Ουκρανικό: Και στο βάθος η συστημική αποσταθεροποίηση της Ευρώπης

Η παράταση της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης, δεν είναι καλός οιωνός και ο τρόπος με τον οποίο σπεύδουν οι πρωταγωνιστές της Δυτικής Συμμαχίας να μετατρέψουν αυτήν την κρίση σε ευκαιρία που θα τους επιτρέψει να διευρύνουν και να αναβαθμίσουν έτι περαιτέρω την επιθετικότητά τους, είναι προάγγελος πολύ αρνητικών εξελίξεων, που θα επιδεινώσουν δραματικά ΚΑΙ την κατάσταση στο πεδίο, αλλά ΚΑΙ την καθημερινότητα του μέσου πολίτη…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Σε ότι μας αφορά, προφανώς δεν έχουμε την δυνατότητα να εκφράσουμε άποψη για την αποτελεσματικότητα του επιχειρησιακού σχεδιασμού των Ρώσων, ούτε βεβαίως για την αποτελεσματικότητα της άμυνας των Ουκρανών. Και φυσικά, είναι λογικό να είμαστε όλοι επηρεασμένοι, από την κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, η οποία εν τέλει μόνο ως απροκάλυπτη δυτική προπαγάνδα λειτουργεί στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η εργαλειοποίησή της άλλωστε, θεωρείται απολύτως αναμενόμενη, από την στιγμή που οι πολίτες δεν έχουν αυτοτελή πρόσβαση στην πληροφορία και στις πηγές των γεγονότων.

Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν τελικά η Ρωσία θα επιτύχει και σε ποιο βαθμό τους αρχικούς της στόχους στο Ουκρανικό.

Και όταν μιλάμε για στόχους, προφανώς ΔΕΝ εννοούμε την κατάληψη και την κατοχή αυτής της χώρας, ούτε βεβαίως την παράταση των συγκρούσεων, που θα καταστρέψουν το σύνολο της αμυντικής, της παραγωγικής και της λοιπής της υποδομής…

Εννοούμε πριν και πάνω απ’ όλα, την ουσιαστική ουδετεροποποίησή της και κυρίως την οριστική ακύρωση του Αμερικανονατοϊκού σχεδιασμού, για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην Νατοϊκή αντιπυραυλική ασπίδα, όπως  και συνολικά την μετατόπιση προς Δυσμάς, της Νατοϊκής αντιπυραυλικής ασπίδας που απλώθηκε και σταδιακά άλωσε ΚΑΙ στην υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη.

Διότι μπορεί οι Ρωσικοί χειρισμοί στο πεδίο, όπως και η βουλιμική δυτική προπαγάνδα να έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους της προσοχής όλων μας στην καθ’ όλα υπαρκτή ανθρωπιστική πλευρά, όμως το πραγματικό πρόβλημα, είναι...

Όλη η αλήθεια για την Ουκρανία – Αφιερωμένο σε όλους όσους έσπευσαν να ξεχάσουν το χθες

Πάμε λοιπόν επιγραμματικά, και με ονοματεπώνυμα, να δούμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και πότε ξεκίνησαν…

του Γ. ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΥ

Η Ουκρανία υπήρξε ανέκαθεν παραδοσιακός σύμμαχος της Ρωσίας. Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης. Μέχρι που τα γεράκια της Δύσης έβαλαν μπροστά το σχέδιο να χτυπήσουν τη Ρωσία. Και τότε εμφανίστηκαν ξαφνικά οι γνωστοί πολιτικοί αγύρτες που θα δούμε πιο κάτω.

Όλα ξεκίνησαν το 2004 όταν ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς κέρδισε τις Προεδρικές εκλογές και ο φιλοδυτικός αντίπαλός του (ο Βίκτορ Γιούστσενκο) προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, αμφισβητώντας το αποτέλεσμα. Παράλληλα ξέσπασε στη χώρα και η λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση», που οργανώθηκε με τεράστια πολιτική και οικονομική στήριξη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τις «γνωστές» αμερικανικές ΜΚΟ, όπως το Open Society Institute του δισεκατομμυριούχου George Soros, με κύρια επιδίωξη την εκπαραθύρωση του Γιανουκόβιτς. Εκείνες οι δυνάμεις κατάφεραν τότε να ακυρώσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών και να δώσουν την προεδρία της χώρας στον ηττημένο Γιούστσενκο. Εκείνος δε, με τη σειρά του, να διορίζει ως πρωθυπουργό μια διεφθαρμένη πολιτικό και ολιγάρχη επιχειρηματία (την επίσης φιλοδυτική Γιούλια Τιμοσένκο).

Ακολούθησαν έξι χρόνια πολιτικής αστάθειας, με τον ένα πρωθυπουργό να διαδέχεται τον άλλο και τη χώρα να μπαίνει για πρώτη φορά μετά την...

«Σημεία των καιρών»

Σε περίπτωση σύρραξης με την Τουρκία, τι θα γίνει; Μήπως θα πάθουμε ότι έγινε το 1974 στην Κύπρο; Μα φυσικά. Και εδώ θα αναρωτιούνται οι πανέξυπνοι: Γιατί δεν μας βοήθησε κάποιος. Θα λένε όπως κάνουν και τώρα: Φταίει ο Ρώσος, φταίνε οι ΗΠΑ και όποιος άλλος διάολος... 

Σαμανδαράς Πέτρος μέλος της ΠΓ 

της ΔΗ.ΠΟΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» 

Τον κακό μας τον καιρό όμως, μια που δεν μπορούμε να δούμε ούτε τη μύτη μας. Έχουμε σβήσει τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, τον πρωτογενή τομέα, τη ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας. Μας έχουν στερήσει τις δουλειές μας, γιατί τις επιχειρήσεις τις πουλήσαμε σε αυτούς που εν κατακλείδι μας έχουν ευνουχίσει, μια που το μυαλό μας είναι στο χρήμα, στη διασκέδαση και στην εξουσία. 

Εξωθούμε στα ίδια λάθη και τις νέες γενιές με λανθασμένες αποφάσεις αλλά και υποδείξεις ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, αντί να τις κατευθύνουμε δίνοντας τα...

Ουκρανικό: Το σοκ της νεο-ψυχροπολεμικής Κοσμογονίας

Υπάρχει ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας στην προσπάθειά μας, να προσεγγίσουμε τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία και να κατανοήσουμε τον Ευρωπαϊκό αλλά και ευρύτερα τον διεθνή τους αντίκτυπο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το λάθος που κάνουμε, είναι ότι επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε το σοκ της νεοψυχροπολεμικής Κοσμογονίας που βρίσκεται σε εξέλιξη, με τα ανεπαρκή και πλήρως ξεπερασμένα εργαλεία της μεταψυχροπολεμικής εποχής. Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο το γεγονός, ότι παραδοσιακοί εκπρόσωποι χωρών, κινημάτων, αλλά και πολιτικών τάσεων, παραδομένοι στην δύναμη της συνήθειας, επιστρατεύουν και πάλι την πεπατημένη ρητορική, τα παραδοσιακά μεθοδολογικά εργαλεία αλλά και ένα απολύτως προβλέψιμο πακέτο αντιδράσεων, προκειμένου να τοποθετηθούν απέναντι στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Το αποτέλεσμα προφανώς δεν θα είναι το αναμενόμενο. Τα αδιέξοδα θα διευρυνθούν και όλα δείχνουν πως δεν θα είναι μονάχα ερμηνευτικά. Θα είναι κυρίως αδιέξοδα στην πολιτική διαχείριση των προκλήσεων και πάνω απ’ όλα θα είναι αδιέξοδα που θα επιβεβαιώσουν μια γενικευμένη στρατηγική ανεπάρκεια, που εμφανίζεται να είναι πλήρως αναντίστοιχη με τις απαιτήσεις της νέας εποχής.

Η Ρωσοουκρανική σύγκρουση, ΔΕΝ είναι ένα αυτοτελές επεισόδιο σε μια προβληματική περιφερειακή σκακιέρα. Ενώ όλα δείχνουν, πως τελικά ο χαρακτηρισμός που της είχαμε αποδώσει ως μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία, ήταν μάλλον επιεικής και δεν αποδίδει πλήρως αυτό που πραγματικά συντελείται σήμερα στην καρδιά της Ευρασίας.

Μια προσεκτική αποτίμηση των δεδομένων, τώρα πλέον που οι πολεμικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, μέσα σε ένα περιβάλλον αμήχανων όσο και αδιέξοδων αντιδράσεων εκ μέρους της Δυτικής Συμμαχίας, επιβεβαιώνει ίσως ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία, ισοδυναμεί με την "μεγάλη έκρηξη" στην Γεωπολιτική. Αυτή η σύγκρουση είναι με άλλα λόγια, το γεωπολιτικό big bang που «χρειαζόταν» ο πλανήτης, για την βίαιη μετάβασή του στην...

Ρωσία - Ουκρανία - Αμερικανοί... Παραφράζοντας τον Κλαούζεβιτς

Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι μια πολύ δυσάρεστη και επικίνδυνη εξέλιξη και σε κάθε περίπτωση συνιστά κατάφορη παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Ερμηνείες που να δικαιολογούν την επέμβαση υπάρχουν πολλές, ενδεχομένως και βάσιμες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν τροποποιούν την ουσία των γεγονότων και δεν λειαίνουν το απαράδεκτο των ενεργειών…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι μια εξέλιξη που θυμίζει σε όλους, ότι την εποχή που διανύουμε, το Διεθνές Δίκαιο δεν αντιμετωπίζεται ως μια ιερή και απαραβίαστη ομολογία κανόνων, αλλά ως μια βάση δεδομένων πάνω στην οποία προσαρμόζονται τα συμφέροντα των ισχυρών, ανάλογα με τις δυνατότητες που τους εξασφαλίζουν οι εκάστοτε συσχετισμοί και τα επίδικα στην περιφερειακή σκακιέρα.

Από αυτήν την άποψη, το Διεθνές Δίκαιο στις μέρες μας έχει ελαστικοποιηθεί τόσο, ώστε τελικά η ισχύς του να μην επιβεβαιώνεται κυρίως από την απαρέγκλιτη, καθολική και ευλαβική εφαρμογή των κανόνων του, αλλά από την ικανότητα των αποφασισμένων να «κάνουν παιχνίδι» επενδύοντας κυρίως στις εξαιρέσεις του.

Η Ρωσία βεβαίως ελέγχεται για την απόφασή της να καταφύγει στην στρατιωτική ισχύ και να εισβάλει στην επικράτεια ενός κυρίαρχου κράτους. Ωστόσο και όλοι εκείνοι που έκαναν ότι μπορούσαν για να στείλουν στα αζήτητα τις Συμφωνίες του Μινσκ, προφανώς και έχουν τεράστια ευθύνη για την συγκεκριμένη εξέλιξη. Και ο σεβασμός των συμφωνιών είναι ΚΑΙ αυτός Διεθνές Δίκαιο. Διαφορετικά τίποτε δεν μπορεί να εμποδίσει τα πράγματα από το να οδηγούνται στα άκρα. Άλλωστε παραφράζοντας τον Κλαούζεβιτς θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε κάλλιστα ότι…

Αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής σε ένα παιχνίδι σκληρής ισχύος

Η απόφαση Πούτιν ήταν μάλλον αναμενόμενη, από την στιγμή που τα φυσιογνωμικά στοιχεία της Ουκρανικής κρίσης - που δεν είναι μια διμερής διένεξη αλλά μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία - έφεραν την Ρωσία αντιμέτωπη με διλήμματα εξόχως ανελαστικά, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να προσπεράσει…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επί της ουσίας και σε ότι αφορά αυτοτελώς στο Ουκρανικό, η απόφαση για την αναγνώριση των Δημοκρατιών του Ντονμπάς, συνιστά σαφέστατη κλιμάκωση από την στιγμή που η Ρωσία μέσω αυτής «νομιμοποιεί το δικαίωμά της» να επέμβει στρατιωτικά, ενώ στο επίπεδο της επιθετικής Διπλωματίας, διεμήνυσε στους πάντες με την δέουσα σαφήνεια, πως εάν προκληθεί είναι αποφασισμένη να το πράξει.

Όσοι λοιπόν θεωρούν ότι θα ήταν λογικό να περιμένουν μια διαφορετική εξέλιξη, θα πρέπει μάλλον να απαριθμήσουν χειρισμούς που θα μπορούσαν να καταδείξουν αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα εκ μέρους της Ρωσίας. Κατά την γνώμη του γράφοντος εναλλακτικές επιλογές δεν υπήρχαν πλην ίσως μιας βεβιασμένης στρατιωτικής επέμβασης, η οποία ωστόσο θα ήταν τυπικά απονομιμοποιημένη. Το σημαντικότερο όμως είναι πως μια τέτοια επέμβαση θα χαρακτηριζόταν από αποσπασματικότητα και κυρίως από στρατηγική ρηχότητα. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις του Πούτιν.

Στο καινούριο τοπίο που διαμορφώνεται, τα πάντα είναι πλέον διαφορετικά. Η επιδείνωση αναμένεται να είναι ραγδαία. Τα στρατηγικά χαρακτηριστικά αυτής της συγκρουσιακής διεργασίας ενισχύονται. Η γεωπολιτική αστάθεια θα διαχυθεί. Και οι...

Διπλωματικό βαποράκι

Η διεθνής κοινότητα - μαζί της φυσικά και η Ελληνική κοινωνία - έχει στραμμένη την προσοχή της στο Ουκρανικό και ανησυχεί δικαιολογημένα για την πιθανότητα να τεθούν οι εξελίξεις εκτός ελέγχου, γεγονός που θα έχει επιπτώσεις ευρύτερες στην περιφερειακή σταθερότητα, στην ασφάλεια και φυσικά στην Παγκόσμια Οικονομία…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολιτική ηγεσία του τόπου μας, εμφανίζεται απρόθυμη και ενδεχομένως ανίκανη να κατανοήσει την μεγάλη εικόνα και τις κρίσιμες παραμέτρους που την συναποτελούν. Ενσωματώνεται έτσι σ’ έναν ρόλο συμπληρωματικό στην διπλωματική διαχείριση μιας στρατηγικού χαρακτήρα αντιπαράθεσης, επιδιώκοντας να συμβάλλει στην προώθηση των Αμερικανικών εκβιασμών και μιας καθ’ όλα αμφιλεγόμενης όσο και αντιφατικής Ευρωπαϊκής ατζέντας.

Να ξεκαθαρίσουμε προκαταβολικά ότι δεν θεωρούμε πως είναι εξ ορισμού λαθεμένη η ανάληψη ενός διπλωματικού ρόλου στην διαχείριση μιας περιφερειακής κρίσης με ευρύτερο στρατηγικό αποτύπωμα. Είναι όμως σε κάθε περίπτωση ανεπίτρεπτο, το να μετατρέπεται η χώρα μας σε διπλωματικό βαποράκι για την προώθηση ενός συγκεκριμένου πακέτου «ιδεών», διότι μια τέτοια επιλογή, ακυρώνει το συγκριτικό πλεονέκτημα που...

Η χώρα χρειάζεται μια "προοδευτική" κυβέρνηση

Το ΠΑΣΟΚ του χρηματιστηρίου και της εισόδου της χώρας στα μνημόνια, υπογράφοντας το πρώτο μνημόνιο και ο ΣΥΡΙΖΑ τού δημοψηφίσματος και του τρίτου (και μακρύτερου) μνημονίου, οι καταλληλότεροι....

του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΛΙΦΕΡΗ

Επικουρικά, μπορεί να συμμετάσχει και η ΝΔ του δευτέρου μνημονίου, των μεσοπρόθεσμων, του Γεωργιάδη (μη μου κλέβει την δόξα η τρόικα) του κλεισίματος των νοσοκομείων, του Χριστοφοράκου (Siemens), και του σφραγίσματος των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ (έρμαιο των εισαγωγών φυσικού αερίου και εκτίναξη των λογαριασμών).

Άλλωστε, όλοι οι παραπάνω, έχουν ορισμένα κοινά "προοδευτικά" σημεία που τους ενώνουν σαν συγκολλητική ουσία: Την λατρεία που τρέφουν για την ΕΕ, το ευρώ, τις τράπεζες, τα funds και το λαθρομεταναστευτικό.

Δηλαδή, για...

Αποκωδικοποιώντας το Ουκρανικό ως μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία

Το Ουκρανικό, ΔΕΝ ορίζεται ως μια παραδοσιακή διμερής σύγκρουση που λόγω της φύσης και της θέσης της, αποκτά συγκυριακά και ένα γενικότερο περιφερειακό ενδιαφέρον. Είναι μια ευρύτερη συστημική συγκρουσιακή διεργασία, όχι τόσο στο πεδίο όσο κυρίως στην στρατηγική των πραγμάτων προσέγγιση, και η τελική έκβασή της θα τροποποιήσει ριζικά την φυσιογνωμία του σύγχρονου κόσμου…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Οι κρίσιμες απαντήσεις για τις εξελίξεις των επόμενων ημερών, δεν βρίσκονται και δεν θα πρέπει να αναζητούνται στα επίσημα ανακοινωθέντα και στις δηλώσεις των εμπλεκομένων συμπρωταγωνιστών.

Η Ρωσική αποφασιστικότητα, κατέστησε μονόδρομο για τους Αμερικανούς την διευθέτηση της αξιοπρεπούς απεμπλοκής τους από την Ουκρανική σκακιέρα και την ουσιαστική εγκατάλειψη των επεκτατικών τους σχεδιασμών. Από αυτήν την άποψη, το φαντασμαγορικό σκηνικό των απειλών, των δηλώσεων, των αντιδηλώσεων και των λοιπών πολεμοκάπηλων ταρατατζούμ, δεν είναι παρά ένας ελεγχόμενος τακτικισμός που επιστρατεύεται για να διευκολύνει επικοινωνιακά αυτήν την εξέλιξη...

Η Ουκρανία σε κάθε περίπτωση θα είναι ο μεγάλος χαμένος και η Ουκρανική κοινωνία θα παραδοθεί στην περιδίνηση ενός πρωτόγνωρου διχασμού...

Στο Ευρωπαϊκό τοπίο οι αντιθέσεις και οι υποβόσκοντες ανταγωνισμοί θα διευρυνθούν... Οι φυγόκεντρες τάσεις θα δυναμώσουν… Νέου τύπου αντιθέσεις θα παραλάβουν την σκυτάλη από την παραδοσιακή αντίθεση Βορρά – Νότου, ενώ η προσπάθεια των ισχυρών οικονομικών κύκλων να...

Μεταναστευτικό… Απερίσκεπτοι τακτικισμοί - Καταστροφικές οι συνέπειες για την χώρα

Όχι… Η πρόσφατη «συμφωνία» του κυρίου Μηταράκη με τον πρωθυπουργό του Πακιστάν, με βάση την οποία προβλέπεται η δυνατότητα νόμιμης εισόδου 60.000 Πακιστανών εργατών προκειμένου να εργαστούν «νόμιμα» ως εποχιακοί εργάτες γης στην Ελληνική ύπαιθρο, ΔΕΝ παραπέμπει σε σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική διαχείριση ενός προβλήματος το οποίο έχει ευρύτερες κοινωνικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρόκειται για μια διαχείριση, που  ΔΕΝ αντιμετωπίζει ούτε κατ’ ελάχιστον (με πραγματικούς όρους) το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Και φυσικά, σε καμία περίπτωση το συγκεκριμένο ανοσιούργημα, ΔΕΝ μπορεί να εκλαμβάνεται ως μια εθνικά συμφέρουσα συμφωνία…

Όχι γιατί είναι εκ προοιμίου λάθος το να συνάπτονται διμερείς συμφωνίες που να διασφαλίζουν την νόμιμη είσοδο στην χώρα εποχιακά εργαζομένων ξένων εργατών, όταν υπάρχει συγκεκριμένη ανάγκη που θα πρέπει να εξυπηρετηθεί… Αλλά διότι οι συνέπειες μιας τέτοιας συμφωνίας, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα η οποία αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα με την παράνομη μετανάστευση, λειτουργούν σωρευτικά και επιβαρύνουν έτι περαιτέρω την ήδη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας κατά την διάρκεια των δυο προηγούμενων δεκαετιών…

Από την άποψη αυτή, τέτοιου είδους συμφωνίες δεν προσφέρονται για αποσπασματική διαχείριση η οποία τελικά εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο προσωρινές και κοντόφθαλμες επικοινωνιακές ανάγκες. Αντιθέτως για να είναι λειτουργικές ως προς την εφαρμογή τους και κυρίως για να είναι αποτελεσματικές στην πορεία του χρόνου, θα πρέπει να αποτελούν μέρος μιας ολοκληρωμένης και με συγκεκριμένη ταυτότητα μεταναστευτικής πολιτικής και τέτοια δυστυχώς ΔΕΝ διαθέτει η Ελλάδα.

Με την διαφαινόμενη συμφωνία, αυτό που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ είναι η επιπρόσθετη είσοδος στην χώρα δεκάδων χιλιάδων Πακιστανών, ενώ...

Ο χρόνος τελειώνει και η Αθήνα θα πρέπει να σηκώσει το γάντι χθες...

Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι ο Ερντογάν εγκατέλειψε τον νεο-οθωμανισμό, επειδή  την τελευταία περίοδο υιοθετεί κατά προτεραιότητα, πολιτικές που ενεργοποιούν μια περίεργη κινητικότητα στο Τουρκογενές περιβάλλον της Κεντρικής Ασίας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό που κάνει αυτήν την στιγμή η Τουρκία, είναι να εφαρμόζει στην πράξη μια πολυδιάστατη και περισσότερο ευέλικτη Εξωτερική πολιτική (ένα μείγμα παραφρασμένου Γκιουλενισμού και Νταβοτούγλειας προσέγγισης δηλαδή) η οποία, χωρίς να υποστέλλει ούτε κατ’ ελάχιστον τα γνώριμα επιθετικά και αναθεωρητικά της χαρακτηριστικά, αξιοποιεί στοχευμένα την διττή φυσιογνωμία της, προκειμένου να αποκομίσει πολλαπλά στρατηγικά ωφελήματα και να εξασφαλίσει στην Τουρκία, τον πολυπόθητο ηγετικό ρόλο στην ρευστή και ευμετάβλητη σκακιέρα της Ευρασίας, αλλά και την δυνατότητα λειτουργικής συνάφειας με όλους τους κρίσιμους συντελεστές στην ευρύτερη περιοχή, για την αποτελεσματικότερη προς όφελός της διαχείριση της ατζέντας της επόμενης μέρας. Πιο συγκεκριμένα αυτό που επιδιώκει η Άγκυρα μέσα από αλλεπάλληλους και ενίοτε αντιφατικούς τακτικισμούς, είναι…

Από την μία μεριά να εξασφαλίσει την ευόδωση των προσπαθειών της που αποσκοπούν στην ουσιαστική αποκατάσταση των κλονισμένων σχέσεων της Τουρκίας με τον Αραβικό κόσμο, ο οποίος αποστρέφεται τον Τουρκικό νεο-οθωμανικό μαξιμαλισμό και τον εκλαμβάνει ως απειλή για τα ιστορικά του κεκτημένα…

Και από την άλλη, συνεχίζει να αναβαθμίζει και να κλιμακώνει περαιτέρω τον νεο-οθωμανικό επιθετικό διεμβολισμό που απειλεί να τροποποιήσει τις ισορροπίες στην Βαλκανική αλλά και συνολικότερα στην Δυτική Ευρώπη.

Η πατρίδα μας, βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς στο οποίο συνυπάρχουν και αλληλοδιαπλέκονται στοιχεία από το συνδυασμένο τακτικό οπλοστάσιο της Τουρκίας. Αυτή είναι μια κρίσιμη παράμετρος που επιτείνει την αποσταθεροποίηση, ευνοεί την ανασύνταξη και τον επαναπροσδιορισμό των περιφερειακών συνευρέσεων, επαναπροσδιορίζει το στρατηγικό τους βάθος και εντέλει...