Βαγγέλης Αλιφέρης: Μήπως τελικά ήρθε η ώρα, να αναλάβει ένας Παλληνιώτης τον Δήμο Παλλήνης...?

Η ομιλία του υπ. Δημάρχου και νυν αρχηγού της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Παλλήνης Παναγιώτη Μερτύρη, στο Οινοποιείο Πέτρου...

"...Όργιο αδιαφορίας, κακοδιαχείρισης και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, με σειρά υπερκοστολογημένων έργων. - Έχουμε δίπλα στην πόλη μας αεροδρόμιο και μέσα στις αυλές μας βόθρους. - Έδωσαν €70.000 για να περπατούν ψυχολόγοι δίπλα σε ανέργους συμπολίτες μας και μόλις €10.000 για το κοινωνικό παντοπωλείο." ...και άλλες "ομορφιές"...

Του Βαγγέλη Αλιφέρη

(μέλους της ΠΓ του Μετώπου για ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ)

Μήπως τελικά ήρθε η ώρα, να αναλάβει ένας Παλληνιώτης τον Δήμο Παλλήνης...?

Και το λέω, χωρίς ίχνος υποτιμητικής διάθεσης απέναντι στους δημότες του Γέρακα, αφού κι εγώ, αν και μόνιμος κάτοικος του Καλλικρατικού Διαμερίσματος της Παλλήνης από το 1989 (τότε Κοινότητα και μετέπειτα Δήμος Παλλήνης), ανδρώθηκα και φοίτησα στα σχολεία (Δημοτικό και Γυμνάσιο) του Γέρακα, όντας κάτοικος Γέρακα από το 1975...!

Το λέω όμως, με το αίσθημα της αγάπης και της συμπόνοιας για τον τόπο που μπορεί να διακατέχεται κάποιος, ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα αυτού του τόπου...

Κάποιος, ο οποίος πρωτοαντίκρυσε το φως του ήλιου σε αυτά τα μέρη και πρωτοπερπάτησε σε αυτά τα χώματα...

Κάποιος, ο οποίος εργάστηκε και δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά σε όλη του τη ζωή μέχρι τώρα, σε αυτή τη γωνιά της Αττικής γης...

Κάποιος, ο οποίος...
συμπερασματικά αναφέρει: "Μιλώντας για τους πολίτες και τους δημότες με τη συνηθισμένη ξύλινη γλώσσα, τη γλώσσα των αριθμών, ξεχνάμε ένα πράγμα... ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ."...!!!

Πιστεύω λοιπόν, πως ναι...

Η ώρα αυτή έφτασε...

Και η ευκαιρία ανοίγεται μπροστά μας...

Ένας ΠΑΛΛΗΝΙΩΤΗΣ για τον Δήμο Παλλήνης...

Ένας ΝΤΟΠΙΟΣ, για τους τρεις κοινούς μας τόπους, δεμένους πλέον με κοινή μοίρα... Την μοίρα του "Καλλικράτη"...!

Αρκετά πια με τους... "φερτούς και τεχνοκράτες σωτήρες"...

Ο Δήμαρχος, πρέπει να νιώθει τον τόπο του σαν το σπίτι του...

Να τον πονάει όπως το σπίτι του...

Να θέλει το καλό του όπως στο σπίτι του...

Δε νομίζετε...?

Με όλα αυτά κατά νου λοιπόν, μου ήρθε στο μυαλό το ποίημα του Γεωργίου Σουρή, που νομίζω πως ταιριάζει γάντι στην δική μας περίπτωση:

«Τ΄αγγειά γινήκαν θυμιατά

και τα σκατά λιβάνι

οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι

κι οι κλέφτες καπετάνιοι»

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον κο Μερτύρη για την πρόσκληση που μου απηύθυνε, να παρευρεθώ στην ομιλία του.