Ο χάρτης των συνόρων του αίματος και η Μέση Ανατολή

Ένας σχετικά άγνωστος χάρτης μιας ανασχεδιασμένης και αναδιαρθρωμένης Μέσης Ανατολής, που προσδιορίζεται ως «Νέα Μέση Ανατολή», κυκλοφορεί στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης και κυβερνητικές/ιδιωτικές δεξαμενές σκέψης και κύκλους χάραξης πολιτικής από τα μέσα του 2006... 

γράφει ο Saleem Akhtar Malik

Αυτός ο επανασχεδιασμένος χάρτης, επιτρέπεται να εμφανίζεται κατά καιρούς δημόσια, σε μια προσπάθεια να οικοδομηθεί συναίνεση και να προετοιμαστεί αργά το ευρύ κοινό για πιθανές, ίσως και κατακλυσμικές, αλλαγές στη Μέση Ανατολή.

Από μια ευρύτερη προοπτική, τα σύγχρονα αραβικά κράτη οφείλουν την ύπαρξή τους στη μυστική Συμφωνία Sykes-Picot που διαπραγματεύθηκε η Βρετανία και η Γαλλία, με τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ιταλίας, για να ξαναχαράξουν τα σύνορα της Μέσης Ανατολής μετά τον τεμαχισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η συμφωνία, που συνήφθη το 1916, εν μέσω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ουσιαστικά χώριζε τις οθωμανικές επαρχίες εκτός της Αραβικής Χερσονήσου σε...

περιοχές βρετανικού και γαλλικού ελέγχου και επιρροής.

Μια ξεχωριστή συνθήκη - η Συμφωνία Sazanov - Paleoloque, παραχώρησε στη Ρωσία την περιοχή της Δυτικής Αρμενίας, την Κωνσταντινούπολη και τα στενά των Δαρδανελίων. Τα μέρη της συμφωνίας για την Ανατολία καλύπτονταν από τη Συνθήκη των Σεβρών του Αυγούστου 1920. Ωστόσο, αυτές οι φιλοδοξίες ματαιώθηκαν από τον Τουρκικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1919-23 υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Οι συμμαχικές δυνάμεις ηττήθηκαν από τους Τούρκους εθνικιστές με επικεφαλής τον Κεμάλ Ατατούρκ στην εκστρατεία της Καλλίπολης (17 Φεβρουαρίου 1915 – 9 Ιανουαρίου 1916), θέτοντας τέλος στις φιλοδοξίες των Συμμάχων να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη και να ελέγξουν τα Δαρδανέλια. Λέγεται ότι, σε περίπτωση τουρκικής ήττας, ένα τρένο ήταν έτοιμο να μεταφέρει τον τελευταίο Οθωμανό χαλίφη και τα μέλη της οικογένειάς του, από την Κωνσταντινούπολη στην ενδοχώρα της Ανατολίας.

Το 1923 υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης από τις Συμμαχικές Δυνάμεις που τροποποίησε την προηγούμενη συνθήκη. Σχηματίζοντας τη σημερινή Τουρκία, η Λωζάνη προσδιόρισε τα βόρεια σύνορα της Συρίας και του Ιράκ, αγνοώντας μειονοτικές εθνοτικές ομάδες και ματαιώνοντας το κουρδικό όνειρο για το σχηματισμό ενός κυρίαρχου κράτους του Κουρδιστάν. 

Η Νέα Μέση Ανατολή 

Ο όρος «Νέα Μέση Ανατολή» επινοήθηκε τον Ιούνιο του 2006 στο Τελ Αβίβ από την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις. Στόχος του ήταν να διαλύσει τη «Γραμμή στην άμμο» που χάραξαν οι Σάικς και Πικότ κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να την αντικαταστήσει με νέα σύνορα στη Μέση Ανατολή. 

Το σενάριο «Νέα Μέση Ανατολή» εισήχθη δημόσια από την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ με την προσδοκία ότι ο Λίβανος θα ήταν το σημείο πίεσης για την επανευθυγράμμιση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής και για την απελευθέρωση των δυνάμεων του «εποικοδομητικού χάους», της βίας και του πολέμου σε όλη την περιοχή. Πρόκειται για εξελίξεις που θα χρησιμοποιηθούν με τη σειρά τους έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και το Ισραήλ να μπορέσουν να σχεδιάσουν ξανά τον χάρτη της Μέσης Ανατολής για δεύτερη φορά μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθώντας τις γεωστρατηγικές ανάγκες και τους στόχους τους.

Αυτός ο αγγλοαμερικανικός-ισραηλινός στρατιωτικός οδικός χάρτης είναι το σχέδιο για τη χρήση της Μέσης Ανατολής ως περιοχής συγκέντρωσης για την είσοδο στην Κεντρική Ασία. Η Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν αποτελούν σκαλοπάτι για την επέκταση της επιρροής των ΗΠΑ στην πρώην Σοβιετική Ένωση και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Αυτός ο επανασχεδιασμένος χάρτης,  παρουσιάζεται ως πνευματικό τέκνο του συνταξιούχου Αντισυνταγματάρχη του Αμερικάνικου Στρατού Ralph Peters, ο οποίος πιστεύει ότι τα επανασχεδιασμένα σύνορα που περιέχονται στον χάρτη θα λύσουν θεμελιωδώς τα προβλήματα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής.

Ο χάρτης του Ralph Peters – Μια φαντασία ή το σχέδιο για την εκτεταμένη Μέση Ανατολή;

Ο προτεινόμενος χάρτης είναι σύμφωνος με τους πολέμους αντιπροσώπων που διεξάγουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην ευρασιατική ξηρά τον τελευταίο σχεδόν μισό αιώνα. Οραματίζεται ένα κουρδικό κράτος αποκομμένο από τις κουρδοκρατούμενες περιοχές της Τουρκίας, του Ιράκ και της Συρίας. Στους Κούρδους υποσχέθηκε ένα δικό τους κράτος με τη Συμφωνία Sykes-Picot. Ενώ η συμφωνία ήταν επιτυχής στον καθορισμό των ορίων των σύγχρονων αραβικών κρατών, και ενώ εκπλήρωσε την υπόσχεση που δόθηκε από τη Βρετανία, μέσω της Διακήρυξης του Μπέλφουρ, να ιδρύσει μια εβραϊκή εθνική πατρίδα στην Παλαιστίνη, η υπόσχεση για ένα κουρδικό κράτος παρέμεινε ανεκπλήρωτη.

Είναι επίσης προς το συμφέρον των ΗΠΑ, των Ευρωπαίων συμμάχων τους και της Ινδίας να δημιουργηθεί ένα μεγαλύτερο κράτος του Μπαλουχιστάν που θα ενσωματώνει το ιρανικό και το πακιστανικό Μπαλουχιστάν. Η σημερινή ρήξη ΗΠΑ-Ιράν σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ο αργόσυρτος πόλεμος αντιπροσώπων που διεξάγεται στο Πακιστανικό Μπαλουχιστάν θα πρέπει να εξεταστεί σε αυτό το πλαίσιο.

Να θυμίσουμε εδώ ότι τον Οκτώβριο του 2009, το "σχέδιο Μπαλουχιστάν" βγαίνει στο προσκήνιο με τρόπο δραματικό. Οι Φρουροί της Επανάστασης και φύλαρχοι της ιρανικής επαρχίας Σιστάν - Μπαλουχιστάν, αλλά και η σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής ήταν ο στόχος βομβιστών αυτοκτονίας που ανατινάχτηκαν, σκορπώντας το θάνατο. Η ιρανική ηγεσία καταγγέλλει τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά και τις ΗΠΑ και Βρετανία ότι βρίσκονται πίσω από την επίθεση, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η σουνιτική οργάνωση «Τζουνταλάχ», που δραστηριοποιείται στην ιρανική επαρχία από το 2002.

Γεγονός είναι ότι η τεράστια περιοχή του Μπαλουχιστάν βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο των Αμερικανών και των Βρετανών, καθώς, εκτός από το πλούσιο, ενεργειακά, υπέδαφός της, είναι και ο βασικός δρόμος «ενεργειακής» σύνδεσης μεταξύ Ιράν - Πακιστάν - Ινδίας, που, ήδη, έχουν συμφωνήσει στην κατασκευή ενός αγωγού, για τον οποίο ενδιαφέρον έχει δείξει και η Κίνα. Ο ασφαλέστερος τρόπος διαρκούς ξένης παρέμβασης είναι γνωστός: Η υποδαύλιση εθνοτικών και άλλων διαφορών μεταξύ των χωρών που προαναφέρθηκαν, με γνωστότερα τα σχέδια περί ανεξάρτητου Μπαλουχιστάν, στο οποίο θα περιλαμβάνονται εδάφη του Πακιστάν, του Ιράν και του Αφγανιστάν. 

Πώς αυτές οι περιφερειακές εξεγέρσεις θα μετατραπούν σε πλήρεις πολέμους; 

Σε περίπτωση μεγάλης στρατιωτικής επιχείρησης των ΗΠΑ, οι κρίσιμοι κόμβοι του Ιράν και του Πακιστάν στα συστήματα ηλεκτρικής ενέργειας, επικοινωνιών, μεταφορών, στρατιωτικών και βιομηχανικών συστημάτων θα υποστούν επιθέσεις με όπλα αλλά και στον κυβερνοχώρο. 

Τέτοιες επιθέσεις θα καταστρέψουν αυτά τα κρίσιμα εθνικά δίκτυα, κλείνοντάς τα. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ θα εξοπλίσουν και θα υποστηρίξουν ενεργά τους ήδη ενεργούς εθνοτικούς αντάρτες για να μετατρέψουν τμήματα του ιρανικού και του πακιστανικού Μπαλουχιστάν σε αυτόνομες ζώνες μέχρι να αλλάξουν τα καθεστώτα. Όσο για τις αραβικές μοναρχίες, υπάρχουν επειδή εκπληρώνουν την παρούσα παγκόσμια τάξη που καθορίζουν οι ΗΠΑ. 

Μια μέρα αυτές οι μοναρχίες θα ξεπεράσουν τη χρησιμότητά τους στις ΗΠΑ. Καθώς οι πληθυσμοί των ομογενών αυξάνονται, και καθώς ο τοπικός πληθυσμός φωνάζει για αυξημένα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερία, οι ΗΠΑ μπορεί να επινοήσουν μαζικές εξεγέρσεις στον Κόλπο, παρόμοιες με τον εμφύλιο πόλεμο της Σριλάνκα που χορογράφησε η Ινδία κατά τη δεκαετία του 1980.

Ο χάρτης συνόρων αίματος δείχνει τα AJK, GB και KPK ως τμήματα ενός ευρύτερου Αφγανιστάν. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχει μια παραλλαγή. Μέχρι να εγκατασταθεί ένα ευέλικτο καθεστώς, το σχέδιο για το μεγαλύτερο Αφγανιστάν θα τεθεί σε αναμονή. Υπάρχει πιθανότητα η GB να γίνει μέρος του Indian Held Kashmir επειδή η Ινδία προβάλλεται ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ. Αυτά είναι τα μυστικά σχέδια που εφαρμόζονται μέσω εξεγέρσεων αντιπροσώπων, ενώ τα κράτη-στόχοι παραμένουν εμπλεκόμενα σε περιφερειακές διαμάχες.

Ο Saleem Akhtar Malik είναι ένας βετεράνος του Πακιστανικού Στρατού που γράφει για εθνικές και διεθνείς υποθέσεις, την άμυνα, τη στρατιωτική ιστορία και τη στρατιωτική τεχνολογία. 

ΠΗΓΕΣ:

1. globalvillagespace.com

2. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ