Κρίσιμα ζητήματα και απαράδεκτοι αυτοσχεδιασμοί

Ειλικρινά δεν ξέρω από που αντλούν ορισμένοι το δικαίωμα του αυτοσχεδιασμού στα σχετιζόμενα με το Κυπριακό... 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Θεωρώ πάντως πως αυτή η πρακτική είναι μια εξόχως επικίνδυνη πρακτική, πολύ δε περισσότερο όταν υιοθετείται απ’ όλους εκείνους των οποίων η παρουσία έχει βαρύτητα στην διαδικασία λήψης των αποφάσεων…

Υπάρχουν ωστόσο τρία κρίσιμα ζητήματα, τα οποία δεν πρέπει να διαφεύγουν από κανέναν.

• Η συνολική διαχείριση… Η κατά βάσην εκβιαστική διαχείριση την οποία ασκεί η Τουρκία, εδράζεται σε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα και κρίσιμο γεωπολιτικό τετελεσμένο. Η Τουρκία είναι δύναμη εισβολής και κατοχής. Αυτή την ιδιότητα ΔΕΝ την διαπραγματεύεται… ΔΕΝ την αναστέλλει… ΔΕΝ είναι διατεθειμένη να την αποποιηθεί στο όνομα της όποιας λύσης. 

Η Τουρκία ροκανίζει το χρόνο… την υπομονή των συντελεστών… και την ελπίδα των Κυπρίων πολιτών, απαιτώντας «λύση» που θα δικαιώσει την Κατοχή, θα εδραιώσει και θα νομιμοποιήσει, την θέση και τον ρόλο της ως επικυρίαρχος, με...
δικαίωμα ελέγχου των αποφάσεων και της γεωπολιτικής υπόστασης του νησιού.

• Τα «πακέτα» διοικητικών λύσεων που προτείνονται, μέσα σε μπόλικες φλυαρίες και ακόμη πιο μπόλικα ταρατατζούμ, προσπερνούν ενώ δεν θα έπρεπε, το κυρίαρχο αναφορικά με τις ευρύτερες τουρκικές στρατηγικές στοχεύσεις. Στο πλαίσιο αυτών των στοχεύσεων, η αποδεκτή για την Τουρκία λύση, είναι αυτή οποία θα της εξασφαλίζει, με όχημα την Κύπρο, τον απροκάλυπτο εισοδισμό στις διοικητικές και πολιτικές διεργασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης συνολικότερα. Αυτός είναι και ο λόγος που η λύση της «Συνομοσπονδίας», έχει εξέχουσα θέση στο τουρκικό πλαίσιο προτάσεων.  Η Τουρκία επομένως αυτήν την στιγμή δεν συζητά λύση του Κυπριακού έστω και κακή αλλά σε κάθε περίπτωση λύση. 

Η Τουρκία επιχειρεί με πρόσχημα την αναζήτηση λύσης, να αναβαθμίσει μέσω της Κύπρου την γεωστρατηγική της δυνατότητα, με τα μάτια στραμμένα ΚΑΙ στον έλεγχο των Ευρωπαϊκών δομών.

• Οι διαρκείς απόπειρες εμπλοκής της νομής των υδρογονανθράκων με την πορεία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, δεν συνιστά μια αυτοτελή επιδίωξη με διάσταση οικονομική, αλλά μέρος του συνολικότερου στρατηγικού σχεδιασμού μιας δύναμης που χτίζει imperium, και επιδιώκει την εκτεταμένη και μόνιμη τροποποίηση του αποτυπώματος κυριαρχίας επί του χάρτη.

Καμία λύση λοιπόν δεν μπορεί να αναζητηθεί αν δεν μπορεί να ακυρώσει στην πράξη αυτόν τον στρατηγικό σχεδιασμό, επιβάλλοντας συνολικά διαφορετικούς όρους στην διαχείριση του όλου προβλήματος.

Επομένως… ΚΑΙ στα σχετιζόμενα με το Κυπριακό… αλλά ΚΑΙ στα αφορώντα τους υδρογονάνθρακες, το πραγματικό δίλημμα είναι εντελώς διαφορετικό…

Ή ακολουθείται από την Ελλάδα και την Κύπρο μια διαφορετική πολιτική αποφασισμένη να ΕΠΙΒΑΛΕΙ δίκαια και βιώσιμη λύση…

Ή η επιθετικά αναθεωρητική τουρκική στρατηγική, μοιραία θα «καταπιεί» ΚΑΙ την Ελλάδα ΚΑΙ την Κύπρο στην Γεωπολιτική της επόμενης μέρας.

"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ"