Κρίσιμες παράμετροι για την αξιολόγηση των δεδομένων που διαμορφώνονται στην Μ. Ανατολή

Το Κουρδικό εισβάλει αμετάκλητα στην γεωπολιτική ατζέντα της επόμενης μέρας, με την ανοχή και την ενθάρρυνση των Αμερικανών... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η "εκδήλωση ευγνωμοσύνης" εκ μέρους τους για την συμβολή των Κούρδων στην αντιμετώπιση του ISIS, προφανώς ΔΕΝ είναι η επαρκής εξήγηση που μπορεί να ερμηνεύσει αυτήν την εξέλιξη. 

Μια ενιαία Κουρδική γεωπολιτική οντότητα, είναι περισσότερο λειτουργική στον βαθμό που θα ενσωματωθεί ως «πακέτο» στον γεωστρατηγικό σχεδιασμό των Αμερικανών, ΚΑΙ αναφορικά με τις ενεργειακές τους επιδιώξεις, αλλά ΚΑΙ σε συνάρτηση με την "βιώσιμη" παράταξη δυναμικών δεδομένων απέναντι στην Κίνα και τους κινεζικούς σχεδιασμούς συνολικά.

Μια τέτοια εξέλιξη, προφανώς ΔΕΝ προδιαγράφει αναγκαστικά τον γεωπολιτικό ακρωτηριασμό της Τουρκίας. Ενισχύει όμως τους φόβους και τις ανασφάλειές της, και συνακόλουθα συμβάλει ώστε να καθίσταται περισσότερο ασταθής η γεωπολιτική της Αν. Μεσογείου, και φυσικά περισσότερο πιθανή η μετατόπιση του χάρτη προς Δυσμάς.

Η συμμετοχή και η Αμερικανική συνδιοίκηση της ζώνης ασφαλείας στο Συριακό, ΔΕΝ διασφαλίζει από μόνη της κανενός είδους εγγυήσεις απέναντι στην βουλιμικά απείθαρχη Τουρκία. Καλό θα είναι λοιπόν να μην διακινούνται αφελείς εκτιμήσεις. Σε περίπτωση απειθαρχίας στα συμπεφωνηθέντα δηλαδή, τι θα κάνουν οι ΗΠΑ;;; Θα βομβαρδίσουν την Τουρκία;;; Ας σοβαρευτούμε…

Η Τουρκική αναθεωρητική ρητορική σχετικά με την Συνθήκη της Λοζάνης...
ΔΕΝ είναι μια συμψηφιστικά ή εξισορροπιστικά εκβιαστική ρητορική, αλλά συνιστά ΚΑΙ αυτοτελώς, την ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ της Τουρκικής αντίληψης, για την οριστική ανατροπή των δεδομένων σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το ΕΥΡΟΣ της Συνθήκης και όχι μόνο.

Είναι λάθος να προβάλλεται μονομερώς η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ διάσταση των βλέψεων Ερντογάν, διότι η πρωτεύουσα αντίληψη, η οποία ειρήσθω εν παρόδω διαχέεται συνολικά και στην Τουρκική κοινωνία, είναι η ΗΓΕΜΟΝΙΚΗ του στρατηγική και φιλοσοφία.

Είναι επίσης λάθος να προσεγγίζονται οι αντιπαραθέσεις με τον μηχανισμό του Γκιουλέν, ως ένα ζήτημα που εξαντλείται στην διαχείριση των εσωτερικών ισορροπιών της σύγχρονης Τουρκίας. Πρόκειται για κορυφαίο ζήτημα που αφορά στην φυσιογνωμία της κυρίαρχης αντίληψης του σύγχρονου τουρκικού κράτους, και η οποία σχετίζεται ευθέως με τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά του ΗΓΕΜΟΝΙΣΜΟΥ που την διαπερνά.

Και φυσικά είναι λάθος να αντιμετωπίζει κάποιος τα τεκταινόμενα σε αυτό το περιβάλλον, παραδομένος στις αυταπάτες ότι υπάρχει Διεθνές Δίκαιο και ένα κεκτημένο επίπεδο ορθολογισμού στην διαμόρφωση και στην διαχείριση της Ημερήσιας Διάταξης που το αφορά, επομένως και η οριοθέτηση του περιβάλλοντος της αντιπαράθεσης, να αντιμετωπίζεται εν πολλοίς ως μια απλή και προκαθορισμένη διεργασία.

• Το Διεθνές Δίκαιο βιάζεται καθημερινά.... 
• Οι κανόνες και οι προβλέψεις συλλογικής Ασφάλειας, ελαστικοποιούνται και προσαρμόζονται στις απαιτήσεις και στα συμφέροντα των ισχυρών... 
• Οι σχετικές "νομολογίες" απλώς αγνοούνται εκεί που το δίκαιο του ισχυρού το επιτρέπει ή αντίστοιχα το απαιτεί...

Και φυσικά στην βάση αυτής της λογικής, όπου η Τουρκία εμφανίζεται να είναι συνδιαχειριστής εκκρεμοτήτων, αυτό που επιδιώκει να επιβάλλει είναι πως, η όλη διαχείριση θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο, στην λογική που απαιτούν οι Τουρκικές διεκδικήσεις. 

Όλα τα παραπάνω βέβαια, δεν έχουν απλώς εγκυκλοπαιδική αξία για τις προσεγγίσεις των αναλυτών. Έχουν ξεχωριστό ειδικό βάρος στην στρατηγική διαχείριση των προκλήσεων σε επίπεδο διπλωματικό ΚΑΙ επιχειρησιακό, και αυτό φυσικά είναι μια παράμετρος, που αφορά πρωτίστως ΚΑΙ την δική μας την χώρα.

• Πρώτον: Διότι τίποτε δεν θεωρείται οριστικοποιημένο, στον ρευστό και υπό διαρκή μεταμορφισμό γεωστρατηγικό καμβά της Μέσης Ανατολής. 
• Δεύτερον: Διότι η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκική εξωτερική πολιτική, πρωτίστως στο ζήτημα των διαρκών προκλήσεων, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ποτέ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΗ. Είναι πολιτική και πρακτική ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΤΟΧΕΥΣΕΩΝ, άρα και ευρύτερων όσο και κλιμακούμενων αμφισβητήσεων, ΚΑΙ πολλαπλών ενεργών μετώπων. (πχ Η ενεργειακή ατζέντα, ουδέποτε αποσυνδέθηκε από το Κυπριακό και την συνολική αμφισβήτηση του καθεστώτος κυριαρχίας στην ΝΑ Μεσόγειο). Και...
• Τρίτον: Διότι παρά την επιβεβαιωμένη τακτική της ευελιξία, Η Τουρκική εξωτερική πολιτική, ακόμη και στους βραχυχρόνιους βηματισμούς της, ενσωματώνει και μια διαρκή στρατηγική στόχευση. (πχ Οι προκλήσεις και οι παραβιάσεις, δεν τεστάρουν απλά διαθέσεις και διπλωματικές ανοχές. Τα Ίμια έδειξαν πως προσβλέπουν και στην δημιουργία τετελεσμένων).

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"