Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει επί της ουσίας καταρρεύσει πριν ακόμη σχηματιστεί…

Οι κάλπες έκλεισαν και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών από τεχνική άποψη, συνιστά συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Πρωθυπουργού της χώρας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η τεχνική αυτή προσέγγιση του αποτελέσματος, τροφοδότησε με το απαραίτητο υλικό την βιομηχανία της επικοινωνίας, και ήδη, ελάχιστες ώρες μετά την απομάκρυνση των παραβάν, στο πολιτικό επίπεδο όλα δείχνουν πως έχουμε χάσει την μπάλα.

Τα ποιοτικά πολιτικά χαρακτηριστικά της εκλογικής συμπεριφοράς του πληθυσμού, είναι βέβαια ένα διαχρονικό πρόβλημα. Και όσο αυτή η εκλογική συμπεριφορά προσδιορίζεται κυρίως ως «αντί» συμπεριφορά, ΚΑΙ ΟΧΙ ως θετική μαχητική στάση μιας κοινωνίας που απαιτεί και επιβάλει πραγματικές ανατροπές στην πολιτική, τόσο η ίδια η ψήφος θα συνεχίσει να εργαλειοποιείται ως πλυντήριο μερικής αποσυμφόρησης ανομημάτων, αλλά και ως η κατ’ εξοχήν δημοκρατική μέθοδος πολιτικού αυτοχειριασμού των ανθρώπων.

Προφανώς και αυτές οι εκλογές, δεν μπορούν να τοποθετηθούν έξω από αυτό το πολιτικό περίγραμμα.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε… 
• Η ΝΔ κέρδισε… 
• Κάποιες μικρότερες, απολιτίκ αλλά απολύτως ερμηνεύσιμες πολιτικές τράμπες συντελέστηκαν στα τσικό του πολιτικού στερεώματος, και το βολικό περιβάλλον για να οδηγηθεί η χώρα σε εθνικές εκλογές, έχει ήδη στηθεί.

Ο Τσίπρας όμως, δεν πέρασε από την πρωθυπουργία της χώρας για να εγγράψει μια επιπλέον ιδιότητα στο βιογραφικό του (αυτήν του πρωθυπουργού) που θα συμβάλει στην μεταγενέστερη αποκατάστασή του σε κάποια από τις βρώμικες θέσεις του συστήματος.

Ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός, σε μια χώρα της οποίας το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό προφίλ διαμόρφωσαν οι ανταγωνιστές και προκάτοχοί του, και φυσικά το «λιθαράκι» που αφήνει πίσω του, είναι ένα ΟΛΕΘΡΙΟ ΕΡΓΟ στο οποίο συμπεριλαμβάνονται:

• Ένα μνημόνιο…
• Μια συμφωνία με χαρακτηριστικά εθνικής μειοδοσίας…
• Ένα πακέτο μυστικής διπλωματίας τα συμπεφωνηθέντα του οποίου σπεύδουν να καταμαρτυρήσουν πολύ δυσάρεστες εξελίξεις σε ολόκληρη την εθνική ατζέντα…
• Μια ανάλγητη βιομηχανία πλειστηριασμών…
• Την ύπουλη εθνοαποδομητική στρατηγική του με την οποία... 
  μπολιάστηκε η εκπαιδευτική πολιτική, η πολιτική που σχετίζεται με τα ζητήματα εσωτερικής και εθνικής ασφάλειας, η κουλτούρα των μηχανισμών της Δημόσιας διοίκησης…
• Την νέα φουρνιά κατασκευασμένων «Ελλήνων» από την παρακαταθήκη των «εισαγώμενων» μέσα από την μπίζνα του ανθρωπισμού. Και…
• Μια γενικευμένη εκφυλιστική αντίληψη για την πολιτική και για την φυσιογνωμία της κοινωνίας.

Η κυβερνητική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ επομένως, ταυτίστηκε ευθέως με παρεμβάσεις κρίσιμεςκαι στρατηγικού χαρακτήρα, πρωτίστως γιατί εντάσσονται στην λογική της εκτεταμένης αποδόμησης του σκληρού πυρήνα της εθνικής στρατηγικής.

• Το κρίσιμο ερώτημα επομένως, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αν θεωρείται τεχνικά «κλειδωμένη» η νίκη τη ΝΔ και η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και στις εθνικές εκλογές.
• Το κρίσιμο ερώτημα ΕΙΝΑΙ ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται η ΝΔ απέναντι στην εφιαλτική παρακαταθήκη του ΣΥΡΙΖΑ, και σε σχέση με αυτή την υπόθεση, είναι φανερό ότι οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν ούτε έναν λόγο να προσεγγίζουν με αισιοδοξία την απάντηση. 

Τα πρώτα σημάδια αποπνέουν ήδη μια ιδιαιτέρως ανησυχητική σαφήνεια, αφού για την ΝΔ…

• Τα μεταμνημονιακά τερτίπια του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά το βολικό άλλοθι μέσα από το οποίο θα επιχειρηθεί να δικαιολογηθούν οι ακόμη πιο ανάλγητες και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, το περίγραμμα των οποίων άφησε να διαρρεύσει ο κ. Μητσοτάκης κατά την προεκλογική περίοδο…

• Το έγκλημα των Πρεσπών, προσεγγίζεται ήδη ως νομικοπολιτικό τετελεσμένο το οποίο ο κ. Μητσοτάκης θα περιβάλει με τον δέοντα σεβασμό στο όνομα της «συνέχειας του κράτους»…

• Το περιεχόμενο της μυστικής Διπλωματίας, παρά τις απόπειρες που συντελέστηκαν με σκοπό την προετοιμασία της κοινής γνώμης, ο κ. Μητσοτάκης το περιβάλει με την δέουσα «διακριτικότητα», και παρά τις προς τούτο εκκλήσεις, αρνείται επιδεικτικά να απαιτήσει από αυτήν κυβέρνηση που βρίσκεται σε κατάρρευση, να σταματήσει αμέσως κάθε απόπειρα εμπλοκής με την εθνική ατζέντα, προειδοποιώντας παράλληλα την διεθνή κοινότητα πως δεν πρόκειται να αναγνωρίσει κανένα απολύτως τετελεσμένο και έναντι κανενός…

• Το έγκλημα των πλειστηριασμών που προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εθνοκτονίας, εκλαμβάνεται ως λυτρωτικό εργαλείο που διασφαλίζει την βιωσιμότητα της τραπεζικής και δημοσιονομικής σαπίλας…

• Η ιδεοληπτική διαχείριση του μεταναστευτικού και η βιομηχανία της μαζικής πολιτογράφησης, αντιμετωπίζονται μονάχα ως παράμετροι αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος, και η καταλυτική συμβολή τους στην υλοποίηση εγκληματικών πολιτικών κοινωνικού εκφυλισμού και φυσιογνωμικής παραμόρφωσης, αποσιωπάται ένοχα και προκλητικά από τον κ. Μητσοτάκη…

• Οι καμπάνες της εθνικής απειλής, σήμαναν ήδη στην Θράκη… Ο απροκάλυπτος ρόλος του Τουρκικού προξενείου, φροντίζει να επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο τις ομολογημένες και ανομολόγητες προθέσεις του… Η θρησκευτική μειονότητα εργαλειοποιείται και τίθεται στην υπηρεσία της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής… Αλλά κανένα αυτί δεν ιδρώνει, και ο κ. Μητσοτάκης απλά σιωπά, υποδεχόμενος ανίκανα και συνένοχα αυτό που έρχεται, αρνούμενος να σημάνει τον απαραίτητο συναγερμό όπως θα έπρεπε να κάνει ως εν αναμονή πρωθυπουργός της χώρας.

Ο κ. Τσίπρας λοιπόν θα περάσει στο δεύτερο πλάνο, και ο κομματικός του συρφετός χανοντας την σχέση του με το κουτάλι της εξουσίας, θα εισέρχεται σταδιακά σε τροχιά  αποσύνθεσης. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι το ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ έργο που αφήνει πίσω του, και το οποίο δυστυχώς, ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ δεν ανέτρεψαν οι εκλογές, αλλά προσεγγίζεται ως μια πραγματικότητα ενσωματωμένη στις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει την υποχρέωση να διευρύνει ο κ.Μητσοτάκης.

Η στρατηγική ήττα λοιπόν του κ. Τσίπρα, δεν συνιστά και ήττα της στρατηγικής την οποία υπηρέτησε πρόθυμα και με περισσή δουλοπρέπεια οκ. Τσίπρας. Η ήττα του κ. Τσίπρα, εργαλειοποιείται ως τεχνικό άλλοθι αντικατάστασης του διαχειριστή, ακριβώς για να παραμείνει αμετάβλητη η στρατηγική την οποία υπηρέτησε ο κ. Τσίπρας, μέσα σε συνθήκες ανανέωσης του κυβερνητικού χρόνου - άρα και της ανοχής των ψηφοφόρων - σε ένα περιβάλλον όπου η κοινωνία με κίνητρο τα ματζούνια και τα χειρόγραφα χαρίζει την ψήφο της εκφυλίζοντας πλήρως την περί του «κυρίαρχου λαού» αντίληψη και άλλα κουλά…

Αυτό το περιβάλλον ΔΕΝ είναι υγιές… Και προφανώς ΔΕΝ είναι περιβάλλον μακροημέρευσης του επερχόμενου κυβερνητικού σχήματος, όποιες και αν είναι οι παράμετροι που θα προσδιορίσουν την σύνθεσή του.

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, επειδή ακριβώς θα κινηθεί καθ’ ολοκληρίαν στην στρατηγική της υποτέλειας η οποία ΔΕΝ κατέρρευσε, θα αποδειχτεί ως το πραγματικά πιο σύντομο ανέκδοτο πολιτικής διακυβέρνησης στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα συρθεί σε απαράδεκτες εθνικές υπαναχωρήσεις στο πλαίσιο της ατζέντας που άνοιξε η διακυβέρνηση Τσίπρα, και αυτές οι υπαναχωρήσεις, το εύρος και η στρατηγική τους βαρύτητα, θα κάνουν την συμφωνία των Πρεσπών να μοιάζει με παιδικό παραμύθι.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει επί της ουσίας καταρρεύσει πριν ακόμη σχηματιστεί. Θα συρθεί… θα χρησιμοποιηθεί… Και εν τέλει θα λειτουργήσει ως χρήσιμο και απολύτως ευτελές αναλώσιμο, προκειμένου να διασφαλιστεί η Ιφιγενειοποίηση της χώρας.

Με αυτήν την έννοια, η εκλογική συντριβή Τσίπρα, ενδέχεται να αποδειχτεί εν τοις πράγμασι και μια κατά τα λοιπά λυτρωτική διαδικασία, για τα χειρότερα που είναι μπροστά.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, γίνεται αντιληπτό ότι τα μεγάλα κεφάλαια των πραγματικών προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα και η ελληνική κοινωνία, ανοίγουν τώρα… Και μαζί τους οριοθετείται και το κορυφαίο ιστορικό και πολιτικό στοίχημα, το οποίο αυτή την φορά δεν πρέπει να προσπεράσουν οι Έλληνες.

Η ανατροπή αυτής της κατάστασης, δεν είναι πλέον υπόθεση κανενός χειραγωγούμενου πολιτικού διαχειριστή, αλλά της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας που πρέπει να σταθεί απέναντι στην πρόκληση ΟΡΘΙΑ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ.

Το πραγματικό στοίχημα είναι η επείγουσα ανάγκη της δημιουργίας ενός Μαχητικού Δημοκρατικού – Πατριωτικού Συνασπισμού, που θα θέσει ως αδιαπραγμάτευτο στόχο την ανάληψη της Πολιτικής Εξουσίας, στη βάση ενός λιτού, σαφούς, και κρυστάλλινου πολιτικού προγράμματος, χωρίς παρενθέσεις και υποσημειώσεις.

Εμείς τον δρόμο τον υποδείξαμε… (Δείτε ΕΔΩ την σχετική μας πρόταση)... Η Ελληνική κοινωνία οφείλει να τον επιβάλει… Και κυρίως οφείλει να επιλέξει, αν θα παραμείνει κομπάρσος στα φτηνά τους σενάρια ή πρωταγωνιστής στις μεγάλες πολιτικές και εθνικές ανατροπές.