Η Τουρκία είναι αρκετά μεγάλη για ν’ αυτοκτονήσει, γι’ αυτό και η μόνη λύση είναι να αυτοκτονηθεί

Ορισμένοι συμπολίτες μας, βιάζονται να δουν την Τουρκία «να επιστρέφει στο δυτικό μαντρί» όπως λένε. Στην βιασύνη τους όμως, ξεχνούν ότι η Τουρκία ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, έχει ξεδιπλώσει μια επιθετική στρατηγική ατζέντα, και οι ηγεμονικές φιλοδοξίες της, είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής της ατζέντας… Το αποτύπωμά τους είναι στρατηγικό, και… Το επίπεδο άσκησής τους είναι πολυδιάστατο, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ "ΔΥΤΙΚΟ ΜΑΝΤΡΙ", αφού το προνόμιό της να αξιοποιεί στο έπακρο την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ, ΔΕΝ την αποποιείται…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προφανώς στο εσωτερικό της Τουρκίας, υπάρχει μια πολύ ισχυρή τάση πολιτικών και στρατιωτικών στελεχών, που ερωτοτροπούν με την ιδέα της ολικής δυτικής επαναφοράς. Αυτό όμως ως επιλογή, υπηρετεί επιλεκτικές στρατηγικές και προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά δεν διευκολύνει -αντιθέτως ανακόπτει- την προώθηση της συνολικής στρατηγικής ατζέντας, που αντιστοιχίζεται με τον ιστορικό ρόλο που διεκδικεί η Τουρκία στην σύγχρονη εποχή…

Είναι επίσης προφανές, ότι η προώθηση αυτής της στρατηγικής ατζέντας, διευκολύνεται στις συνθήκες που διασφαλίζει το Ευρασιατικό περιβάλλον, και στους διαφορετικούς όρους με τους οποίους υλοποιεί η Τουρκία το γεωπολιτικό «κόρτε» της, τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στην Βόρεια και Κεντρική Αφρική, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του Κόλπου.

Στο «δυτικό μαντρί» όμως (με την έννοια της πειθαρχημένης παρουσίας) οι «γαμπροί» είναι πολλοί… Οι γεωπολιτικές φιλοδοξίες είναι ανυπέρβλητες… Η «άτακτη» τουρκική παρένθεση -αν τελικά αποδειχτεί παρένθεση- δεν είναι εύκολο να περάσει στην λήθη… Και το συνολικό περιβάλλον δεν προσφέρεται για...

πολλαπλούς ανεξέλεγκτους επεμβατισμούς και τσαμπουκάδες, στους οποίους επιδίδεται η Τουρκία ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο.

Η επιστροφή επομένως σε αυτό το «μαντρί», είναι στρατηγική απόφαση, όχι τόσο γιατί ξεκαθαρίζει την ταυτότητα των στρατηγικών προσεταιρισμών της Άγκυρας, αλλά κυρίως γιατί σχετίζεται με μια συνολικότερη στρατηγική μεταστροφή στόχων, επιδιώξεων και σχεδιασμών, την οποία θα είναι υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να κάνει. 

Είναι στρατηγική απόφαση πάνω απ’ όλα διότι η Άγκυρα θα πρέπει να εγκαταλείψει τους ηγεμονικούς της προσανατολισμούς, σε μια εποχή που ο πήχης έχει σηκωθεί πάρα πολύ ψηλά, και μπορεί βεβαίως να υπάρχουν Ιφιγένειες που θα θυσιαστούν, αλλά δεν υπάρχουν αντισταθμίσματα ικανά να συμψηφιστούν και να ισορροπήσουν τις αυξημένες προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί όλην την προηγούμενη περίοδο.

Ως τέτοια λοιπόν, είναι μια απόφαση που είναι δύσκολο να ληφθεί, κυρίως γιατί είναι αδύνατον να συνδυαστεί με την μη εγκατάλειψη της ηγεμονικής ατζέντας την οποία έχει υιοθετήσει η Τουρκία. Επομένως... Η όποια βελτίωση των σχέσεων θα είναι απολύτως προσωρινή, και η σύγκρουση στρατηγικών, συμφερόντων και επιδιώξεων θα επανέλθει δριμύτερη σε δεύτερο χρόνο. 

Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει ο Ερντογάν… Προφανώς το γνωρίζουν ακόμη και οι πλέον ακραιφνείς εκφραστές της «ολικής επανόδου», οι οποίοι εύκολα χειρίζονται τις απολύτως αναγκαίες ισορροπίες σε συνθήκες ημιτελούς ρήξης, αλλά γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως δεν είναι διόλου εύκολο να μεταβάλουν τον κυρίαρχο στρατηγικό προσανατολισμό και τις στοχεύσεις της σύγχρονης Τουρκίας.

Μια τέτοια απόφαση σημαίνει πως η Τουρκία θα πρέπει να παραιτηθεί ολοκληρωτικά και να εγκαταλείψει τον ιστορικό γεωπολιτικό της ρόλο, και αυτό δεν μπορεί να προκύψει ηγέτης που θα επιχειρούσε να το αποτολμήσει.

Αποκλείεται λοιπόν η ολική επαναφορά της Τουρκίας στο «δυτικό μαντρί»;;;

Θεωρητικά τίποτε και ποτέ δεν μπορεί κανείς με απόλυτο τρόπο να αποκλείσει. Ωστόσο, μια τέτοια εξέλιξη είναι δυνατόν να δρομολογηθεί μόνο ως συνέπεια συνολικότερων ανατροπών αλλά και συγκρούσεων, που θα μπορούσαν να τροποποιήσουν εκ θεμελίων την ιστορική των πραγμάτων εξέλιξη, και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από πουθενά πως είναι δυνατόν να προκύψει.

Καλό θα είναι λοιπόν να το ξανασκεφτούν κυρίως όσοι υποδέχονται με αισιοδοξία μια τέτοια εκδοχή, γιατί αυτό που προέχει -ιδιαίτερα για την χώρα μας-  είναι να συνειδητοποιήσουμε την αρνητική δυναμική που έχουν προσλάβει οι εξελίξεις, και να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα που έρχονται πριν μας καταπιούν τα γεγονότα.

Η Τουρκία είναι αρκετά μεγάλη για ν’ αυτοκτονήσει, και τα όποια τερτίπια τακτικής, διευκολύνουν την ηγεσία της στο αναβαθμισμένο ανατολίτικο γεωπολιτικό παζάρι.

Η Τουρκία είναι αρκετά μεγάλη για ν’ αυτοκτονήσει, γι’ αυτό και η μόνη λύση είναι να αυτοκτονηθεί. 

Κι αυτό απαιτεί μεγάλες αποφάσεις… Σημαντικές ανατροπές… Κρίσιμο διεμβολισμό των εξελίξεων από τις δυνάμεις του απρόβλεπτου, και αυτές οι δυνάμεις είναι τέσσερις:

Είναι η Ελλάδα (αλλά δεν έχει ηγέτες)… 

Είναι οι Κούρδοι (που απαιτείται να αναδείξουν ηγέτες)… 

Είναι η Αίγυπτος (που οφείλει να αναλάβει τώρα έναν ευρύτερο περιφερειακό ρόλο)… 

Και φυσικά είναι το Ιράν (που δυστυχώς έχει αντίπαλους ανίκανους να το προσεταιριστούν και να το εργαλειοποιήσουν)…

Θα επανέλθουμε…

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"