε θαλάσσια οικόπεδα Ελληνικού και Κυπριακού ενδιαφέροντος και κυρίως η αναβίωση του σχήματος 3+1, είναι εξαιρετικά σημαντικές, κινούνται σε θετική κατεύθυνση και τροφοδοτούν μια αλυσίδα πολυδύναμων ευκαιριών την οποία πρέπει να σπεύσει να αξιοποιήσει στο έπακρο η Ελληνική πολιτική τάξη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η επανένταξη του αγωγού EastMed στην περιφερειακή Ημερήσια Διάταξη και η αυτονόητη οργανική του σύνδεση με τον IMEC, είναι το ισχυρό ταυτοτικό στοιχείο της νέας υπό διαμόρφωση περιφερειακής Αρχιτεκτονικής και η Ελλάδα οφείλει να κατανοήσει επαρκώς την σημασία της συγκεκριμένης εξέλιξης, η οποία ΔΕΝ έχει διάσταση μόνον οικονομική, αλλά ένα ευρύτερο γεωστρατηγικό αποτύπωμα, σε ένα περιβάλλον με πολλούς πρωταγωνιστές και με πλήρως επικαιροποιημένους ρόλους. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο κλειδί…

Η ανάγκη δηλαδή να κατανοήσουμε ότι, το Διατλαντικό Ενεργειακό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο με τις άκρως ενδιαφέρουσες ειδήσεις που τροφοδότησε, ΔΕΝ συνιστά επιβράβευση της έτσι κι αλλιώς ανερμάτιστης πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, οι υπουργοί της οποίας αλλά και ο ίδιος προσωπικά, μέχρι πριν από ελάχιστο καιρό κινούνταν στην γραμμή Βαρουφάκη, εκτοξεύοντας αναθέματα και αφορισμούς για τον ενεργειακό πλούτο της χώρας, αλλά την επίσημη πρώτη της κλιμάκωσης επί του πεδίου, του περιφερειακού σχεδιασμού των ΗΠΑ μέσα από τον οποίο επιδιώκεται μια ιδιότυπη αναβίωση του δόγματος το οποίο εμφύσησε στο ΝΑΤΟ ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του, ο Αγγλος λόρδος Χέιστινγκς Ισμέι. Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την αναθεωρημένη εκδοχή, ο συγκεκριμένος περιφερειακός σχεδιασμός των ΗΠΑ επιδιώκει...