Το τετραπλό λάθος του Τραμπ... Συνέπειες τραγικές και μη αναστρέψιμες.

Αρκετοί αιφνιδιάζονται… Άλλοι προβληματίζονται… Και η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών αλλά και απλών καθημερινών ανθρώπων, δεν αποτολμά να ερμηνεύσει την συμπεριφορά των Αμερικανών απέναντι στην Τουρκική προκλητικότητα, καταφεύγοντας στις αυτονόητες διαπιστώσεις…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τα πράγματα όμως είναι απλά… Όλα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται είναι απολύτως ερμηνεύσιμα… Θα καταγράψουμε πολύ συνοπτικά τις κρίσιμες παραμέτρους που τα συνθέτουν και που δεν θα πρέπει να αγνοηθούν, διότι οι εξελίξεις που έρχονται θα είναι δραματικές και μας αφορούν άμεσα...

1. Η Αμερικανική ηγεμονία ροκανίζεται. Ουσιαστικά αποδομείται, ήδη από την εποχή του προέδρου Ομπάμα. Πρόκειται για μια διεργασία ιστορικά αναμενόμενη και απολύτως εναρμονισμένη με τους γνωστούς παρακμιακούς κύκλους που αφορούν στην πολιτική ιστορία των ισχυρών, η οποία ωστόσο επιταχύνθηκε εξ αιτίας σειράς λαθών,  άστοχων και καταστροφικών χειρισμών της Αμερικανικής διοίκησης...

2. Η διοίκηση Τραμπ εντόπισε το πρόβλημα (της ηγεμονικής αποδόμησης των ΗΠΑ) και προσπάθησε να ανακόψει αυτήν την εξέλιξη. Η τακτική που επελέγη, πέρα από τα όποια επικοινωνιακά τσαλίμια, ήταν η απλούστερη δυνατή και συνοψίζεται σε...

τρεις διαχειριστικές μεθοδολογίες.

• Α. "Διαίρει και βασίλευε" μεταξύ των συμμάχων, ώστε να αναβαθμιστεί συγκριτικά ο ρόλος του ισχυρού. Ήταν η τακτική που φρόντισε να εγκαινιάσει από την πρώτη κιόλας ημέρα της θητείας του, φροντίζοντας να θυμίσει την ταυτότητα του «αφεντικού» τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όσο και σε αυτό της ΕΕ...
• Β. Λειτουργική αξιοποίηση των διαθέσιμων εργαλείων, στην λογική μιας σχετικά ανώδυνης διαχείρισης των παραγόντων συγκριτικής ισχύος μεταξύ ΚΑΙ των παραδοσιακών συμμάχων αλλά και των αντιπάλων της Αμερικής. Κυρίαρχα εργαλεία εδώ, ήταν ο νομισματικός πόλεμος και οι δασμολογικές πιέσεις.
• Γ. "Εμπορευματοποίηση" της στρατηγικής σε μια προσπάθεια κατασκευής ενός δευτερογενούς μετώπου ειδικών συμμαχικών σχέσεων, που να αντιστοιχίζονται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο Αμερικανός πρόεδρος τις σύγχρονες πλανητικές προκλήσεις. Η περίπτωση της Τουρκίας και το παζάρι με τα οπλικά συστήματα στο οποίο επιχείρησε να ενσωματώσει ένα σημαντικό μέρος της Αμερικανικής πολιτικής για το Μεσανατολικό και όχι μόνο, υπήρξε ίσως η πλέον χαρακτηριστική.

3. Κατά την διάρκεια αυτής της προσπάθειας, καταγράφονται δύο τουλάχιστον θεμελιώδη λάθη στη διαχείριση του Αμερικανού προέδρου.

• Α. Το πρώτο σχετίζεται με την υπερεκτίμηση των διαχειριστικών εργαλείων που είχε στην διάθεσή του, τα οποία κατά βάση ήταν δύο. Η «πειθώ» του ισχυρού με την οποία έκανε τον παραδοσιακό της περίπατο η Αμερική στις μπανανίες… Και η αποτελεσματικότητα του οικονομικού εκβιασμού τον οποίο μπορούσε να ασκήσει έναντι των αδύναμων και των ανταγωνιστών.
• Β. Το δεύτερο αφορά στην καταφανή υποτίμηση των πραγματικών δυνατοτήτων των συνομιλητών και συνδιαπραγματευτών του.

4. Παρά τα λεγόμενα των εμμονικών, ένας τέτοιος παίκτης (Τραμπ) είναι ένας απόλυτα προβλέψιμος παίκτης και σε κάθε περίπτωση ένας απόλυτα διαχειρίσιμος παίκτης.

Πρώτον, γιατί δεν τολμά να ασχοληθεί παρά μονάχα με τα εργαλεία εκείνα τα οποία αισθάνεται σίγουρος ότι γνωρίζει καλά την χρήση τους...

Δεύτερον, γιατί γνωρίζει το πρόβλημα (και αυτό είναι η απώλεια της ηγεμονίας) αλλά δεν γνωρίζει το γήπεδο στο οποίο διαδραματίζεται ο αγώνας (και αυτό είναι το σύνθετο γήπεδο της Γεωπολιτικής με το οποίο έχει μια εξαμβλωματικήσχέση ο Αμερικανός πρόεδρος).

5. Η μπάλα λοιπόν χάνεται από την στιγμή που επιστρατεύονται ΛΑΘΟΣ εργαλεία, σε ΛΑΘΟΣ γήπεδο, απέναντι στον ΛΑΘΟΣ αντίπαλο και όλα αυτά στην ΛΑΘΟΣ στιγμή. Σε αυτήν την περίπτωση, επέρχεται το μοιραίο. Έτσι…

• Α. Τοποθετεί απέναντί του το ίδιο το βαθύ Αμερικανικό κράτος που ζει το δικό του το όνειρο και αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει την νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, και αντιμετωπίζει τα πάντα με την παραδοσιακή «ξύλινη» υπεροψία.
• Β. Τοποθετείται αναγκαστικά απέναντί του, ένας ικανότατος παίκτης, ο Τούρκος πρόεδρος ο οποίος διαθέτει τρία σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα...

Πρώτον. Έχει επιθετική στρατηγική η οποία εξειδικεύεται σε πολύ συγκεκριμένους στόχους, και δεν κάνει «μαζέματα» όπως κάνει ο Αμερικανός πρόεδρος...

Δεύτερον. Έχει επίγνωση της μονομέρειας στην αντίληψη και της ανεπάρκειας στην διαχείριση, από την οποία χαρακτηρίζεται ο Αμερικανός πρόεδρος, γι’ αυτό και αποφασίζει να τον «πάει καρότσι» μέχρι το τέλος...

Τρίτον. Χρησιμοποίησε στοχευμένα το δόλωμα του Αμερικανού πάστορα τον οποίο απελευθέρωσε χαϊδεύοντας τον Αμερικανικό ναρκισσισμό, και τώρα τραβάει το λουρί για να του πάρει ΚΑΙ τα σώβρακα.

Επίλογος...

Θα του τα πάρει τα σώβρακα. Ήδη σήμερα του τα πήρε και στην Συρία. Και έπεται συνέχεια. Μόνο που το πρόβλημα πλέον, είναι πολύ πιο σοβαρό απ' ότι θα μπορούσαμε να υποθέσουμε κατά τις πρώιμες εκδηλώσεις του, και το συνθέτουν τρία πράγματα.

Α. Η Αμερική δεν αποκαθηλώνεται απλώς από το βάθρο του πρωταγωνιστή. Ταπεινώνεται. Χάνει στρατηγικά στοιχήματα. Συντρίβεται. Αυτή είναι η λέξη που πρέπει να χρησιμοποιηθεί και καλό είναι να μην σοκάρεται κανείς από τα λόγια. Η αλήθεια είναι ακόμη πιο σοκαριστική από τις λέξεις που θα κληθούν να την περιγράψουν. Ο Τραμπ έδωσε περισσότερα απ' όσα έπρεπε στον πολύφερνο συνεταίρο, και τώρα η μπάλα χάθηκε και χάθηκε οριστικά.

Β. Η Τουρκία, δεν αναγορεύεται απλώς σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη. Ταυτοποιείται έναντι πάντων ως η δύναμη που ταπείνωσε την Αμερική κι αυτό της προσθέτει πολλαπλάσια plus, ΚΑΙ στην ισχύ αλλά ΚΑΙ στην περιφερειακότητα.

Γ. Μια έτσι αποθρασυμένη Τουρκία, μοιραία τροποποιεί (επαυξάνει σε εύρος και επιθετικότητα) την αναθεωρητική της ατζέντα. Κι αυτή η εξέλιξη αναγορεύεται σε κρίσιμη παράμετρος της φυσιογνωμίας του σύγχρονου κόσμου που τελεί υπό διαμόρφωση.

Ερώτηση:

Έχουμε αναλογιστεί άραγε τι σημαίνει και που οδηγούνται τα πράγματα, αν δεν ανακοπεί ΤΩΡΑ αυτή η εξέλιξη;;;

Έχουμε συνειδητοποιήσει άραγε τις ανατροπές που θα σηματοδοτήσει πριν απ' όλα για την εγγύς γεωπολιτική γειτονιά;;;

Έχουμε άραγε επίγνωση για το που οδηγούνται τα πράγματα και συνεχίζουμε σαν χώρα να σερνόμαστε δουλοπρεπώς πίσω από έναν "σύμμαχο" αφερέγγυο, ηττημένο άνευ αγώνος και χωρίς μπέσα;

Θα επανέλθουμε...

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"