Ο κώδικας που ΔΕΝ έσπασαν τα "Κίτρινα γιλέκα"

Η υπερπροσδοκία συνήθως υπερδιογκώνει και την απογοήτευση. Γι αυτό εμείς επιμένουμε πως είναι καλό να κρατάνε μικρό καλάθι, όλοι αυτοί που προσπαθούν να κόψουν και να  ράψουν στα μέτρα τους, αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στη Γαλλία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Η Γαλλική κοινωνία βρίσκεται στους δρόμους…Στο Παρίσι η κατάσταση είναι έκρυθμη. Προφανώς είναι σπουδαίο… Είναι αξιόλογο… Και σίγουρα θα πρέπει να παραδειγματίσει τους πάντες, το γεγονός πως η Γαλλική κοινωνία βρίσκεται στο δρόμο αγωνιζόμενη γι ακόμη μια φορά.

Στην πολιτική αξιολόγησή μας όμως, οφείλουμε να έχουμε και μέτρο. Κυρίως οφείλουμε να έχουμε επίγνωση των πραγματικών δεδομένων που συνθέτουν τη συγκεκριμένη κατάσταση.

Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να σημειώσουμε, είναι πως η Γαλλική κοινωνία μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, εμφανίζει και ανακυκλώνει περιοδικά μια αγωνιστικότητα η οποία εξ αιτίας της έκτασης, ενίοτε της διάρκειας, αλλά και των μορφών που προσλαμβάνει, εμφανίζεται να έχει εξεγερσιακά χαρακτηριστικά αλλά αυτό δεν είναι εξέγερση.

• Δεν ήταν εξέγερση αυτό που συνέβη στο Παρίσι το 2018 με αφορμή τα πενήντα χρόνια από το Μάη του 1968…
• Δεν ήταν εξέγερση αυτό που συνέβη στο Παρίσι τον Απρίλη του 2016 με αφορμή το νομοσχέδιο για τα εργασιακά…

Και προφανώς δεν είναι εξέγερση αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα «Κίτρινα γιλέκα»…

Τα αγωνιστικά αντανακλαστικά και η μαχητική αντίδραση μιας κοινωνίας που μπορεί να είναι ώριμη μια κρίσιμη μάζα της να εξεγερθεί, δεν μπορούν να... 

προσλάβουν χαρακτήρα εξέγερσης…

• Αν δεν υιοθετούν και δεν εμπνέονται από ένα μίνιμουμ πλαίσιο πολιτικών στόχωνπου δεν θα περιορίζεται σε αποσπασματικά και μεμονωμένα αιτήματα, αλλά θα επεκτείνεται σε καθολικότερες πολιτικές ανατροπές. Και…
• Αν δεν διαθέτουν επιτελείο, μηχανισμό, ομογενοποιημένη ηγεσία, και εξεγερσιακό επιχειρησιακό σχεδιασμό.

Στη Γαλλική κοινωνία που για πολλοστή φορά αποδεικνύει πως δεν είναι καρφωμένη στον καναπέ της, αξίζουν συγχαρητήρια, και το παράδειγμα αυτού του δυναμικού κινήματός της (που είναι κίνημα των φτωχών ανθρώπων) καλό είναι ν αναζητήσουμε τρόπους ώστε να εμπνεύσει και τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς.

Θα ξαναπούμε όμως, ότι αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Δεν διαθέτει κανένα από τα τυπικά έστω χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να προσδώσουν φυσιογνωμία εξέγερσης στις δυναμικές κατά τα λοιπά κινητοποιήσεις της Γαλλικής κοινωνίας.

• Οι πρωταγωνιστές ΔΕΝ είναι κατονομαζόμενοι μέσα στο αγωνιζόμενο πλήθος…
• Οι πολιτικοί στόχοι ΔΕΝ δείχνουν να προσλαμβάνουν ‘’επιθετικά’’ χαρακτηριστικά. Περιορίζουν το επίδικο στην τιμή των καυσίμων και στην αγοραστική δύναμη των μισθών γενικά, και αυτό διευκολύνει διαχειριστικούς αντιπερισπασμούς που θα αποκλιμακώσουν την ένταση.

Οι εμπλεκόμενοι συντελεστές, είναι περισσότεροι του ενός, και πολιτικά επιχειρούν να δράσουν στο παρασκήνιο. Όχι για να κλιμακώσουν περαιτέρω την κινητοποίηση και να διευρύνουν τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, αλλά για να θερίσουν καρπούς από τις αγωνιστικές σελίδες που γράφει στους δρόμους η Γαλλική κοινωνία.

• Οι ρεπουμπλικάνοι, επιχειρούν να διεμβολίσουν το κίνημα με διαχειριστικούς αντιπερισπασμούς, προτείνοντας το πάγωμα στις τιμές των καυσίμων…
• Ο Μελανσόν, επικροτεί τις κινητοποιήσεις, με το βλέμμα στραμμένο στο κομματικό του μαγαζί, και στο ρόλο που διεκδικεί να παίξει για την νεκρανάσταση της Γαλλικής Σοσιαλδημοκρατίας. Το αυτονόητο αίτημά του για επέκταση των φόρων στη μεγάλη περιουσία, δεν συνιστά δα και επαναστατική πολιτική παρέμβαση που αξίζει τον κόπο να μνημονευτεί. Τον μνημονεύουν μονάχα όσοι φιλοδοξούν να του μοιάσουν στην πολιτική μπαγαποντιά... 

Είναι μια παρέμβαση στο πλαίσιο του συστήματος… Στην ουσία της άκρως πυροσβεστική… Και η βασική της στόχευση δεν είναι να διευκολύνει μια κοινωνία που βρίσκεται στους δρόμους να διευρύνει τα πολιτικά της αιτήματα, αλλά να δημιουργήσει συνθήκες εκτόνωσης και πλασματικής διεξόδου, που θα ξαναστείλει τους εργαζόμενους στο σπίτι τους.

Αυτός ήταν άλλωστε πάντα ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας, και ο Μελανσόν είναι απλά ένας ευπροσάρμοστος υπηρέτης της…

• Ενώ η Λεπέν, παρεμβαίνει και αυτή με τη σειρά της στο όλο σκηνικό για να διεκδικήσει την ολική της επαναφορά, στην κεντρική πολιτική σκηνή, διεκδικώντας και ρόλο στις εξελίξεις…

Μέσα σ αυτό το σκηνικό, ενεργοποιούνται και πάλι οι γνωστές – άγνωστες συμμορίες ακραίων… Ελεύθεροι σκοπευτές, με τις πραγματικές στοχεύσεις των κέντρων που τους ελέγχουν να παραμένουν αδιευκρίνιστες…Και φυσικά οι δρώντες γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί, και με τη Γερμανία… και με τη Βρετανία προφανώς συνυπάρχουν και διαμορφώνουν, μαζί με τους λοιπούς παράγοντες, ένα πολυσύνθετο πάζλ, που θα κρίνει και τη διάρκεια, και τις  μορφές, και την έκβαση αυτού του αγώνα… αλλά και τις απαντήσεις που θα επιχειρηθεί να δοθούν μετά την επιστροφή Μακρόν στο Παρίσι.

Αυτή είναι η κατάσταση στη μαχόμενη Γαλλική κοινωνία… Και αυτά είναι τα δεδομένα που την αφορούν…

• Προφανώς αυτές οι εξελίξεις καταδεικνύουν για πολλοστή φορά το πραγματικό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
• Προφανώς επιβεβαιώνουν πως το Ευρωενωσιακό οικοδόμημα βαλτώνει μέσα στα αδιέξοδά του, και έχει καταστεί άκρως απωθητικό ακόμη και για τις κοινωνίες εκείνες που μερικά χρόνια πριν θεωρούσαν πως είχαν μια πλεονεκτική θέση στις δομές του…
• Προφανώς αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία σήμερα και αύριο αλλού, είναι πρόδρομα φαινόμενα και σε κάθε περίπτωση ενδεικτικά της πραγματικής διάθεσης των κοινωνιών…

Αλλά οφείλουμε όλοι μας να έχουμε επίγνωση και της δυνατότητας του Ευρωσυστήματος να ενεργοποιεί ακόμη και κίβδηλους αντιπερισπασμούς με πέτσινους ήρωες, που δεν αμφισβητούν την ουσία του, προκειμένου να αγοράσει χρόνο σε ένα σκηνικό που τελεί υπό γεωστρατηγική ενδεχομένως και μερική δομική αναμόρφωση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν είναι τυχαίο που οι χθεσινοί υπερφίαλοι που είδαν στο πρόσωπο του Σαλβίνι τον Τσε Γκεβάρα του 2018, είναι οι ίδιοι που βαυκαλίζονται με μεγαλοστομίες για την νέα Γαλλική εξέγερση, που όπου να ‘ναι γκρεμίζει τον Μακρόν και αλλάζει άρδην τα πράγματα στην Ευρώπη.

Δεν ξέρω κύριοι αν θα κρυώσει η γλαρόσουπα, αλλά φοβούμαι πως πρέπει να θυμηθούμε όλοι πως η ‘’ΕΞΕΓΕΡΣΗ’’ έχει συγκεκριμένο κώδικα, και αυτόν το κώδικα ακόμη δεν τον έσπασαν τα ‘’Κίτρινα γιλέκα’’ της αξιοθαύμαστης κατά τα λοιπά για τους αγώνες της Γαλλικής κοινωνίας.

Η διάθεση μπορεί να περισσεύει αλλά αυτό δεν αρκεί... Το πολιτικό υποκείμενο είναι απόν… Ακόμη δυστυχώς είναι απόν…