Δεν αρκεί να αντικαταστήσουμε το λιβάνισμα στο σύστημα Μητσοτάκη, με ξόρκια και αφορισμούς

Κάθε φορά που δίνει συνέντευξη ο Έλληνας πρωθυπουργός, το πρώτο σοβαρό πλήγμα το δέχεται η αξιοπιστία του συνεντευξιαζόμενου… Αυτήν την φορά όμως τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα και τώρα οι πάντες τρέχουν να τα συμμαζέψουν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η εξευτελιστική συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού για την πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη, δεν έριξε στα τάρταρα μονάχα την έτσι κι αλλιώς κλονισμένη προσωπική του αξιοπιστία. Αυτή η συνέντευξη, υπήρξε ο καταλύτης που οδήγησε στο ξεμπρόστιασμα ενός ολόκληρου συστήματος - μιντιακού και θεσμικού - το οποίο έδωσε τα ρέστα του κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου, προκειμένου να διευκολύνει την ΜΗ αποκάλυψη της αλήθειας και την προστασία των υπαιτίων προσώπων και πολιτικών… Αυτό, είναι κάτι που δεν πρόκειται να του το συγχωρήσουν ποτέ οι θεραπαινίδες αυτού του συστήματος και όπως όλα δείχνουν η απόλυτη μεταστροφή όλων, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται πλέον οι εξελίξεις γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα, είναι ΟΡΙΣΤΙΚΗ και η έναρξη των διαδικασιών που θα οδηγήσει στην ταπεινωτική πολιτική του αποκαθήλωση είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ…

Η Ελληνική κοινωνία εμφανίζεται ικανοποιημένη από αυτήν την εξέλιξη, θεωρώντας - και ίσως όχι άδικα - ότι πρόκειται για μια δική της σημαντική νίκη. Κατά την άποψή μας όμως, αυτή η προσέγγιση, δεν αρκεί. Είναι μια εντελώς λαθεμένη προσέγγιση και...

Ο κ. Σαμαράς ΔΕΝ πρέπει να επιτρέψει στον κ. Μητσοτάκη να κεφαλαιοποιήσει το λάθος

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, προβλέψιμος ων παρά τους συνήθεις πέτσινους λεονταρισμούς του και επιβεβαιώνοντας πλήρως όλα αυτά τα οποία θεωρούνταν εν πολλοίς αναμενόμενα, κλιμακώνει τον πολιτικό του βηματισμό υπό το κράτος της προσωπικής πολιτικής του ανασφάλειας, για πιθανές ανατροπές που θα μπορούσαν να ανασυνθέσουν ευρύτατα το ψηφιδωτό της αποκαλούμενης «δεξιάς πολυκατοικίας», αποστερώντας του έτσι το «δικαίωμα» της ανεμπόδιστης νομής της και κυρίως της ολοκληρωτικής της καθυπόταξης, με σκοπό την εξυπηρέτηση των προσωπικών πολιτικών του φιλοδοξιών και σχεδίων.

Την ίδια στιγμή, φαίνεται να υποδέχεται με εμφανή αμηχανία τις διαφαινόμενες ανατροπές στην Ευρωπαϊκή και την διεθνή σκακιέρα, με κορυφαία εξ αυτών την ολική επαναφορά Τραμπ και την συνακόλουθη δραστική μετατόπιση της Αμερικανικής γεωστρατηγικής στον αστερισμό του απρόβλεπτου.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που οδηγεί σε ολοκληρωτική και βίαιη κατάρρευση το μοντέλο του woke γιουσουφακισμού στο οποίο προσάρμοσε και εν τέλει ενσωμάτωσε πλήρως τους πρωθυπουργικούς εκλογικούς τακτικισμούς, ενώ όλα δείχνουν ότι... 

Δεν φταίει το κακό το ριζικό μας. Φταίνε οι επιλογές μας και η αλήθεια που δεν κοιτάζουμε κατάματα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κάθε φορά που τοποθετούμαστε κριτικά απέναντι στην αναποτελεσματικότητα, την ατολμία και τα φοβικά σύνδρομα με τα οποία ασκείται η Εξωτερική πολιτική από την πολιτική τάξη της χώρας, το «ευφυές» ερώτημα που επιστρατεύεται ως δήθεν αποστομωτική ανταπάντηση από το σύνολο των πολιτικών εκπροσώπων της, είναι το εξής: «Ωραία… Και τι προτείνετε να κάνουμε ως μικρή χώρα που επηρεάζει ελάχιστα και τις εξελίξεις αλλά και τις αποφάσεις των ισχυρών;;;»…

Προφανώς το ερώτημα είναι υποκριτικό και η επίκλησή του είναι απολύτως προσχηματική, μιας και ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται, έχει εν πολλοίς προκαθορίσει με τρόπο πρωθύστερο και την απάντηση. Στο μυαλό όλων αυτών των κυρίων, υπάρχει ΜΟΝΟΝ ένα συγκεκριμένο εύρος χειρισμών, δυνατοτήτων και κυρίως αντίληψης, εντός του οποίου μπορεί να κινείται η πολιτική συμπεριφορά των κυβερνώντων, κάθε φορά που καλούνται να διαχειριστούν κρίσιμες εθνικές και περιφερειακές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας…

Κυρίως αυτό που υπάρχει, είναι ένα ιδιότυπο περιβάλλον ομηρίας μέσα στο οποίο συμπιέζεται και εν τέλει φυλακίζεται η κυρίαρχη πολιτική σκέψη, ενώ άπαντες θεωρούν απαγορευτική κάθε προσπάθεια «απόδρασης» από...

Τα εξοπλιστικά ως φερετζές ανεπίτρεπτων Εθνικών υποχωρήσεων και συμβιβασμών

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επώνυμοι αρθρογράφοι και «αναλυτές» παντός επιστητού, δεν διστάζουν ακόμη και να αυτοσχεδιάζουν με την αλόγιστη επίκληση κάθε λογής προσχημάτων, προκειμένου να ξεπλύνουν τους τραγικούς διπλωματικούς χειρισμούς του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος, μαζί με το επιτελείο του, φροντίζει να υπενθυμίζει προς πάσαν κατεύθυνση, ότι είναι πρόθυμος και κυρίως ότι είναι «ανοικτός» σε κάθε απόπειρα εξωγενούς χειραγώγησης, προσφέροντας έτσι στους καλοθελητές απλόχερα, το κίνητρο αλλά και την απεριόριστη δυνατότητα να σπεύσουν να αξιοποιήσουν την ομολογημένη του προθυμία…

Πρόκειται για μια αρθρογραφία γλοιώδη, προκλητική, χυδαία και από κάθε άποψη εμετική, που δεν διστάζει να υποβαθμίσει το πρόβλημα και τις καταστροφικές συνέπειές του για την χώρα, προκειμένου να στηρίξει έτσι ένα πολιτικό επιτελείο που στην επιεικέστερη των αναγνώσεων επιμένει να λειτουργεί χωρίς στρατηγική στόχευση και να ερωτοτροπεί με εξαιρετικά επικίνδυνους και παραλυτικούς τακτικισμούς που ακυρώνουν στην πράξη ολόκληρο το διπλωματικοπολιτικό οπλοστάσιο της πατρίδας μας…

Ο αδίστακτος γενίτσαρος Χακάν Φιντάν, πιεζόμενος αφόρητα από τις καταιγιστικές εξελίξεις στην Μ. Ανατολή και κυριευμένος από το άγχος της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής, η οποία επιδιώκει πάση θυσία να αποκτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και κυρίως να εξασφαλίσει για λογαριασμό της τον έλεγχο των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, έσπευσε να αξιοποιήσει την επικοινωνιακή πάσα που προσφέρουν απλόχερα στην Τουρκική εξωτερική πολιτική οι  εκφραστές του ντόπιου γενιτσαρισμού, και επιστρατεύοντας το...

Επιθετική επαναφορά του δόγματος Μονρόε - Στρατηγική πρόκληση και όχι ερέθισμα για την πολιτική μας αισθητική

Προς το παρόν – και πριν ακόμη από την επίσημη «πρώτη» του εκλεγμένου Αμερικανού προέδρου Τραμπ – αυτό που καταγράφεται είναι ένα κρεσέντο εξαιρετικά αδόκιμων παρεμβάσεων, οι οποίες, σε πρώτη ανάγνωση, φαίνεται να έχουν έντονο το άρωμα του γεωπολιτικού αναθεωρητισμού…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η συχνότητα, το εύρος αλλά κυρίως το περιεχόμενο των συγκεκριμένων παρεμβάσεων, επιβεβαιώνουν ότι στις προθέσεις του προεδρικού επιτελείου της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, είναι να επιβληθεί - πρωτίστως μεταξύ των συμμάχων της - ένα νέο περιβάλλον κανόνων και παραδοχών, που θα επαναδιατυπώσουν την έννοια της Υπερδύναμης, θα επαναπροσδιορίσουν το πλαίσιο των «δικαιωμάτων» πάνω στο οποίο θα «χτίζει» την συστημική της γεωστρατηγική και φυσικά θα υπαγορεύσουν τους όρους μιας νέας διαρκούς υποτέλειας αφ’ ενός (όλων εκείνων οι οποίοι επιλέγουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του υποτελούς), αλλά και μιας επιλεκτικά προνομιακής σχέσης αφ’ ετέρου (για εκείνους που διεκδικούν αυξημένο περιφερειακό ρόλο στην νέα διεθνή τάξη). 

Πρόκειται για ρόλους οι οποίοι μοιραία θα συνυπάρχουν σε μια νέου τύπου γεωπολιτική συμμαχία με συμμάχους πολλαπλών ταχυτήτων, ούτως ώστε να μπορεί να υπηρετείται πληρέστερα και κατά περίπτωση η περιφερειακή αλλά και η ευρύτερη στρατηγική των Αμερικανών.

Από αυτήν την άποψη, τόσο οι επιθετικοί λεονταρισμοί με επίκεντρο και αποδέκτες τον Καναδά, τον Παναμά, το Μεξικό και την Γροιλανδία, όσο και τα συμμαχικά «μαχαιρώματα» σε βάρος των Βρετανών πολιτικών, αλλά και οι εκδηλώσεις θαυμασμού και εκτίμησης απέναντι στην νεοοθωμανική – αναθεωρητική Τουρκία, δεν συνιστούν μεμονωμένα και ατυχή περιστατικά ενός «υπερφίαλου και εμμονικού υπερήλικα» και του απερίσκεπτου επιτελείου του, όπως επιχειρούν να τα χαρακτηρίσουν ορισμένοι, αλλά μια οργανωμένη προσπάθεια του Αμερικανικού κατεστημένου, που αναζητεί διέξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδά του και την αναζητεί με τρόπο επιθετικό, σπεύδοντας να αξιοποιήσει στο έπακρο την διεθνή συγκυρία με τις νέες προκλήσεις της αλλά και τα παραλυτικά φαινόμενα μεταξύ των παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, τα οποία...