Υποκλοπές - Η ευρωπαϊκή διάσταση μιας βρώμικης συστημικής χορογραφίας

Καθοριστικής σημασίας ζήτημα, η βαρύτητα του οποίου υπερβαίνει ακόμη και αυτήν καθ’ εαυτήν την αποκάλυψη του νέου σκανδάλου με τις υποκλοπές, είναι η ανωριμότητα, η πολιτική ευτέλεια αλλά και η ηθική φτήνια με την οποία προσπαθούν να εμπλακούν στην διαχείριση των συνεπειών και των κρίσιμων παραμέτρων αυτού του αίσχους, τόσο η κυβέρνηση και ο καθ’ όλα ένοχος πρωθυπουργός, όσο και η αντιπολίτευση στο σύνολό της.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Για τους μεν, αυτό που προέχει είναι η συγκάλυψη, ο αποπροσανατολισμός των όποιων ερευνών, η επένδυση στην λήθη, ο συμψηφισμός στην αθλιότητα και φυσικά η ανάκτηση της χαμένης πρωθυπουργικής αξιοπιστίας μετά το φιάσκο του «διαγγέλματος», ούτως ώστε να αποκατασταθεί ένα πολιτικό περιβάλλον ικανό να εξασφαλίσει μια ψευδαίσθηση κυβερνησιμότητας και μέσω αυτής να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια σχετικά αξιοπρεπή πορεία της ΝΔ προς τις εκλογές, πολύ δε περισσότερο τώρα που το πλεονέκτημα του εκλογικού αιφνιδιασμού, έχει χαθεί οριστικά από την πρωθυπουργική φαρέτρα.

Για την αντιπολίτευση, και στο περιβάλλον της εξαιρετικά κοντόφθαλμης προσέγγισης ενός κατά τα λοιπά κορυφαίου προβλήματος Δημοκρατίας και δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών, αυτό που φαίνεται να προέχει, είναι η πολιτική αξιοποίηση του σκανδάλου με τα μάτια στραμμένα στις εκλογές και στο κυβερνητικό ισοζύγιο της επόμενης μέρας.

Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του (αφού στο ανούσιο καταγγελτικό θέατρο συμμετέχουν πλέον και κυβερνητικοί βουλευτές αλλά και άλλα κυβερνητικά στελέχη), παραμένει προσκολλημένο σε κραυγές, αφορισμούς και αναθέματα, τοποθετώντας απέναντί του έναν ανεπαρκέστατο, χειραγωγούμενο και εν τέλει εξαιρετικά επικίνδυνο πρωθυπουργό που αυτήν την φορά πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη. Τον τοποθετεί απέναντί του, όχι για να τεθεί επί τάπητος η ουσία του προβλήματος και να απαιτηθούν μέτρα για την ουσιαστική, οριστική και άμεση αντιμετώπισή του. Τον τοποθετεί απέναντί του, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας μέσα από την οποία επιδιώκει ν’ αναβαθμίσει την δική του ιδιαίτερη πολιτική θέση, εν όψει εξελίξεων και ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό.

Να τονίσουμε πάντως εδώ πως η ευθύνη για την κατάντια μιας ΕΥΠ που ουδέποτε θεσμοθετήθηκε και κυρίως ουδέποτε αντιμετωπίστηκε στην πράξη ως πραγματικά «ΕΘΝΙΚΗ», βαρύνει τα...

Η Πελόζι ως χρήσιμη ηλίθια και η Ταϊβάν σε ρόλο μεταουκρανικού τυχοδιώκτη

Ο τυχοδιωκτισμός των Αμερικανών με την προκλητική επίσκεψη της Ν. Πελόζι στην Ταϊβάν, διαμορφώνει ένα νέο εξαιρετικά απρόβλεπτο περιβάλλον στις Σινοαμερικανικές σχέσεις και είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει μια σειρά από εξελίξεις που θα τροποποιήσουν δραματικά, τόσο το περιφερειακό status όσο και τους όρους που διέπουν την κορυφαία στρατηγική σύγκρουση…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά ότι ανεξάρτητα από την τακτική των αποστάσεων, του σκεπτικισμού και της δήθεν μη συμφωνίας, με την οποία επέλεξαν οι επιτελείς του Λ. Οίκου να εμφανιστούν αρχικά ότι αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο εγχείρημα, είναι βέβαιο πως η «πρωτοβουλία Πελόζι» δεν είναι προϊόν απερισκεψίας ενός κυβερνητικού στελέχους που αίφνης παρανόησε, αυτονομήθηκε και αποφάσισε να ασκήσει προσωπική Εξωτερική πολιτική και μάλιστα σε αυτό το επίπεδο. Είναι μια πρωτοβουλία με ισχυρό γεωστρατηγικό αποτύπωμα, η οποία χορογραφήθηκε πλήρως και έχει την απόλυτη έγκριση της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του προεδρικού επιτελείου.

Σε επίπεδο διμερών σχέσεων μεταξύ δυο Υπερδυνάμεων άλλωστε, ΚΑΝΕΝΑ κυβερνητικό στέλεχος δεν έχει την δυνατότητα να αυτονομηθεί κατά τρόπο ικανό να θέσει σε κίνδυνο την διεθνή θέση της χώρας του και την παγκόσμια Ειρήνη. Πολύ δε περισσότερο δεν έχει το περιθώριο να προαναγγείλει με τυμπανοκρουσίες τις επικίνδυνες προθέσεις του και οι πάντες γύρω του να σιωπούν και να αντιμετωπίζουν το όλον ζήτημα με αμηχανία. Ένα τέτοιο κυβερνητικό στέλεχος, καθαιρείται… Συλλαμβάνεται… Εκτελείται… Αλλά σίγουρα ΔΕΝ ΑΥΤΟΝΟΜΕΙΤΑΙ εάν...

Στην κόψη του Ξυραφιού

Το παιχνίδι στην Ταϊβάν γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο. Το Πεκίνο ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη των αντιδράσεων στους Αμερικανικούς σχεδιασμούς και εάν κάνει πίσω, τότε το κεφάλαιο της Ταϊβάν θα ανοίξει με τρόπο εκρηκτικό και απρόβλεπτο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι επιλογές που έχει είναι δύο. Σκληρές επιλογές ΚΑΙ οι δύο, αλλά είναι οι μόνες στις οποίες δυνητικά μπορεί να καταφύγει...

Η πρώτη είναι να καταρρίψει το κυβερνητικό αεροσκάφος με την ανεκδιήγητη, προκλητική και ανεύθυνη Αμερικανίδα. Όμως όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτό σημαίνει πόλεμος με απρόβλεπτες προεκτάσεις.

Η δεύτερη επιλογή είναι να το παρενοχλήσει σοβαρά χωρίς να αποτρέψει την προσγείωσή του στο έδαφος της Ταϊβάν. Τότε θα έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα πρέπει να είναι αποφασισμένο να "καταπιεί" την Ταϊβάν τροποποιώντας οριστικά τα δεδομένα...

Ο Αμερικανός πρόεδρος και το επιτελείο του, επέδειξαν εξαιρετική ανωριμότητα όσο και ανευθυνότητα στην διαχείριση μιας κορυφαίας διεθνούς πρόκλησης και αν δεν βρεθεί κάποιος αποφασισμένος να...