Αυτοί είναι οι Εργατικοί και αυτό είναι το πολιτικό DNA των Βρετανών ψηφοφόρων.

Για να μην πετάμε στα σύννεφα και επειδή ο Ελληνισμός θα πρέπει να έχει απόλυτη επίγνωση για το πολιτικό DNA των Βρετανών, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα με αφορμή τις Βρετανικές εκλογές και την τελική επιλογή των Βρετανών ψηφοφόρων:…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρώτον: Είναι άλλο πράγμα η πολιτική εκδίκηση που οριοθετείται κάθε φορά μέσα από συγκεκριμένη εκλογική επιλογή των ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ και είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα η εκλογική συμπεριφορά των υπεύθυνων και συνειδητοποιημένων ΠΟΛΙΤΩΝ, που απαιτούν ουσιαστικές πολιτικές ανατροπές, αρχής γενομένης από την ταυτότητα του φορέα που νέμεται την εξουσία.

Η πολιτική των συντηρητικών υπήρξε καταστροφική τα τελευταία χρόνια. Ερασιτέχνες έως και τυχοδιώκτες πολιτικοί, πρωθυπουργοί και υπουργοί σε κυβερνήσεις – τσίρκο, συνέβαλαν σε αυτήν την τραγική εξέλιξη. Η πολιτική εκδίκηση των ψηφοφόρων επομένως, ήταν φυσικό να τους στρέψει σε μια εκλογική επιλογή που συνέτριψε τους Τόρρις και έφερε στην κυβερνητική εξουσία τους Εργατικούς. Θα πρέπει όμως να  συνειδητοποιήσουμε, ότι κάπου εκεί εξαντλείται το πολυδιαφημισμένο Βρετανικό εκλογικό αφήγημα και καλό θα είναι να μην έχουμε περισσότερες απαιτήσεις.

Δεύτερον: Η πολιτική ιστορία των Εργατικών, ΔΕΝ είναι ιστορία ανατροπών, συγκρούσεων και φιλολαϊκών πολιτικών. Είναι μια απολύτως συστημική ιστορία διαρκούς εξαπάτησης της Βρετανικής κοινωνίας, μια ιστορία σταθερής προσαρμογής και...

διαρκούς στοίχισης με τις απαιτήσεις του Αμερικανικού βαθέως κράτους, γι’ αυτό και το μόνο άφησαν πίσω τους οι Εργατικοί κατά τις περιόδους της δικής τους διακυβέρνησης, ήταν αίμα, καταστροφή, δυστυχία, αλλά και ένα απεχθές γεωπολιτικό αποτύπωμα που φέρνει την σφραγίδα τους σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Από την Κύπρο μέχρι την Μέση Ανατολή αλλά και ευρύτερα.

Ο Εργατικός ΥΠΕΞ και πρωθυπουργός Τζ. Κάλαχαν ήταν αυτός που έκανε γαργάρα την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, προσβλέποντας σε γρήγορη εκτόνωση της έντασης, με σκοπό την διασφάλιση του κυριαρχικού καθεστώτος των Βρετανικών βάσεων στο νησί και την διατήρηση της συνοχής της Ατλαντικής συμμαχίας.

Ο Τόνι Μπλέρ ήταν ο Εργατικός πρωθυπουργός που μετέτρεψε την Βρετανία σε μακρύ χέρι των ΗΠΑ για την επίθεση στο Ιράκ το 2003. Τις συνέπειες αυτής της επίθεσης και της συνακόλουθης αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής, τις βιώνουμε μέχρι σήμερα με τη γιγάντωση της εξτρεμιστικής τρομοκρατίας και με την ευρύτερη γεωπολιτική αποσταθεροποίηση σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή.

Οι Εργατικοί του «εμβληματικού» Τόνι Μπλέρ, υπερκέρασαν τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό των Συντηρητικών σε ότι αφορά στην Οικονομία και ταυτίστηκαν ουσιαστικά με τους πιο ακραίους νέο-συντηρητικούς των ΗΠΑ στην υλοποίηση των σχεδίων τους για τον «Νέο Αμερικανικό Αιώνα», τα οποία εκπονήθηκαν από τους Ντικ Τσένι, Ντόναλντ Ράμσφελντ, Ρίτσαρντ Περλ και Πολ Γούλφοβιτς.

Και μπορεί ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον να έκανε το παν για να το κουκουλώσει, αλλά καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι σε βάρος του Εργατικού και «ανθρωπιστή» Τόνι Μπλέρ, συστάθηκε επιτροπή για την διερεύνηση των ευθυνών του και την παραπομπή του σε διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου. «Το Ηνωμένο Βασίλειο εισέβαλε στο Ιράκ πρόωρα το 2003, πριν ο πόλεμος καταστεί ύστατη λύση, χωρίς να έχει αναζητήσει προηγουμένως μία ύστατη λύση», δήλωσε ο σερ Τζον Σίλκοτ πρόεδρος της επιτροπής έρευνας για τις συνθήκες που οδήγησαν τη χώρα να εμπλακεί στον πόλεμο στο Ιράκ.

«Φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να συμμετάσχει στην εισβολή στο Ιράκ πριν εξαντληθούν οι ειρηνικές λύσεις για τον αφοπλισμό (της Βαγδάτης). Η στρατιωτική λύση δεν ήταν αναπόφευκτη τότε», πρόσθεσε ο πρόεδρος της επιτροπής. «Μαζί σου, οτιδήποτε», είχε γράψει στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ο βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, σύμφωνα με τον σερ Τζον Σίλκοτ.

Καλό θα είναι τέλος να θυμόμαστε ότι ο Εργατικός Τόνι Μπλερ, μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στην πρωθυπουργία, ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου στην αμερικανική JP Morgan, ενώ ίδρυσε τη δική του εταιρεία συμβούλων, την Tony Blair Associates, η οποία, μαζί με την πρωθυπουργική του αναγνωρισιμότητα, του άνοιξε πολλές πόρτες χρήματος και ισχύος.

Επίλογος…

Η εκλογική επιλογή των Βρετανών, είναι μια απολύτως καθεστωτική επιλογή που εναλλάσσει την σκυτάλη της διακυβέρνησης προκειμένου να εκτονωθεί η οργή και να δοθεί η απαραίτητη πίστωση χρόνου σε ένα σύστημα που επιδιώκει να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του. ΔΕΝ συνιστά πολιτική ανατροπή… ΔΕΝ συνοδεύεται από ένα πλαίσιο απαιτήσεων ικανού να επαναπροσδιορίσει με τον όποιο τρόπο την μελλοντική πορεία της Βρετανίας… ΔΕΝ συνιστά κανενός είδους πολιτικό αντιστάθμισμα απέναντι στην διαφαινόμενη ριζοσπαστικοποίηση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων που στοχοποιούν συγκεκριμένες πολιτικές και με την εκλογική τους επιλογή απαιτούν την άμεση και δραστική ανατροπή τους.

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"