Προσχήματα επιστρατεύτηκαν πολλά από όλους εκείνους που επιχείρησαν να απαξιώσουν το πολιτικό εγχείρημα των 91. Σε αυτήν την χώρα άλλωστε, το μόνο που περίσσευε διαχρονικά, ήταν τα προσχήματα… ΚΑΙ για τις πολιτικές που υιοθετήθηκαν και οδήγησαν τον τόπο μας στην καταστροφή, αλλά ΚΑΙ για όλα όσα θα έπρεπε να γίνουν και τελικά δεν έγιναν, αφού οι περισσότεροι εξ ημών συμβιβαστήκαμε με αυτούς που μας καλούσαν συστηματικά να παραμείνουμε απλοί θεατές της καταστροφής μας…
Η πρωτοβουλία των 91, θα έπρεπε να τροφοδοτήσει διεργασίες, αλλά και έναν υγιή δυναμισμό μέσα στην κοινωνία. Έναν δυναμισμό που θα μπορούσε να απαιτήσει και εν τέλει να επιβάλει το αυτονόητο. Την επαναφορά δηλαδή της έννοιας της ΕΘΝΙΚΗΣ αξιοπρέπειας και της αδιαπραγμάτευτης στοχοπροσήλωσης στην υπεράσπιση του ΕΘΝΙΚΟΥ συμφέροντος, κατά την διαχείριση κρίσιμων περιφερειακών προκλήσεων και όχι μόνο…
Αντί αυτού, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία ενεργοποίησε - άθελά της - την παραδοσιακή εθνική μας μιζέρια, χάρη στην οποία καταφέρνουμε πάντα να βλέπουμε μπροστά μας το δάκτυλο και να χάνουμε το φεγγάρι. Δυστυχώς όμως αλλά μαζί με αυτό, να χάνουμε ευκαιρίες, δυνατότητες και κυρίως χάνουμε δεκαετίες βουτηγμένες στην αναποφασιστικότητα, στην αδράνεια και στην πολιτική απραξία, από την οποία όταν υποτίθεται ότι αφυπνιζόμαστε, το κάνουμε για να ενισχύσουμε δημοσκοπικά την Ζωή, ή για να ξανακοιμηθούμε ήσυχοι θεωρώντας ότι είναι πολιτικά ευφυές το...