Η "πρόστυχη" συμμαχία και η τριπλή παγίδευση του Ελληνισμού

Οι προσπάθειες διεμβολισμού της ατζέντας που κυριαρχεί στην καθημερινότητα της Ελληνικής κοινωνίας είναι διαρκείς. Ωστόσο, στον παράλληλο κόσμο του σκληρού πυρήνα της πολιτικής, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος – σύμπας ο Ελληνισμός δηλαδή – βρίσκονται αντιμέτωπες με θεμελιώδεις όσο και κρίσιμες γεωπολιτικές προκλήσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τόσο το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζονται, όσο και η κυρίαρχη αντίληψη που διαπερνά την φιλοσοφία αυτών των προκλήσεων, σκηνογραφούνται από δυνάμεις εκτός των συνόρων, αφού τα ερωτήματα προς επίλυσην, τα υπαγορεύει στην ουσία τους ο τουρκικός επιθετικός αναθεωρητισμός και οι κανόνες του παιχνιδιού ουσιαστικά προαποφασίζονται στα στρατηγικά επιτελεία των συμμάχων.

Η επανέναρξη των διμερών διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά και η πενταμερής που δρομολογείται βεβιασμένα με στόχο την επανενεργοποίηση των διαδικασιών για την επίλυση του Κυπριακού, συνιστούν ζητήματα τα οποία σχετίζονται ευθέως με τον σκληρό πυρήνα της στρατηγικής επιβίωσης του Ελληνισμού και της αναγκαιότητας να διεκδικήσει έναν αναβαθμισμένο ιστορικό ρόλο στην νέα Αρχιτεκτονική περιφερειακής ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση. Αυτό ωστόσο είναι μια σύνθετη και κυρίως μια κρίσιμη διάσταση που φαίνεται ότι απασχολεί ελάχιστα έως καθόλου την σύγχρονη Ελληνική στρατηγική σκέψη.

Για την Τουρκία, φαίνεται πως και οι δύο αυτές πρωτοβουλίες, συνιστούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να προωθήσει μια συνδυασμένη τριπλή επιδίωξη η οποία αποσκοπεί:...

• Στην πλήρη απενοχοποίηση της πειρατικής δράσης την οποία ξεδίπλωσε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου, σε μια προσπάθεια να υπενθυμίσει ότι διεκδικεί για τον εαυτό της και επιβάλει στους πάντες τον ρόλο του ρυθμιστή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, πράγμα που δημιούργησε ένα περιβάλλον ελεγχόμενης σύγκρουσης με την Ελλάδα και μια σχετικά διαχειρίσιμη ένταση στις σχέσης της με σημαντικές δυνάμεις στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών δομών…

• Στην δραματική διεύρυνση της ατζέντας των «διμερών διαφορών» με μια σειρά καινούριων τετελεσμένων επί του πεδίου τα οποία επιχειρεί να διαχειριστεί με όρους Διεθνούς Δικαίου προκειμένου να καταστήσει περισσότερο εύπεπτη την πειρατική της συμπεριφορά και κυρίως το απαράδεκτο των διεκδικήσεών της σε ολόκληρη την Διεθνή Κοινότητα…

• Στον δυναμικό επαναπροσδιορισμό του ειδικού της βάρους και του ρόλου της, τόσο στο πλαίσιο των Ευρωατλαντικών δομών όσο και στις ευμετάβλητες ισορροπίες ακόμη και σε επίπεδο Συμβουλίου Ασφαλείας.

Για τους διαμεσολαβητές «συμμάχους» ωστόσο, όσο βεβαίως και για την ίδια την κορυφαία εκπροσώπηση του ΟΗΕ (οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω επιδεικνύουν πρωτοφανή στρατηγική ανεπάρκεια στον τρόπο με τον οποίο αποτιμούν και σταθμίζουν τις σύγχρονες γεωστρατηγικές ανατροπές) το γκρίζο περιβάλλον μέσα στο οποίο στραγγαλίζεται βαθμιαία ο Ελληνισμός, δεν είναι παρά ένα «σπυρί» που έχει κακοφορμίσει, μια ακατανόητη γεωπολιτική εκκρεμότητα την οποία ανατροφοδοτεί ένας "υστερικός" ελληνικός Εθνικισμός και η οποία θα πρέπει να επιλυθεί όπως – όπως, επειδή οι ίδιοι διατηρούν την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή που θα διευκολύνει την προώθηση των δικών τους κοντόφθαλμων γεωπολιτικών σχεδιασμών και προτεραιοτήτων.

Μέσα σε αυτό το κατάφορα ετεροβαρές περιβάλλον, η ασφυκτική πίεση της Ελλάδας κλιμακώνεται, και ο ενδοτισμός της πολιτικής της ηγεσίας σε αυτήν την πίεση γίνεται περισσότερο ανησυχητικός, με την επιπρόσθετη τρικλοποδιά σε βάρος της χώρας μας η οποία καλείται με πρόσχημα την εύρυθμη νατοϊκή λειτουργία να συμφωνήσει και εν τέλει να προσυπογράψει νέο πακέτο Μ.Ο.Ε (Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) με την Τουρκία, παραιτούμενη ουσιαστικά από τα αυτονόητα και προσφέροντας ζωτικό χώρο με την επιπρόσθετη Νατοϊκή βαρύτητα στις διαχρονικές τουρκικές διεκδικήσεις σε ολόκληρο το Αιγαίο.

Έτσι, αυτό το ετεροβαρές περιβάλλον μέσα στο οποίο η ουσιαστικά απομονωμένη Ελλάς, έχει απέναντί της την «πρόστυχη» πολιτική συμμαχία εταίρων και αντιπάλων, γίνεται καταστροφικό περιβάλλον που απειλεί τον Ελληνισμό με νέες εθνικές τραγωδίες, την Κύπρο με ουσιαστική αυτοκατάργηση, και την Ελλάδα με γεωπολιτικό ακρωτηριασμό.

Και το χειρότερο όλων, είναι ότι πληθαίνουν οι φωνές της «σύνεσης» και της «νηφαλιότητας» οι οποίες ζητούν να συμβιβαστούμε και να αποδεχτούμε τα τετελεσμένα της εισβολής και της Κατοχής στην Κύπρο, μπας και μας λυπηθεί η «μαύρη συμμαχία» που χτίζεται στο έδαφος της ανοχής και της αυταπάτης μας, και αφήσει τελικά κάτι τις και για μας ως φτηνό γεωπολιτικό μπαχτσίσι που θα επιβραβεύσει τον συμβιβασμό μας.

Πρόκειται για κατάντια…

Πριν απ όλα της συγκροτημένης Ελληνικής στρατηγικής σκέψης και των «εκπροσώπων» της, που δεν αντιστάθηκαν σε αυτόν τον εκφυλιστικό κατήφορο ο οποίος χτίζεται μεθοδικά τα τελευταία χρόνια και ειδικά κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, όπου όλα πλέον ήταν περισσότερο καθαρά και οι ανατροπές που συντελούνται στα διεθνή και περιφερειακά γεωπολιτικά δρώμενα, έδειξαν αρκετά νωρίς και με εξαιρετική σαφήνεια που ακριβώς οδηγείται το πράγμα…

Οι ευθύνες της πολιτικής τάξης της χώρας γι αυτήν την εξέλιξη είναι εγκληματικές. Όχι μονάχα γιατί παρέδωσε την χώρα και μαζί της την Εθνική Άμυνα στην περιδίνηση της μνημονιακής αποδόμησης, αλλά κυρίως γιατί στο όνομα μιας φτηνής προσπάθειας να συμψηφίσει αυτήν την καταστροφική επιλογή με τα πέτσινα success που ακολούθησαν…

• Μετέτρεψε σε σόου τις γνωστές περιφερειακές πολυμερείς, αρνούμενη να προσδώσει πραγματικά στρατηγικό χαρακτήρα στους επιμέρους βηματισμούς της…

• Αρνήθηκε να δρομολογήσει παράλληλες πραγματικά στρατηγικές συμμαχίες στην βάση ενός στιβαρού πλαισίου περιφερειακών στόχων, ικανού να επαναπροσδιορίσει την φυσιογνωμία και την ταυτότητα των πρωταγωνιστών της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνεται…

• Επέμεινε να εγκλωβίζει σε πολλαπλά επιβεβαιωμένες αδιέξοδες λογικές την διαχείριση της εθνικής αξιοπρέπειας, με ρυθμιστές του «συμμάχους» που αντιμετωπίζουν την χώρα μας ως διαρκές αναλώσιμο για τα μάτια του Σουλτάνου και του γεωπολιτικού εξαμβλώματος που εκπροσωπεί…

• Αρνήθηκε να ενεργοποιήσει την «στρατηγική της μοιραίας νύχτας» τον Ιούλιο του 2016 και τον συνακόλουθο επιχειρησιακό σχεδιασμό που απαιτούταν, προκειμένου να αποκατασταθεί η βιασμένη νομιμότητα στην μαρτυρική Κύπρο…

• Επέλεξε να αναλώσει πλήρως το πολιτικό κεφάλαιο του Έβρου και να ροκανίζει τις εθνικές κόκκινες γραμμές, αντί να διαμηνύσει στους πάντες και εμπράκτως (πρώτα απ όλα μέσα από τον αναπροσανατολισμό της επιθετικής Διπλωματίας και την επιθετική ανάπτυξη μιας εθνοκεντρικής στρατηγικής στο χτίσιμο διμερών και περιφερειακών συμμαχιών) πως αναβαθμίζει την χώρα μας σε δύναμη πρώτου συντριπτικού στρατηγικού πλήγματος, εξαναγκάζοντας τους πάντες (μεταξύ αυτών και τους «συμμάχους») σε γενικευμένη στρατηγική αναδίπλωση…

Και φυσικά, τόσο με τα αλλεπάλληλα λάθη που διέπραξε, όσο και με όλα εκείνα τα οποία δεν απετόλμησε, διασφάλισε στον αντίπαλο το πολυτιμότερο πράγμα στην λάθος εποχή. Τον κρίσιμο γεωπολιτικό χρόνο που χρειαζόταν, για να ξεδιπλώσει τις απαιτήσεις του… Να υφαρπάξει τους εν δυνάμει στρατηγικούς συμμάχους της χώρας… Να εκβιάσει και θεσμικά τους πάντες διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο και θεσμική εύνοια στις διεργασίες που έχουν δρομολογηθεί.

Έτσι, η Ελλάδα σύρεται σε έναν διάλογο και μαζί με την Κύπρο στην μέγγενη της πενταμερούς, με την Τουρκία να έχει ενισχύσει πολλαπλά την θέση της επί του πεδίου με την σειρά τετελεσμένων τα οποία επέβαλε, και με την Ελλάδα και την Κύπρο, να έχουν πισωγυρίσει δραματικά, ακόμη και σε σχέση με τα προγενέστερα της τελευταίας κρίσης, στάνταρντς...

Η κοινωνία παραμένει σε βαθύ διχασμό. Η ανοχή που επέδειξε η πολιτεία στους παράγοντες που ενίσχυσαν το διχαστικό κλίμα είναι απολύτως ερμηνεύσιμη. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παρά τους επικοινωνιακούς ψευτολεονταρισμούς εγκλωβίζεται σε ασφυκτικά αδιέξοδα και σύρεται σε διαδικασίες που θα έχουν βαρύτατο κόστος.

Είναι προφανές ότι οι περιγραφές της τραγικής πραγματικότητας δεν αρκούν. Στην Κύπρο ήδη το γαϊτανάκι των εκβιασμών διευρύνεται με την ενεργοποίηση και των γνωστών «οίκων αξιολόγησης» που δείχνουν να αφυπνίζονται (για την ακρίβεια παραμένουν πάντα μια χρήσιμη γεωπολιτική εφεδρεία) με αφορμή τον προϋπολογισμό.

Ο Ελληνισμός δεν αντέχει άλλες υπογραφές ταπείνωσης. Όσοι πιστοί… Οφείλουν πλέον να σηκωθούν όρθιοι προκειμένου να αναληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα ανακόψουν την πορεία προς την καταστροφή.

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"