Στη δημοσιότητα η πρόταση του "Μετώπου ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ" για το νέο Αμυντικό Δόγμα

Δίνεται στη δημοσιότητα η πρόταση του "Μετώπου για μια ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ" και αφορά στο Νέο αμυντικό δόγμα μιας νέας  Δημοκρατικής και Πατριωτικής εξουσίας...

Μιλάμε προφανώς για ένα νέο σύστημα Εθνικής Αμυντικής Αντίληψης, το οποίο θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από:

• Στρατηγική διαχρονικότητα.
• Άμεση συνάφεια με μια στρατηγικά προσανατολισμένη «επιθετική» διπλωματία. Και
• Μαχητική εναρμόνιση με μια σειρά από στοχευμένα και ισχυρά γεωπολιτικά και πολιτισμικά αντισταθμίσματα, που θα αποτελούν ένα ισχυρό πλέγμα δευτερογενούς αμυντικής υποστήριξης (Δευτερογενή Γραμμή Άμυνας –Δ.Γ.Α), και το οποίο θα... αναλύσουμε στη συνέχεια...

Α. Γενικά… 

Για να οριοθετηθεί ένα Σύγχρονο Εθνικό Αμυντικό Δόγμα (Σ.Ε.Α.Δ) θα πρέπει: 

1.Να έχει ξεκάθαρα ζητούμενα και αποσαφηνισμένο προσανατολισμό, ικανά και τα δυο να του προσδώσουν θετική ταυτότητα, απαλλαγμένη από ιδεοληπτικά νεφελώματα και ικανή να σηματοδοτεί τη νέα Ελληνική στάση μέσα σ ένα περιβάλλον ιδιαιτέρως ασταθές, απρόβλεπτα ευμετάβλητο και με πολλαπλές προκλήσεις για τη χώρα. 

2.Να διαπνέεται από στρατηγική διαχρονικότητα πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι: 

• Διαρκές και θεσμικά «κλειδωμένο», έτσι ώστε το περιεχόμενο, οι κατευθυντήριοι άξονες της ανάπτυξής του και η φιλοσοφία του, να τροποποιούνται και να αναπροσαρμόζονται, μόνο για να διασφαλίζεται η απόλυτη αντιστοίχισή τους με την πορεία εξυπηρέτησης εθνικών στόχων και προτεραιοτήτων. Και ταυτόχρονα… 
• Επιτελικά «θωρακισμένο» απέναντι σε κάθε λογής πολιτικούς καιροσκοπισμούς, κομματοκεντρικές επιλογές, και συγκυριακές πολιτικές μεταβολές και διεργασίες. 

3.Να βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με μια στρατηγικά επεξεργασμένη «επιθετική» διπλωματία, ικανή και προσανατολισμένη μόνιμα στο να αναδεικνύονται στην Ημερήσια Διάταξη των Διεθνών οργανισμών, των διμερών αλλά και των πολυμερών συναντήσεων, οι εθνικές προτεραιότητες και η συνάρτησή τους με την ανάγκη διαφύλαξης των προβλεπομένων του διεθνούς δικαίου. 

4.Να πλαισιώνεται από στοχευμένα και ισχυρά γεωπολιτικά και πολιτισμικά αντισταθμίσματα, ικανά να ακυρώνουν την επίδραση των περιφερειακών αλυτρωτικών μεγαλοϊδεατισμών (πχ Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, «Μακεδονισμού» κλπ), αλλά και προσανατολισμένα να ανακόπτουν τη δυνατότητα ευρύτερων στρατηγικών διεμβολισμών που επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, και που προωθούνται μέσα και από στρατηγικού χαρακτήρα περιφερειακές συμπράξεις (πχ ισλαμικό τόξο στα Βαλκάνια). 

5.Να συνδυάζεται με ένα πλέγμα δευτερογενούς αμυντικής υποστήριξης (Δευτερογενή Γραμμή Άμυνας – Δ.Γ Α). Δηλαδή να συνδυάζεται με ένα στρατηγικά προσανατολισμένο και εθνικά επωφελές περιφερειακό αναπτυξιακό πρόγραμμα (ακόμη και με διεθνείς στρατηγικές - επενδυτικές συμφωνίες) που θα είναι ικανό να ισχυροποιεί και να θωρακίζει έτι περαιτέρω την Πρωτογενή Γραμμή Άμυνας (Π.Γ.Α) της χώρας, σε Μακεδονία, Θράκη και Αιγαίο. 

Β. Γεωπολιτικό περιβάλλον (Περιγραφή – Δεδομένα – κίνδυνοι) 

Β1.Υπάρχουν τέσσερις παράμετροι που θα πρέπει να συνυπολογιστούν για να προσδιορίσουν τη φυσιογνωμία του. 

1.Γεωπολιτική αστάθεια στα βόρεια σύνορα της χώρας. Πρόκειται για μια διαπίστωση η οποία μοιραία αναβαθμίζει το ειδικό βάρος δύο παραγόντων: 

• Ο ένας είναι ο εμφανής πλέον κίνδυνος κατάργησης στην πράξη του Διεθνούς Δικαίου, και ο συνδυασμός της με νίκη του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, γεγονός που θα τροφοδοτήσει ορέξεις για περαιτέρω διεύρυνση της βεντάλιας των διεκδικήσεων και την ευθεία στοχοποίηση της χώρας διπλωματικά και επιχειρησιακά. 
• Ο άλλος είναι η ιδιότυπη τουρκική διεισδυτικότητα, και η επιδίωξή της να ενσωματώνεται σε στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής άλλων Βαλκανικών χωρών. Πρόκειται για μια στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, που η αναστολή και εν τέλει η ακύρωσή της στην πράξη, επιβάλει συγκεκριμένο σχεδιασμό για την οικοδόμηση Δευτερογενούς Γραμμής Άμυνας ικανής να αποδομήσει - στο επίπεδο της διπλωματίας πρωτίστως - αυτό που επιχειρείται. 

2.Η ρευστότητα στην αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία με τη σειρά της δημιουργεί νέα πολυσύνθετα στρατηγικά δεδομένα. Δυο ξεχωρίζουν ως ιδιαιτέρως σημαντικά: 

• Το πρώτο είναι η επιδίωξη της Γερμανίας για την ολική επαναφορά του Γερμανικού μιλιταρισμού, στα πλαίσια της περαιτέρω στρατιωτικοποίησης της Ε.Ε. Πρόκειται για μια διεργασία που τροφοδοτείται ΚΑΙ από τις εγγενείς ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αλλά ΚΑΙ από την πολυπολική υπόσταση του σύγχρονου κόσμου, και η οποία, πέραν όλων των άλλων, καθιστά την εξαρτημένη Ελλάδα αντικείμενο πολλαπλών γεωπολιτικών εκβιασμών και όχι μόνο. 
• Το δεύτερο είναι η εμφανής όσο και κλιμακούμενη πλέον σύγκρουση παγκοσμίου εμβέλειας στρατηγικών στο θέατρο «Ευρώπη», στη βάση της οποίας δρομολογούνται γενικότερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή. Από αυτές καταγράφουμε: 

1.Την κλιμάκωση Αμερικανικών σχεδιασμών για τον αναπροσανατολισμό και την ενδυνάμωση της επιρροής τους στον Ευρωπαϊκό χώρο, και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, οι οποίοι τροφοδοτούνται πρωτίστως από έναν ξέφρενο και μισαλλόδοξο αντιρωσισμό. 

2.Την παράλληλη επιδίωξη της Ρωσίας να διασφαλίσει ζωτικό χώρο προκειμένου να ενδυναμώσει την επιρροή της στην περιοχή, πράγμα που μοιραία δρομολογεί και ευρύτατη μετατόπιση της γραμμής της Ρωσονατοϊκής αντιπαράθεσης. Στο πλαίσιο αυτής ακριβώς της αντιπαράθεσης, επιταχύνεται και η υλοποίηση των Αμερικανικών σχεδίων για εκτεταμένη γεωστρατηγική ανασύνταξη, πριν απ όλα στα Δυτικά Βαλκάνια, με την εκβιαστική ουσιαστικά ενσωμάτωσή τους στην Ατλαντική συμμαχία.

3.Την οργανωμένη υπόσταση του πολιτικού Ισλάμ σε Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία και Αλβανία, και αυτό σε συνάρτηση με τη στρατηγική διείσδυση που κλιμακώνεται από τη μεριά της Τουρκίας. 

3.Η γεωπολιτική ανασύνταξη στη Μέση Ανατολή από την οποία προκύπτουν:

• Κίνδυνοι: Η Ελλάδα παράπλευρο αναλώσιμο ούσα, παραμένει ευάλωτη στη βουλιμία της Τουρκικής στρατηγικής, ενώ ταυτόχρονα η ενσωμάτωσή της στους σχεδιασμούς της επικίνδυνης Ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας, την εκθέτει σε πολλαπλούς κινδύνους. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν και… 
• Δυνατότητες: Όπως για παράδειγμα η δυνατότητα για συνολική και στρατηγικά αναβαθμισμένη επανεξέταση στρατηγικών συμμαχιών πρωτίστως με τον Αραβικό κόσμο. 

4.Μια σειρά από καινούρια στοιχεία στην κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας, τα οποία προσδίδουν μια ιδιαίτερη διάσταση στα δεδομένα που την προσδιορίζουν. Επιγραμματικά τα αναφέρουμε: 

• Η σιωπηρή αποδοχή - όλων των Ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά – στη διολίσθηση σε πρακτικές παραβίασης των διεθνών συνθηκών σε βάρος της χώρας από τη μεριά της Τουρκίας.
• Αναγορεύεται σε μπούμερανγκ η διαρκής ανοχή στο γκρίζο περιβάλλον που επεβλήθη στο Αιγαίο, με την εξωτερική πολιτική να γονατίζει ανεπίτρεπτα στις αδιέξοδες λογικές του "εξευμενισμού". 
• Ο εκτεταμένος – γενικευμένος επιθετικός αναθεωρητισμός 
• Η αντιστροφή των όρων στο νομιμοποιητικό κέλυφος του Αιγαίου. 
• Σειρά από νέα τετελεσμένα που αναγορεύονται σε ιδιότυπο παράλληλο καθεστώς στη Θράκη. 

Β2.Υπάρχουν επίσης και τρεις επιβαρυντικοί παράγοντες το ειδικό βάρος των οποίων θα πρέπει να συνυπολογιστεί. 

1.Η στρατηγική αποδυνάμωση των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. 

Εμπορευματοποιείται και ουσιαστικά μεταβιβάζεται η στρατηγική υποδομή της χώρας με τρόπο προκλητικά υποτελή, χωρίς να διασφαλίζονται ούτε καν στρατηγικά αντισταθμίσματα ικανά να αιτιολογήσουν αυτή την πρακτική. Μιλάμε εδώ για την «αθέατη πλευρά» των «εμπορικών συμφωνιών» που σχετίζεται με την πολιτική των αγωγών, τα λιμάνια, τον ενεργειακό πλούτο της χώρας κλπ. 

2.Η στρατηγική αποδυνάμωση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. 

Πρόκειται για επιλογή που επί της ουσίας έρχεται να επιβαρύνει καταλυτικά την διαπιστωμένη πλέον ανυπαρξία Εθνικής στρατηγικής αναφορικά με την Κύπρο, και είναι εμφανείς πλέον οι συνέπειες σε όλα όσα διαδραματίζονται με τη δρομολογούμενη λύση η οποία ουσιαστικά οδηγείται στο να παραδώσει ένα κυρίαρχο κράτος – ζωτικό για τον Ελληνισμό – ως βορά στον τουρκικό στρατηγικό σχεδιασμό. 

3.Η δραστική θεσμική υποχώρηση και πάντως σημαντική αποδυνάμωση της άσκησης εθνικής κυριαρχίας στη Θράκη. 

Ανοχές δεκαετιών και μια εθνικά ρευστή περί των πραγμάτων αντίληψη, αποκαθήλωσαν την αναγκαία εφαρμογή κρίσιμων στοιχείων εθνικής πολιτικής σε αυτήν την γεωγραφική περιφέρεια. Την ίδια στιγμή…

• Αποσυμβολίζεται συστηματικά και συντονισμένα η πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το αναγκαίο εθνικό πρόσημο που θα πρέπει να την διαπερνά.
• Υιοθετούνται προκλητικά παραμορφωτικές διαδικασίες και αμφιλεγόμενο εκπαιδευτικό περιεχόμενο στα μειονοτικά σχολεία της Θράκης.
• Υπονομεύεται έως και εγκαταλείπεται  η στρατηγική αναπτυξιακής ενδυνάμωσης της ευρύτερης περιοχής.
• Ενισχύεται και γενικεύεται η  παρεμβατικότητα του Τουρκικού προξενείου στην κοινωνική και πολιτική ζωή της γεωγραφικής περιφέρειας, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, γεγονός που το αναγορεύει σε ιδιότυπο υπερυπουργείο με ανεξέλεγκτη δράση.

Και ως κατακλείδα όλων των παραπάνω, παραδίδεται και ο οικονομικός έλεγχος της περιοχής στην Τουρκική τράπεζα ZIRAAT, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, αναφορικά με την οικοδόμηση ενός παράλληλου καθεστώτος εξάρτησης. 

B3.Σε αυτό το περιβάλλον επομένως, με τη συντονισμένη και κλιμακούμενα επιθετική  αναβάθμιση της αναθεωρητικής ρητορικής, με ορατούς πλέον τους κινδύνους δραματικής τροποποίησης του Βαλκανικού χάρτη, με την παθητική αλλά και την ενεργητική ενσωμάτωση της χώρας μας στη σύγκρουση που κλιμακώνουν οι ισχυροί στην Ευρώπη και στα Βαλκάνια, αλλά και μια σειρά από καινούρια δεδομένα που τείνουν να διαμορφωθούν σε Αιγαίο, Κύπρο και Θράκη, η ανάγκη αναμόρφωσης και επανασχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής στο σύνολό της, αποτελεί πλέον ζήτημα ύψιστης Εθνικής προτεραιότητας.

Β4.Σε συνάρτηση με όλα τα παραπάνω, υπάρχουν δύο κορυφαία ζητήματα που εν πολλοίς η διατήρηση ή η ανατροπή τους, θα σφραγίσει το βηματισμό της χώρας την επόμενη περίοδο. 

• Το πρώτο σχετίζεται με το βαθμό της (ανύπαρκτης) ετοιμότητας, όπως και της (επίσης ανύπαρκτης) προαπαιτούμενης βούλησης του πολιτικού προσωπικού, έτσι ώστε να διαδραματίσει η χώρα μας ρόλο πρωταγωνιστικό, κυρίαρχο και με σαφή εθνική στόχευση, μακριά από κάθε επιχειρούμενη εμπλοκή της σε επικίνδυνα σενάρια εν όψει της συντελούμενης γεωστρατηγικής ανασύνταξης στη Μέση Ανατολή, μακριά από ετεροβαρείς και επικίνδυνες «στρατηγικές» συμμαχίες,  και με μοναδικό προσανατολισμό να ενισχύσει και εν τέλει να θεμελιώσει οριστικά τον εθνικά κυρίαρχο ρόλο της στο Αιγαίο. Μιλάμε εδώ πρωτίστως (αλλά όχι μόνο) για την φιλοσοφία αντιμετώπισης της πολιτικής των αγωγών με όρους εθνικά κυρίαρχης χώρας, για την ανάγκη προσεκτικής διαχείρισης των ισχυόντων αναφορικά με τις ναυτικές διελεύσεις, και βεβαίως για τη δυναμική των διεθνών συμφωνιών, μέσα στις οποίες θα επιχειρηθεί να εμπλακεί η χώρα, μπροστά στα ενεργειακά σχέδια των ισχυρών που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Προφανώς αυτή η συζήτηση προϋποθέτει δύο πράγματα πριν απ όλα: 

Πρώτον: Σαφή επίγνωση και στρατηγική ετοιμότητα για την ταυτότητα των πιθανών τροποποιήσεων στα διέποντα. Και… 

Δεύτερον: Αποσαφηνισμένο προσανατολισμό και επεξεργασμένο σχέδιο αναφορικά με τις όποιες νέες στρατηγικές συμμαχίες. 

• Το δεύτερο αφορά στις επικίνδυνες πολιτικές επιλογές εμπορευματοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων, που οδηγούν στην περαιτέρω αποδυνάμωση έως και πλήρη αποκαθήλωση του ρόλου τους μέσα στον όποιο εθνικό σχεδιασμό, και εν τέλει στην αποεθνοποίησή τους (πχ ο Ευρωστρατός).

Γ. Αμυντικό δόγμα… 

Γ1.Γενική διαπίστωση: Η πολιτική ανακολουθία, αυταπάτες, ατολμία, φοβικά σύνδρομα, ενδοτισμός, ανοχή σε νεολογισμούς, φαινόμενα μειοδοτικής διολίσθησης κ.ά είναι μερικοί μόνο από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός δόγματος που… 

• ΔΕΝ είναι ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ… 
• Είναι ΚΑΤ ΟΝΟΜΑ μόνον ΕΘΝΙΚΟ… 
• Και επί της ουσίας συνιστά ένα δόγμα ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και με ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ. 

Γ2.Πρώτιστος στόχος επομένως είναι η ανάγκη να περάσουμε από το ΔΟΓΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ. Και αυτό…

• Χωρίς κλυδωνισμούς στα επιτελεία…
• Χωρίς επιπτώσεις στην επιχειρησιακή ετοιμότητα…
• Και με πολυεπίπεδη στρατηγική οριοθέτηση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου

Γ3.Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως επείγει να δρομολογηθούν επεξεργασίες σε τρία ζεύγη αξόνων: 

• Επιχειρησιακό – Διπλωματικό
• Θεσμικό – πολιτικό
• Αναπτυξιακό – Παραγωγικό

Γ4.Και πιο συγκεκριμένα…

• Στο επίπεδο της γεωπολιτικής αποτύπωσης, υπάρχει ανάγκη για καθολικότερο επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας αλλά και της πραγματικής φυσιογνωμίας των κινδύνων.
• Στο επίπεδο της γεωστρατηγικής επεξεργασίας, επείγει να επαναπροσδιοριστούν ζητήματα όπως: Σχέσεις με το ΝΑΤΟ, Ασύμμετρες απειλές, παράπλευρη Εθνική θωράκιση, στρατηγικές συμμαχίες, στρατηγικές συμμαχίες και ΑΟΖ κλπ…
• Στην αλληλοσύνδεσή του με την εξωτερική πολιτική και την «επιθετική διπλωματία», δύο ζητήματα απαιτούν αυξημένο ειδικό βάρος και προσοχή: 

Το πρώτο σχετίζεται: Με το σχεδιασμό των παρεμβάσεων στα διεθνή φόρα και στη στοχευμένη αξιοποίηση των προβλεπομένων των διεθνών συνθηκών με τρόπο που να συνιστούν περαιτέρω θωράκιση της χώρας. Και…

Το δεύτερο επεκτείνεται: Στην ανάγκη επεξεργασίας του ισχυρού Γεωπολιτικού και Πολιτισμικού Αντισταθμίσματος (Γ.Π.Α), ικανού να ακυρώνει την επίδραση των εχθρικών παράπλευρων στρατηγικών και ασύμμετρων απειλών στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον.

• Στην πολιτική του στοιχειοθέτηση, σε δύο επίπεδα οφείλει να επεκταθεί σε πρώτη φάση: 

Το πρώτο σχετίζεται με την εμπέδωση σε υγιή βάση της οφειλόμενης όσο και αναγκαίας εθνικής πολιτιστικής παράδοσης, πρωτίστως στις ευαίσθητες εθνικά περιοχές. Ενισχυτικό αυτής της κατεύθυνσης ενδεχομένως να είναι η αναγόρευση τόσο του Νεοναζισμού, όσο και του Εθνομηδενισμού σε ιδιώνυμα αδικήματα. 

Το δεύτερο αφορά στην πολιτική απόφαση για άμεση απεξάρτηση – απεμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων της χώρας από:

-Εκστρατευτικά κ.α σώματα εκτός επικράτειας.

-Σχέδια για ένταξη τμημάτων των ΕΔ στη σχεδιαζόμενη δομή του ευρωστρατού.

• Στην οργανική του αλληλοσύνδεση με την οικονομία, και σε σχέση μ αυτό υπάρχουν τρία ζητήματα με εξαιρετικά επείγουσα σημασία και προτεραιότητα: 

-Στρατηγική επανεξέταση της πολιτικής αγωγών.

-Στρατηγική επανεξέταση της πολιτικής αξιοποίησης ορυκτού πλούτου και σταδιακή σε συνάρτηση με στρατηγικές συμμαχίες ανακήρυξη ΑΟΖ.

-Υποστηρικτική παραγωγή πυρομαχικών και στρατηγικές συμφωνίες για βιομηχανία συμπαραγωγής οπλικών συστημάτων.

• Στον επιχειρησιακό του σχεδιασμό, το βάρος θα πρέπει να δοθεί σε τρεις ενότητες προβλημάτων. 

-Συνολική επανεξέταση – χωροθέτηση και ποιοτική σύνθεση της Πρωτογενούς Γραμμής Αμυνας (Π.Γ.Α) σε συνάρτηση με τη συνολική επαναξιολόγηση της ταυτότητας των εξωτερικών κινδύνων.

-Στοχευμένη αξιοποίηση του συνόλου των δυνατοτήτων που προκύπτουν από τις διεθνείς συνθήκες, χωρίς εκπτώσεις και «φιλικούς» συμψηφισμούς.

-Οργάνωση Παλλαϊκής Άμυνας και αναγόρευσή της σε ουσιαστικό μοχλό με ουσιαστικό σχεδιασμό στη διάταξη, στα προγράμματα επανεκπαίδευσης κλπ.

• Στον υποστηρικτικό του σχεδιασμό, με εφαρμογή εκτεταμένου προγράμματος Δευτερογενούς Γραμμής Αμυνας (Δ.Γ.Α), δηλαδή ενός καλά επεξεργασμένου προγράμματος υποδομών με αντικείμενο τη επιστήμη, την έρευνα, την καινοτομία, σε πρωτοποριακά διεθνή προγράμματα και με διεθνείς συμμετοχές, που από τη φύση τους θα θεμελιώνουν πολλαπλή ενισχυμένη ανάσχεση έναντι όποιας επιβουλής σε βάρος της χώρας.
• Στη θεσμική του θωράκιση, με την άμεση συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) (Θα υπάρξει ιδιαίτερη σχετική αναφορά). Και τέλος… 
• Στον τομέα της στρατηγικής οικονομίας, όπου τομείς όπως: τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, εξόρυξη, νερά, περιφερειακά και κεντρικά αεροδρόμια κλπ, θα επανεθνικοποιηθούν με άμεση καταγγελία των αποικιοκρατικών – κατοχικών συμβάσεων, όπως και το σύνολο των επιχειρήσεων Εθνικής σημασίας. 

Γ5.Τρία ιδιαίτερα ζητήματα τέλος που άπτονται του νέου αμυντικού δόγματος της χώρας είναι τα ακόλουθα: 

Α.Βαλκανική πολιτική: Μιλάμε εδώ για την ανάγκη – και στη βάση της οριοθέτησης που προηγήθηκε – να συγκεκριμενοποιηθούν τρία πράγματα: 

• Ένα στοχευμένο σύνολο από διπλωματικές πρωτοβουλίες που θα ισχυροποιεί λογικές εποικοδομητικής συνεργασίας, περιθωριοποίησης των φορέων του αλυτρωτισμού, και εποικοδομητικής συνεργασίας με στρατηγικές συμφωνίες που θα αξιοποιούν στο έπακρο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας με πρώτιστο αυτό της θαλάσσιας προσβασιμότητας. 
• Συγκρότηση μόνιμου φορέα διαβαλκανικής συνεργασίας με προνομιακά πεδία για τους συμμετέχοντες. 
• Βαλκανική Χάρτα Ειρήνευσης και καλής γειτονίας (με κύρος διεθνούς συνθήκης). 

Β.Νησιωτική πολιτική: Η οποία μοιραία θα πρέπει να έχει μια τριπλή στόχευση: 

• Στον τομέα της Εθνικής Ασφάλειας: (Νομοθετική απαγόρευση hot spots σε ολόκληρο το Αιγαίο. 
• Στον τομέα της αναπτυξιακής πολιτικής: Εκτεταμένο πρόγραμμα εποικισμού (κίνητρα για μετεγκατάσταση νοικοκυριών), οριστική ρήξη με την κακοδαιμονία της «άγονης γραμμής», πρότυπα αναπτυξιακά πακέτα. 
• Στον τομέα της αμυντικής οχύρωσης: Αξιοποίηση και της τελευταίας λεπτομέρειας που προβλέπεται από τις συνθήκες. 

Γ.Εθνικό όραμα: Που θα συναποτελείται από μια ενότητα σταθερών και αδιαπραγμάτευτων επιδιώξεων, μέσα από τις οποίες θα αποτυπώνεται η φυσιογνωμία μιας ανεξάρτητης, ισχυρής και εθνικά κυρίαρχης χώρας, μέσα σε ένα περιβάλλον επιλεγμένων και μη ετεροβαρών στρατηγικών συμμαχιών. Πρόκειται για μια ενότητα αντιλήψεων και δυνατοτήτων, ικανών να διασφαλίσουν μια περήφανη και αξιοπρεπή διαδρομή, μέσα στις Συμπληγάδες της Γεωπολιτικής του 21ου αιώνα.