Κρίσιμες εξελίξεις στη Βαλκανική

Το βέβαιο είναι πως όσο αποστασιοποιούμαστε χρονικά από το έκτρωμα των Πρεσπών, τόσο εμφανέστερες καθίστανται οι κρίσιμες επιπτώσεις του, όχι μονάχα στη φυσιογνωμία των διμερών σχέσεων, αλλά και στο δυναμικό φορτίο αποσταθεροποίησης που εναποτίθεται στη Βαλκανική της επόμενης μέρας…

του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Στα Σκόπια, το σλαβόφωνο τμήμα του πληθυσμού, συνειδητοποιεί σταδιακά τα ιστορικά ωφελήματα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη συμφωνία, και η μεταστροφή στην αντίληψή του γι’ αυτήν είναι εμφανής. 

Ήδη το 56,5% από το σύνολο των πολιτών του γειτονικού κράτους, τοποθετούνται θετικά απέναντι στις δρομολογούμενες Συνταγματικές αλλαγές, ενώ το ποσοστό αυτό έχει ανέβει δραματικά ακόμη και μέσα στο αμιγώς σλαβόφωνο κομμάτι του, ξεπερνώντας πλέον το 43,3%. Θετική βεβαίως εκτίμηση αποσπά και το κόμμα του κ. Ζάεφ, ως προς την πρόθεση ψήφου, ενώ οι εθνικιστές του VMRO καταποντίζονται.

Αυτή η μεταστροφή, δεν συνιστά τυχαία εξέλιξη. Μετά από τις πρώτες εξόχως συναισθηματικές αντιδράσεις που κινήθηκαν στη λογική του ‘’όλα ή τίποτε’’, η ψυχραιμότερη αποτίμηση που ακολουθεί, συνειδητοποιεί πως μέσα από το έκτρωμα των Πρεσπών, ο αλυτρωτικός ‘’Μακεδονισμός’’ κατάφερε τελικά να αποσπάσει τα πάντα, χωρίς να παραχωρήσει τίποτε σε αυτή την προκλητικά ετεροβαρή όσο και επικίνδυνη συμφωνία.

• Απέσπασε ‘’μακεδονική’’ ταυτότητα στη γλώσσα και στην εθνικότητα… Απέσπασε ‘’μακεδονική’’ ταυτότητα στην ίδια του την... κρατική υπόσταση… Και το προσδιοριστικό ‘’Βόρεια’’ υπάρχει για να θεμελιώνει… Να επισημοποιεί… Και ΟΧΙ για να μπλοκάρει τις αλυτρωτικές διεκδικήσεις…
• Και έναντι αυτών, ‘’παραχωρεί’’ μια ευμετάβλητη παρωδία Συνταγματικών τροποποιήσεων, οι οποίες ΚΑΙ τίποτε επί της ουσίας δεν καταργούν… αλλά ΚΑΙ στην όποια μελλοντική απόπειρα ανάκλησής τους, ουδείς θα έχει έννομο δικαίωμα να παρέμβει και να την αποτρέψει.

Στο επίπεδο επίσης των πραγματικών περιστατικών, υπάρχουν δυο εξελίξεις ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές, οι οποίες ταυτοποιούν επί της ουσίας και το πραγματικό μέγεθος του εγκληματικού συμβιβασμού που έχει συντελεστεί.

• Η πρώτη σχετίζεται με την κοινή Ελληνο-Σκοπιανή Επιτροπή για την Ιστορία, την Αρχαιολογία και την Εκπαίδευση, την οποίας οι εργασίες έχουν καθηλωθεί, εξ αιτίας του μαξιμαλισμού των Σκοπιανών αιτημάτων, μέσα από τα οποία απαιτείται η επαναδιατύπωση της Ελληνικής ιστορίας, σε βάθος 2.500 ετών.

Η παραπομπή της επίλυσης αυτής της εμπλοκής, σε πολιτική συνεννόηση μεταξύ των κκ Τσίπρα και Ζάεφ (άρα και σε πολιτική εντολή), ενδέχεται και να ξεμπλοκάρει την τεχνική πλευρά αυτής της διεργασίας, ωστόσο το ουσιαστικό πρόβλημα παραμένει, αφού παραμένει ο σκληρός πυρήνας των συγκεκριμένων αντιλήψεων, ο οποίος προφανώς και θα ενσωματώνεται σταδιακά σε μεταγενέστερες τροποποιήσεις της Σκοπιανής ιστοριογραφίας, στο πλαίσιο της συντήρησης της διαχρονικής αλυτρωτικής κουλτούρας.

• Η δεύτερη αφορά στην προκλητική δράση του αλυτρωτικού ‘’Μακεδονισμού’’εντός της Ελληνικής επικράτειας, αφού όλα όσα συνέβησαν προ ελαχίστων ημερών στο Ξινό Νερό της Φλώρινας με την προκλητική παρέμβαση και την προκλητική ατζέντα των αιτημάτων του ‘’Ουράνιου Τόξου’’, είναι εξόχως αποκαλυπτικά των πραγματικών προθέσεων, ενός μηχανισμού που δεκαετίες ολόκληρες βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με την εξωτερική πολιτική των Σκοπίων, απέναντι στη χώρα μας.

Ελληνική απάντηση επί της ουσίας δεν υπήρξε… Και η κλιμάκωση της προκλητικά επιθετικής ρητορικής αναμένεται να διευρυνθεί έτι περαιτέρω μετά και από την ολοκλήρωση του τυπικού μέρους που θα αναβαθμίσει το έκτρωμα σε έγκυρη διεθνή συνθήκη.

Επί της ουσίας λοιπόν, το δίδυμο Τσίπρα – Κοτζιά, παραχώρησε στους Σκοπιανούς αυτό που δεν παραχώρησαν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, και μέσα από μια συμφωνία μειοδοσίας, αναγόρευσε τον κατασκευασμένο ‘’Μακεδονισμό’’ σε νόμιμη και αναγνωρισμένη ουσιαστικά αντίληψη με γεωπολιτική υπόσταση, θέτοντας ταυτόχρονα σε καθεστώς εν δυνάμει γεωπολιτικής επαναξιολόγησης, την πραγματική γεωπολιτική οντότητα της Ελληνικής Μακεδονίας.

Το πόσο σημαντική υπήρξε αυτή η αναγνώριση, επιβεβαιώνεται και από τον εκβιαστικό τρόπο με τον οποίο επιχειρεί το Κόσοβο να αποσπάσει ντε φάκτο την αναγνώρισή του από τη Σερβία.

Από την άλλη μεριά, η συγκεκριμένη εθνική υπαναχώρηση, συνέπεσε με μια εξ ίσου σοβαρή εξέλιξη η οποία σχετίζεται με την προκλητικά υποχωρητική διαχείριση στην αντιμετώπιση ακόμη και της Αλβανικής δολοφονικής επιθετικότητας, που κλιμακώνεται σε μια προσπάθεια ντε φάκτο επιβολής νέων παράλληλων αναθεωρητικών τετελεσμένων.

Η Ελληνική κυβέρνηση, έχει αποκαθηλώσει πλήρως τη θεμελιώδη εθνική ατζέντα, και μετατρέπει τη χώρα σε τμήμα του Αμερικανικού γεωπολιτικού παζλ στη Βαλκανική, ως χώρο πάνω στον οποίο αρνείται ουσιαστικά να ασκήσει Εθνική κυριαρχία.

Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού, η Ελλάδα αποδυναμώνεται και τυπικά ως ενιαία και συνεκτική γεωπολιτική οντότητα με δικαιώματα πλήρους άσκησης εθνικής κυριαρχίας, πάνω στο συνολικό γεωπολιτικό της αποτύπωμα.

Ο δε Ελληνισμός ουσιαστικά εγκαταλείπεται από τον αυτονόητο μητροπολιτικό προστατευτισμό, ακόμη κι εκεί που διεθνείς συνθήκες τον θωρακίζουν με θεμελιώδη δικαιώματα, με πρώτιστο αυτών, το δικαίωμά του να τα ασκεί ανεμπόδιστος.

Αυτή είναι η κατάσταση, και δεν είναι διόλου ελπιδοφόρα. Γι’ αυτό, και στις εκλογές που έρχονται, δεν μπορούμε να οδηγηθούμε παγιδευμένοι στην απατηλή ατζέντα των κυβερνητικών παροχών που προσβλέπει στην εξαγορά παροπλισμένων συνειδήσεων.

Στις εκλογές οφείλουμε να οδηγηθούμε με την πραγματική ατζέντα που θα καταδεικνύει πως η ‘’μεταμνημονιακή’’ εξαπάτηση καταρρέει συμπαρασυρόμενη από τα ακριβοπληρωμένα κουφάρια των τραπεζών…

Και καταρρέει σε ένα περιβάλλον που η χώρα δέχεται μείζονες απειλές, κυριολεκτικά σμπαραλιασμένη, πλήρως αποδυναμωμένη, και με τον κίνδυνο του γεωπολιτικού της ακρωτηριασμού να κάνει αισθητή την απειλητική του παρουσία.

Οι πολυδιαφημισμένες ‘’στρατηγικές συμμαχίες’’ όχι μόνο δεν απέτρεψαν ανεπίτρεπτες εθνικές υπαναχωρήσεις μέσα από την κατευθυνόμενη ψευδαίσθηση ισχύος που καλλιέργησαν, αλλά αντιθέτως έσπρωξαν τη δουλοπρεπή Ελληνική κυβέρνηση να οδηγηθεί σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς που δρομολογούν ακόμη και την επανασυγγγραφή Ιστορίας αιώνων. 

Την ίδια στιγμή, παρά τις φραστικές αντιρρήσεις τους, οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί κάνουν τα στραβά μάτια στη δασμολογική πολιτική που αιφνίδια αποφάσισαν οι Κοσοβάροι απέναντι στη Σερβία, επιχειρώντας έτσι να εκβιάσουν τη διεθνή τους αναγνώριση.

Στις εκλογές επομένως θα πρέπει να οδηγηθούμε, απαιτώντας, καθαρό λόγο, ξεκάθαρη ατζέντα, πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις γύρω από ένα σύνολο από κόκκινες γραμμές, οι οποίες…

Στο επίπεδο της Οικονομίας, θα πρέπει να περιγράφουν με σαφήνεια τον οδηγό χάρτη, με τον βάση τον οποίο θα οδηγηθούμε στην πραγματική ανάκτηση του εθνικού της χαρακτήρα, και στην καθολική αναίρεση όλων των πράξεων εκχώρησης κυριότητας πάνω στην παραγωγική και στρατηγική της υποδομή, καθώς και στο μηχανισμό διοίκησης και ελέγχου της. Ενώ…

Στο επίπεδο της Εξωτερικής πολιτικής, θα πρέπει να αποφαίνονται με σαφήνεια για το σύνολο της εθνικής ατζέντας. 

• Από την ‘’βεντάλια’’ των ‘’ιστορικών εκκρεμοτήτων’’ που αποδέχτηκε η αμφιλεγόμενη διαπραγμάτευση Κοτζιά στο πλαίσιο των Ελληνοαλβανικών σχέσεων, και το έκτρωμα των Πρεσπών,του οποίου η νομικοπολιτική ανατροπή θα πρέπει να αποτελεί αδιαπραγμάτευτο στόχο… 
• Μέχρι την ανάγκη άσκησης πραγματικής κυριαρχίας στη Θράκη… Την αναγκαία επανεξέταση της υποτελούς πολιτικής των αγωγών… Την αδιαμφισβήτητη άσκησης κυριαρχίας στο Αιγαίο… Αλλά και την συνολική επανεξέταση της στρατηγικής φυσιογνωμίας και του ρόλου της χώρας, στην ενεργειακή έκρηξη της ΝΑ Μεσογείου.

Χωρίς αυτά… Δεν υπάρχει διακριτή ταυτότητα… 

Χωρίς αυτά… Δεν στοιχειοθετείται ουσιαστική πολιτική σύγκρουσης και ανατροπής αυτής της πολυσύνθετης αποδομητικής διεργασίας… 

Χωρίς αυτά σε θέση κυρίαρχη στην Ημερήσια διάταξη των πολιτικών προτεραιοτήτων… Δεν μπορούμε να είμαστε διαφορετικοί από τους πρωταίτιους που έφεραν τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση…

Χωρίς αυτά… Πέρα από αυτά… Και πολύ περισσότερο ενάντια σε αυτά… Δεν υφίσταται όραμα για πολιτική ανατροπή και Δημοκρατική – Πατριωτική Εξουσία.