Η στρατηγική αυτοπαγίδευση μιας Ευρώπης που παραμένει έρμαιο της ανεπάρκειας των ηγετών της...

Εικόνα ταπείνωσης και εξευτελισμού εξέπεμψαν οι πέτσινοι ηγέτες της Ευρώπης με την θλιβερή παρουσία τους στην Ουάσιγκτον και με την συμμετοχή τους, ως κομπάρσοι, στο προσωπικό σόου που έστησε ο Αμερικανός πρόεδρος, προκειμένου να ικανοποιήσει πρωτίστως την προσωπική του ματαιοδοξία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Και η ειρωνεία, είναι ότι στοιχήθηκαν ωσάν σαστισμένα σχολιαρόπαιδα σε αυτόν τον ιδιότυπο επικοινωνιακό μπερντέ, με μοναδικό σκοπό να αποφύγουν τον απόλυτο προσωπικό και συλλογικό τους εξευτελισμό.

Η αιτία αυτής της κατάντιας, εδράζεται στην κυρίαρχη στρατηγική επιλογή δεκαετιών, που στα μυαλά αφρόνων χαρτογιακάδων του νεοφιλελευθερισμού, η δύναμη της αγοράς εξελήφθη ως έννοια ταυτόσημη της γεωπολιτικής ισχύος. Αυτή η μονοδιάστατη αντίληψη, συντήρησε μια επίπλαστη ευμάρεια στον γεωπολιτικό βάλτο της Ευρώπης και μόλις οι εξελίξεις τάραξαν τα λιμνάζοντα ύδατα, αυτό που αναδύθηκε ήταν ζόφος, ανικανότητα και απόλυτη γεωπολιτική γύμνια…

Το συγκεκριμένο ταξίδι στο οποίο κατέφυγαν ως δασκαλεμένα προσκοπάκια, εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα προφανώς και... 

Η παγίδα του Ντονμπάς, μπούμερανγκ για την σταθερότητα και την συνοχή της Ρωσίας

Στο περιβάλλον της μετά την Αλάσκα εποχής, η Ουκρανία, πιέζεται από την δύναμη της Ρωσικής ισχύος, αλλά και από την πιθανότητα της εγκατάλειψής της από τους Αμερικανούς, προκειμένου να εκχωρήσει εδάφη της στην Ρωσία, ως μέρος μιας συνολικής συμφωνίας που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τερματισμό του πολέμου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Για το γεωπολιτικό κεφάλαιο άλλωστε που άνοιξε και τυπικά στην Αλάσκα, το Ουκρανικό δεν είναι παρά μια μαύρη τρύπα που πρέπει να κλείσει το συντομότερο, προκειμένου να ανοίξουν τα σημαντικά κεφάλαια που σχετίζονται με τον ευρύτερο σχεδιασμό ανακατανομής της ισχύος, στο περιβάλλον της νέας εποχής στην οποία έχει εισέλθει πλέον δυναμικά το διεθνές σύστημα.

Προφανώς η εκχώρηση εδαφών, με όποιο δημοψηφισματικό ή άλλο περιτύλιγμα και εάν παρουσιαστεί προκειμένου να τελεσιδικήσει, συνιστά και θα συνεχίσει να συνιστά μια νομικά ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ πράξη, αφού ανεξαρτήτως προσχημάτων και λοιπών επικλήσεων, συντελείται υπό το κράτος πολεμικής σύγκρουσης ή απειλής πολεμικής σύγκρουσης και εν γένει χρήσης βίας. Αυτό προβλέπει μεταξύ άλλων η Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, η οποία καταρτίστηκε στις 23/5/1969.

Με την Ουκρανία πάντως το πρόβλημα είναι περισσότερο σύνθετο και η συνθετότητά του δεν συνίσταται μόνο στο πλαίσιο των τετελεσμένων που...

Στα συντρίμμια του Ουκρανικού, θεμελιώνεται το εγχειρίδιο της νέας διεθνούς τάξης. Αλλά ημείς… άδωμεν.

Το Ουκρανικό, ξεκίνησε ως μια περιφερειακή σύγκρουση περιορισμένης εμβέλειας και διάρκειας στον συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των περισσοτέρων αναλυτών. Σύντομα όμως αναβαθμίστηκε σε καταλύτη ευρύτερων διεργασιών, αλλά και μιας σειράς αλυσιδωτών ανατροπών, αμιγώς συστημικού χαρακτήρα, που βρίσκονται πλέον σε πλήρη εξέλιξη και που όλα δείχνουν ότι την επόμενη περίοδο, θα κλιμακωθούν έτι περαιτέρω…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην κορύφωση όλων αυτών των ανατροπών, η ανθρωπότητα αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπη με μια συνολικά νέα κατάσταση που θα αποτυπώνεται πρακτικά με μια πλήρως αναμορφωμένη Αρχιτεκτονική στο διεθνές σύστημα. Νέοι δυναμικοί προσεταιρισμοί βρίσκονται στα σκαριά, όχι μονάχα σε επίπεδο περιφερειακό αλλά και ευρύτερα, νέοι ρόλοι διεκδικούνται στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου και διαρκούς μπρα ντε φερ, μεταξύ των ισχυρών αλλά και των μικρότερων περιφερειακών δρώντων που βρίσκονται σε καθεστώς αυξημένης κινητικότητας, ένα πλήρως επικαιροποιημένο περιβάλλον ανταγωνισμών διαμορφώνεται ταχύτατα και αναζητά εναγωνίως τα νέα επίπεδα της ισορροπίας του και φυσικά ένα νέο ισοζύγιο ισχύος, πολυπαραγοντικά διαμορφωνόμενο, βρίσκεται στα σκαριά.  

Με το ξέσπασμα αυτού του πολέμου, η Ρωσία μπήκε σε μια παρατεταμένη και χωρίς ορατή διέξοδο επιχείρηση κατατριβής και αυτό είναι κάτι που αιφνιδίασε τους πάντες. Με την συγκεκριμένη εξέλιξη, απομυθοποιήθηκαν πλήρως οι μεγαλοστομίες των επιτελών της, ενώ διαψεύστηκαν  κατηγορηματικά και με πάταγο οι προσδοκίες όλων εκείνων, που μέχρι εκείνην την στιγμή επέμειναν να προσεγγίζουν με δέος τις πολυδιαφημισμένες συμβατικές επιχειρησιακές της δυνατότητες. Η εμετική ανάσυρση του Μεντβέντεφ από την αφάνεια και η εμμονή του στην...

Η επόμενη μέρα και μια νέα αρχιτεκτονική ισχύος στην ευρύτερη Μ. Ανατολή

Όταν η Χαμάς έθεσε σε εφαρμογή το εγκληματικό της σχέδιο, με την μαζική δολοφονία 1300 αμάχων, στην πλειοψηφία τους νέων παιδιών και την ομηρεία εκατοντάδων επίσης αμάχων πολιτών του Ισραήλ, ήξερε επ’ ακριβώς τι επρόκειτο να ακολουθήσει…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το γνώριζε ΚΑΙ η ηγεσία του Ιράν, το οποίο την έσπρωξε και ενορχήστρωσε μαζί της αυτόν τον τυχοδιωκτισμό… Το γνώριζαν και όλοι οι υπόλοιποι – τόσο οι αβανταδόροι, όσο και φερέφωνα – (Τουρκία, Χεζμπολάχ, Χούθι κλπ). Γι’ αυτό και έσπευσαν να αποδείξουν εμπράκτως την ετοιμότητά τους, να διαχειριστούν επιχειρησιακά και επικοινωνιακά, τις συνέπειες αυτού του τυχοδιωκτισμού.

Μόνο η «πολιτισμένη Δύση», με το εξαιρετικά αμαρτωλό παρελθόν και με την εκπληκτική ικανότητά της να ποντάρει στους έχοντες κοντή ή ανύπαρκτη μνήμη, επιμένει να παριστάνει - σε ότι αφορά στο προκείμενο - τον παραδοσιακό και αφελή πεφτοσυννεφάκια.

Ανέμενε ότι η αντίδραση του Ισραήλ θα είναι «αναλογική» λέει… Περίμενε ότι η διαχείριση των συγκρούσεων, ακόμη και εκεί που δεν περνά από το χέρι του Ισραήλ, θα χαρακτηρίζεται από περισσότερη ανθρωπιά λέει. Και κάποιοι από εμάς, δυστυχώς αποδεχόμαστε αναντίρρητα αυτούς τους κατάφορα υποκριτικούς ισχυρισμούς. Ποιοί είναι αυτοί όμως που τα λένε όλα τούτα;;;... 

Όλα σε ένα... Παστρικά και νοικοκυρεμένα… Ποια εθνοκάθαρση… Ποια γενοκτονία… Ποια υπερσυστημική συμφωνία…

Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι η εποχή που η παρέμβαση του ισχυρού, θα μπορούσε να συμβάλει στην διευθέτηση ενός περιφερειακού προβλήματος, με αποκλειστικό ίσως γνώμονα την εξυπηρέτηση της εθνικής ατζέντας ενός εκ των εμπλεκομένων μερών, έχει παρέλθει οριστικά…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σήμερα οι παρεμβάσεις κάθε υπερσυστημικού δρώντα για την διευθέτηση ενός περιφερειακού προβλήματος, γίνονται με αποκλειστικό γνώμονα τον σχεδιασμό και τις επιδιώξεις του σχετικά με την διαχείριση του ισοζυγίου της ισχύος στο πλαίσιο του ευρύτερου συστημικού ανταγωνισμού.

Τρία πράγματα έχει σημασία να τονίσουμε κατά την προσέγγιση αυτού του ζητήματος:

Πρώτον: Ο κατά κανόνα ωφελημένος από την διαμεσολάβηση του ισχυρού στην διευθέτηση του περιφερειακού ζητήματος, είναι αυτός που απαιτεί, αυτός που διαθέτει διεκδικητική ατζέντα, αυτός που έχει φωνή και διατυπώνει αιτήματα με τρόπο ξεκάθαρο και χωρίς διάθεση συμβιβασμού. Ο δεδομένος, ο άβουλος, ο συγκαταβατικός, ο υποτιθέμενα συνετός και μειλίχιος, είναι ο χαμένος. Χαμένος σε κύρος, σε ρόλο, σε αξιοπρέπεια, σε κυριαρχία. Χαμένος στα πάντα.

Δεύτερον: Η παρέμβαση κάθε υπερσυστημικού δρώντα στην διευθέτηση ενός περιφερειακού ζητήματος, έχει συγκεκριμένες προτεραιότητες και ακολουθεί μια συγκεκριμένη λογική, μέσα από την οποία επιδιώκονται τρία πράγματα πρωτίστως:... 

Το «Παλαιστινιακό» ως κρίσιμη παράμετρος στην εξίσωση της περιφερειακής ισχύος...

Καλό θα είναι τα δάκρυα, οι κραυγές της συμπαράστασης, αλλά και οι διάφορες αμφιλεγόμενες εκδηλώσεις αλληλεγγύης που παρελαύνουν γύρω μας αυτήν την περίοδο, να μην ξεγελούν και φυσικά να μην παρασύρουν σε αδιέξοδες σκέψεις και ανυπόστατες προσδοκίες τον μέσο πολίτη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Με εξαίρεση ίσως κάποιους ελάχιστους απλοϊκά (με την καλή έννοια) καλοπροαίρετους συμπολίτες μας, που θεωρούν ότι λίγη καλή διάθεση και περισσότερη ανθρωπιά, αρκούν ίσως για να δοθεί επιτέλους λύση στο «Παλαιστινιακό» πρόβλημα, όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουν καλά, ότι κάθε φορά που αναφέρονται στο «Παλαιστινιακό», εργαλειοποιούν συνειδητά τον ανθρώπινο πόνο και το δράμα του Αραβικού πληθυσμού της περιοχής, για να ανατροφοδοτούν τον αντισημιτισμό τους και όχι για να προτείνουν διέξοδο βάσιμη και ρεαλιστική.

Το «Παλαιστινιακό» άλλωστε δεν ξεκίνησε και δεν διαιωνίζεται ως πρόβλημα απανθρωπιάς την οποία υποτίθεται ότι επέδειξαν κάποιοι εναντίον κάποιων άλλων. Το «Παλαιστινιακό» είναι προϊόν μιας βαθιά ριζωμένης ιστορικής πολιτισμικής διχόνοιας πρωτίστως, το οποίο εξελίσσεται σταδιακά σε πρόβλημα ελέγχου ζωτικού χώρου, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη γεωπολιτικά περιοχή.

Το «Παλαιστινιακό» με άλλα λόγια, είναι προϊόν της συνδυασμένης συνύπαρξης δυο σημαντικών γεωπολιτικών παραγόντων, στην βάση των οποίων εκδηλώθηκε, συντηρήθηκε και αναπαράγεται ως περιφερειακό πρόβλημα - εδώ και δεκαετίες - με ευρύτερες όμως γεωπολιτικές προεκτάσεις.

Πρωταγωνιστές στην δημιουργία του, υπήρξαν οι Αραβικές χώρες της περιοχής με την ακραία και επίμονη επιθετικότητα την οποία επέδειξαν, ενώ η έξαρση του Αραβικού Εθνικισμού η οποία ακολούθησε, υπήρξε η...

Τα καταστροφικά απόνερα μιας εξευτελιστικής συμφωνίας με ευρύτερο συστημικό και γεωπολιτικό αποτύπωμα

Να διευκρινίσουμε ευθύς εξ αρχής, ότι αναφερόμαστε στο πλαίσιο συμφωνίας που ανακοινώθηκε προ ολίγων ημερών, μετά την συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Τραμπ, με την Ευρωπαία τακτική διεκπεραιώτρια Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τα συστημικά ΜΜΕ και οι οικονομικοί αναλυτές, εξάντλησαν τις αναφορές τους σε ανούσια αξιολογικά αναθέματα για τους γενικώς χαμένους Ευρωπαίους και για τους επίσης γενικώς κερδισμένους Αμερικανούς, εξ αιτίας της συγκεκριμένης εμπορικής συμφωνίας.

Η προσέγγιση αυτή, δεν είναι απλώς αποσπασματική, επιφανειακή και ελλιπέστατη. Είναι πρωτίστως μια προσέγγιση εσφαλμένη μεθοδολογικά και ερμηνευτικά. Είναι μια προσέγγιση η οποία προσπερνά και συνειδητά αποκρύπτει, την ευρύτερη διεργασία δομικού - συστημικού μεταμορφισμού που έχει ήδη ενεργοποιηθεί στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο.

Στο επικαιροποιημένο οπλοστάσιο των υπερσυστημικών δρώντων της σύγχρονης εποχής, τα πάσης φύσεως δασμολογικά εργαλεία επιστρατεύονται και ενσωματώνονται δυναμικά στα νέα, επιθετικά μοντέλα διαχείρισης των διακρατικών σχέσεων, προκειμένου να αξιοποιηθεί πλήρως η καταλυτική τους συμβολή, ως παράγοντα ανακατανομής της ισχύος, αλλά και...

Η ανικανότητα της αντιπολίτευσης είναι συστημική - Οι κοινοβουλευτικές φαιδρότητες το επιβεβαιώνουν

Το πολιτικό κεφάλαιο του Μητσοτάκη, επί της ουσίας έχει ήδη αναλωθεί. Ενώ στο περιβάλλον αυτής της ιδιότυπα απολυταρχικού χαρακτήρα σχέσης που διατηρεί με το κόμμα του, συντηρώντας και ανατροφοδοτώντας ακραία δομικά και φυσιογνωμικά εκφυλιστικά φαινόμενα στο εσωτερικό του, καταγράφεται μια εξόχως ανταγωνιστική, αντιφατική αλλά και αδιέξοδη, μια φαύλη και κυρίως μια αυτοκαταστροφική πολιτική δυναμική, την οποία δεν μπορούμε και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από την μια μεριά, στην ηγεσία του κυβερνητικού κόμματος και δυστυχώς και στην πρωθυπουργία της χώρας, βρίσκεται ένας πολιτικός άνδρας ανίκανος, εμπαθής, φοβικός, συμβιβασμένος με όλα όσα δεν θα έπρεπε να είναι και εν τέλει πλήρως αναντίστοιχος με τις απαιτήσεις της εποχής, αλλά και παντελώς ακατάλληλος να διαχειριστεί τις κρίσιμες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα…

Ένας πολιτικός απολύτως προβλέψιμος, απολύτως χειραγωγούμενος, απολύτως επιρρεπής στην διαχείριση – με κάθε κόστος – των προτεραιοτήτων της προσωπικής του ατζέντας, ή οποία βρίσκεται σε απόλυτη διάσταση με την ατζέντα των εθνικών μας προτεραιοτήτων…

Ένας πολιτικός ο οποίος στα χρόνια της πρωθυπουργίας του, ροκάνισε και συνεχίζει να ροκανίζει με τους ανεύθυνους, απερίσκεπτους και καιροσκοπικούς χειρισμούς του, κρίσιμο γεωπολιτικό κεφάλαιο της χώρας. Την απαξίωσε διεθνώς, ευθύνεται προσωπικά για την ουσιαστική περιθωριοποίηση και την δραματική υποβάθμιση της βαρύτητας του λόγου της σε όλα τα διεθνή φόρα, αχρήστεψε με τις φαύλες επιλογές και τους εθνικά ανεύθυνους προσωπικούς χειρισμούς του, σημαντικές ευκαιρίες που δόθηκαν και που η στοχευμένη αξιοποίησή τους, θα μπορούσε να πυροδοτήσει την δυναμική αναβάθμιση του ρόλου της αλλά και ευρύτερα της περιφερειακής της θέσης.

Αυτός ο πολιτικός που, κατά την εμφάνισή του, πλασαρίστηκε από συγκεκριμένα κέντρα τα οποία τον στήριξαν, ως το μεγάλο asset της παράταξής του και της χώρας, εξελίχτηκε σύντομα σε μια φαιδρή και πλήρως απαξιωμένη παρουσία στην διεθνή σκηνή, σε επικίνδυνη μαύρη τρύπα που...