Οι εγκληματικές ευθύνες του μονεταρισμού και η αθλιότητα της οικονομικίστικης μονομέρειας

Οι προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα, καθίστανται όλο και πιο σύνθετες με πρώτιστη, αυτή της γεωπολιτικής της υπόστασης σε ένα περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές ανατροπές και κλιμακώνονται πολλαπλές και πολυσύνθετες πιέσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κορυφαίο ζήτημα, είναι η καταγεγραμμένη πλέον αναντιστοιχία, ανάμεσα στην πραγματικά δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από την μια, και από την άλλη στον βαθμό συνειδητοποίησης της αντικειμενικής πραγματικότητας, από την ίδια την Ελληνική κοινωνία.

Από το πακέτο της συνολικής επιδείνωσης που περιπλέκει επικίνδυνα το κουβάρι στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο, ο Ελληνισμός ΚΑΙ στην Ελλάδα αλλά ΚΑΙ στην Κύπρο, έχει εγκλωβιστεί στο αφήγημα της ενεργειακής προσδοκίας, κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί σε απαράδεκτες παραλυτικές ψευδαισθήσεις τον πληθυσμό. Η αλήθεια βεβαίως, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα καλλιεργούμενα μυθεύματα, αφού…

• Η ενεργειακή προσδοκία έχει εκχωρηθεί στο σύνολό της στους ξένους επικυρίαρχους. Ενώ…
• Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα αλλά ΚΑΙ στην Κύπρο, παραδέρνει σε έναν πλήρως ανυπόστατο μικρομεγαλισμό, και προσφέρει Γην, ύδωρ αλλά και οτιδήποτε του ζητηθεί, με πρωτοφανή προθυμία, για την εξυπηρέτηση των ενεργειακών σχεδίων και των πρωτοκόλλων ενεργειακής ασφαλείας που διεκπεραιώνονονται από τους οικονομικούς κολοσσούς και αβαντάρονται από τους ισχυρούς γεωπολιτικούς προστάτες τους…  

Κι ενώ αυτό το πάρτι του παραλογισμού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ΟΥΔΕΙΣ φρόντισε να συνδυάσει όλα τούτα, με...
την ανάγκη προώθησης και  κυρίως εφαρμογής, των στοιχειωδών πράξεων θεμελίωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων, και ταυτόχρονης οχύρωσης των διασφαλίσεων που σχετίζονται με την διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας, που αμφισβητείται πλέον ισχυρά, σταθερά και ευθέως από την Τουρκική αναθεωρητική επιθετικότητα.

Την ίδια στιγμή... 
Υπάρχουν φωνές οι οποίες στα λόγια τουλάχιστον αντιπολιτεύονται αυτήν την ολέθρια διαχείριση της κρίσιμης εθνικής ατζέντας. Ωστόσο, οι επιλογές και οι ιεραρχήσεις τους, παραμένουν εγκλωβισμένες στην οικονομικίστικη μονομέρεια που κυριάρχησε τα πρώτα πέτρινα χρόνια των μνημονίων. 

Ενώ δεν λείπουν και εκείνες οι φωνές που επιμένουν να παραδέρνουν στην μονομέρεια μιας αδιέξοδης μονεταριστικής αντίληψης, η οποία με τον ανεύθυνο, ανεπαρκή και πολιτικά εμμονικό τρόπο με τον οποίο διατυπώνεται, αποδυναμώνει, υπονομεύει και εν τέλει εκφυλίζει πλήρως στην συνείδηση του πληθυσμού, ακόμη και το ίδιο το διακύβευμα το οποίο υποτίθεται ότι προβάλει και υπηρετεί.

Προφανώς δεν θα κάνουμε δίκην προθέσεων κανενός. Η υποχρέωσή μας όμως να αξιολογήσουμε πολιτικά τα αποτελέσματα μιας προσπάθειας, είναι αυτονόητη και εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη.

Πολύ δε περισσότερο σήμερα, που το ευρύτερο κοινωνικό ενδιαφέρον μετατοπίζεται με όχημα ΚΑΙ τις αυταπάτες, σε νεφελώδεις και ανυπόστατες προσδοκίες «αναπτυξιακές», και μάλιστα σε μια ιστορική συγκυρία που έχουν τεθεί επί τάπητος σενάρια που αγγίζουν ακόμη και τα κρίσιμα ζητήματα των συνόρων στην ευρύτερη γεωπολιτική μας γειτονιά.

Και αυτή βεβαίως δεν είναι η μόνη πλευρά, αφού όλα τούτα διαδραματίζονται σε ένα ευρύτερα συγκρουσιακό περιβάλλον, το οποίο καλείται ανεπιτυχώς να απαντήσει σε ανατροφοδοτούμενες κρισιακές προκλήσεις, και περιορίζεται να το κάνει αναμασώντας και αναθερμαίνοντας χιλιοδοκιμασμένες μεθόδους, που είναι από την φύση τους καταδικασμένες να μην οδηγούν πουθενά, παρά μονάχα στην ανακύκλωση των αδιεξόδων.

Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…

Είναι άλλο πράγμα η σοβαρότητα στην ανάλυση και η προσεκτική και κυρίως ολόπλευρη αξιολόγηση πραγματικών δεδομένων και προκλήσεων… Και εντελώς διαφορετικό η σοβαροφάνεια των παπαγάλων του τεχνοκρατισμού, οι οποίοι κάθε φορά ανακαλύπτουν την Αμερική, αλλά δεν ανακαλύπτουν ποτέ τα αδιέξοδά της.

Ένα από τα πρώτα ζητήματα λοιπόν που θα πρέπει να απαντηθεί ή έστω να αποτυπωθεί με πραγματικούς όρους στην πολιτική αξιολόγηση της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας, είναι η ανεπάρκεια της οικονομικίστικης μονομέρειας η οποία ΑΝ ΚΑΙ μεγαλούργησε τα χρόνια που μεσολάβησαν στην υπερπαραγωγή θιασωτών, ΕΝ ΤΟΥΤΟΙΣ δεν ανέκοψε την εκφυλιστική πολιτική διεργασία μέσα στην κοινωνία.

Και θα πρέπει να απαντηθεί πολύ περισσότερο σήμερα, που η ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ εκφυλίζεται σε ΠΕΡΙΤΤΟΛΟΓΙΑ αφού, μετά από τα πρώτες πολιτικά ανώριμες και με μηδενικές εμπειρίες ομάδες ακροατών που «ενέπνευσε», έχει πάψει πλέον να συγκινεί ως θέμα το ευρύτερο κοινωνικό ακροατήριο.

Και φυσικά δεν αρκεί να απαντηθεί τυπικά και με επιπολαιότητα στις προσεγγίσεις. Και ο λόγος είναι απλός και ιδιαιτέρως σοβαρός ταυτόχρονα αφού…

Οι φορείς της οικονομικής μονομέρειας, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΣΑΝ στην πολιτική διαχείριση της οικονομικής ιδέας. Και εγκλημάτισαν διότι ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΑΝ σε ΑΠΛΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ ένα ΕΞΟΧΩΣ ΔΟΜΙΚΟ και κατάφωρα ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ πρόβλημα το οποίο απαιτεί υπεύθυνες και ολοκληρωμένες απαντήσεις, οι οποίες ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ και δεν θα μπορούσαν να δοθούν από τους σκιτζήδες της πολιτικής.

Οι ευθύνες βεβαίως των ΜΟΝΕΤΑΡΙΣΤΩΝ ως θλιβερό υποσύνολο της επίσης θλιβερής ομάδας των σκιτζήδων της ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΕΙΑΣ, είναι απείρως σημαντικότερες.

Και είναι τέτοιες, διότι αυτοί υποτίμησαν και περιφρόνησαν καταφανώς τα ΔΟΜΙΚΑ χαρακτηριστικά και την ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ υπόσταση της πολυετούς και ανατροφοδοτούμενης κρίσης, προβάλλοντας την λύση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, ως λύση που ενσωματώνει ΑΥΤΟΤΕΛΩΣ απεριόριστες δυνατότητες, ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες συστημικές δομές, από τον χαρακτήρα της εξουσίας, και από το συνολικότερο πλέγμα των εξαρτήσεων που αλυσοδένουν την χώρα.

Όταν όλα τούτα, τα προβάλεις ως πανάκεια με εμμονή που αγγίζει τα όρια της ανοησίας, σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου ολόκληρος ο πλανήτης πλέον, είναι σε θέση να βλέπει πως:

• Ο πρόεδρος Τραμπ, ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ το τεχνοκρατικό μέρος της συνταγής που προτείνεις και ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ παταγωδώς…
• Και αποτυγχάνει παταγωδώς, ακριβώς γιατί υποτιμά στην πράξη τον ΔΟΜΙΚΟ χαρακτήρα των προβλημάτων και κυρίως το ειδικό βάρος της ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ τους υπόστασης…
• Και τα υποτιμά προκλητικά, διότι λαθεμένα πιστεύει πως οι πολιτικές του ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΥ και τα λογιστικά τερτίπια με την συναλλαγματική ΙΣΟΤΙΜΙΑ, αρκούν για να τουμπάρει η παρτίδα…
• Και το πιστεύει λαθεμένα, διότι λησμονεί το αυτονόητο. Και το αυτονόητο είναι πως σε ένα περιβάλλον με πεπερασμένα τα διαθέσιμα μέτρα, το πρώτο πράγμα που είναι δεδομένο είναι τα αντίμετρα που είθισται να εφαρμόζονται από τους ανταγωνιστές…

Έτσι, οι λύσεις και οι προσδοκίες απλά ακυρώνονται... 
Και τότε και η κοινωνία, με το μέσο επίπεδο ωριμότητας που μπορεί να επιστρατεύσει, αντιλαμβάνεται πως το κυνηγητό της ουράς, δεν οδηγεί σε ξέφωτα αλλά ισοδυναμεί με μια διεργασία που ανατροφοδοτεί και αναπαράγει αδιέξοδα. Επομένως, αυτή η κοινωνία…

• ΔΕΝ πείθεται… 
• ΔΕΝ εμπνέεται… 
• ΔΕΝ στρατεύεται… 
• ΔΕΝ ενεργοποιείται… 

Και εν τέλει ΔΕΝ διακρίνει λόγους ικανούς να την πείσουν να πολιτικοποιήσει την δράση της, σε ένα περιβάλλον στόχων που θεωρεί αδιέξοδο, ατελέσφορο και αναποτελεσματικό.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κύριοι, διότι το τίμημα με όλους αυτούς που ανεχτήκαμε να παίζουν με του Κασίδη το κεφάλι, είναι βαρύτατο, και η εκτεταμένη κοινωνική αποστράτευση, είναι μόλις η πρώτη σελίδα του λογαριασμού. Έρχονται κι άλλες…

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"