Στην Ελλάδα, επιμένουμε να κινούμαστε στην λογική του «αντι» ή του «φιλο». Πρόκειται για μια κατάσταση εξαιρετικά νοσηρή, που παραπέμπει σε μια κοινωνία «παρκαρισμένη», χωρίς προοπτική, η οποία περιμένει εναγωνίως μια πρόκληση, μια οποιαδήποτε πρόκληση, προκειμένου να σπεύσει να στοιχηθεί μαζικά πίσω της ή απέναντί της και να ικανοποιήσει έτσι πρωτόγονα ένστικτα που εκδηλώνονται κυρίως με εμφυλιοπολεμικού χαρακτήρα αυτοκαταστροφικές αντιπαραθέσεις που δεν οδηγούν πουθενά…
Η πολιτική τάξη της χώρας διευκολύνεται τα μέγιστα από αυτήν την κατάσταση, διότι κάνει εξαιρετικά εύκολη την δουλειά της και εμφανίζει στα μάτια των απερίσκεπτων ως εξαιρετικά σημαντικό το έργο της, που δεν είναι άλλο από την αναπαραγωγή του παρασιτισμού, της ίντριγκας και της λοβιτούρας.
Αυτή η πολιτική τάξη, γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι το μοναδικό πράγμα που έχει να προσφέρει σε ένα πόπολο πρόθυμο να στοιχηθεί πίσω από οτιδήποτε και να αρχίσει να αυτοχειριάζεται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, είναι το απόλυτο τίποτε. Και αυτό ακριβώς του προσφέρει… Το απόλυτο μηδέν…
- Εθνικό όραμα… Μηδέν…
- Φιλοδοξία και προοπτική ικανή να στοχεύσει στο άριστο και στο υποδειγματικό… Μηδέν…
- Προσωπικά παραδείγματα που μπορούν να εμπνεύσουν και να συνεγείρουν… Μηδέν…
- Στρατηγική σκέψη και στόχευση ικανή να αναβαθμίσει με όρους πραγματικούς την περιφερειακή και την διεθνή θέση της χώρας… Ανύπαρκτη…
Σε αυτήν την χώρα, κάποιοι επέβαλαν τον αντι-κομμουνισμό και τον υιοθετήσαμε, αλλά με πολύ φτηνά επιχειρήματα που απλώς συντήρησαν το νοσηρό εμφυλιοπολεμικό κλίμα… Βεβαίως και το αντίστοιχο φιλο-κομμουνιστικό κομμάτι της κοινωνίας το οποίο ευδοκίμησε την περίοδο της αντι-κομμουνιστικής παράνοιας, δεν ξεχώρισε για...
Όταν πούλησε ο αντι-Ρωσισμός, σπεύσαμε να στοιχηθούμε πίσω του με τρόπο άγονο και αδόκιμο, χωρίς πολιτική περίσκεψη και χωρίς επίγνωση των συνεπειών… Αλλά και ο άκριτος φιλο-Ρωσισμός που επιστρατεύτηκε ως αντιστάθμισμα σε αυτήν την απερισκεψία, εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι επιστρατεύτηκε για να εξυπηρετήσει την «τρέλα» και τον παραλογισμό του «οπαδού», που δεν είναι διατεθειμένος να χαλάσει την ζαχαρένια του, για να επενδύσει σοβαρά στην λογική και στην ώριμη πολιτική σκέψη (πλην ελαχίστων βεβαίως εξαιρέσεων)...
Η παράνοια της WOKE κουλτούρας, δημιούργησε στρατιές φανατικών και κινήματα επιπέδου «one night show», που προκάλεσαν την λογική και την αηδία και του τελευταίου υγιώς σκεπτόμενου πολίτη… Μόνο που το αντιστάθμισμα σε όλα αυτά, έσπευσε να αναζητήσει αποκούμπι σε φαιδρές συλλογικότητες που κάνουν ότι μπορούν για να το κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά, προσβλέποντας πρωτίστως στο ίδιον όφελος και δευτερευόντως έως διόλου, στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας ικανής να εξασφαλίσει εφόδια σε μια κοινωνία που θα πρέπει να αναπτύξει σοβαρές άμυνες και κυρίως την συλλογική της αυτοπεποίθηση απέναντι σε όλα αυτά…
Η συλλογική μας απάντηση στο μαζικό έγκλημα της 7ης του περασμένου Οκτωβρίου, γέννησε μονομέρεια, προκλητικό αντι-σημιτισμό, την παράνοια του «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και του γνωστού τυχοδιωκτικού συνθήματος «from the river to the sea» που "φορέθηκαν" πολύ και σε κάθε περίσταση, ακόμη και στις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη.
Στις μέρες μας - μιας και δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή - επανήλθε δριμύτερος και πουλά και πάλι ο αντι-Αμερικανισμός με αφορμή την επανεκλογή Τραμπ στην προεδρεία των ΗΠΑ.
Τόνοι μελάνης χύνονται για να αναπαράξουν και να τροφοδοτήσουν με υλικό όλα αυτά τα «αντι» και δυστυχώς συνειδητοποιούμε ελάχιστα έως καθόλου, ότι αυτή η σπατάλη αβαντάρεται, ρετουσάρεται και εξωραΐζεται από επώνυμα αλλά και αφανή κέντρα που επιδιώκουν να ευνουχίσουν στα όρια του «αντι» την πολιτική και την κυρίαρχη στρατηγική μας σκέψη. Λες και αυτή η χώρα, το μοναδικό πράγμα που δικαιούται, είναι να στοιχίζεται αφελώς προκειμένου να εκφράζει την αντίθεσή της, έχοντας παραιτηθεί από την αυτονόητη υποχρέωσή της να έχει θέση, να την προωθεί σοβαρά, υπεύθυνα και μεθοδικά και να προσβλέπει σοβαρά στην περιφερειακή της ενδυνάμωση και όχι στην αναπαραγωγή της μιζέρια που ανατροφοδοτεί την κοινωνική ρήξη και τον Εθνικό διχασμό.
Δυστυχώς, 102 χρόνια μετά από την καταστροφική επίσκεψή μας στο ταμείο του Εθνικού διχασμού, φαίνεται ότι στην πατρίδα μας, αρνούμαστε πεισματικά να διδαχτούμε από τα λάθη μας, να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα και να οριοθετήσουμε με σαφήνεια τους στόχους μας για την επόμενη μέρα…
Υ.Γ1. Βενιζέλους αυτός ο τόπος δεν παράγει συχνά. Και όταν ο θλιβερός κανόνας βρίσκει τον δάσκαλό του σε κάποια εξαίρεση και εμφανίζονται Βενιζέλοι, τότε ενεργοποιούνται αυτόματα οι Συμπληγάδες του Εθνικού διχασμού για να συνθλίψουν τα πάντα…
Υ.Γ2. Το απόστημα της USAID έσπασε με πάταγο και η δυσωδία που κατακλύζει το περιβάλλον είναι πρωτοφανής. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσο βρώμικο χρήμα και σε ποιες βρώμικες τσέπες διοχετεύτηκε αφειδώς, για να συντηρείται συστηματικά ΚΑΙ στην χώρα μας αυτός ο ιδιότυπος εκμαυλισμός του «αντι» και του «φιλο»…
Υ.Γ3. Επειδή σε αυτήν την χώρα των εύκολων στοιχίσεων θα πρέπει να φροντίζει κανείς να αποσαφηνίζει ακόμη και τα αυτονόητα, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό το οποίο επιδιώκουμε με το συγκεκριμένο άρθρο, δεν είναι να τοποθετηθούμε συλλήβδην και άκριτα απέναντι σε κάθε αιτιολογημένο και λειτουργικά ενσωματωμένο στην συλλογική πολιτική μας σκέψη και στάση "αντι"... Αυτό το οποίο επιδιώκουμε είναι να τονίσουμε ότι η εύκολη, αβασάνιστη, ρηχή πολιτικά και εν τέλει εμμονική στοίχιση πίσω από αγοραίες τοποθετήσεις, όχι μονάχα δεν μπορεί να παράξει πολιτικό αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα διευκολύνει τις επιδιώξεις εκείνων που σπεύδουν να εργαλειοποιήσουν αυτήν την συμπεριφορά και στάση, για να προωθήσουν πολιτικές και χειρισμούς που στρέφονται σε βάρος των πολιτών και της ίδιας της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου