Όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο. Τα συστημικά ΜΜΕ ανέλαβαν εργολαβικά να «εκλαϊκεύσουν», σύμφωνα πάντα με τους κανόνες του «επιθυμητού», τα αποτελέσματα της Νατοϊκής συνόδου κορυφής που πραγματοποιήθηκε στην Μαδρίτη…
Το τραγικό της Ιστορίας, είναι ότι ουδείς από τους κορυφαίους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επιχειρεί να αναδείξει τα (καταφανώς ανύπαρκτα) κέρδη που απεκόμισε η Ελληνική πλευρά, σε μια ιστορική συγκυρία που θα μπορούσε όντως να αποκομίσει κέρδη, ενώ οι πάντες προσπαθούν να υποβαθμίσουν τα πολλαπλά ωφελήματα τα οποία απέσπασε – δυστυχώς και αυτήν την φορά – η Τουρκία, αφού προηγουμένως πειθανάγκασε τους πάντες να χορέψουν στον ρυθμό των δικών της απαιτήσεων και εκβιασμών.
Η συγκεκριμένη μιντιακή και πολιτική εργολαβία, δεν συνιστά υπεύθυνη εθνική στάση, διότι δεν επιστρατεύεται προκειμένου να τονώσει την αυτοπεποίθηση του Ελληνικού λαού και να ισχυροποιήσει το διπλωματικό αποτύπωμα των αδιαπραγμάτευτων Ελληνικών θέσεων, σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή και σε μία γεωπολιτική γειτονιά που απειλείται με ευρύτατη αποσταθεροποίηση εξ αιτίας της Τουρκικής επιθετικής – αναθεωρητικής ατζέντας.
Η συγκεκριμένη εργολαβία επιστρατεύεται για να συγκαλύψει προβλήματα, για να υποβαθμίσει ευθύνες, για να ΜΗΝ απονομιμοποιηθούν αδιέξοδες και αναποτελεσματικές πολιτικές, για να ΜΗΝ καταδειχτούν αλυσιδωτές αποτυχίες και φυσικά για να αποκρυβεί το γεγονός ότι ο περιφερειακός εκβιαστής και επιβουλέας της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, ενισχύει την θέση του στο πλαίσιο των συμμαχικών δομών και αναβαθμίζει την δυνατότητά του να αμφισβητεί την νομιμότητα και την ισχύ του περιφερειακού στάτους.
Κατά την άποψη του γράφοντος, η επικοινωνιακή τακτική που επιλέγεται από συγκεκριμένα μιντιακά και πολιτικά κέντρα, είναι μια απαράδεκτη και κυρίως μια επικίνδυνη τακτική, όχι μονάχα επειδή...
Η αξιολογική αυθαιρεσία η οποία κάνει πάρτι στο πλαίσιο μιας οργανωμένης προσπάθειας πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, εδράζεται πάνω σε ένα τριπλό μεθοδολογικό και ερμηνευτικό «λάθος»…
Α. Απολυτοποιεί τον μαξιμαλιστικό τακτικισμό τον οποίο έκτισε επιμελώς η Τουρκική προπαγάνδα, σύμφωνα με τον οποίο οι πάντες πίστεψαν ότι ένας μαινόμενος Σουλτάνος θα τα έκανε «πτάνα όλα» στην σύνοδο κορυφής, θέτοντας μεταξύ άλλων και ευθέως ζήτημα κυριαρχίας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Το γεγονός ότι αυτό δεν συνέβη, με τον τρόπο που αναμενόταν να συμβεί, θεωρείται επιτυχία της Ελληνικής προσπάθειας.
Αυτό που αποσιωπάται βέβαια, είναι πως το πρόβλημα όλων (και του Ερντογάν) δεν ήταν το να θέσει η Τουρκική αντιπροσωπεία το συγκεκριμένο ζήτημα στην Σύνοδο κορυφής, αλλά το να ολοκληρωθούν οι εργασίες της Συνόδου και να ΜΗΝ το θέσει η Ελλάδα. Διότι εάν έθετε η Ελλάδα το συγκεκριμένο ζήτημα, θα έπρεπε οι πάντες να τοποθετηθούν επ’ αυτού και ο αφανής όρος του Ερντογάν ήταν το να μην υπάρξει καταδίκη της επιθετικής πρακτικής του που να έχει το κύρος μιας απόφασης συνόδου κορυφής.
Ο Ερντογάν λοιπόν αυτό που πέτυχε ήταν να παρελάσει πανηγυρικά η τριμερής συμφωνία με Φινλανδία και Σουηδία, χωρίς να αποδυναμωθεί το κύρος της από μια απόφαση της Συνόδου κορυφής που θα καταδικάζει την πειρατική του συμπεριφορά. Την ίδια στιγμή, εξασφάλισε την δυνατότητα μιας τετ α τετ διαπραγμάτευσης με τον Αμερικανό πρόεδρο και την εξασφάλισε έχοντας διασφαλισμένη και μια ισχυρή υποσχετική, το αποτέλεσμα της οποίας έχει αρχίσει ήδη να διαφαίνεται σε ότι αφορά στα εξοπλιστικά και καλό θα είναι να μην παραμυθιαζόμαστε με της αντιστάσεις του Κογκρέσου σε συνθήκες κατακόρυφης πτώσης των Δημοκρατικών.
Όλα τα παραπάνω, δεν μπορούν να θεωρούνται κέρδος για την Ελληνική Εξωτερική πολιτική αλλά καταφανέστατη διπλωματική ήττα σε μια εποχή που για το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ανεπίτρεπτο να καταγράφονται ήττες.
Β. Υποβαθμίζει την αξία του τριμερούς μνημονίου, θεωρώντας πως το περιεχόμενό του δεν είναι δεσμευτικό από την στιγμή που δεν συνιστά διακρατική συμφωνία. Λάθος…
- Πρώτον γιατί το ενυπόγραφο συμφωνηθέν πλαίσιο, είναι εργαλείο στα χέρια της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής και η Τουρκική Εξωτερική πολιτική ξέρει να ρευστοποιεί όχι μόνο την υπογραφή αλλά ακόμη και την σκέψη του συνομιλητή της.
- Δεύτερον γιατί το ενυπόγραφο συμφωνηθέν πλαίσιο, είναι δεσμευτική σύμβαση ακόμη και αν εκληφθεί ως Σύμβαση Απλοποιημένης Μορφής και καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας με τέτοιες συμβάσεις υποχρεώθηκε να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στο πρόσφατο παρελθόν.
- Τρίτον γιατί με το συγκεκριμένο ενυπόγραφο συμφωνηθέν πλαίσιο και πιο συγκεκριμένα με την παράγραφο 8, «Η Φινλανδία και η Σουηδία αναλαμβάνουν την πλήρη υποστήριξη της Τουρκίας και άλλων εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης κρατών στις υπάρχουσες και μελλοντικές πρωτοβουλίες που αφορούν την κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης της συμμετοχής της Τουρκίας στην οργάνωση της PESCO».
Η Τουρκία λοιπόν διεμβολίζει τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας επιβάλλοντας ντε φάκτο την παρουσία της σ αυτόν.
Σε ότι μας αφορά τονίσαμε από την πρώτη στιγμή ότι: «Η τριμερής συμφωνία Τουρκίας - Φινλανδίας – Σουηδίας, ΔΕΝ είναι ένα άχρηστο και προσχηματικό για τις επικοινωνιακές ανάγκες του Ερντογάν μπακαλόχαρτο. Είναι μια στρατηγική συμφωνία που σαλαμοποιεί τις ενδοσυμμαχικές σχέσεις και εγκαινιάζει ετεροβαρείς σχέσεις πολλαπλών ταχυτήτων με την ανοχή των Αμερικανών, που διευκολύνει την Τουρκική στρατηγική της ευρείας γεωστρατηγικής διήθησης, παρακάμπτοντας ακόμη και τις ισχύουσες συνθήκες... Η Τουρκία κέρδισε πολύ περισσότερα απ όσα νομίζουμε και καλό θα είναι να σταματήσουμε να παραμυθιάζουμε την Ελληνική κοινωνία. Μιλώντας για Τουρκικές ήττες και αδιέξοδα»...
Γ. Αναβαθμίζει την αξία της Ελληνικής αφωνίας η οποία υποτίθεται ότι επιβραβεύεται με την αποδέσμευση οπλικών συστημάτων από τους Αμερικανούς. Ας σταματήσουμε να δουλευόμαστε μεταξύ μας…
Η εμπλοκή των Αμερικανών υπήρξε ευρύτατη. Και η πολυμερής στήριξη της Τουρκίας τόσο κατά την σύνταξη του τριμερούς μνημονίου, όσο και κατά την νομιμοποίηση της εγκληματικής Μεσανατολικής της πολιτικής, όσο βεβαίως και κατά την εξωθεσμική Ευρωνατοϊκή της αναβάθμιση, υπήρξε προκλητικά σκανδαλώδης.
Ο θεσμικός διασυρμός των δύο υπό ένταξη χωρών δηλαδή της Φινλανδίας και της Σουηδίας υπήρξε πρωτοφανής, κατ΄ απαίτηση των Αμερικανών και με μοναδικό στόχο την απόλυτη ικανοποίηση της Τουρκίας. Το πραγματικό τετελεσμένο είναι ότι οι δύο Ευρωπαϊκές χώρες διασύρθηκαν και ελάχιστη σημασία έχει πλέον το εάν θα τηρηθεί στην πράξη (που θα τηρηθεί και με τοπαραπάνω) η τελευταία ανθυπολεπτομέρεια της τριμερούς...
Και φυσικά όλο αυτό το πλαίσιο της υποτιθέμενης διαχείρισης της Τουρκικής οργής, είχε ήδη διευθετηθεί με την σύμφωνη γνώμη όλων, την στιγμή που το χειραγωγούμενο μιντιακό σύστημα πουλούσε φούμαρα για την υποτιθέμενα σθεναρή Ελληνική στάση η οποία υποτίθεται ότι προετοιμαζόταν μεθοδικά.
Αυτό το αποτέλεσμα εισπράξαμε. Την πραγματικότητα μιας νέας κατάστασης, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την πολλαπλά αναβαθμισμένη Τουρκία. Όχι δεν εισπράξαμε κανενός είδους αποδέσμευση οπλικών συστημάτων που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις πραγματικές ανάγκες της Εθνικής Άμυνας, αλλά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυστηρά και μόνο μέσα στο πλαίσιο του επικαιροποιημένου Νατοϊκού σχεδιασμού. Και επειδή ουδείς εκ των ενορχηστρωτών είναι αφελής, μας επιτρέπεται απλώς να πανηγυρίσουμε ως καλά πελατάκια για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέραμε ως πάντα πρόθυμοι και πάντα στην πρωτοπορία.
Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα… Θα μπορούσε να καμφθεί το βέτο της Τουρκίας εάν ο Ερντογάν έφευγε από την σύνοδο κορυφής με άδεια χέρια;;;
Ας διευρύνουμε το ερώτημα… Με το βέτο η Τουρκική πλευρά έθεσε μια σειρά από εκβιαστικές προϋποθέσεις προκειμένου να δώσει την συγκατάθεσή της στην διεύρυνση. Οι ισχυροί μας σύμμαχοι έθεσαν όρια πέραν των οποίων δεν θα έπρεπε να θεωρείται διαπραγματεύσιμη η τουρκική εκβιαστική εμμονή;;;
Ας το διευρύνουμε ακόμη περισσότερο το ερώτημα… Από που προκύπτει ότι η Σκανδιναβική διεύρυνση του ΝΑΤΟ θεωρείται ζωτικής σημασίας για την στρατηγική του επιβίωση και ότι τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η διεύρυνση δεν είναι περισσότερα από αυτά που επιλύει, ούτως ώστε να χρειάζεται να υποκύψουν οι πάντες στις εκβιαστικές απαιτήσεις του Σουλτάνου;;;
Ας απαντήσουμε λοιπόν στο ερώτημα… Βεβαίως θα μπορούσε να αποσύρει το βέτο ο Ερντογάν ακόμη και εάν δεν του γίνονταν τα χατήρια. Το βέτο το επιστράτευσε επειδή ακριβώς γνώριζε ότι θα μπορούσε να εκβιάσει. Θα το εγκατέλειπε την ίδια στιγμή που θα αισθανόταν ότι οι συνέπειες θα ήταν δυσβάστακτες για τον ίδιο και για την χώρα του. Η σιγουριά των μη συνεπειών είναι αυτή που έφερε το βέτο και αυτό το γνωρίζουν καλά, πρώτα απ’ όλους οι ίδιοι οι Αμερικανοί που φρόντισαν να τον αβαντάρουν σ αυτήν την ύπουλη πρακτική. Και για όποιον δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, ας μπει στον κόπο να απαντήσει για ποιο λόγο η Ελλάδα δεν προειδοποίησε με βέτο σε περίπτωση που δεν θα ληφθεί μια ξεκάθαρη απόφαση στήριξης των Ελληνικών Δικαίων από την Σύνοδο κορυφής.
Αλλά για να δούμε… Τι θα είχε να αντιμετωπίσει η Νατοϊκή συμμαχία στην περίπτωση που η Τουρκία δεν θα απέσυρε το βέτο; Ρήγμα στο βόρειο μέρος του δακτυλίου, ρήγμα και στο στρατηγικής σημασίας νότιο τμήμα του;;;
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν θα είχε να αντιμετωπίσει. Η οργάνωση του αναχώματος της Δυτικής συμμαχίας στο βόρειο μέρος του δακτυλίου, θα μπορούσε να επιτευχθεί πληρέστερα με διμερείς στρατηγικές και αμυντικές συμφωνίες, που σε συνθήκες σαν τις σημερινές θα λειτουργούσαν επαρκώς, πλήρως αλλά και με την απαραίτητη ασφάλεια. Την ίδια στιγμή, το αρραγές στο νότιο τμήμα του δακτυλίου, δεν διασφαλίζεται επενδύοντας σε μια διαρκή ομηρεία που ανατροφοδοτεί την αστάθεια, την αβεβαιότητα και τους διαρκείς Τουρκικούς εκβιασμούς.
Η Τουρκία άλλωστε γνωρίζει πολύ καλά ότι ουδόλως κινδυνεύει από την φιλελεύθερη κουλτούρα των Σκανδιναβών. Ένα βολικό πρόσχημα χρησιμοποίησε για να εκβιάσει το σύνολο των συμμάχων της και το κατάφερε χάρη στην υποστήριξη των Αμερικανών και των βρώμικο ρόλο των Βρετανών. Το πρόσχημα αυτό θα το έβρισκε ακόμη και αν υποψήφιο για ένταξη στις Νατοϊκές δομές ήταν το Βατικανό, το αδελφό Αζερμπαϊτζάν ή το φιλικότατο προς αυτήν Πακιστάν. Τα υπόλοιπα είναι απλώς παραμύθια…
Επίλογος…
Και για να επανέλθουμε στο επίδικο… Κατανοητή λοιπόν η ανάγκη όλων μας να αισθανθούμε πως η κυβέρνηση της χώρας τα πάει καλά και η πατρίδα μας διεκδικεί έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην νέα ισορροπία ισχύος, στο πλαίσιο του οποίου η κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα θεωρούνται απολύτως προστατευμένα έναντι του τυχοδιώκτη και επιθετικού γείτονα...
Αν όμως κάνουμε το λάθος να διαβάσουμε τις εξελίξεις με τον παραμορφωτικό φακό του επιθυμητού, το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο... Αρκετοί φίλοι αισθάνονται ήσυχοι με ότι έγινε χθες και προχθές στην Μαδρίτη... Άλλοι μάλιστα εμφανίζονται και ιδιαίτερα αισιόδοξοι για τις εξελίξεις... Θα πρότεινα να συγκρατηθούμε. Τα κέρδη που αποκόμισε η Τουρκία ήταν στρατηγικά και δεν τονώνουν απλώς τις επικοινωνιακές ανάγκες του Σουλτάνου.
Όταν τα πραγματικά ωφελήματα από αυτήν την άθλια συναλλαγή θα αρχίσουν να αποτιμώνται και εμπράκτως, η πατρίδα μας θα πρέπει να μην έχει αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο και κυρίως θα πρέπει να μην έχει αναλώσει το πολύτιμο διπλωματικοπολιτικό της κεφάλαιο με αδιέξοδους συμβιβασμούς. Όσοι από μας συνειδητοποιούμε αυτήν την ανάγκη, έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε να απαιτούμε τα αυτονόητα και να τοποθετούμε ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων και πάντα απέναντι σε απέναντι σε πολιτικές και χειρισμούς που θέλουν τους πολίτες παροπλισμένους, εγκλωβισμένους σε πέτσινους αγώνες για τα δικαιώματα του χιμπατζή, τις τρίχες του Τσιτσιπά και τις συμβιωτικές ανησυχίες των Πατέληδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου