Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με κρίσιμα διλήμματα και είναι φανερό πως σύντομα θα κληθεί να πάρει πολύ συγκεκριμένες και πιθανότατα επώδυνες αποφάσεις…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥΤο μεγάλο πρόβλημα, είναι το γεγονός πως αυτή η χώρα, δεν έχει την πολυτέλεια να διατυπώνει η ίδια τα διλήμματα που την αφορούν και να αποφασίζει γι’ αυτά με γνώμονα την βέλτιστη διαχείριση σημαντικών παραμέτρων του δικού της στρατηγικού σχεδιασμού, ως αυτοδύναμος, αυτόφωτος και σοβαρός περιφερειακός δρών, σε αυτήν την εξαιρετικά σημαντική αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητη γωνιά του πλανήτη.
Η πατρίδα μας, κατά κανόνα σύρεται πίσω από αιφνιδιασμούς, διαρκείς και ανατροφοδοτούμενους εκβιασμούς, αλλά και από μια κακώς νοούμενη αντίληψη αναφορικά με τις «συμμαχικές» της υποχρεώσεις, η οποία επιστρατεύεται, όχι για να ρυθμίσει με όρους εθνικής αξιοπρέπειας τις σχέσεις της με τους πολυεθνικούς οργανισμούς στους οποίους καλώς ή κακώς συμμετέχει, αλλά για να διευκολύνει την διαχείριση της πολιτικής σταδιοδρομίας των πολιτικών της ταγών, που επιμένουν να μην απογαλακτίζονται από την λογική του παρασιτισμού, της δουλοπρέπειας και της νοσηρής αντίληψης που θεωρεί ότι η «συμμαχική» στήριξη που συμβάλει στην παραμονή τους στην εξουσία, είναι μεταξύ άλλων και μια ιδιότυπη «αντιπαροχή» για την συγκαταβατικότητα, την απόλυτη προβλεψιμότητα, την προθυμία τους και εν τέλει την δεδομένη συμπεριφορά που επιδεικνύουν, μεταξύ άλλων, ΚΑΙ σε σχέση με την διαχείριση των κρίσιμων εθνικών μας προτεραιοτήτων.
Οι ανατροπές των δεδομένων και κυρίως οι στρατηγικές ευκαιρίες που ανέδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία, διαμορφώνουν μια καινούρια κατάσταση σε ένα ευρύτατο φάσμα προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η Διεθνής τάξη. Από την φυσιογνωμία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προσλαμβάνει η κορυφαία στρατηγική σύγκρουση, μέχρι και...