Πάμε πάλι από την αρχή για τους «στρατηγιστές» υπηρεσίας που έχουν ένα μικρό θεματάκι με την διαίρεση…
Κανόνας πρώτος: Η χώρα που είναι «ΔΕΔΟΜΕΝΗ», δεν αποτελεί παράγοντα απορρύθμισης ισορροπιών. Η παρουσία της στο γεωπολιτικό στερέωμα καταγράφεται απλώς ως εύχρηστο αναλώσιμο, γι’ αυτό και ο αφανισμός της ως γεωπολιτική οντότητα είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένος…
Κανόνας δεύτερος: Μια χώρα που βιοπορίζεται ως «ΔΕΔΟΜΕΝΗ», όταν θα έρθει η στιγμή να καταστεί Ιφιγένεια, θα πάει «άκλαυτη». Θα κλάψουν γι’ αυτήν μόνο όσοι θυματοποιηθούν μαζί της, αλλά αυτό δεν εκλαμβάνεται ως γεωπολιτικό επεισόδιο…
Κανόνας τρίτος: Η χώρα που προθυμοποιείται να συμπεριφέρεται ως «ΔΕΔΟΜΕΝΗ», δεν έχει λόγο ενασχόλησης με την στρατηγική σκέψη, και οι εγνωσμένοι νταβατζήδες της έχουν κάθε λόγο να την κρατούν μακριά απ’ αυτήν, μιας και αυτό θεωρείται ικανή και αναγκαία συνθήκη για να παραμείνει «ΔΕΔΟΜΕΝΗ» και στο διηνεκές…
Διαπίστωση πρώτη: Η Ελλάδα ως χώρα που παραδοσιακά συμπεριφέρεται ως «ΔΕΔΟΜΕΝΗ», δεν διείδε -αν και όφειλε να το αντιληφθεί- ότι το πάρτι γύρω από την Κύπρο θα δημιουργούσε «ΠΙΔΑΚΕΣ» συμπίεσης στο γεωπολιτικό της μικροπεριβάλλον, σε αδύναμους κρίκους του συστήματος, και η Λιβύη είναι ένας από αυτούς. Φώναζε… Υποψίαζε… Πολλοί από μας είχαμε...
προειδοποιήσει γι’ αυτό… Αλλά το υπεύθυνο πολιτικό προσωπικό, απλώς αγρόν ηγόραζε και δεν έκανε απολύτως τίποτε για να ανακόψει τα επικίνδυνα τετελεσμένα…
Πάμε τώρα και στα μελλούμενα…
Δεδομένο πρώτο: Οι «πολύτιμοι σύμμαχοί» της, έχουν ήδη προϊδεάσει για την πρόθεσή τους να συμπεριφερθούν ως στυγνοί εκποιητές. Και είναι απολύτως λογικό. Διότι αν πρόκειται να διαλέξει κάποιος ανάμεσα σε πέντε βολικούς και άβουλους ρεμπεσκέδες και σ έναν ατίθασο συνεργάτη που απειλεί να τινάξει στον αέρα ΚΑΙ τις ισορροπίες ΚΑΙ το οικοδόμημα, αυτό που επιλέγει χωρίς δεύτερη σκέψη είναι να θυσιάσει τους ρεμπεσκέδες σε κάθε περίπτωση…
Δεδομένο δεύτερο: Ο παραδοσιακός αντίπαλός της, κλιμακώνει την επιθετικότητά του με ρυθμούς που τείνουν να καταστούν ανεξέλεγκτοι, και έχει ενεργοποιήσει στο φουλ την βιομηχανία παραγωγής τετελεσμένων ΚΑΙ σε επιχειρησιακό αλλά ΚΑΙ σε θεσμικό επίπεδο…
Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν, ΔΕΝ είναι αν η πατρίδα μας θα διαχειριστεί την κλιμάκωση των προκλήσεων κάνοντας περισσότερες ή λιγότερες ανοησίες, ΑΛΛΑ αν θα παρέμβει στην καρδιά του προβλήματος, τροποποιώντας τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ και τους ΟΡΟΥΣ του εν εξελίξει παιχνιδιού.
Σε αυτήν την επικίνδυνη εξίσωση ενσωματώνονται:
- Η αντίπαλη Τουρκία…
- Η αδικούμενη και απειλούμενη Ελλάδα…
- Ένας –εσμός θεατών που εθιμοτυπικά αποκαλούνται «σύμμαχοι»…
Και ένας απλωμένος τραχανάς στρατηγικών σχεδιασμών, συγκροτημένων συμφερόντων, ευαίσθητων και ασταθών ισορροπιών, μέσα σε ένα εξόχως συγκρουσιακό περιβάλλον…
Φίλοι κι οχτροί φρόντισαν να διατυπώσουν την συγκεκριμένη εξίσωση έτσι:
(Τουρκία + «σύμμαχοι») Χ απλωμένος τραχανάς = Ακρωτηριασμένη Ελλάδα
Αυτή η εξίσωση κύριοι έτσι όπως είναι διατυπωμένη ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ… Είναι ένας σύγχρονος Γόρδιος Δεσμός που ΚΟΒΕΤΑΙ, διότι αν δεν κοπεί, έχει ήδη προδιαγράψει το αποτέλεσμά της.
Η Ελλάδα οφείλει να ΕΠΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙ την γεωπολιτική εξίσωση ως εξής:
(Ελλάδα + απλωμένος τραχανάς) = («σύμμαχοι» - γεωπολιτική αλητεία)
Η σωστή διατύπωση της εξίσωσης, είναι το θεμελιώδες… Είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για την ορθή της επίλυση.
- Πρώτον: Γιατί έτσι η Ελλάδα καταδεικνύει, πως το διαζύγιο με την στρατηγική σκέψη έλαβε τέλος. Κι αυτό σημαίνει πως έχει πλέον πλήρη επίγνωση του κομβικού και καταλυτικού της ρόλου στην διαχείριση του απλωμένου γεωστρατηγικού τραχανά, με τους πολλούς και σημαντικούς εμπλεκομένους.
- Δεύτερον: Γιατί έτσι η Ελλάδα, υποδηλώνει την αποφασιστικότητά της να διαχειριστεί ενεργητικά αυτόν τον ρόλο. Είναι μια δυνατότητα που αιφνιδίως ανακτά, και ως εκ τούτου αιφνιδιάζει όλους εκείνους που την είχαν πειθαναγκάσει να παραιτηθεί εκούσια και να αποποιηθεί το δικαίωμα της χρήσης της.
- Τρίτον: Γιατί έτσι η Ελλάδα αποσαφηνίζει στους πάντες, πως δεν είναι διατεθειμένη να εγκλωβιστεί στην μικρή εικόνα με την Τουρκία απέναντί της, αλλά απειλεί με αποσταθεροποίηση την μεγάλη εικόνα στην οποία το σύνολο των «συμμάχων» της, έχουν μονάχα μια επιλογή εάν δεν θέλουν να καταρρεύσει ο συνολικός τους γεωστρατηγικός σχεδιασμός. Να πάρουν θέση αυτοί απέναντι στην Τουρκία, με τρόπο που να ισχυροποιήσουν το Διεθνές Δίκαιο.
Κι αυτή βεβαίως θα καταγραφεί ιστορικά ως η πλέον πολύτιμη παγκόσμια συνεισφορά της πατρίδας μας η οποία, ανακτώντας την γεωπολιτική της αυτοπεποίθηση, συνέβαλε στην ισχυροποίηση του Διεθνούς Δικαίου, κάνοντας για μια ακόμη φορά ένα πολύτιμο δώρο στην ανθρωπότητα.
Έτσι τροποποιούνται οι όροι του παιχνιδιού…
Όταν αναγκάσεις τον -εσμό των θεατών, να αισθανθεί την ανασφάλεια αυτού που το χαλί σύρεται κάτω από τα πόδια του, άρα και να υποχρεωθεί να αναλάβει ευθύνες.
Και αυτό για να συμβεί, η πατρίδα μας θα πρέπει να σταματήσει ΤΩΡΑ να διαχειρίζεται την μιζέρια και τον φόβο της ήττας της, και να ξεκινήσει επιτέλους να παράγει τετελεσμένα…
Και τετελεσμένα παράγονται ΜΟΝΟ στο φως του Ήλιου και όχι εν κρυπτώ με δήθεν «έξυπνες» κινήσεις που θα τις ξέρουμε εμείς και ο Χατζηπετρής... (Περισσότερα ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ)
- ΕΞΥΠΝΕΣ κινήσεις, είναι οι αποτελεσματικές κινήσεις. Και...
- ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ κινήσεις, είναι αυτές που πονούν φίλους και αντιπάλους… Αυτές που μοιράζουν ευθύνη και αλλάζουν αιφνίδια τους κανόνες του παιχνιδιού…
Δυστυχώς στην γεωπολιτική τα χτυπήματα στην πλάτη είναι μόνο για τους ματαιόδοξους και τους αφελείς… Η ευθύνη μοιράζεται μόνο υπό τον φόβο διάχυσης της καταστροφής…
Σταματήστε λοιπόν να ακούτε ανοησίες που πλασάρονται ως δήθεν στρατηγικές συμβουλές, και κάντε επιτέλους το αυτονόητο σήμερα κιόλας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου