Η συστημική "αντισυστημικότητα" και ιδιότυπη υβριδική επίθεση που μόλις ξεκινά

Το μόνο βέβαιο είναι πως στην Ευρώπη εγκαινιάζεται μια νέα περίοδος κοινωνικών αναταράξεων. Το στοίχημα της δημοσιονομικής προσαρμογής, ροκανίζει δικαιώματα, φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και τροφοδοτεί αντιδράσεις. Υπάρχουν ωστόσο δύο στοιχεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Το πρώτο σχετίζεται με το μύθο της «αντισυστημικότητας» που επιχειρείται να χτιστεί γύρω από συγκεκριμένους ηγέτες. Οι μαζικές κινητοποιήσεις ωστόσο «εισέβαλαν» ΚΑΙ στην Ουγγαρία, με την κοινωνία να τοποθετείται απέναντι στο διόλου αντισυστημικό πακέτο μέτρων για τα εργασιακά που υιοθέτησε ο «αντισυστημικός» Ορμπάν, και αυτό συνιστά μια καινούρια αλλά απολύτως αναμενόμενη εξέλιξη.

Η ρητορική της «αντισυστημικότητας» που δεν αμφισβητεί στην ουσία τους τους δομημένους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις κομβικές δημοσιονομικές κατευθύνσεις,  είναι μια γιαλαντζί ρητορική, μια απολύτως συστημική κατά τα λοιπά πρακτική, η οποία απλά αγοράζει χρόνο πριν αποκαλύψει το πραγματικό πρόσωπο των εκφραστών της.

Το δεύτερο αφορά στο ακέφαλο ή "αδέσποτο" των κινητοποιήσεων, που σπεύδει να γοητεύσει κάθε λογής καιροσκόπους από τη μια, ενώ από την άλλη καταδεικνύει την αφόρητη πολιτική και συνδικαλιστική γύμνια, σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή.

Έχουμε τονίσει από την πρώτη στιγμή, πως είναι άλλο πράγμα ο σεβασμός απέναντι σε μια κοινωνία που... 

κινητοποιείται και μπαίνει στη δράση σπρωγμένη από τα αδιέξοδα… Και εντελώς διαφορετικό ζήτημα είναι το μέγεθος του καλαθιού που οφείλει να  κρατά κανείς, τόσο για το προσδοκώμενο αποτέλεσμα αυτών των κινητοποιήσεων, όσο και για την οριστική εξέλιξη των «αδέσποτων» κινημάτων που θα τους προσδώσει έτσι κι αλλιώς ταυτότητα και συγκεκριμένο στίγμα.

Σε κάθε περίπτωση, το θέατρο αυτών των εξελίξεων, ενσωματώνεται σε ένα περιβάλλον που το χαρακτηρίζει μια ιδιότυπη υβριδική επίθεση η οποία εκδηλώνεται, από τη μια με τη διαρκή σύγκρουση στρατηγικών ανάμεσα στα κορυφαία κέντρα της εξουσίας, μέσω της οποίας επιχειρείται να οριοθετηθεί η κατεύθυνση κυρίαρχων στρατηγικών επιλογών μέσα στο μεταβαλλόμενο κόσμο… 

Και από την άλλη με την προσχηματική εμπλοκή του ΟΗΕ με την οποία αναβαθμίζεται σε στρατηγική παράμετρος η υπόθεση της μετανάστευσης, και που με επίκεντρο την οποία δρομολογούνται δραματικές αλλαγές στη δομική φυσιογνωμία του συστήματος των διεθνών σχέσεων.

Το τραγικό για την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, είναι η νοσηρότητα με την οποία επιχειρεί να προσεγγίσει τα τεκταινόμενα το πολιτικό προσωπικό και τα περιφερειακά του απόνερα, πότε τρέχοντας πίσω από τα γεγονότα για ν αποσπάσει μέρος από το φωτοστέφανο που δεν του ανήκει… Και πότε πανηγυρίζοντας για τους «χάρτινους ήρωες» που κατασκεύασε, με την επίκληση των οποίων επιχειρεί να οριοθετήσει μια επίπλαστη διακριτότητα σε έναν ρόλο που επί της ουσίας δεν είχε ποτέ.

Σχετικό...

Σύμφωνο για τη μετανάστευση - Προάγγελος γενικευμένων ανατροπών στη Διεθνή Τάξη