Το πραγματικό στοίχημα για ένα πολιτικό κίνημα αντίστασης, Εθνικής Σωτηρίας και γεωπολιτικής ανάταξης της χώρας

Τα κόμματα που διαχειρίστηκαν εξουσία, φροντίζουν να έχουν απλωμένο τον τραχανά με μέτρα και ημίμετρα, σε μια προσπάθεια να εμφανίζουν έργο, παρεμβάσεις πολιτικές, επίπλαστες αντιπαραθέσεις και κυρίως μια πολιτική ατζέντα γύρω από την οποία επιδιώκουν να στοιχίζεται και η κοινωνία, στο περιβάλλον μιας σχετικά ανώδυνης και πολιτικά διαχειρίσιμης αντιπαράθεσης η οποία δεν οδηγεί πουθενά...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πραγματικό πρόβλημα ωστόσο, δεν αφορά στο περιεχόμενο της πολιτικής διαχείρισης, αλλά στον σκληρό πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής, στα πρωτογενή φυσιογνωμικά της χαρακτηριστικά και συνακόλουθα στον ίδιο τον στρατηγικό προσανατολισμό της χώρας.

Πρόκειται για ένα κρίσιμο διακύβευμα, που ακόμη και το γεγονός ότι ορισμένοι επιμένουν πεισματικά να το προσπερνούν, πιστοποιεί τόσο την κρισιμότητα, όσο το πραγματικά επείγον του χαρακτήρα του.

Με άλλα λόγια, μιλάμε για μια πολιτική εξίσωση, μέσα από την οποία -και για πρώτη φορά  μεταπολεμικά- η φυσιογνωμία της πολιτικής, αναγορεύεται σε κρίσιμη παράμετρος που θα προσδιορίσει εν πολλοίς ΚΑΙ την γεωπολιτική υπόσταση της χώρας. Κι αυτή η διαπίστωση ΔΕΝ είναι αυθαίρετη… ΔΕΝ είναι υπερβολική.

Στην μνημονιακή Ελλάδα, η «κανονικότητα» έχει ανασταλεί επ’ αόριστον, ακόμη και στα ζητήματα που...
σχετίζονται με τις παραδοσιακές της κακοδαιμονίες. Η επίθεση που δέχτηκε η χώρα, υπήρξε γενικευμένη και πολυεπίπεδη. 

• Ως τέτοια, δεν εξαντλήθηκε στις πρωτοφανείς οικονομικές ανατροπές που απορρύθμισαν πλήρως την ζωή των πολιτών και επέβαλαν ένα καθεστώς καθολικής ανασφάλειας και απόλυτης δυστυχίας... 
• Αλλά επεκτάθηκε και στοχοποίησε ευθέως, την ιθαγένεια των θεσμών, τον εθνισμό των εφαρμοζόμενων πολιτικών, τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά της στρατηγικής της υποδομής, και εν τέλει απειλεί να τροποποιήσει ακόμη και το ίδιο το γεωπολιτικό της αποτύπωμα.

Πρόκειται δηλαδή για μια παρέμβαση που ακουμπά το γεωπολιτικό DNA της χώρας, γι’ αυτό και η πραγματική πρόκληση, σχετίζεται με ανατροπές θεμελιώδεις, που αφορούν στο DNA της εφαρμοζόμενης πολιτικής άρα και στο DNA των φορέων που θα κληθούν να την εφαρμόσουν.

Έτσι, στην υποτιθέμενα «μεταμνημονιακή» Ελλάδα... 

Η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ύπουλη και ιδιαιτέρως κρίσιμη πολιτική επίθεση που συντονίζεται από το υβριδικό πολιτικό προσωπικό που μορφοποιήθηκε ως τέτοιο την δεκαετία του σοκ, μαζί με τις πολιτικές του τερατογενέσεις.

Πρόκειται για μια επίθεση που θα σαρώσει και τα τελευταία θεσμικά ή άλλα αναχώματα, προκειμένου να «κλειδώσουν» οι καταστροφικές ανατροπές που συντελέστηκαν κατά την διάρκεια αυτής της πέτρινης δεκαετίας, ενώ την ίδια στιγμή, η χώρα παραλύει ολοκληρωτικά υπό το βάρος των εντεινόμενων υβριδικών πολυεπιθέσεων, και αφοπλίζεται πλήρως σε ένα περιβάλλον επικίνδυνο και πολλαπλά αποσταθεροποιημένο.

Προφανώς αυτή η εξέλιξη ΔΕΝ ήταν μοιραία. Είναι προϊόν μιας αλληλουχίας χειρισμών με πρωτεργάτες τους συνενόχους που στήριξαν τις επιλογές των χορογράφων, και οι οποίοι δεν δίστασαν να συνδράμουν τα μέγιστα στην υλοποίηση των  καταστροφικών  σχεδιασμών, εξαργυρώνοντας έτσι, την «καταλληλότητά» τους στην διαχείριση της εξουσίας.

• Η σχέση όλων αυτών με τις καταστροφικές πολιτικές υπήρξε ευθύτατη…
• Η «τιμωρία» τους στο βαθμό που εξαντλήθηκε στην «ποινή» της πολιτικής αποδοκιμασίας υπήρξε προκλητικά ημιτελής…
• Η ολική τους επαναφορά ως εγγυητές της εθνικής ανασύνταξης συνιστά στην επιεικέστερη των περιπτώσεων, πρωτοφανή πολιτική κατάντια. Και…
• Οι πολιτικές διεργασίες που αποσκοπούν στην εντός και επί τα αυτά αναμόρφωση συνολικά του πολιτικού συστήματος με τα ίδια ανακυκλωμένα υλικά, και με δεδομένη την δέσμευσή τους στην εφαρμογή των ίδιων πολιτικών, δεν πρέπει να υποτιμηθούν και προφανώς δεν αρκεί να αντιμετωπίζονται με αφορισμούς, ανάθεμα και απαξιωτική ειρωνεία.

Είναι μια αμιγώς συστημική διεργασία, απολύτως αναγκαία για την πολιτική ανάπλαση ενός συστήματος το οποίο εξαλλάσσεται στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην σήψη, και εγκλωβίζει παλιά και νέα κοινωνικά στρώματα, συνεπικουρούμενο από την υποστήριξη ενός ευρύτατου πλέγματος επικοινωνιακών, εκβιαστικών και άλλων μηχανισμών.

Είναι η διαιώνιση της σήψης. Αλλά και μιας απόλυτα νοσηρής κατάστασης, που αποδεικνύεται μοιραία για την χώρα. Κι αυτό ακριβώς είναι το κρίσιμο ζήτημα.

• Η ελεγχόμενη οικονομική χρεοκοπία, έφερε την οικονομική της ασφυξία.
• Οι προσχηματικές πολιτικές με ζητούμενο την δήθεν ανάκαμψη, προσέφεραν νομιμοποιητικό άλλοθι στην στρατηγική της εκποίηση.
• Οι ψευδεπίγραφες γεωπολιτικές δήθεν φιλοδοξίες, διευκόλυναν πράξεις εθνικής μειοδοσίας και συμφωνίες ετεροβαρείς. Και…

Η υποτιθέμενη κατάκτηση ενός διεθνώς αναβαθμισμένου ρόλου, στον βαθμό που περνά και μέσα από την «συνέχεια του κράτους» και τον «σεβασμό στις διεθνείς δεσμεύσεις», μετατρέπει την χώρα σε ένα πολυεστιακό απασφαλισμένο ναρκοπέδιο, με το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, να συναγωνίζεται για την ανάγκη προσαρμογής σε έναν ιδιότυπο καθωσπρεπεισμό, την στιγμή που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Κι ενώ όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη... 

Οι πάντες αγοράζουν χρόνο, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη να αποδεχτεί, πως το μόνο εφικτό είναι η αποδοχή επικίνδυνων τετελεσμένων, που όπως όλα δείχνουν φτάνουν μέχρι και τα όρια του γεωπολιτικού ακρωτηριασμού.

Τα φαινόμενα διχασμού που ανατροφοδοτούνται μέσα στην Ελληνική κοινωνία, δεν είναι μια αστοχία στο DNA της, όπως επιχειρούν να πείσουν οι κάθε λογής εμφανείς αλλά και αφανείς αβανταδόροι.

Είναι κατευθυνόμενη επιδίωξη, με σαφές στρατηγικό αποτύπωμα και πλήρως εργαλειοποιημένη, που προσβλέπει στην αποδυνάμωση και στην γενικευμένη αγωνιστική της παράλυση, εν όψει εξελίξεων που αναμένετε να είναι καταστροφικές.

Πολύτιμος σύμμαχος σε αυτήν την εκφυλιστική διεργασία, είναι τόσο οι παραδοσιακές εθνομηδενιστικές καρικατούρες με το γραφικό και σε κάθε περίπτωση επικίνδυνο παρελθόν, όσο και οι νεότευκτες ακροδεξιές εξ ίσου επικίνδυνες σέχτες που εγκλωβίζουν αφελείς, όπως επίσης και οι κάθε λογής γραφικοί πατριδοκάπηλοι τσαρλατάνοι, που υποτάσσουν τα πάντα στην νοσηρότητα της ματαιοδοξίας τους, σε μια στρεβλή αλαζονεία που ανατροφοδοτείται σε περιβάλλον κατάφωρης πολιτικής ανεπάρκειας, και σε μια σειρά από αδιέξοδες διχαστικές λογικές.

Διάχυτη αλλά συνεκτικά αφανής παράμετρος μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, είναι η οργή και μαζί της τα πρωτογενή και αυθεντικά πατριωτικά αντανακλαστικά και ένστικτα του λαού μας.

Η ανάγκη να μετουσιωθούν σε πολιτικό κίνημα αντίστασης και Εθνικής Σωτηρίας, δεν είναι μονάχα καταφανής. Είναι μια ανάγκη ιστορικά επιβεβλημένη.

Αυτό το Δημοκρατικό – Πατριωτικό Κίνημα, είναι επί της ουσίας Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΟΣ, μέσα σε ένα νοσηρό πολιτικό σκηνικό, που επείγει να συγκροτηθεί και να αναλάβει ρόλο με στόχο την γεωπολιτική ανάταξη της πατρίδας μας.

Προφανώς δεν αρκεί η διάθεση κανενός από τα συνιστώντα του μέρη για να δημιουργηθεί. Χρειάζεται η απόλυτη επίγνωση του ρόλου που πρόκειται να αναληφθεί… Χρειάζεται δέσμευση και αποφασιστικότητα, απέναντι σε ένα σύνολο προκλήσεων και προβλημάτων με τις οποίες θα χρειαστεί να ασχοληθεί, και τα οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει…

Δεν αρκούν οι απεραντολογίες. Χρειάζεται η πολιτική ικανότητα στην οργάνωση της κοινής δράσης και στάσης, κοινωνίας και μηχανισμών, για την αντιμετώπιση των σύνθετων γεωπολιτικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα…

Χρειάζεται η αμετάκλητη δέσμευση όλων του των συνιστωσών, πως ο πήχης του τερματισμού, δεν ορίζεται εκεί που αδειάζουν οι καρέκλες των προηγούμενων, αλλά είναι ένα διαρκές στοίχημα, με στόχο την πραγματική εξουσία, ως εργαλείο ανάκτησης της πλήρους γεωπολιτικής χειραφέτησης της χώρας έναντι πάντων.

Γι αυτό κι ένα τέτοιο κίνημα, δεν μπορεί μπορεί να προκύψει επιστρατεύοντας καρικατούρες που "δραπέτευσαν" από το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό, για να αποτελέσουν χρήσιμη εφεδρεία με στόχο τον εκφυλισμό της οργής και της αγανάκτησης των ανθρώπων.

Είναι το ίδιο η μήτρα που θα παράξει τους ηγέτες του, και δεν έχει απολύτως καμία ανάγκη να καταφύγει στα δεκανίκια της δουλοπρέπειας, του γιεσμενισμού και της χρεοκοπίας.

Ένα τέτοιο κίνημα…

Δεν συζητά για οφίτσια, αλλά για επιμερισμό ευθυνών και υψηλών στόχων… Για συγκεκριμενοποίηση οραμάτων… Για πραγματικά αναβαθμισμένους θεσμούς… Για ρόλο και αρμοδιότητες μέσα στην κοινωνία… Για σχέδιο, για διπλωματικές πρωτοβουλίες, για νομικοπολιτικές και άλλες δράσεις, για πρωταγωνιστές και συμμάχους, με στόχο την γεωπολιτική ανατροπή.

Ένα τέτοιο κίνημα…

Δεν αρκείται σε αμυντική διαχειριστική ατζέντα, αλλά σχεδιάζει την συνολική επιθετική του ανταπάντηση, στην βάση των δικών του επεξεργασιών για τον ρόλο και την θέση που επιδιώκει να έχει η χώρα στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας.

Ένα τέτοιο κίνημα…

Ακυρώνει τον παρασιτικό ρόλο του παραδοσιακού πολιτικού προσωπικού και του εκφυλιστικού πολιτικού συστήματος που το συντηρεί και το αναπαράγει.

Ένα τέτοιο κίνημα με Δημοκρατικό - Πατριωτικό πρόσημο έχει ανάγκη ο τόπος μας... Αυτό ακριβώς το κίνημα είναι που τρέμουν οι πάντες...

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"