Μνήμες και συνειρμοί.

Μια και πλησιάζει η 28η Οκτ, να πούμε και να θυμηθούμε κάποια γεγονότα? ... ή μήπως δεν επιτρέπεται γιατί ξυπνούν μνήμες και συγκροτούνται .... συνειρμοί?

Α!!! επίσης γιατί κάποιοι κυβερνητικοί, παρακυβερνητικοί, υποκυβερνητικοί, ακόλουθοι και εξαπτέρυγα, δυσανασχετούν στις εθνικές εορτές ... γενικώς?

Γιατίιι???

Του Σπύρου Καμπιώτη

-Μήπως γιατί θίγεται η Τσολακόγλια πολιτική τους η οποία είναι ίδια και απαράλλακτη με εκείνη του πολιτικού τους προγόνου Τσολάκογλου?

-Μήπως γιατί αυτός ο φασίστας ο Μεταξάς αρνήθηκε στους Ιταλούς την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων τους από τα ελληνοαλβανικά σύνορα, και την παραχώρηση αεροδρομίων, λιμανιών κλπ της χώρας για τις πολεμικές τους επιχειρήσεις? 

(Χμμμ, είπα παραχώρηση και κάτι μου θυμίζει βρε παιδί μου).

-Μήπως γιατί αυτό το εθνίκι -ο Μεταξάς πάλι-, απευθυνόμενος στους Έλληνες με διάγγελμα τους είπε, ... "Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών" ....... 

Λέμε Μήπως?

-Επίσης δεν είναι 12-13 ημέρες που πέρασαν όπου ιστορικά είχαμε την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους "φίλους" μας τους γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου του 44. 

Μήπως... άκουσε κανείς κάτι? Μία κουβέντα? Ένα ψέλλισμα βρε αδερφέ.

ΟΧΙ δεν άκουσε κανείς τίποτα, και ούτε άκουγε τα τελευταία ... 74 χρόνια.

Γιατί άραγε? 

-Μήπως γιατί οι "ελληνικές" κυβερνήσεις, οι απανταχού έσω γερμανόφιλοι (λέγε με και γεμανοτσολιά) δεν ήθελαν τότε να είχε τέτοια κατάληξη η Γερμανική επικυριαρχία και κατοχή?

Και επειδή οι Γερμανοί ήταν και είναι πάντα .. φίλοι μας και "φροντίζουν" κατάλληλα για όλους εμάς, ..... και επίσης -ξανά μέχρι να το εμπεδώσουμε καλά- επειδή οι Γερμανοί είναι φίλοι και ευεργέτες μας και τους τιμούμε ανάλογα είτε φωτογραφιζόμενοι μαζί τους (γιάσου σύντροφε Φούκτελ ή Χούφτελ), είτε ανακηρύσσοντας τους επίτιμους διδάκτορες, γιαυτό και το παρακάτω βίντεο το αφιερώνουμε εξαιρετικά στην σημερινή συγκυβέρνηση και στους πνευματικούς ταγούς του τόπου.

Άντε άλλη μία φορά παιδιά, πάμε "Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας"

Υστ. Το παρών άρθρο το αφιερώνω στην μνήμη του παππού μου Γεωργίου Ανδρουλιδάκη, Στρατιωτικού Αντιστασιακού στη μάχη της Κρήτης απέναντι στον άξονα και που για αυτή του την δράση -(που του στοίχισε ζωτικά)- μετά θάνατον, δόθηκε το όνομά του τόσο σε στρατόπεδο όσο και σε δρόμο του νομού Ρεθύμνης.