Στάσου μύγδαλα... Η Αμερική μας αναγνώρισε "ηγετικό ρόλο"... Ακολουθούν επικύψεις

Προφανώς υπάρχει ένα ζήτημα με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται πολλοί, και κυρίως με τα συμπεράσματα που επιχειρούν να επιβάλουν, αναφορικά με τα τεκταινόμενα στην ΝΑ Μεσόγειο και στην εγγύς γεωπολιτική μας γειτονιά…

Γράφει ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Οι εξελίξεις που σχετίζονται με τον κυβερνητικό συνασπισμό στη γειτονική Ιταλία, υπήρξαν προσφιλές εργαλείο κατευθυνόμενου πολιτικού καιροσκοπισμού, και οι κλασικοί πρωταγωνιστές της απεραντολογίας, γι’ ακόμη μια φορά μπέρδεψαν τα πεπερασμένα όρια της προσωπικής τους φαντασίωσης, με... 

την αντικειμενική πραγματικότητα που παραμένει σκληρή και αμείλικτη, και ως τέτοια δεν επιδέχεται αυθαίρετες αναγνώσεις.

Μέρος αυτών των αυθαίρετων αναγνώσεων, υπήρξε και η προσπάθεια να εμφανιστεί η Ευρωπαϊκή ελίτ ως έχουσα περιέλθει σε καθεστώς πανικού, μπροστά στις φοβερές και τρομερές ανατροπές που δήθεν θα επιφέρει στο Ευρωπαϊκό οικονομικό οικοδόμημα η πολλά υποσχόμενη πολιτική συμμαχία.

Βεβαίως, όλοι αυτοί οι κύριοι, ουδέποτε τόλμησαν να τοποθετηθούν στο κρίσιμο για το αφήγημά τους ερώτημα, γι’ αυτό και ουδέποτε μας απάντησαν για το απέναντι σε ποιους ακριβώς θεσμούς του συνολικού ευρωπαϊκού οικονομικού οικοδομήματος τοποθετείται η «αντισυστημική» συμμαχία,  και πόσο ασυμβίβαστη μπορεί να εκλαμβάνεται η όποια υποτιθέμενη αντισυστημικότητά τους.

Τι κι αν οι κύριοι Ντι Μάγιο και Σαλβίνι άρχισαν να «ψιλομαζεύουν» τα πολλά και τα βαρύγδουπα της πρώτης «διαρροής», και ταυτόχρονα να χοντρομαζεύουν την περίφημη διαγραφή χρέους ύψους 250 δις ευρώ…

Τι κι αν η ίδια η Eurostat, φρόντισε να αποκλείσει τον μη συνυπολογισμό των κρατικών ομολόγων στο χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, προκειμένου να διασφαλίσει στους αναδιπλούμενους και τη σχετική νομιμοποιητική αβάντα, ξεκαθαρίζοντας μάλιστα πως από αυτή τη διαδικασία, προφανώς και δεν εξαιρούνται ούτε τα Ιταλικά ομόλογα…

Τι κι αν ακόμη και τώρα που αποφασίστηκε πως ο ολοκαίνουριος πρωθυπουργός, θα είναι ο καθηγητής νομικής κ. Τζουζέπε Κόντε, «με εμπειρία στις επιχειρήσεις», και που με αφορμή την πρωθυπουργοποίησή του... 

• Ο μεν κ. Ντι Μάγιο διασκεδάζοντας τις ανησυχίες Ευρωπαίων αξιωματούχων, έσπευσε να δηλώσει πως:  «σε όσους στην ΕΕ μάς κριτικάρουν, τους λέω, πρώτα αφήστε μας να ξεκινήσουμε και μετά κάντε μας κριτική». 
• Ο δε κ. Σαλβίνι δήλωσε ότι «η Ευρώπη δεν πρέπει να φοβάται», προσθέτοντας ότι «έστω κι αν η χώρα θα σεβαστεί όσο γίνεται περισσότερο τις σχετικές δεσμεύσεις, η ιταλική οικονομική πολιτική θα αλλάξει, με κύριο στόχο την ανάπτυξη».

Η Τσιπροποίηση της μεγαλοστομίας, βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη στη γειτονική Ιταλία, της οποίας η «Ιερά συμμαχία» προεξόφλησε πως θα παίξει «στο ίδιο γήπεδο με τους ίδιους όρους του παιχνιδιού».

Σε ότι μας αφορά, είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα πως αν υπάρχουν «ανησυχίες» στην Ευρωπαϊκή ελίτ, αυτές δε σχετίζονται με το «φοβερό και τρομερό» οικονομικό πρόγραμμα της «Ιεράς συμμαχίας»,  αλλά με τη γεωπολιτική διάσταση ενός προβλήματος που ενδέχεται να προκύψει ως προϊόν των επιλογών της συγκεκριμένης πολιτικής σύμπραξης. Και αυτή η διάσταση δεν περιορίζεται μονάχα στις στοιχίσεις που σχετίζονται με τη βιωσιμότητα ή τη διάλυση της Ευρωζώνης αυτής καθ’ εαυτής, αλλά επεκτείνεται και στην κορυφαία σύγκρουση στρατηγικών που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ευρώπη, και αφορά σε ευρύτερες γεωστρατηγικές ανασυντάξεις στο πλευρό των ισχυρών ανταγωνιστών και όχι μόνο.

Είχαμε λοιπόν αποσαφηνίσει, πως  το πραγματικό πρόβλημα γύρω από το οποίο πρόκειται να κορυφωθεί η συζήτηση την επόμενη περίοδο, δεν είναι ο τρόμος κανενός σε αυτή τη φάση από το οικονομικό μέγεθος της τρίτης οικονομίας της Ευρωζώνης.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι το γεωπολιτικό μέγεθος της Ιταλίας, και η όποια μελλοντική θέση της ως σημαντικό γεωπολιτικό φιλέτο στον επανακαθορισμό του χάρτη των γεωστρατηγικών συμμαχιών.

Πολύ δε περισσότερο, που μετά την αποσαφήνιση της Αμερικανικής στρατηγικής αναφορικά με το Ιράν, ΚΑΙ οι τάσεις φυγοκεντρισμού θα ενδυναμώνονται και θα ταράσσουν την κλασική Ευρωπαϊκή νιρβάνα του χαρτογιακαδισμού των λογιστικών καρτελών, αλλά ΚΑΙ το ιδιότυπο μπρα ντε φερ των γεωστρατηγικών προσεταιρισμών, θα ενδυναμώνεται προϊόντος του χρόνου.

Τι κατάλαβαν απ’ όλα τούτα όμως τα αδέσποτα του παπατζή και των σκοτεινών θαλάμων που το ‘ριξαν στη «δημοσιογραφία» του υβρεολόγιου με ολίγην από κενολογία των συνθημάτων;;; ΤΙΠΟΤΕ… Απολύτως τίποτε…

• Διάβασαν έναν τίτλο… 
• Δεν διάβασαν καν το άρθρο… 
• Κατάλαβαν ότι ήθελαν, ότι μπόρεσαν, ή ότι βόλεψε τη νοσηρότητα του συλλογισμού τους, και το οποίο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη ζωή… 

Και ξεκίνησαν να χύνουν δηλητήριο παριστάνοντας τους σπουδαίους, αλλά στην ουσία επιβεβαιώνοντας την ταυτότητα συγκεκριμένων διαδρομών.

Προφανώς οι προσεγγίσεις των κονδυλοφόρων υπηρεσίας, δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές, στο μεγάλο πρόβλημα που σχετίζεται με την πλήρη κατάρρευση της Εξωτερικής πολιτικής της χώρας, εν μέσω σοβαρών γεωπολιτικών πιέσεων, και δρομολογημένων ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή.

Μιλάμε για όλους εκείνους, που την επίσκεψη Κοτζιά στις ΗΠΑ την εξέλαβαν ως παρέλαση ισότιμου συνομιλητή, και δεν είδαν έναν υπουργό πρόθυμο να πιέζεται και να ενδίδει στις στρατηγικές απαιτήσεις των Αμερικανών αναφορικά και με την Βαλκανική αλλά και με την ΝΑ Μεσόγειο.

Μιλάμε γι’ αυτούς που έκαναν παντιέρα την δήλωση – καθρεφτάκι του Στέιτ Ντηπάρτμεντ. «Ο Αμερικανός υπουργός επαίνεσε την Ελλάδα για τον ηγετικό ρόλο της στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για την αντιμετώπιση προκλήσεων στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο».

Οργασμός για τα καρφωμένα μυαλά αυτή η δήλωση…. Οργασμός εφάμιλλος της παραμύθας.Κι ας ξέρουν όλοι πως η σημασία αυτής της δήλωσης, αρκεί για να περιγράψει μόνο αυτό που έκανε η φοράδα στο αλώνι...

• Είδαν πως: «Μας αναγνωρίζουν ρόλο ηγετικό…»
• Είδαν πως: «Μας αναγνωρίζουν απόλυτη κυριαρχία στο ζωτικό μας χώρο…»
• Είδαν πως μετά από αυτά τα μεγαλεία «ανορθωνόμαστε» σαν χώρα…

Βεβαίως δεν είδαν τον Μέγα στρατηλάτη να ανασταίνεται μετά από αυτές τις δηλώσεις, και να αναλαμβάνει την πρωτοκαθεδρία  σε ολόκληρη την Ευρασία, αλλά υπάρχουν και άλλα συμβάντα, περισσότερο γήινα, τα οποία εντελώς συμπτωματικά δεν έπεσαν στην αντίληψή τους.

Δεν έπεσε στην αντίληψή τους ας πούμε ο ανοικτός εκβιασμός του κ. Πενς ο οποίος απαίτησε λύση ΤΩΡΑ διότι η Ειρήνη απειλείται στη Βαλκανική.

Δεν έπεσε στην αντίληψή τους ας πούμε, πως η μικρή Φιλιππινέζα, έχει να ξεσκονίσει μπόλικη σαβούρα στο ευρύτατο σχέδιο οργάνωσης της «ασφάλειας» όπως ακριβώς την οραματίζονται και ακριβώς όπως σκέφτονται να την συνδιασφαλίσουν οι ΗΠΑ με τους φονιάδες του Ισραήλ στην ΝΑ Μεσόγειο.

Προφανώς δεν υπέπεσαν στην αντίληψή τους, ούτε η προκλητική σιωπή, ούτε η προκλητική αδιαφορία απέναντι στους εμβολισμούς και στις διακουμβήσεις Ελληνικών σκαφών από την τουρκική προκλητικότητα.

Και προφανώς δεν άκουσαν τη βροντερή σιωπή των «προστατών» μας απέναντι στις δηλώσεις του  Χουλούσι Ακάρ, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι «αν είναι σημαντικό, θα εκπληρώσουμε κάθε καθήκον που θα μας τεθεί στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο, χωρίς δισταγμό. Κανείς δεν πρέπει να κάνει λάθος υπολογισμούς σχετικά με αυτό».

Σιωπή… Σιωπή απέραντη… Σιωπή προκλητική… Σιωπή και για τις απειλές που αγκαλιάζουν ολόκληρο το Αιγαίο σε βάρος της «ηγέτιδας»… Σιωπή και απέναντι στον επιχειρούμενο ντε φάκτο αφελληνισμό των Ιμίων με τη σιωπή της «ηγέτιδας»… Σιωπή και απέναντι στην κλιμάκωση της επιθετικότητας και των απειλών στην Κύπρο… Σιωπή και απέναντι στο νέο παραλήρημα μίσους από τον κ. Γιλντιρίμ…

Οι ΗΠΑ λοιπόν μας εμπιστεύονται παντού… ΠΡΟΣΟΧΗ… ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ… ΜΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ… 

Αυτή την ανάγνωση κάνουν οι κάθε λογής περιφερόμενες θεραπαινίδες που δεν διστάζουν μάλιστα να «αποκαλύψουν» πως  είναι τόοοσο μεγάλη η χάρη μας ως ηγέτιδας δύναμης, που ξεκινά από τον Δούναβη και φτάνει μέχρι τις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου.

Δεν ξέρω κύριοι αν απέναντι σ αυτό το παραλήρημα μπορεί να περιμένει κανείς κάποια σχόλια.

Το βέβαιο είναι πως πρέπει να ετοιμαζόμαστε όλοι για εξελίξεις εξόχως ανησυχητικές και δυσάρεστες, που δεν θα αργήσουν να μας χτυπήσουν την πόρτα.