Πρέπει να εξηγήσω πως ούτε θέλω ούτε φιλοδοξώ να γίνω απολογητής της Αριστεράς για κανέναν απολύτως λόγο. Σιχαίνομαι όμως την απόπειρα βιασμού της αλήθειας απ΄ όπου και αν προέρχεται και δυστυχώς ο θάνατος του Μανώλη Γλέζου, από κάποιους εξελήφθη ως αφορμή για να παρελάσουν από τις οθόνες μας απίστευτες εμετικές και διχαστικές ανοησίες...
Κατά κανόνα πρόκειται γι ανθρώπους εμμονικούς και ανιστόρητους. Αυτό όμως έχει ελάχιστη σημασία, διότι όταν οι ανιστόρητοι σχολιασμοί μένουν αναπάντητοι, τότε καλλιεργείται η εντύπωση στο απληροφόρητο κοινό, πως η αλήθεια σκιάχτηκε μπροστά στο ψέμα και πως η ιστορία αποστομώθηκε από το θράσος και την αυθάδεια.
Προφανώς δεν συμβαίνει τίποτε από τα δυό. Για ορισμένους ανθρώπους είναι απόλυτο χάσιμο χρόνου το να ασχολείσαι μαζί τους, ωστόσο ορισμένες απαντήσεις ήταν απαραίτητο να δοθούν.
Κυρίως για να μάθουμε άπαντες, πως με όσο φορτίο αληθοφάνειας και αν περιβληθεί το ψέμα, ψέμα ήταν, ψέμα θα παραμείνει, και μόνο η προσφυγή σε ιστορικές πηγές και στην λογική μπορεί να συμβάλει στην προσέγγιση της αλήθειας.
Με αφορμή λοιπόν ορισμένες αναρτήσεις μου, ως οφειλόμενο φόρο τιμής σε ένα σύμβολο της Ιστορίας, του Ελληνισμού και της Αντίστασης που έφυγε χθες, εμφανίστηκαν και πάλι τα γνωστά σαΐνια με τους...
διαχρονικούς τους εξυπνακισμούς, αλλά και με την παραδοσιακή τους ανικανότητα να συνειδητοποιήσουν πως όταν ασχολείται κανείς με την Εθνική Αντίσταση, δεν υπάρχει μέση οδός. Ή θα είσαι με αυτούς που έδωσαν την μάχη εναντίον του κατακτητή ή θα καθαγιάζεις έστω και άθελά σου το έγκλημα.
Πριν σας παρουσιάσω λοιπόν αυτούσια τα σχόλια στις σχετικές αναρτήσεις για να δείτε κωδικοποιημένα τους κύκλους που κάνει η ιστορία μαζί με την αμορφωσιά, θέλω να ξεκαθαρίσω για πολλοστή φορά πως δεν είμαι απολογητής ούτε της Αριστεράς ούτε της πολιτικής διαδρομής του Μανώλη Γλέζου για την οποία άλλωστε έχω πολλές και θεμελιώδεις ενστάσεις. Είναι όμως άλλο πράγμα αυτό και εντελώς διαφορετικό η αλήθεια και η ανάγκη του οφειλόμενου σεβασμού σε αυτήν. Πάμε λοιπόν να δούμε βήμα προς βήμα ορισμένους ενδιαφέροντες διαλόγους…
Η πρώτη μου ανάρτηση έλεγε: "Καλό ταξίδι..."
Τα σχόλια που ακολούθησαν έχουν ως εξής:
Η δεύτερη ανάρτησή μου έλεγε: "Με τους κομματικούς του προσεταιρισμούς & τις πολιτικές παλινωδίες του προφανώς δεν συμφωνούσα. Η διαδρομή, η ενασχόληση και η φυλάκισή του ωστόσο, έχει φορτίο ύψιστου συμβολισμού που δεν αποκαθηλώνεται. Κυρίως δεν αποκαθηλώνεται από τιποτένιους και ελάχιστους που δεν έχουν μέτρο... Δεν έχουν προορισμό... Και το μόνο που διαθέτουν είναι θράσος. Ένα θράσος που ακυρώνει την πατριδοκάπηλη μάσκα τους και αποκαλύπτει τον πραγματικό τους εαυτό. Καλό ταξίδι Μανώλη Γλέζο. Όποιος δεν ξέρει να τιμά τους νεκρούς που άφησαν κάτι ως παρακαταθήκη στην διαδρομή τους, έχει πεθάνει πριν από σένα αλλά δεν το ξέρει..."
Η τρίτη ανάρτησή μου έλεγε: "Θα το πω απλά. Μεγαλύτερη σκατοψυχιά από την εξύβριση νεκρού δεν υπάρχει. Ούτε με τις ανθρώπινες, ούτε με τις αξίες του Ελληνισμού μπορεί να έχει σχέση μια τέτοια εμετική και απαράδεκτη συμπεριφορά. Όπως επίσης δεν υπάρχει και μεγαλύτερη κατάντια, από το θράσος κάποιων που τολμούν να υβρίσουν αγωνιστή της Αντίστασης και του αντικατοχικού αγώνα. Την ιστορία κάποιων ανθρώπων, οι φτηνοί υβριστές τους δεν έχουν τα ούμπαλα ούτε ως όνειρο να την δουν χωρίς να τους φύγει το σκaτo απ' τον κwλο... Προσωπικά δεν θα ανεχτώ λοιπόν από κανέναν, τέτοια απαράδεκτη συμπεριφορά σε ανάρτησή μου. Θα διαγράφεται και θα μπλοκάρεται την ίδια στιγμή. Η φιλία ακόμη και η διαδικτυακή, δεν είναι υποχρεωτική. Όποιος δεν είναι διατεθειμένος να την σεβαστεί, ας φύγει μόνος του. Ανοχή σε κακοήθειες που μόνο στους ναζί παραπέμπουν δεν πρόκειται να υπάρξει. Ο καθένας δικαιούται να διαφωνεί. Τα όρια στο σεβασμό όμως είναι υποχρεωτικά για όλους μας. Καλό μεσημέρι...
Τα σχόλια που ακολούθησαν έχουν ως εξής:
Η τέταρτη ανάρτησή μου έλεγε: "Προσωπικά δεν με ξενίζουν οι κραυγές των χρυσαυγίτικων κλώνων, ούτε οι αθλιότητες των πρόθυμων να μιμηθούν τα έργα και τις ημέρες του δωσιλογισμού οι οποίοι φροντίζουν να επιδεικνύουν τις προθέσεις τους στην πρώτη ευκαιρία που τους δίνεται... Άλλωστε η κρίσιμη μάζα ανιστόρητων και ημιμαθών, είναι φανερό πως υπάρχει, και ελλείψει σοβαρότερης ενασχόλησης, δηλώνει διαθέσιμη να αναπαράξει αθλιότητες κάθε λογής... Αυτή άλλωστε είναι η χρησιμότητα των ανοήτων... Οι σημερινές αθλιότητες επιχειρούν να βάλουν στο στόχαστρο τον μακαρίτη πλέον Μανώλη Γλέζο. Ένα σύμβολο της πατρίδας μας, του αιώνα και της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Όχι για να επιδιώξουν μια σοβαρή συζήτηση για την ουσία ή και την αντιφατικότητα της πολιτικής του διαδρομής, πράγμα που θα ήταν πολιτικά θεμιτό και ενδεχομένως αναγκαίο να γίνει στον κατάλληλο χρόνο και όχι με το φέρετρο ακόμη ανοικτό, αλλά για να τολμήσουν να αμφισβητήσουν την αρτιότητα του χαρακτήρα του και το κρυστάλλινο της προσωπικότητάς του... Είναι κατάντια...
Οι κήρυκες του μίσους και του διχασμού, μέσα στο παραλήρημα του νοσηρού φανατισμού τους, πίστεψαν ότι μπορούν να αντιπαρατεθούν ηθικά με ένα σύμβολο που ξεχώρισε πρωτίστως για την σεμνότητά του... Μια σεμνότητα που δεν εξαργύρωσε στο φτηνό χρηματιστήριο της σύγχρονης εκφυλιστικής πολιτικής διεργασίας... Πίστεψαν ότι μπορούν να αντιπαρατεθούν από το θολό περιβάλλον της ημιμάθειας και της λούφας, σε έναν άνθρωπο που στα 19 του χρόνια, δεν είχε διλήμματα και ταλαντεύσεις παρά μονάχα έναν στόχο. Το πώς θα υπηρετήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας του, όταν οι πολιτικοί πρόγονοι και μέντορες των επικριτών του φορούσαν κουκούλες και κατέδιδαν συμπολίτες τους... Να αντιπαρατεθούν με κατασκευασμένα ψευδολογηματα σε έναν άνθρωπο, σύμβολο και ιστορία μαζί, που στα 16 χρόνια της συνολικής του φυλακής, και με δύο καταδίκες εις θάνατον, βασανίστηκε, εκβιάστηκε αλλά δεν έσκυψε το κεφάλι... Να αντιπαρατεθούν ηθικά σ' έναν άνθρωπο που είδε τον μικρότερο αδελφό του να εκτελείται από τους Γερμανούς, αλλά δεν υπέκυψε, και μέχρι τον θάνατό του συμβόλισε την διαχρονικότητα των εθνικών δικαίων απέναντι στο Ράιχ, τους απογόνους και τους σύγχρονους αβανταδόρους του.
Πόσο μικροί... Πόσο λίγοι... Αλλά και πόσο ανόητοι όλοι αυτοί, που αναζητούν επιχειρήματα στα χαλκεία του Χίου για να αντιπαρατεθούν στον άνθρωπο - σύμβολο του αγώνα, του πατριωτισμού και της σεμνότητας που ήξερε μόνο να δίνει και δεν εξαργύρωσε ποτέ, τίποτε και σε κανέναν... Ειλικρινά λυπάμαι και εξοργίζομαι με αυτόν τον ξεπεσμό...
Κ.Κ
Η πέμπτη ανάρτησή μου έλεγε: "Ο θάνατος του Γλέζου έφερε στον αφρό τα θλιβερά γεγονότα των βενιζελικών ταγμάτων στον Απείρανθο
Από @Τηλεμαχο Χορμοβιτη
Για την σφαγή της Απείρανθου : "Ποιός θυμάται σήμερα τη σφαγή της Απειράνθου ;
Δεκέμβριος 1916. Ο Βενιζέλος, για να βγάλει την Ελλάδα στον πόλεμο στο πλευρό των Αγγλογάλλων, έχει διασπάσει την χώρα και έχει σχηματίσει την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Η φιλοβασιλική κυβέρνηση της Αθήνας επιμένει στη γραμμή της ουδετερότητας και οι κάτοικοι της πρωτεύουσας λιμοκτονούν εξαιτίας του αποκλεισμού του λιμανιού του Πειραιά από τα γαλλικά πλοία. Στο λιμάνι της Νάξου αποβιβάζονται βενιζελικές στρατιωτικές δυνάμεις, συνοδεία αγγλικού ανιχνευτικού αλιευτικού. Οι αρχές του νησιού, χωρίς να φέρουν καμιά αντίσταση, δηλώνουν ότι αναγνωρίζουν ως νόμιμη την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Η κοινότητα της Απειράνθου, όμως, πιστή στην κυβέρνηση της Αθήνας και στον βασιλιά, αρνείται να υπογράψει το σχετικό πρωτόκολλο. Οι Βενιζελικοί στέλνουν στο χωριό τελεσίγραφο και προς ενίσχυσή τους καταφτάνουν στο νησί όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις του Αιγαίου. Η Απείρανθος αρνείται να υποκύψει. Να πώς περιγράφονται τα γεγονότα που ακολούθησαν τον Ιανουάριο του 1917 στη μελέτη της ιστορικού Λουκίας Βαρθαλίτου :
"Στις 9 περίπου το πρωί το τορπιλοβόλο «Θέτις» από τον όρμο της Μουτσούνας άρχισε να βάλει κατά του χωριού· δεν είχε όμως ορατότητα και γι' αυτό οι βολές που έριξαν δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο δε υπολοχαγός Σαμαρτζής διέταξε τα πυρά ομαδόν με επαναληπτικά όπλα τύπου γκρα και ενός πολυβόλου, εναντίον του συγκεντρωμένου πλήθους που απείχε μόλις 80 περίπου βήματα από τους στρατιώτες. Κατόπιν με έφοδο ο στρατός μπήκε στο χωριό όπου συνέχισε τις βιαιότητες. Σκότωσαν με ξιφολόχη έξω από το σπίτι του το γέρο-Μπελιώτη, μέσα δε στο σπίτι του με χειροβομβίδα το Σταύρο Ν. Σταυριανό, όπως επίσης και τον Μιχαήλ Γρατσία ο οποίος τόλμησε να πει: «Βρε παιδιά, μα Τουρκιά μας ήβρηκε;». Εσύλησαν ακόμη αρκετούς, όπως το Δημήτρη Εμ. Βάσιλα, το Βασίλη Ιωαν. Καραπάτη και την Ειρήνη Εμ. Κώτσου της οποίας της έκοψαν το δάχτυλο για να αφαιρέσουν το δαχτυλίδι που φορούσε.
Το χωριό ολόκληρο, μετά την υπόδειξη του παπά Φραγκίσκου, σήκωσε λευκές σημαίες. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν 32 νεκροί και 44 πληγωμένοι, από τους οποίους οι 15 έμειναν ανάπηροι. Μετά συνέλαβαν περίπου 120 άνδρες, οι οποίοι αφού περισυνέλεξαν τα πτώματα, τα έθαψαν σε κοινό λάκκο χωρίς καμιά θρησκευτική τελετή και, στη συνέχεια, φυλακίστηκαν για μια βδομάδα στην εκκλησία. Απ' αυτούς 80 μεταφέρθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο της Χώρας. Αφού κρατήθηκαν εκεί για δέκα περίπου ημέρες αποφυλακίστηκαν όλοι, εκτός από την κλάση του 1916 που τους επιστράτευσαν και τους έστειλαν στη Σύρο...Αμέσως μετά επεβλήθη στ' Απεράθου στρατιωτικός νόμος." ( http://zeidoron.blogspot.gr/2013/01/1917-32-15-29.html )
Μετά τη σφαγή (ανάμεσα στους νεκρούς υπήρχαν και πολλές γυναίκες και παιδιά) , η κοινότητα της Απειράνθου αναγκάστηκε να αναγνωρίσει την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Το ενδιαφέρον ειναι πως οι ίδιοι οι βενιζελικοί ποτέ δεν θα αρνηθούν αυτά τα γεγονότα αλλά θα δικαιολογηθούν λέγοντας πως οι ντόπιοι ...παρασύρθηκαν απο τους βασιλικούς. Φυσικά για τη σφαγή αυτή δεν θα διαβάσετε σε κανένα σχολικό βιβλίο και ελάχιστοι την θυμούνται σήμερα (μόνο οι κάτοικοι της Απειράνθου, που εξέφρασαν τον πόνο τους, μέσα από δίστιχα , όπως το συνηθίζουν). Βλέπετε, ο Ελεύθεριος Βενιζέλος θεωρείται υπεράνω κριτικής από το επίσημο κρατος και τους καθεστωτικούς ιστορικούς και ποτέ δεν θα επέτρεπαν να φανούν τέτοιες κατακόκκινες κηλίδες στην αγιογραφία του Εθνάρχη.
(Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τα ονόματα των νεκρών, που περιλαμβάνουν από παιδιά 12 ετών μέχρι και γέροντες 72 ετών"
Τα σχόλια έχουν ως εξής:
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: ενα αναξιοπιστο αρθρο χωρις εγκυρες πυγες εαν ηταν ετσι θα το εγραφαν ιστορικοι υαπαρχουν παρα πολυ αριστεροι πανεπιστιμιακοι καθηγητες ,αυτο που εχει καταγρεμενο η ιστορια ειναι πως οι αριστεροι ξεκινησαν το εμφυλιο και βαλανε να σκοτωθουν και μεταξυ τους οικογενειες να καταβενουν απο τα βουνα να βιαζουν να κλεβουν και να ξεκλυριζουν οικογενειες ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ καναν οτι και ο χιτλερ η ντροπη της ελλαδος διχασανε τη χωρα και τραβηξε τα πανδηνα ,που βρηκανε οπλα πιος τους εδωσε το δικαιωμα πολεμο με τον στρατο ,ως και την συμφωνια της βαρκιζας δεν σεβαστηκαν και δεν κρατησαν .
- ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ προς ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ: Βλέπω Troula κερνάει Δημητρούλα πίνει. Διάλεξε καλή μου, γκαρσόνα είσαι για πελάτισσα; Εν τω μεταξύ, τσάκω και μια μισηοκά.
Η έκτη ανάρτησή μου: "Δύσκολες μέρες. Ας αξιοποιήσουμε τουλάχιστον το θάνατο ενός συμβόλου για την ενότητα του λαού. Απομονώστε τα σκύβαλα του μίσους που επενδύουν στην ημιμάθεια για να διχάσουν."
Η έβδομη ανάρτησή μου: "Πικάσο, Καμύ, Σαρτρ, παγκόσμιοι ηγέτες & διεθνές κίνημα, όλοι ξεγελάστηκαν απ τον "προδότη" Γλέζο. Μοναδικοί "βράχοι" πατριωτισμού είναι ο Χίος, το ΜΑΚΕΛΕΙΟ & κλώνοι Χ.Α. tragic..."
Η όγδοη ανάρτησή μου με αφορμή το εμετικό σχόλιο του Χρυσαυγίτη Παππά: "Ντρέπεται ακόμη και η ντροπή με τέτοια κατάντια... Συγχαρητήρια σε όσους επέλεξαν να βαδίσουν στα χνάρια του, και στην απροκάλυπτη επιλογή του να είναι απολογητής και δεκανίκι του ναζισμού..."
Η ένατη ανάρτησή μου: "Λέει ο άλλος ο Πονηρίδης με 200 δράμια δανεική μαγκιά. "Να πάω κι εγώ να προσκυνήσω τον τάφο του Χότζα να με κάνετε ήρωα"... Να πας χλιμίτζουρα. Και μόλις γυρίσεις, στήσε και μια αντάρτικη ομάδα αποφασισμένων να πεταχτείτε μέχρι την Κύπρο να ανακτήσετε μερικά εδάφη απ' τον Αττίλα και φυσικά προγραμμάτισε να κατεβάσεις το σύμβολο της κατοχής από τον ιστό στον οποίο πυροβόλησαν τον Σολωμό. Και μετά βεβαίως να σε κάνουμε ήρωα... Τις ποuστιες τις ξέρεις καλά αλλά οι ήρωες δεν γίνονται κατά απονομή γελοίε..."
Η δέκατη ανάρτησή μου: "Όπως αντιλαμβάνεστε κύριοι, ο δωσιλογισμός της ακροδεξιάς δεν ήταν ιστορικό λάθος. Ιστορικός ρόλος ήταν γραμμένος στο DNA της."
Τα σχόλια που ακολούθησαν:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου