Η κλεψύδρα αδειάζει... Η αναποφασιστικότητα θα πληρωθεί...

Θα συνεχίσουμε να απεραντολογούμε για ΕΝΟΤΗΤΑ αποδεικνύοντας όμως στην πράξη πόσο ευάλωτοι είμαστε στον κατεθυνόμενο ΔΙΧΑΣΜΟ, ή θα αναλάβουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα αποπνέουν θέληση, αποφασιστικότητα, αταλάντευτη προσήλωση στη δημιουργία του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΑΜ που έχει ανάγκη ο τόπος και η Ελληνική κοινωνία για να μπει μαζικά σε εμπνευσμένους αγώνες;;; Η απόφαση είναι δική μας… Όσοι δεν μας αγάπησαν, ξέρουν καλά τι επιδιώκουν. Εμείς;;;

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Τα πράγματα έχουν οδηγηθεί πλέον σε σημείο οριακό, και κατά την άποψή μας ο καθένας οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του, και να τις αναλάβει στο σύνολό τους…

Ευθύνες οι οποίες είναι πρωτίστως πολιτικές αλλά και ιστορικές… Ευθύνες που έχουν την υποχρέωση να απαντούν στο πραγματικό διακύβευμα, και να απαντούν πειστικά και ολοκληρωμένα… Ευθύνες που σε κάθε περίπτωση οφείλουν να αντιστοιχίζονται με αυτό που πραγματικά επείγει να κριθεί από τις επιλογές της Ελληνικής κοινωνίας… Ευθύνες που οφείλουν να ακυρώσουν στην πράξη όλα όσα επιχειρούν να διεμβολίσουν και να εκτρέψουν την όποια ανατρεπτική δυναμική, διότι βρισκόμαστε ήδη στο σημείο «μηδέν», και το πιθανότερο είναι πως... 

δεν θα υπάρξει δεύτερη ιστορική ευκαιρία. 

Αλλά ακόμη και αν προκύψει, οι όροι θα είναι εντελώς διαφορετικοί, και οι πραγματικές συνθήκες θα είναι δραματικά τροποποιημένες. Και για την πατρίδα μας… Και για την Ελληνική κοινωνία.

Ο λόγος που πρέπει να υπάρξει ουσιαστική και άμεση μεταστροφή, στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε όλοι μας την πραγματικότητα… τις προκλήσεις της… και τη στάση του καθενός από μας έναντι όλων… Είναι η ίδια η αντικειμενική πραγματικότητα που δεν επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες.

• Στην Ν.Α Μεσόγειο έχει στηθεί ένα πανηγύρι. Για πολλούς αυτό το πανηγύρι είναι ενεργειακό και μετουσιώνεται σε κορυφαία οικονομική και γεωπολιτική μπίζνα. Για την πατρίδα μας ωστόσο, είναι ένα πανηγύρι προκλήσεων… ένα πανηγύρι αμφισβητήσεων πιο σωστά, που τοποθετεί στο επίκεντρό του, την ίδια την εδαφική της ακεραιότητα.

• Στα Βόρεια σύνορα της χώρας, το έκτρωμα των Πρεσπών έχει αρχίσει ήδη να ξερνά τα εξαλλαγμένα γεωπολιτικά τερατουργήματα για τα οποία είχαμε προειδοποιήσει, με τον κ. Ζάεφ και την κυβέρνησή του να πρωτοστατεί στην περαιτέρω εκφυλιστική του παραμόρφωση, και τον κ.Ράμα με το επιτελείο του, να επιχειρεί να προϊδεάσει τους πάντες για όλα όσα πρόκειται ν ακολουθήσουν στην πολύπαθη Βαλκανική.

• Η Βόρεια Ελλάδα στο σύνολό της έχει διχοτομηθεί. Ο κ. Πάιατ παίρνει κεφάλι έναντι πάντων… Οι αλυτρωτικές συμμορίες παίρνουν κι αυτές κεφάλι, ενδυναμωμένες από τα απόνερα του εκτρώματος των Πρεσπών… Και όλα δείχνουν πως ωριμάζουν εξελίξεις δυσάρεστες Και στην Ελληνική Θράκη.

• Στα Δυτικά μας «ήρεμα» σύνορα, οι αυταπάτες καταρρέουν με πάταγο, υπό την ασφυκτική πίεση δρώντων επιθετικών στρατηγικών.

• Ενώ στα Ανατολικά σύνορα το παιχνίδι χοντραίνει επικίνδυνα… Το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται το σχέδιο της ανατροπής του Διεθνούς Δικαίου διευρύνεται καθημερινά… Η εδαφική ακεραιότητα της χώρας αμφισβητείται σθεναρά… Οι αναπάντητες προκλήσεις πληθαίνουν.

Σε ένα περιβάλλον υπερπλήρες από επιθετικές και μεταβαλλόμενες στρατηγικές και αντιπαραθέσεις, η Ελλάδα εμφανίζεται να είναι ο ορισμός του απόλυτου κενού στρατηγικής, με μια καρικατούρα κυβέρνησης και έναν πρωθυπουργό μαριονέτα, που ξεφτιλίζει κάθε πολιτική ιδιότητα, έχοντας έναν απόλυτο αχταρμά στο θολωμένο μυαλό του, και μάλιστα σε βαθμό που να τον καθιστά ανίκανο να ξεχωρίσει… 

• Την εθνική ευθύνη από τη δουλοπρέπεια και το ραγιαδισμό… 
• Την εθνική ταπείνωση από την δήθεν νηφάλια και συνετή αντιμετώπιση… 
• Την αυτονόητη εθνική υποχρέωση από τον αφοριστέο εθνικισμό… 
• Την ταπεινωτική και νοσηρή εθνομηδενιστική αντίληψη από την δήθεν πολιτική ανωτερότητα… 
• Τον Α’ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο… 
• Τον Χέρμαν Γκαίρινγκ, που υπηρέτησε μεταγενέστερα την κυβέρνηση του Χίτλερ, από τον ίδιο το Χίτλερ… 
• Τον Φραγκίσκο Φερδινάρδο της Αυστρίας από τον Μουσολίνι… Τον Μπρουσίλοφ… Την Μάτα Χάρι… Τον Τάουνσετ… Τον Πούτνικ… Τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Παρασκευόπουλο… τους οποίους μπερδεύει με Κύριος οίδε ποιους.

Αυτό το πολιτικό μείγμα στη διοίκηση, για όποιον δεν το κατάλαβε ακόμη, να θυμίσουμε ότι είναι μείγμα ήττας, παράδοσης και απόλυτης υποταγής.

Και ενώ όλα τα παραπάνω μονοπωλούν σχετικά τη σκαλέτα της επικαιρότητας, η πιθανότητα της οικονομικής κατάρρευσης με την αποσύνδεση της χώρας από τον αναπνευστήρα, παραμένει ισχυρή… παραμένει δεδομένη… παραμένει διαχρονικά επίκαιρη… παρά τις όποιες περί του αντιθέτου θριαμβολογίες της κυβερνητικής καρικατούρας.

Αυτό το περιβάλλον, προφανώς έχει ανάγκη και τα πολιτικά εκτρώματα για να επιβιώσει… Γι αυτό άλλωστε φροντίζει ένα μέρος του μηχανισμού του να τα αναπαράγει και να τα ανατροφοδοτεί με το σχετικό  υλικό.

• Οι ακροδεξιές καρικατούρες και σύμπασα η ρητορική τους, παίζουν το ρόλο τους. Έναν ρόλο καταστροφικό σε μια κοινωνία που παραμένει δέσμια του θυμικού της. Έναν ρόλο συμπληρωματικό για όλους εκείνους που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τη ρητορική των ανεγκέφαλων, ως βολικό άλλοθι προκειμένου να στοχοποποιήσουν τον αγνό και άδολο πατριωτισμό των απλών καθημερινών ανθρώπων…

• Οι εθνομηδενιστικές καρικατούρες είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα σε αυτή τη χορογραφία του ενορχηστρωμένου αποπροσανατολισμού. Επιχειρούν να επενδύσουν σε έναν λόγο δήθεν νηφαλιότητας ενός κακώς νοούμενου και επίπλαστου «αντιφασισμού», και το μόνο που τελικά δεν μπορούν να συγκαλύψουν, είναι τον απόλυτο εκφασισμό της νοοτροπίας τους.

• Και προφανώς ένας μηχανισμός που αναφέρεται κατ ευθείαν στα σκοτεινά κέντρα που γνωρίζουν καλά να κάνουν παιχνίδι με την ανοχή όλων μας και να θολώνουν τα μυαλά των ανθρώπων, δουλεύει επισταμένα για να χτίσει τα δικά του φοβικά «αβαβά», περιμένοντας αφελείς και αναποφάσιστους να τσιμπήσουν.

Οι συνέπειες αυτής της «αρμονικής συνύπαρξης» των εκτρωμάτων του συστήματος και της εμπλοκής τους στην πολιτική διεργασία, είναι εμφανείς…

• Το αυθεντικό λαϊκό πατριωτικό κίνημα δεν παίρνει μπόι και μάλιστα σε συνθήκες και σε περιβάλλον που οι κίνδυνοι για την πατρίδα είναι πραγματικοί.
• Η αντιπαράθεση με τις επιλογές της εθνικής μειοδοσίας, εκφυλίζεται από κάθε λογής γραφικότητες με πανάθλια συνθηματολογία, που δεν εμπνέει το λαό και απομαζικοποιεί τις κινητοποιήσεις.
• Ενοχικά σύνδρομα και ατολμίες ενεργοποιούνται και εμποδίζουν την ανάληψη συγκεκριμένων υγιών πρωτοβουλιών που μπορούν να αναδείξουν το πλαίσιο των πολιτικών εθνικής μειοδοσίας, μέσα στο συνολικό περιβάλλον της εξάρτησης και του παρασιτικού προστατευτισμού.
• Το «αντιεθνικιστικό» ιδεολόγημα, αναγορεύεται σε επικίνδυνη εμμονή, η οποία στο διάβα της προσπερνά το κυρίαρχο. Και το κυρίαρχο είναι οι πολιτικές εθνικής μειοδοσίας. 

Εξ αιτίας αυτών αποδομείται σήμερα η χώρα, και η κακώς νοούμενη «αντιεθνικιστική» απεραντολογία, δεν δίνει απαντήσεις… δεν φωτίζει την προοπτική… δεν συμβάλει στην κλιμάκωση των αγώνων.

Μέσα σ αυτές τις συνθήκες, οφείλουμε όλοι να κάνουμε κρίσιμες επιλογές…

• Θα συρθούμε πίσω από τους ηθικούς εκβιασμούς όλων αυτών που επιμένουν να μας κρίνουν ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΑΝ αλλά ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ... 

Ή θα συναισθανθούμε το μέγεθος της ευθύνης μας που είναι ιστορική, για να τροποποιήσουμε με τις επιλογές μας τους όρους της πολιτικής πάλης;;; Η απόφαση είναι δική μας… Οι προθέσεις των επικριτών μας έχουν γίνει πέραν του δέοντος εμφανείς.

• Θα συνεχίσουμε να ομφαλοσκοπούμε τη διαφορετικότητα στις επιμέρους προσεγγίσεις μας, η οποία είναι υπαρκτή και είναι υγιές το ότι υπάρχει... 

Ή θα συνειδητοποιήσουμε πως αν δεν κορυφωθεί σήμερα η πάλη, για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ και ΑΚΕΡΑΙΑ πατρίδα, δεν θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τη διαφορετικότητά μας να μεγαλουργεί… Η απόφαση είναι δική μας… Οι άλλοι το δηλητήριο το έριξαν και θα συνεχίσουν να το ρίχνουν…

• Θα συνεχίσουμε να απεραντολογούμε για ΕΝΟΤΗΤΑ αποδεικνύοντας όμως στην πράξη πόσο ευάλωτοι είμαστε στον κατεθυνόμενο ΔΙΧΑΣΜΟ... 

Ή θα αναλάβουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα αποπνέουν θέληση, αποφασιστικότητα, αταλάντευτη προσήλωση στη δημιουργία του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΑΜ που έχει ανάγκη ο τόπος και η Ελληνική κοινωνία για να μπει μαζικά σε εμπνευσμένους αγώνες;;; Η απόφαση είναι δική μας… Όσοι δεν μας αγάπησαν, ξέρουν καλά τι επιδιώκουν. Εμείς;;;

Τι σημαίνει πως η απόφαση είναι δική μας;;; Σημαίνει πάνω απ’ όλα το αυτονόητο…

• Θα πρέπει ν αποφασίσουμε σήμερα αν θα παραμείνουμε διαχειριστές της ιδεοληπτικής μιζέριας που είναι καταδικασμένη να παραμείνει παγιδευμένη στην μικρότητα και στην ασημαντότητά της…
• Η αν θα δραπετεύσουμε από αυτήν, διεκδικώντας ρόλο πρωταγωνιστικό στη διαχείριση της κορυφαίας εθνικής πρόκλησης, που είναι η υπηρέτηση του ύψιστου στόχου ο οποίος αφορά την πατρίδα μας και το λαό μας.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια απόφαση που παίρνεται καθημερινά. Αυτό που ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ στην πράξη, οφείλεται στο ότι ανανεώνεται η εμμονή στη διαχείριση της μιζέριας…

Όταν θ αποφασίσουμε πως ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ και ΜΠΟΡΟΥΜΕ κάτι διαφορετικό, από το να σερνόμαστε άβουλοι εκεί που επιδιώκουν να μας σύρουν… Τότε οι καμπάνες θα χτυπήσουν χαρμόσυνα.

Η κλεψύδρα πάντως αδειάζει…