Ο περήφανος αέρας της αυριανής δακρυσμένης μας Κυριακής

Πριν οι Πρέσπες ανοίξουν αμετάκλητα τις πύλες της Κολάσεως, αυτό που επείγει, είναι η Ελληνική κοινωνία να μεταμορφωθεί σε αποφασισμένη δύναμη καθολικής πολιτικής ανατροπής, που δεν θα στοχεύσει τίποτε λιγότερο από την ίδια την εξουσία...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η αυριανή μέρα με όποιον τρόπο θα περάσει. Και μόνο που η κοινωνία για ακόμη μια φορά θα καταδείξει την αντίθεσή της στο έκτρωμα, έχει την αξία του ως γεγονός. Η προσοχή όλων μας ωστόσο, χρειάζεται να επικεντρωθεί σε όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν μετά το τέλος της αυριανής ημέρας, γιατί το πραγματικό πρόβλημα τώρα ξεκινά.

Η πατρίδα μας θυματοποιήθηκε ήδη στο βούρκο των Πρεσπών, και ταυτόχρονα αναγορεύεται σε παράγοντας αποσταθεροποίησης για τη Βαλκανική στο σύνολό της.

Μιας αποσταθεροποίησης η οποία θα είναι πρωτόγνωρη, αφού στη συγκεκριμένη ιστορική εποχή, το γεωπολιτικό φορτίο που έχει συσσωρευτεί, διαφέρει ποιοτικά ακόμη και από αυτό της εποχής των Βαλκανικών πολέμων, λόγω και της πολυπαραγοντικής φυσιογνωμίας του... Λόγω και του χαρακτήρα των στρατηγικών αντιπαραθέσεων στο σύγχρονο κόσμο.

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει καταβαραθρωθεί σε μια εκφυλιστική περιδίνηση, από την οποία ΟΥΤΕ μπορεί, ΟΥΤΕ θα του επιτρέψουν να... 

δραπετεύσει, όλοι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την πολιτική του βουλιμία, και το ανάγκασαν να την εξαργυρώσει με την αξιοπρέπεια και την ολοκληρωτική εκχώρηση του δικαιώματος της απόλυτης επικυριαρχίας πάνω στη Γη μας και τις ζωές μας.

Οι πολιτικές επιλογές αυτού του πολιτικού προσωπικού, κατέστησαν τη χώρα συνεργό στην αυτοκατάργηση της θεσμικής της υπόστασής, και φυσικά συνένοχο έναντι πάντων, στην επερχόμενη αποσταθεροποίηση.

Την ίδια στιγμή, επικίνδυνες ιδεοληψίες, εμμονικές αντιλήψεις και μια στείρα προσκόλληση στη λογική του παρασιτικού προστατευτισμού, συνέτειναν στην καταφανή αποδυνάμωση της πατρίδας μας. Η παρασιτική πολιτική της διοίκηση, έχει ουσιαστικά απολέσει κάθε δυνατότητα, ΚΑΙ για την στρατηγική διαχείριση των γεωπολιτικών της προνομίων στην ενεργειακή σκακιέρα της ΝΑ Μεσογείου, αλλά ΚΑΙ για την ουσιαστική άσκηση στρατηγικής εποπτείας, στην αναδιατασσόμενη σκακιέρα της Βαλκανικής.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο όλων, είναι πως σε αυτή τη διαδρομή της φαιδρότητας, αυτό το πολιτικό προσωπικό πρωτοστάτησε ακόμη και στο νομικοπολιτικό ροκάνισμα των εθνικών δικαίων.

Άλλοτε ψευδόμενο συνειδητά και άλλοτε παραποιώντας επίσης συνειδητά, έσπευδε να υπερθεματίζει στον διπλωματικό και κατ επέκταση στον γεωπολιτικό στραγγαλισμό της χώρας.

Πρόκειται για την πεμπτουσία της μειοδοσίας και της καταφανώς αντεθνικής συμπεριφοράς, η οποία θα όφειλε να είχε τεθεί αυτεπάγγελτα ενώπιον του ειδικού ακροατηρίου.

Η χώρα ουσιαστικά έχει οδηγηθεί στην κατάρρευση. 

Η αξιοπρέπεια του πολιτικού προσωπικού έχει καταρρεύσει έτσι κι αλλιώς...

Ενεργητική γεωπολιτική υπόσταση δεν υφίσταται για την χώρα...

Η διπλωματική διαχείριση σε μείζονα εθνικά ζητήματα, έχει εγκλωβιστεί σε πρωτοφανή ερασιτεχνισμό και συνθλίβεται με νέα αυτοκαταστροφικά τετελεσμένα...

Ομοίως η εξωτερική πολιτική τελεί σε καθεστώς μη αναστρέψιμης κατάρρευσης...

Και όλα αυτά μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που περιπλέκεται ανεξέλεγκτα...

Με το έκτρωμα των Πρεσπών να παράγει ήδη τα πρώτα δυναμικά πεδία αστάθειας...

Με την ίδια τη χώρα να υποδεικνύεται ως υπόδειγμα ηττοπαθούς και ενδοτικής διαχείρισης διακρατικών εκκρεμοτήτων...

Με τους κορυφαίους του πλανήτη να οριοθετούν, και ενδεχομένως να ταυτοποιούν ήδη τα περιβάλλοντα των επερχόμενων συγκρούσεων...

Και ενώ το πλήρως απαξιωμένο πολιτικό προσωπικό, ετοιμάζεται για την πλέον εξευτελιστική αυτοταπείνωση της μεταπολιτευτικής του διαδρομής... Οι υψηλοί προστάτες της "μεταμνημονιακής" τρισαθλιότητας, κλιμακώνουν και πάλι τον καθολικό κοινωνικό εκβιασμό με εργαλείο τις υπό κατάρρευση "σωσμένες" τράπεζες, για να τσακίσουν ότι απέμεινε από τη ζωή των ανθρώπων.

Ο καθένας πλέον αντιλαμβάνεται, πως με αυτό το πολιτικό προσωπικό, η χώρα δεν δικαιούται να έχει στόχευση επόμενης μέρας.

Δεν δικαιούται καν να θεωρεί δεδομένη ούτε και αυτή την παρασιτική της επιβίωση, χωρίς την "μεγαλοψυχία" των δυναστών που κρατούν τον κώδικα της ζωής και το κλειδί του αναπνευστήρα.

Πριν οι Πρέσπες ανοίξουν αμετάκλητα τις πύλες της Κολάσεως, αυτό που επείγει, είναι η Ελληνική κοινωνία να μεταμορφωθεί σε αποφασισμένη δύναμη καθολικής πολιτικής ανατροπής, που δεν θα στοχεύσει τίποτε λιγότερο από την ίδια την εξουσία...

Υψηλός ο στόχος;;; Μπορεί... Αλλά χωρίς αυτόν, επόμενο βήμα δεν μπορεί να υπάρξει.

Προφανώς προϋποθέτει αποφασιστικότητα και χειραφέτηση. Σχεδιασμό, πολιτικές ανατροπές και συγκρούσεις με κατεστημένα συμφέροντα.

Προφανώς προϋποθέτει το ξήλωμα του κατοχικού δικαίου και των εξευτελιστικών κανόνων που καταδυναστεύουν την ζωή των ανθρώπων.

Προφανώς η πρώτιστη μάχη αφορά στο ξήλωμα των συμφωνιών της υποτέλειας, που έχουν ακυρώσει τη χώρα ως γεωπολιτικό μέγεθος με ρόλο ο οποίος επείγει να ανακτηθεί.

Και είναι φανερό πως όλα τούτα, είναι πολύ σπουδαία για να μπορέσουν να υπηρετηθούν από ένα πολιτικό προσωπικό που χρεωκόπησε στο βούρκο της αδίστακτης πολιτικής του βουλημίας.

Όλα τούτα, είναι κρίσιμοι παράμετροι μιας ενιαίας πολιτικής αντίληψης, που δεν στριμώχνεται σε κραυγές ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ ούτε σε θεατρινισμούς τσαρλατάνων των συστημικών ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ...

Η πολιτική ζωή του τόπου, δεν έχει ανάγκη από καινούριους "ποτάμηδες" και απολιτίκ αδέσποτα που περιφέρονται εναγωνίως από μαγαζί σε μαγαζί, χωρίς ταυτότητα και με ανταλλάξιμη πολιτική αναξιοπρέπεια.

Οι καινούριες δυνάμεις που θα σαρώσουν τη σαπίλα της δουλοπρέπειας και της μειοδοσίας, δεν μπορεί παρά να είναι καρπός μιας κοινωνίας που θα έχει καταλάβει πως αν έφτασαν τα πράγματα μέχρι εδώ, αυτό δεν ήταν θέλημα Θεού αλλά αποτέλεσμα της αντίληψης των ανθρώπων, που παρέδωσαν την τύχη της πατρίδας τους και τα κλειδιά της ζωής τους σε τσαρλατάνους... Σε τυχοδιώκτες... Σε τυχάρπαστους... 

Σε κάθε λογής καραγκιοζαραίους, που δεν θα διστάσουν να εξαργυρώσουν στο χρηματιστήριο της πολιτικής τους αποκατάστασης, ακόμη και τον περήφανο αέρα της αυριανής δακρυσμένης μας Κυριακής...