Αν δεν ανταποκριθούμε στην κορυφαία ιστορική πρόκληση, τότε κάπου εδώ θα ολοκληρωθεί και η σχέση μας με την ιστορία

Προφανώς δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στις περιγραφές, και σίγουρα είναι πολλαπλά επικίνδυνο τον να καλλιεργούνται στην Ελληνική κοινωνία επικίνδυνες αυταπάτες…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Η Ελληνική κυβέρνηση ΔΕΝ λάθεψε… ΔΕΝ παρασύρθηκε από τη γοητεία του ρόλου του αποφασισμένου παράγοντα που συνέβαλε καταλυτικά στην επίλυση μιας «ιστορικής εκκρεμότητας»… ΔΕΝ αντιμετώπισε διόλου σοβαρά – ακόμη και όταν προκλήθηκε – και με κανενός είδους δεύτερες σκέψεις, τα ‘’κακοτράχαλα’’ ζητήματα τα οποία συμπεριέλαβε στην Ελληνοσκοπιανή συμφωνία.

Η Ελληνική κυβέρνηση λειτούργησε ως ατζέντης… Ως διαχειριστικό εξάρτημα, άκρως αναγκαίο για την προώθηση συγκεκριμένων στρατηγικών επιλογών στο πλαίσιο των γεωπολιτικών της δεσμεύσεων, και το έκανε αδίστακτα ενσωματώνοντας αμετάκλητα την ίδια τη χώρα, στην αρχιτεκτονική του προβλήματος, και αυτό θα έχει συνέπειες οδυνηρές.

Είναι φανερό – και παρά τις όποιες φραστικές αντιπαραθέσεις – πως στις ίδιες γεωπολιτικές δεσμεύσεις, είναι καθηλωμένη και η συντριπτική πλειοψηφία της αντιπολίτευσης.

• Αυτός είναι και ο λόγος που η ολέθρια πορεία ΔΕΝ ανακόπηκε… 
• Αυτός είναι ο λόγος που τίποτε ΔΕΝ κατέστη δυνατόν να ανατραπεί… 
• Αυτός είναι ο λόγος που μια κορυφαία πράξη εθνικής μειοδοσίας, ΔΕΝ αποκηρύχτηκε επισήμως, δημοσίως και έναντι πάντων, αλλά περιβλήθηκε με το κύρος της εθνικής υπογραφής και με την εγκυρότητα της συνταγματικής διαδικασίας.

Η εθνική υποχώρηση που συντελέστηκε στις Πρέσπες, δεν συνιστά το κλείσιμο ενός φαύλου κύκλου, μιας... 
εθνικά ανερμάτιστης διπλωματίας που κυριολεκτικά ξεσάλωσε επί ημερών Κοτζιά. Αυτή η εθνική υποχώρηση, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου... 

• ΚΑΙ για την επιθετική απασφάλιση των καταστροφικών εθνικισμών στην Βαλκανική… 
• ΚΑΙ για την δραματική ενεργοποίηση όλων των παραγόντων που καιροφυλακτούν για την γενικευμένη της αποσταθεροποίηση… 
• ΚΑΙ για την ενδυνάμωση οργανωμένων ομάδων που δεκαετίες ολόκληρες δρουν αποσυνθετικά – αποδομητικά εντός της Ελληνικής επικράτειας.

Πρωτίστως όμως είναι μια εθνική υποχώρηση, που την επιβραβεύουν ως «υποδειγματική διαχείριση», ΚΑΙ οι πρωταγωνιστές αλλά ΚΑΙ οι μεσολαβητές που σπεύδουν να αξιοποιήσουν τα διπλωματικά και νομικοπολιτικά τετελεσμένα, για να προωθήσουν τη δραματική δομική τροποποίηση του γεωπολιτικού χάρτη σε ολόκληρη την περιοχή.

• Το Κόσοβο πλέον, έχει ‘’υπόδειγμα’’ εθνικής υπαναχώρησης, για να ευοδωθεί μια λύση που νομιμοποιεί - εν καιρώ Ειρήνης – την τροποποίηση των συνόρων.
• Η ‘’Μεγάλη Αλβανία’’,  σπεύδει να αξιοποιήσει ΚΑΙ τις Πρέσπες ΚΑΙ το Κόσοβο,για να πάψει πλέον να παραμένει ‘’φυλακισμένη’’ ως όραμα των υποστηρικτών της, και να αναβαθμιστεί σε μια νέα εφιαλτική πραγματικότητα στη Δυτική Βαλκανική…
• Η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, σπεύδει να αξιοποιήσει ΚΑΙ τις Πρέσπες, ΚΑΙ το Κόσοβο, ΚΑΙ τη ρητορική του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, για να επιβάλει ντε φάκτο ανατροπές στο καθεστώς κυριότητας στο Αιγαίο, στην Κύπρο και οσονούπω στην Θράκη.

Οι Πρέσπες επομένως, δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται απλά ως ο επίλογος μιας διπλωματικής ήττας. 

Οι Πρέσπες, ήταν η αρχή της γενικευμένης εθνικής τραγωδίας που έρχεται, και η οποία θα έχει πολυμετωπικά χαρακτηριστικά.

Η κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, δεν είναι απλά ανησυχητική. Είναι το ιδανικό πολιτικό περιβάλλον που διευκολύνει την επερχόμενη εθνική τραγωδία.

• Η κοινωνία σπρώχνεται με ευθύνη όλων, στον εθνικό διχασμό…
• Η νοσηρότητα του πολιτικού συστήματος, το οδηγεί σε μια κατάσταση πρωτοφανούς εκφυλισμού, από την οποία δείχνει αδύναμο αλλά και απρόθυμο να δραπετεύσει…
• Ο πνευματικός κόσμος της χώρας, στην πλειοψηφία του παραμένει εν υπνώσει. Και όσοι αποφασίζουν να αποτολμήσουν την όποια παρέμβαση, το κάνουν δειλά, άτολμα, με μισόλογα, και αποκρύπτοντας συστηματικά το εύρος της αλήθειας.

Όλοι αυτοί που τώρα θυμήθηκαν πως η παραχώρηση του ονόματος της «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» συνιστά εκχώρηση στοιχείου ταυτότητας της Ελλάδας ως κυρίαρχο κράτος, έχουν μεγάλη ευθύνη που ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ όταν ή περίφημη ‘’εθνική γραμμή’’ διολίσθησε στη λογική της‘’σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό περιορισμό’’.

Τι είχαν υπ’ όψιν τους δηλαδή ως ‘’σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό’’ όταν απεδέχθησαν αυτή τη διολίσθηση;;; Το ‘’Άνω Σπανοβαγγελοδημήτραινα’’;;;

Κατά τα λοιπά, η εξωτερική πολιτική της χώρας, τελεί υπό πλήρη κατάρρευση.

Οι πολιτικοί της διαχειριστές, υιοθέτησαν την επιλογή του πλήρους εθνικού της αποσυμβολισμού, και αυτό συνιστά μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.

Επικίνδυνη εξέλιξη επίσης συνιστά, η επιλογή να υποβαθμίσουν τη διπλωματία σε διαχείριση ρουτίνας, χωρίς πρόσημο, χωρίς δυναμική, χωρίς στρατηγική ατζέντα, σε μια δημοσιοσχεσίτικη ενασχόληση που απλά ξεμπερδεύει με ‘’εκκρεμότητες’’ πιστώνοντας με λάφυρα την επιθετική διπλωματία όλων των υπολοίπων.

Σε ένα περιβάλλον επομένως που η επιχειρούμενη γεωστρατηγική ανασύνταξη είναι εκτεταμένη, είναι δυναμική, οριοθετεί ‘’χώρους’’ και ζώνες επιρροής των ισχυρών οι οποίοι ενδιαφέρονται για την αποκλειστικότητα στο ασύδοτο δικαίωμα χρήσης και όχι για τις εθνικές ταυτότητες και τους καημούς των λαών…

Εκείνοι που κερδίζουν, είναι αυτοί που διεκδικούν… Αυτοί που διαθέτουν ατζέντα… Αυτοί που διαθέτουν υπόληψη… Αυτοί που δεν είναι δεδομένοι γι’ αυτό και αναγορεύονται σε υπολογίσιμοι… Είναι αυτοί που διεκδικούν να έχουν υπόσταση στην Ημερήσια Διάταξη της επόμενης μέρας, ως ενεργοί συντελεστές και όχι ως υποσημειώσεις που υπάρχουν για να θυμίζουν απλώς κάτι από το παρελθόν.

Η παρουσία λοιπόν αυτής της κυβέρνησης… Η παρουσία γενικότερα αυτού του πολιτικού προσωπικού… Μέσα σε αυτό το ασταθές περιβάλλον και με τη χώρα να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα αυτής της διακεκαυμένης γεωπολιτικής ενότητας… 

Συνιστούν το κορυφαίο πρόβλημα – παράγοντα αμετάκλητης παράλυσης, από τον οποίο αν δεν απαλλαγούμε άμεσα, η χώρα θα καταρρεύσει.

Η αντιμετώπιση επομένως των σύνθετων προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας, είναι απολύτως συνδεδεμένη με την ανάγκη της πολιτικής ανατροπής και της ανάδειξης μιας Δημοκρατικής – Πατριωτικής Εξουσίας που θα μπορεί και θα θέλει... 

• Να τροποποιήσει την ατζέντα… 
• Να προσδώσει εθνική ταυτότητα στην εξωτερική πολιτική… 
• Να επαναχαράξει ανεξίτηλες κόκκινες γραμμές στη βάση μιας πραγματικά εθνικής συμφωνίας… 
• Να οραματιστεί… 
• Να σχεδιάσει την επόμενη μέρα… Και κυρίως... 

Να αναθέσει στην κοινωνία το ρόλο του πρωταγωνιστή και του θεματοφύλακα των εξελίξεων.

Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα… Όσο αυτοί βρίσκουν τα εργαλεία για ν αγοράζουν χρόνο και να υλοποιούν τις δεσμεύσεις τους, ο υπολειπόμενος χρόνος της χώρας τελειώνει και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. 

Είναι η ουσία αυτού που συντελέστηκε στις Πρέσπες, και που θα συντελεστεί αύριο στηνΆγκυρα, μεθαύριο στα Τίρανα, και την επόμενη μέρα στη Λευκωσία.

Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντικός πατριωτικός λόγοςκαι γνήσια εθνική ανησυχία, αν υποκρίνεται πως δεν βλέπει ότι αυτή και πρωτίστως αυτή είναι η κορυφαία ιστορική πρόκληση.

Αν αυτό δεν το κατανοήσουμε, τότε κάπου εδώ θα ολοκληρωθεί και η σχέση μας με την ιστορία…

Στο σχετικό βίντεο που ακολουθεί... Όλα τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους...