Περί ρατσισμού...

Άγρια συμπλοκή μεταναστών πάλι. Αυτή τη φορά στο Μοναστηράκι. Και ξέρετε, αυτοί δεν είναι σαν κι εμάς -«ρε, ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» και τέτοια. Αυτοί σφάζονται κανονικά. Με μαχαίρια και σπαθιά.

Του Γιώργου Ιεροδιάκονου 

"μέλους της ΠΓ του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ" και της "Πανελλαδικής πρωτοβουλίας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Πατρίδας μας"

Έτσι έγινε και προχθές στο Μοναστηράκι. Μπροστά στα έντρομα μάτια Ελλήνων και τουριστών, άστραψαν τα μαχαίρια και οι δύο αντιμαχόμενες ομάδες πνίγηκαν στο αίμα. 

Η αιματηρή συμπλοκή ξεκίνησε -από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία- αρχικά μεταξύ τριών μεταναστών. Γρήγορα, ωστόσο, γενικεύτηκε, καθώς αμέσως έσπευσαν συμπατριώτες των εμπλεκομένων να τους συνδράμουν, με αποτέλεσμα η περιοχή να μετατραπεί σε πραγματικό πεδίο μάχης. Πακιστανοί από την μια, Αφγανοί από την άλλη.

Ξέρετε, όλοι αυτοί, μπορεί για ‘μας να φαντάζουν ίδιοι, αλλά δεν είναι. Εκείνοι ξεχωρίζονται μεταξύ τους. Σύριοι, Ιρακινοί, Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Αφγανοί κλπ αποτελούν διαφορετικές εθνότητες και εκείνοι γνωρίζουν πολύ καλά την διαφορετικότητά τους. Τόσο καλά μάλιστα, που δεν... φείδονται να αρπαχτούν –και να αλληλοσφαχτούν- μεταξύ τους, για την πιο ασήμαντη αιτία. 

Περίεργες αντιδράσεις; Ή μήπως ακραίες; Όχι! Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ευρισκόμενοι μακριά από τον τόπο τους, φέρουν έντονα την ανάγκη της μεταξύ τους σύμπνοιας και αλληλεγγύης έναντι οποιωνδήποτε ξένων.

Το ίδιο συμβαίνει με όλους τους λαούς. Όπως στην αρχή του περασμένου αιώνα, με τις αλλεπάλληλες συμπλοκές μεταξύ Ελλήνων, Ιταλών και Γερμανών μεταναστών στις ΗΠΑ.

Βλέπετε, οι λαοί και τα έθνη (όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη!) αντιλαμβάνονται την διαφορετικότητά τους και την υπερασπίζονται μέχρις εσχάτων. Το ίδιο κι εμείς, που θέλουμε να διατηρήσουμε την κοινωνική μας συνοχή, έναντι των εκατομμυρίων εισβολέων. Δεν είναι θέμα ρατσισμού, ούτε ξενοφοβίας, όπως μας καταλογίζουν οι επιτήδειοι. Είναι αυτό το πρωτογενές αίσθημα, που επιστημονικά ονομάζεται «αγάπη του ομοίου».

Αυτό ακριβώς το αίσθημα είναι που ωθεί τις διαφορετικές εθνότητες να συμπλέκονται μεταξύ τους στο Μοναστηράκι, στο Μόναχο, στην Υόρκη, στο Κεντ... Αυτό ακριβώς έκανε προχθές και τις δύο εχθρικές ομάδες (Πακιστανούς και Αφγανούς) να έρθουν στα μαχαίρια.

Μόνο οι «αντιρατσιστές» της συμφοράς νομίζουν πως είμαστε εμείς και όλοι οι άλλοι. Κι όποιος δεν αντιλαμβάνεται όλους τους άλλους ίδιους μεταξύ τους, και όλους μαζί ίδιους με μας, είναι ρατσιστής. Το πρόβλημα με τους «αντιρατσιστές» είναι που αδυνατούν να αντιληφθούν την διάκριση μεταξύ εκείνων των «άλλων». Γι’ αυτούς, δεν υπάρχουν Σύριοι, Ιρακινοί, Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Αφγανοί κλπ. Είναι όλοι ένα πράγμα! Ή μάλλον, θα ήθελαν να είναι όλοι ένα πράγμα. Γι’ αυτό και αδυνατούν να ερμηνεύσουν τους μεταξύ τους φυλετικούς καυγάδες. Είναι έξω από το πολιτικο-ιδεολογηματικό τους πεδίο.

Αλήθεια, άραγε; Γιατί με την παραμικρή αψιμαχία μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας κατά του ρατσισμού, ενώ όταν συμπλέκονται οι αλλοδαποί μεταξύ τους ποιούν την νήσσαν; Εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός;

Όχι! Δεν υπάρχει. Διότι είπαμε, για τους «αντιρατσιστές» δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Συρίων, Ιρακινών, Πακιστανών, Μπαγκλαντεσιανών, Αφγανών. Γι’ αυτούς υπάρχει μόνο μία «φυλή». Η φυλή των ...μεταναστών! Οπότε, δεν τίθεται καν θέμα ρατσισμού στις μεταξύ τους διενέξεις.

Για τον «αντιρατσιστή» της συμφοράς, ρατσιστές είναι μόνο οι Έλληνες!