Με ένα δίφραγκο δεν αγοράζεις πολιτικό ρόλο…

Το ξεκαθάρισα και στο άρθρο μου που δημοσιεύεται σήμερα στις «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ». (Θα το βρείτε ΕΔΩ) Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως μια υπόθεση αμιγώς κομματική…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όταν ο «κυρίαρχος» πολίτης αποφασίζει να δώσει ένα δίφραγκο για να έχει την αυταπάτη ότι θα είναι ένας από αυτούς που θα επιλέξουν τον αρχηγό ενός πολιτικού κόμματος, το οποίο κόμμα ενδέχεται στις εκλογές ακόμη και να μην το ψηφίσει ή να μην το ψήφισε ποτέ, τότε αυτό είναι ένα νοσηρό φαινόμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να μας αφορά όλους. Με ένα δίφραγκο δεν αγοράζεις πολιτικό ρόλο. Μπερντέ για να παρελάσουν καραγκιόζηδες στήνεις. Αλλά δυστυχώς στην πατρίδα μας, φαίνεται ότι ακόμη και τα αυτονόητα συνεχίζουν να παραμένουν ζητούμενα για πολλούς κατά τα λοιπά «ενεργούς πρωταγωνιστές».

Από την φαρσοκωμωδία της Κυριακής πάντως, αυτό που ανήκει δικαιωματικά στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μονάχα η ντροπή. Διότι δεν μπορώ να εκλάβω ως εικόνα ΜΗ ντροπής, την εικόνα του ολοκαίνουργιου πολιτικού αρχηγού του «Αριστερού» κόμματος στην πατρίδα μας, να πανηγυρίζει την νίκη του αγκαλιά με τον σύζυγό του και το σκυλάκι τους, σε μια χώρα που η καρδιά της αγροτικής της παραγωγής συνεχίζει να μυρίζει θάνατο, βούρκο και αρρώστιες που θερίζουν τους ταλαιπωρημένους κατοίκους της.

Και δυστυχώς, αυτή η εικόνα των ερωτευμένων συζύγων, πλαισιωμένων από πεθερές, συνυφάδες, μπατζανάκια, σκυλίτσες και λοιπούς παρατρεχάμενους, θα είναι η νέα κανονικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι όλα δείχνουν ότι...

Επιθετική Αμερικανιά στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο Δούρειου ίππου...

Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μια υπόθεση αμιγώς κομματική και φυσικά ουδόλως σχετίζονται με τις παραδοσιακές ιδεοληπτικές συγκρούσεις που καταγράφονται ιστορικά στον χώρο των αριστερών και κομμουνιστικών πολιτικών κομμάτων, και οι οποίες συγκρούσεις, άλλες φορές ανατροφοδοτούν διχασμούς ακόμη και για το σχήμα της τυρόπιτας, ενώ πολύ συχνά οδηγούν σε διασπάσεις και σε δημιουργία νέων «αριστερών» κομματικών υβριδίων που αναζητούν εναγωνίως τρόπο και ατζέντα που θα τα βοηθήσει να αυτοπροσδιοριστούν στο πολιτικό στερέωμα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε πως η αιφνίδια εμφάνιση Κασσελάκη με την ανύπαρκτη πολιτική προίκα και την αμφιλεγόμενη αξιακή περπατησιά, ήταν μια απόλυτα χορογραφημένη παρέμβαση που δεν συντελέστηκε για να ανατάξει την παραπαίουσα «Αριστερά» αλλά για να βαθύνει περαιτέρω τον πολιτικό εκφυλισμό της και να διαχύσει σταδιακά αυτήν την ιδιότυπη πολιτική νοσηρότητα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα με στόχο την καθολική του παράλυση, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιθετική μετάλλαξη της γεωπολιτικής φυσιογνωμίας της χώρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς ο αδύναμος κρίκος. Η γεωπολιτική προίκα της χώρας είναι το πραγματικό επίδικο. Και η συγκεκριμένη εξέλιξη επιβεβαιώνει ότι αυτοί που έβαλαν στο χέρι το μέλλον της, τις στρατηγικές της υποδομές και τις απεριόριστες επιμελητειακές της δυνατότητες, γνωρίζουν καλά ότι σ αυτόν τον τόπο, υπάρχει προίκα αφάγωτη και κυρίως υπάρχει κρίσιμο γεωπολιτικό κεφάλαιο που αποκτά προσαυξημένο ειδικό βάρος στην αναδιαμορφούμενη περιφερειακή ισορροπία. Θέλουν να αλώσουν τα πάντα. Πρωτίστως αυτό που επιδιώκουν είναι ένα πολιτικό σύστημα ανίκανο να αντισταθεί στις μεθοδεύσεις τους και μια κοινωνία συμβιβασμένη απόλυτα με την μοίρα που της έχουν επιφυλάξει…

Επομένως, εάν θέλουμε να διαβάσουμε σωστά το σενάριο πάνω στο οποίο χτίζεται αυτό το θέατρο του παραλόγου που μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας το τελευταίο εικοσαήμερο και γνώρισε σήμερα την κορύφωσή του με την εκλογή Κασσελάκη, θα πρέπει να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως μια ετερόκλητη πολιτική φούσκα με εξαιρετικά ασταθές πολιτικό στίγμα και ο «σκληρός πυρήνας» της επίσης ετερόκλητης εκλογικής του βάσης που...