Οι εξελίξεις με την Τουρκία θα είναι απρόβλεπτες. Όχι μονάχα γιατί η δραματική επιδείνωση της νομισματικής κρίσης, εκδηλώνεται σε μια ιστορική συγκυρία ιδιαίτερα κρίσιμη για τις εσωτερικές πολιτικές διεργασίες και για το μέλλον του ιδίου του Ερντογάν…
Αλλά κυρίως διότι η επόμενη περίοδος, θεωρείται περίοδος υψηλών απαιτήσεων κατά την διάρκεια της οποίας το καθεστώς της Άγκυρας, υποχρεούται να κλιμακώσει έναν πολυδιάστατο σχεδιασμό παρατεταμένης προβολής ισχύος και σε πολλαπλά μέτωπα, στην προσπάθειά του να «κλειδώσει» ανατροπές επί του πεδίου, στο πλαίσιο της αναθεωρητικής του στρατηγικής και της επιθετικής νεο-οθωμανικής του ατζέντας.
Η διαχείριση αυτής της εξίσωσης δεν είναι μια εύκολη υπόθεση για το καθεστώς Ερντογάν. Θα απαιτήσει προσαρμογές στην τακτική… Θα επιταχύνει ανατροπές στο περιφερειακό status… Θα υπαγορεύσει την ανάγκη να δημιουργηθούν σοβαρά αντισταθμίσματα, σε μια προσπάθεια να ισοσκελιστεί η περιστολή συναλλαγματοβόρων δραστηριοτήτων και σχεδιασμών, με στρατηγικού χαρακτήρα παρεμβάσεις που θα ισχυροποιήσουν το επεκτατικό Τουρκικό γεωπολιτικό αποτύπωμα και εν τέλει την ίδια την περιφερειακή θέση της χώρας. Ενώ πάντα θα ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός τυχοδιωκτισμού με ευρύτερες προεκτάσεις.
Η Τουρκική αντιπολίτευση συσπειρώνεται στην προσπάθειά της να ανατρέψει τον Ερντογάν και την ίδια στιγμή διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι οι αναθεωρητικοί σχεδιασμοί δεν επιδέχονται εκπτώσεις και ότι οι κλονισμένες σχέσεις με τους παραδοσιακούς ισχυρούς συμμάχους - εν προκειμένω με τους Αμερικανούς - θα αποκατασταθούν με βάση την αμοιβαιότητα των συμφερόντων.
Όλα τα παραπάνω έχουν την σημασία τους, διότι η συστημική στρατηγική σκέψη της χώρας μας και μαζί της οι Έλληνες επιτελείς, οφείλουν να...