Ουδείς μπορεί να προσυπογράψει ότι η μυστική διπλωματία σε συνδυασμό με το «ξορκισμένο» χτύπημα του πυραύλου στο έδαφος της Πολωνίας, θα φέρουν την αποκλιμάκωση στο μέτωπο του Ουκρανικού…
Και φυσικά ακόμη και αν επιτευχθεί αυτή η αποκλιμάκωση, παραμένουν εξαιρετικά ασαφείς οι όροι που θα διέπουν το μεταπολεμικό status στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό όμως που σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο, είναι πως την φυσιογνωμία αυτού του μεταπολεμικού status, θα την προσδιορίσει κατά βάσην, η αλυσίδα των Ρωσικών αποτυχιών στο πεδίο, η οποία όχι μονάχα καθίσταται εκ των πραγμάτων μη αναστρέψιμη, αλλά επαναπροσδιορίζει στο σύνολό τους τους όρους με τους οποίους θα μπει η Ρωσία σε μια τέτοια συζήτηση και κυρίως την διαφαινόμενη πρόθεσή της να συμβιβαστεί με την μερικώς αξιοπρεπή λύση μιας μερικώς συρρικνωμένης εδαφικά Ουκρανίας, αφήνοντας έτσι το περιθώριο να τροφοδοτηθεί σταδιακά η «όρεξη» και των υπόλοιπων διεκδικητών που εποφθαλμιούν συγκεκριμένα εδάφη της…
Η αλυσίδα αυτών των αποτυχιών στο πεδίο, οι οποίες στο σύνολό τους σηματοδότησαν την στρατηγική της ήττα και την συνακόλουθη γεωστρατηγική της υποβάθμιση, καταγράφονται συνοπτικά σε μια...
Η αποναζιστικοποίηση και κατ’ επέκταση η απο-ουκρανοποίηση δηλαδή η διαγραφή του σύγχρονου κράτους της Ουκρανίας, όπως την περιέγραψε με σαφήνεια ο ίδιος ο Ρώσος ηγέτης, αλλά και η σχετική υποστηρικτική αρθρογραφία, πρωτίστως από το πρακτορείο Ria Novosti, απέτυχε παταγωδώς. Και μπορεί η από-ουκρανοποίηση να αποτελέσει τελικά μέρος της μεταπολεμικής λύσης που θα επιδιωχτεί στο έδαφος μιας ειρηνευτικής συμφωνίας, αλλά αυτή δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με τον τρόπο και με τους όρους που επεδίωκε εξ αρχής να την επιβάλλει η Ρωσική πολιτική ηγεσία…
Ένα μήνα μετά την εισβολή είχε γίνει σαφές ότι η εκστρατεία της Ρωσίας δεν εξελίσσονταν σύμφωνα με τα πλάνα. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν περιόρισε δραματικά τις φιλοδοξίες του, κηρύσσοντας την πρώτη φάση σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωμένη. Ο στρατός αποσύρθηκε από το Κίεβο και το Τσερνίχιβ και ανασυντάχθηκε στα βορειοανατολικά. Ο κύριος στόχος ήταν τώρα η «απελευθέρωση του Ντονμπάς» – δηλαδή των δύο βιομηχανικών περιοχών της Ουκρανίας στα ανατολικά, του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ. Ο λόγος για την απόσυρση ήταν όταν οι Ρώσοι είχαν κάνει λάθος εκτιμήσεις για την ευκινησία των ουκρανικών δυνάμεων ή δεν είχαν καταφέρει να διασφαλίσουν τις γραμμές ανεφοδιασμού.
Ένα πρώιμο σύμβολο της κακής επιμελητείας της Ρωσίας ήταν μια θωρακισμένη συνοδεία 64 χιλιομέτρων που “κόλλησε” επί μέρες κοντά στο Κίεβο. Η προ ημερών υποχώρηση της Ρωσίας από τη νότια πόλη της Χερσώνας στις 11 Νοεμβρίου οφειλόταν επίσης στις κατεστραμμένες γραμμές ανεφοδιασμού και δυσλειτουργία στα συστήματα διοίκησης.
Οι δυνάμεις των φιλορώσων μαχητών είχαν ήδη καταλάβει το ένα τρίτο του Ντονμπάς το 2014 σε έναν πόλεμο που έκτοτε είχε μετατραπεί σε μια σε μεγάλο βαθμό παγωμένη σύγκρουση. Μέχρι τα τέλη Μαρτίου είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του Λουχάνσκ αλλά λίγο περισσότερο από το μισό του Ντόνετσκ.
Η κατάληψη του κατεστραμμένου λιμανιού της Μαριούπολης στο Ντόνετσκ στα μέσα Μαΐου έδωσε στον Βλαντιμίρ Πούτιν μια από τις λίγες μεγάλες του νίκες και παρείχε στη Ρωσία έναν πολύ αναγκαίο χερσαίο διάδρομο από τα σύνορα προς την Κριμαία, την ουκρανική χερσόνησο που κατέλαβε η Ρωσία το 2014.Οι ρωσικές δυνάμεις είχαν ακόμη ελπίδες να καταλάβουν περαιτέρω εδάφη στο νότο. Ένας στρατηγός είχε κάνει λόγο για προσάρτηση εδαφών κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας πέρααπό την Οδησσό προς την αποσχισθείσα περιοχή της Μολδαβίας, τον θύλακο της Υπρδνειστερίας. «Ο έλεγχος στη νότια Ουκρανία είναι μια άλλη διέξοδος προς την Υπερδνειστερία», είχε δηλώσει ο στρατηγός Ρουστάμ Μινεκάγεφ.
Στις αρχές Ιουλίου, ο Πούτιν ήταν επίσης σε θέση να διεκδικήσει τον πλήρη έλεγχο του Λουχάνσκ , καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις έχαναν έως και 50 με 100 στρατιώτες την ημέρα από τη συντριπτική δύναμη πυρός της Ρωσίας.
Όμως, η άφιξη του δυτικού πυροβολικού, ιδιαίτερα των αμερικανικών πυραύλων Himars, σύντομα ισοπέδωσε τους κόμβους επιμελητείας και τις αποθήκες οπλισμού της Ρωσίας στα ανατολικά, ενώ την ίδια ώρα βρισκόταν σε εξέλιξη η ουκρανική αντεπίθεση στη νότια περιοχή της Χερσώνας.
Τον Σεπτέμβριο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε μια «μερική επιστράτευση» περίπου 300.000 στρατιωτών με στόχο την ενίσχυση μιας γραμμής μετώπου μήκους 1.000 χιλιομέτρων στα ανατολικά. Οι Ρώσοι τράπηκαν σε μαζική φυγή απ’ τη χώρα, καθώς πλέον ο πόλεμος έμπαινε στα σπίτια τους. Tότε ήταν που ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι οι δύο ανατολικές περιοχές και δύο άλλες στο νότο – η Χερσώνα και Ζαπορίζια – προσαρτώνται στη Ρωσία, παρόλο που καμία δεν ήταν πλήρως υπό τον έλεγχο των ρωσικών στρατευμάτων. Θα ήταν “μέρος της Ρωσίας για πάντα”, είπε.
Εβδομάδες αργότερα, η Ρωσία υποχώρησε από τη Χερσώνα, τη μόνη περιφερειακή πρωτεύουσα που καταλήφθηκε στον πόλεμο της το 2022. Υπό τον νεοδιορισθέντα διοικητή των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, τον στρατηγό Σεργκέι Σουροβίκιν, η Ρωσία άλλαξε τη στρατηγική της τον Οκτώβριο και προσανατολίστηκε στην καταστροφή της μη στρατιωτικής υποδομής της Ουκρανίας, καταστρέφοντας το 40% του ηλεκτρικού της δικτύου με αεροπορικές επιδρομές σε ολόκληρη τη χώρα.
Είχε αποτύχει στο πεδίο της μάχης, έτσι τώρα ο στόχος του Κρεμλίνου ήταν να στοχεύσει το ηθικό των πολιτών.
Η απώλεια της Χερσώνας και η υποχώρηση 30.000 Ρώσων στρατιωτών από τη δεξιά όχθη του ποταμού Δνείπερου καταχωρείται στην κορυφή ενός καταλόγου ρωσικών αποτυχιών στα πεδία της μάχης που στο σύνολό τους συγκροτούν την μεγάλη εικόνα μιας εισβολής βυθισμένης στην αποτυχία.
Η απόσυρση από το Κίεβο και από το Τσερνίχιβ τον Μάρτιο ακολούθησε μια δραματική υποχώρηση στις αρχές Σεπτεμβρίου από τη βορειοανατολική περιοχή του Χάρκοβου , εγκαταλείποντας τον μεγάλο οδικό και σιδηροδρομικό κόμβο του Κουπιάνσκ και τη στρατηγική πόλη Ιζιούμ.Μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν επίσης απελευθερώσει έναν άλλο μεγάλο κόμβο, το Λίμαν , τέσσερις μήνες αφότου τον είχε καταλάβει η Ρωσία.
Οι αποτυχίες επεκτάθηκαν πέρα από το πεδίο της μάχης.
Η Ουκρανία πέτυχε μια συμβολική νίκη με τη βύθιση του ναυαρχίδας του ρωσικού ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα, Moskva , τον Απρίλιο. Εβδομάδες αργότερα οι ρωσικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να φύγουν από το φυλάκιο τους στο μικροσκοπικό Φιδονήσι, στη Μαύρη Θάλασσα. Η Κριμαία έγινε επίσης μάρτυρας μεγάλων ρωσικών αποτυχιών. Στις αρχές Οκτωβρίου, μια έκρηξη κατέστρεψε σοβαρά μια γέφυρα στο στενό του Κερτς, που χτίστηκε μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014. Αυτό το καταστροφικό χτύπημα στις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού ακολούθησε αργότερα μια ουκρανική επίθεση με drone στον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη. Αν και ο Πούτιν προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από τέτοιες αποτυχίες, η εξουσία του φαίνεται κατεστραμμένη. Μετά την επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος στον ρωσικό στόλο, το Κρεμλίνο ανέστειλε την υποστήριξή του για μια συμφωνία με τουρκική μεσολάβηση για τα πλοία σιτηρών να πλεύσουν με ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα. Αλλά όταν τα Ηνωμένα Έθνη και η Τουρκία αποφάσισαν να συνεχίσουν τις αποστολές, ο Πούτιν ήρε την αναστολή. Όπως παρατήρησε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, η διεθνής κοινότητα είχε αρνηθεί να εκβιαστεί.
Με τα περισσότερα δυνατά στοιχεία μέτρησης, ο πόλεμος της Ρωσίας αποτυγχάνει, αλλά η Μόσχα εξακολουθεί να ελέγχει όλα τα εδάφη που κατέλαβε το 2014, καθώς και τον παράκτιο διάδρομο από την Κριμαία έως τα ρωσικά σύνορα.
Η μερική επιστράτευση του Προέδρου Πούτιν δεν έχει ακόμη κάνει ουσιαστική διαφορά στο πεδίο. Για μήνες οι ρωσικές δυνάμεις προσπαθούσαν να καταλάβουν την πόλη Μπαχμούτ του Ντόνετσκ και έχουν κάνει κάποια μικρά κέρδη κοντά, αλλά είναι ένδειξη του βαθμού στον οποίο οι φιλοδοξίες τους έχουν μειωθεί. Και αν ο στόχος του Ρώσου ηγέτη ήταν πραγματικά να απωθήσει το ΝΑΤΟ, και αυτό απέτυχε επειδή η Σουηδία και η Φινλανδία υπέβαλαν αίτηση για ένταξη, ανησυχώντας από τη στρατιωτική απειλή της Μόσχας.
Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω δεν έφεραν την πολυαναμενόμενη αποδυνάμωση του ΝΑΤΟ και φυσικά δεν σηματοδότησαν την ενίσχυση της Ρωσίας, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού της ισχύος που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αυτό είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη για τους λαούς.
Την υποχρεώνουν όμως να σκεφτεί σοβαρά το πλαίσιο ενός «αξιοπρεπούς» συμβιβασμού, έχοντας η ίδια εμφανώς χαμηλωμένο τον πήχη των προσδοκιών, και αυτό αν μη τι άλλο μπορεί υπό προϋποθέσεις να συμβάλει στην άμεση και ραγδαία αποκλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων.
Το αν αυτή η προσδοκία θα ευοδωθεί, είναι κάτι το οποίο μένει να το δούμε κατά την διάρκεια των επόμενων ημερών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου