Το "σύνδρομο της Βαβέλ"... η πολιτική ανατροπή και η Δημοκρατική πατριωτική Εξουσία

Από κάποιους προσδιορίζεται ως «σύνδρομο της Βαβέλ», και υπάρχουν κι εκείνοι που προσεγγίζουν χαιρέκακα το σκορποχώρι στο οποίο έχει μεταμορφωθεί το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, μετά τις αλλεπάλληλες τερατογενείς συγκολλήσεις του με διάφορες κομματικές αποφύσεις του σοσιαλδημοκρατικού αχταρμά, και υπό την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πρόβλημα ωστόσο είναι πολυσύνθετο… Δεν αφορά μονάχα στο ερμαφρόδιτο και πολλαπλά μεταλλαγμένο ΚΙΝΑΛ, αλλά στις συνολικότερες διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, και σχετίζονται με τη γενικευμένη ανασύνταξη του πολιτικού συστήματος.

Πρόκειται για ένα περιβάλλον του οποίου η έντονη κινητικότητα, αυτό το οποίο έρχεται να υπηρετήσει ως πρώτιστη ανάγκη, είναι την προσαρμογή των πρωταγωνιστών στις απαιτήσεις της διαχείρισης του χρεωκοπημένου και έξωθεν επιβληθέντος μοντέλου πολιτικής διακυβέρνησης, με τρόπο που να το οχυρώνει έναντι του κινδύνου της πολιτικής του ανατροπής.

Επομένως, τόσο η κρίση στρατηγικής που αντιμετωπίζουν οι θεσμικοί του πρωταγωνιστές, όσο και η διαρκής αναζήτηση ρόλων από το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που το υπηρέτησε, καταδεικνύουν τρία πράγματα, που...

έχουν την δική τους ιδιαίτερη πολιτική σημασία.

Το πρώτο: Είναι τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία έχει περιέλθει η ίδια η κυρίαρχη πολιτικήπου ασκείται, και η οποία παρά τα κατά καιρούς ευφυολογήματα με τα οποία επιχειρούν να την εμφανίσουν ως εν εξελίξει ή ως εν αναμονή success, έχει ουσιαστικά εξαντλήσει τα αποθέματα με τις «χάντρες» που θα μπορούσαν να «αγοράσουν» χρόνο, μέσα στον οποίο θα καθίσταται ανεκτό το αποκρουστικό της πρόσωπο.

Το δεύτερο: Είναι τα ίδια τα περιθώρια επικοινωνιακών ελιγμών τα οποία εξαντλήθηκαν, με αποτέλεσμα να καθίσταται πρακτικά και ουσιαστικά αδύνατη η οποιαδήποτε απόπειρα επένδυσης στην όποια διακριτή στρατηγική διαφορετικότητα, πάνω στην οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να οικοδομηθούν προσωπικές προοπτικές και πολιτικές καριέρες, από ένα πολιτικό προσωπικό απολύτως χειραγωγούμενο και πολιτικά αλυσοδεμένο, μέσα στη δουλοπρεπή πολιτική τους διαδρομή της πέτρινης οκταετίας.

Ο πολιτικός χυλός που προέκυψε ως υποπροϊόν αυτής της πολιτικής διαχείρισης και αυτής της πολιτικής διαδρομής, τους έχει καταστήσει όλους τραγικά ίδιους, οπότε μόνο μέσα σε διαδικασίες μιας επί τα αυτά ανακατανομής ρόλων, είναι καταδικασμένοι να αναζητήσουν διεξόδους για την προσωπική πολιτική τους επιβίωση.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν να νέμεται αυτή τη στιγμή την κυβερνητική εξουσία, και με τη δυνατότητά του να διατηρεί την ευθύνη του «διανεμητή ρόλων» στο υπό διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό, είναι φανερό πως οι φυγόκεντρες τάσεις θα ενταθούν στην σοσιαλδημοκρατική απόφυση… Η παρουσία της κ. Γενηματά θα υπόκειται σε ένα διαρκές πολιτικό και όχι μόνο ροκάνισμα… Και μια ιδιότυπη Λερναία ύδρα με πολιτικά υδροκέφαλααπό τον ΓΑΠ, μέχρι τον Βενιζέλο και από τ απόνερα του Ποταμιού μέχρι τα αντίστοιχα της ΔΗΜΑΡ, θα αναζητεί ρόλο, εισόδημα και πολιτική παρουσία με ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, χωρίς βεβαίως κομματικά φετίχ, και με παντελώς νερωμένη την «αυθεντικότητα» της πολιτικής φυσιογνωμίας στην οποίας το όνομα έπιναν νερό παλαιότερα όλοι ετούτοι.

Στο ίδιο περιβάλλον βεβαίως, και με εμφανή όχι μονάχα τη στρατηγική αλλά ακόμη και τη διαχειριστική αδυναμία της να αποπνεύσει την όποια δυναμική προκειμένου να την θέση στην υπηρεσία του συστήματος, η Ν.Δ σαν ιδιότυπη κομματική αμοιβάδα, προσδοκά να «καταπιεί» τα πήγματα  που αποχωρίζονται από την πολιτική φυγοκέντριση της χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας, προκειμένου να τα εμφανίσει ως υποτιθέμενη «πολιτική δυναμική». Όλα τα παραπάνω βεβαίως καταδεικνύουν πως…

Το τρίτο σημαντικό στοιχείο: Το οποίο συνθέτει το πάζλ της επόμενης μέρας, είναι τα τραγικά αδιέξοδα στα οποία καταδικάζεται η ζωή των ανθρώπων, και τα οποία βεβαίως στην αλληλοσύνδεσή τους με την τραγική κατάσταση στην οποία περιέρχεται η χώρα, σε ότι αφορά τη διεθνή της θέση αλλά και την γεωπολιτική της υπόσταση, συνθέτουν μια νέα κατάσταση, όχι απλά βιωματικά αποκρουστική αλλά και εθνικά επικίνδυνη, απέναντι στην οποία και για την αντιμετώπιση της οποίας, επείγει να ληφθούν συγκεκριμένες αποφάσεις.

Πριν απ’ όλα γιατί αυτή η εξέλιξη αν δεν ανακοπεί τώρα, τείνει να καταστεί μη αναστρέψιμη, με αξεπέραστο κόστος, και αυτό το κόστος θα είναι πρωτίστως εθνικό.

Κατά δεύτερον γιατί μια τέτοια εξέλιξη, μοιραία θα συνδυαστεί και με καθολική επιδείνωση των πολιτικών όρων συνολικότερα. Επομένως, ένα πολιτικό σύστημα «χυλός», προσηλωμένο απόλυτα και δεσμευμένο με τις ίδιες του τις υπογραφές στην πάση θυσία εξυπηρέτηση αλλότριων προτεραιοτήτων, θα έχει ως μονόδρομο την επιλογή ακόμη και της πολιτικής εκτροπής, μέσα από πρακτικές εκτεταμένης απαξίωσης θεσμών και πολιτικών κανόνων, προκειμένου να διατηρηθεί ο πολιτικός έλεγχος των εξελίξεων με μια κοινωνία καθηλωμένη ως προς την δυνατότητά της να αντισταθεί.

Στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία επομένως, αυτά τα φαινόμενα της πολιτικής ανασύνταξης, σε συνδυασμό με την καταφανή αδυναμία τους να ευοδωθούν, και στην απόλυτη συνάρτησή τους με τις ισχυρές γεωπολιτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα, προϊδεάζουν για την επερχόμενη καθολική αναμόρφωση που θα αφορά ΚΑΙ στην πολιτική φυσιογνωμία του τρόπου της διακυβέρνησης αλλά ΚΑΙ στο γεωπολιτικό αποτύπωμα της πατρίδας μας, μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένων ανατροπών και ευρύτατων γεωστρατηγικών ανασυντάξεων.

Η πολυσυζητημένη «μεταμνημονιακή εποχή» μέσα στην οποία θα συντριβεί ότι απέμεινε όρθιο μετά και από την ολοκλήρωση της ιεροτελεστίας θανάτου που αποκαλείται «4^η αξιολόγηση» … Η αμφιλεγόμενη μεγαλοστομία για την περήφανη εξωτερική πολιτική που «κλείνει» ανοικτά μέτωπα και ιστορικές εκκρεμότητες δεκαετιών… Οι διθύραμβοι για τις πολυδιαφημισμένεςδήθεν «στρατηγικές συμμαχίες» των οποίων οι καταστροφικές συνέπειες αποκρύπτονται συστηματικά και επιμελώς από τον Ελληνικό λαό…  Και η πολεμική κλιμάκωση η οποία ξεδιπλώνεται με τρόπους ευθύτατης αμφισβήτησης της Εθνικής μας κυριαρχίας…

Συνιστούν ένα ενιαίο πακέτο προκλήσεων… Μια δολοφονική βεντάλια απειλών, που αν δεν τσακιστεί, θα καταστρέψει τον τόπο.

Αυτή είναι η κατάσταση, και δεν νομίζουμε πως πρέπει να χάνεται χρόνος για γλαφυρότητα στις περιγραφές. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις.

• Αποφάσεις που θα καταστήσουν την Ελληνική κοινωνία, πρωταγωνίστρια στον οδικό χάρτη της πολιτικής ανατροπής.
• Αποφάσεις που θα πρέπει να ακυρώσουν άμεσα και εν τη γενέσει τους, τις κίβδηλες προσπάθειες με ψευδοανατρεπτικά συνθήματα, που αποσκοπούν στο να ακυρώσουν μέσα από αλλεπάλληλα αδιέξοδα, την οργή και την πολιτική προσδοκία των ανθρώπων.
• Αποφάσεις που θα ανακόπτουν την φιλοδοξία των καιροσκόπων οι οποίοι επιχειρούν να εκτονώνουν τις προσδοκίες και τη μαχητικότητα, σε έναν αχταρμά από κενολόγα συνθήματα, που προσβλέπουν στην αναβίωση της άθλιας βιομηχανίας παραγωγής ματαιόδοξων ανδρεικέλων του συστήματος που ΚΑΙ δοκιμάστηκαν… ΚΑΙ απέτυχαν παταγωδώς.

Οι πολιτικές δυνάμεις που ευαγγελίζονται την πολιτική ανατροπή, πρέπει να καταστούν οι αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Και για να το καταφέρουν, επιβάλλεται να δρομολογήσουν τις διαδικασίες που θα διασφαλίσουν την πολιτική τους ενότητα, στη βάση ενός ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ, ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥ και ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΟΥ προγράμματος στόχων και πολιτικών ιεραρχήσεων.

Μια πολιτική ενότητα, στην βάση μιας συγκεκριμένης και ενιαίας δέσμης στόχων με αντικείμενο την αποκαθήλωση των μνημονιακών δεσμεύσεων που στραγγαλίζουν τη χώρα, την οικονομική – παραγωγική και νομισματική της ανασύνταξη, την ουσιαστική ανάταξη της κοινωνίας με την παράλληλη αποκαθήλωση του ανάλγητου και δολοφονικού θεσμικού πλαισίου που έχει επιβληθεί, την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας, την προάσπιση της εδαφικής της ακεραιότητας, τον ριζικό και μαχητικό αναπροσανατολισμό της Εξωτερικής της πολιτικής.

Με δυο λόγια, τα ίδια τα φαινόμενα εκφυλισμού και κατάρρευσης, στην περιδίνηση των οποίων έχει παραδοθεί το δουλοπρεπές πολιτικό προσωπικό, απαιτούν και επιβάλουν να δοθεί απάντηση με όρους ανατροπής της πολιτικής του εξουσίας.

Απαιτούν και επιβάλουν να δοθεί απάντηση με όρους μαχητικής διάταξης και πολιτικού προσανατολισμού, όχι μονάχα για μια γενικόλογη και χωρίς πρόσημο πολιτική ανατροπή.

Αλλά για μια πολιτική ανατροπή που θα φέρει ανεξίτηλο και χωρίς εκπτώσεις το πρόσημο της Δημοκρατικής και Πατριωτικής Εξουσίας. Τίποτε λιγότερο από αυτό…