Κάθε φορά που τοποθετούμαστε κριτικά απέναντι στην αναποτελεσματικότητα, την ατολμία και τα φοβικά σύνδρομα με τα οποία ασκείται η Εξωτερική πολιτική από την πολιτική τάξη της χώρας, το «ευφυές» ερώτημα που επιστρατεύεται ως δήθεν αποστομωτική ανταπάντηση από το σύνολο των πολιτικών εκπροσώπων της, είναι το εξής: «Ωραία… Και τι προτείνετε να κάνουμε ως μικρή χώρα που επηρεάζει ελάχιστα και τις εξελίξεις αλλά και τις αποφάσεις των ισχυρών;;;»…
Προφανώς το ερώτημα είναι υποκριτικό και η επίκλησή του είναι απολύτως προσχηματική, μιας και ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται, έχει εν πολλοίς προκαθορίσει με τρόπο πρωθύστερο και την απάντηση. Στο μυαλό όλων αυτών των κυρίων, υπάρχει ΜΟΝΟΝ ένα συγκεκριμένο εύρος χειρισμών, δυνατοτήτων και κυρίως αντίληψης, εντός του οποίου μπορεί να κινείται η πολιτική συμπεριφορά των κυβερνώντων, κάθε φορά που καλούνται να διαχειριστούν κρίσιμες εθνικές και περιφερειακές προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η πατρίδα μας…
Κυρίως αυτό που υπάρχει, είναι ένα ιδιότυπο περιβάλλον ομηρίας μέσα στο οποίο συμπιέζεται και εν τέλει φυλακίζεται η κυρίαρχη πολιτική σκέψη, ενώ άπαντες θεωρούν απαγορευτική κάθε προσπάθεια «απόδρασης» από...