Πιασάρικη η μυθομανία και τα ευφάνταστα σενάρια στην «Γεωπολιτική» του διαδικτύου, αλλά είναι προτιμότερο να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα...
Κι αυτή η υποχρέωση νομίζουμε πως είναι η πρώτιστη για την συμπαθή κατά τα λοιπά συνομοταξία των γεωστρατηγικών αναλυτών και διεθνολόγων.
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα αυτονόητα σχετικά με την βιομηχανία παραγωγής διάφορων απίθανων αφηγημάτων γύρω από τα οποία δυστυχώς σέρνονται αρκετοί, και δυστυχέστατα ανάμεσά τους φιγουράρουν ισχυρά μιντιακά και πολιτικά συγκροτήματα αλλά και πλήθος αφελών απλών πολιτών που αναζητούν εναγωνίως απαντήσεις στα τεκταινόμενα.
- Αν ο Ερντογάν κύριοι είναι ο «ταραξίας» της περιοχής… Και αν η στρατηγική του αντιμετώπιση η οποία ΔΕΝ υπήρξε, προσαρμόζεται στις ανάγκες αυτού του αφηγήματος, τότε απλά χάσαμε την μπάλα.
Πριν απ’ όλα γιατί ΔΕΝ εξηγήσαμε τι ακριβώς «τάραξε» ο Ερντογάν… Ποια ενδεδειγμένη διαδικασία αποκατάστασης έχει επιλεγεί… Ποιοι πρωταγωνιστές θα μεριμνήσουν για την εφαρμογή της… Και ποια ακριβώς θύματα προβλέπεται να...
θυσιαστούν στο βωμό μιας αμφιλεγόμενης αποκατάστασης…
Η πραγματική αποτίμηση πάντως, είναι ότι ο Ερντογάν αποσπά τις καλύτερες κριτικές από τον ΓΓ του ΝΑΤΟ τον κ. Ράσμουνσεν, άρα κρίσιμες ισορροπίες και σχεδιασμοί ΔΕΝ έχουν διαρραγεί, και τα γνωστά επικοινωνιακά αμερικανοτουρκικά καπρίτσια, επί της ουσίας δεν έχουν ανησυχήσει κανέναν.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Ερντογάν εκπροσωπεί μια περιφερειακή δύναμη η οποία άλλοτε διεκδικεί και άλλοτε χτίζει τον αναβαθμισμένο ρόλο της στην νέα εποχή, γεγονός το οποίο μοιραία επαναπροσδιορίζει ρόλους και ισορροπίες.
Ο Ερντογάν άλλωστε δεν υπήρξε με την στάση του και την γενικότερη συμπεριφορά του, μεγαλύτερος «ταραξίας» από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος ενεργοποίησε περίεργα σύνδρομα στο πλαίσιο της Ατλαντικής συμμαχίας.
Όσοι λοιπόν επιμένουν πως η Ελλάδα θα πρέπει να επενδύσει σε αυτό το αφήγημα του «ταραξία» Ερντογάν, τι ακριβώς προτείνουν και έναντι ποίων βλέπουν την δυνατότητα ανάληψης συγκεκριμένων πρωτοβουλιών;;;
- Η αυξημένη ρευστότητα στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η τάση της να ενταθεί περεταίρω μετά από τις εκτεταμένες συγκρούσεις και ανατροπές που έχουν μεσολαβήσει.
Αν όμως το μεγάλο πλεονέκτημα των ΗΠΑ είναι ο Νταβούτογλου, τότε απλά κάνουμε μια τρύπα στο νερό επενδύοντας στα όψιμα αντιερντογανικά αισθήματά του, αυταπατώμενοι πως κάτι τέτοιο συνιστά στάση με στρατηγική προοπτική για την χώρα.
Η διαρκής αντιπαράθεση μεταξύ της Ρωσίας, των ΗΠΑ και της Κίνας, προφανώς είναι δεδομένη, αλλά αυτή η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί. Στην μεταψυχροπολεμική εποχή μέσα στην οποία συντελείται η γενικευμένη γεωστρατηγική ανασύνταξη σε ολόκληρον τον πλανήτη, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά αυτής της διαρκούς σύγκρουσης, ΔΕΝ είναι κοινωνικοπολιτικά και αυτή παράμετρος δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όχι μονάχα γιατί προσδίδει διαφορετική φυσιογνωμία σε αυτήν την σύγκρουση, αλλά και γιατί έχει καταστήσει γραφικούς πληθώρα αναλυτών που αντί να σταθμίζουν αντικειμενικά δεδομένα, έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν την μισαλοδοξία στα εργαλεία της «ανάλυσης» κι αυτό ξερνά πραγματικά «μαργαριτάρια».
- Σε ότι αφορά τέλος το ζήτημα των S-400, θα συνιστούσαμε εγκράτεια στους αναλυτές διότι διαφορετικά θα έχουμε δράματα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και για να τελειώνουμε με το παραμύθι, κανένα νέο πλαίσιο ευκαιριών στην εντός και επί τα αυτά αντίληψή μας δεν έχει δημιουργηθεί, το οποίο θα πρέπει να σπεύσει να πιάσει απ’ τα καλαμπαλίκια η Ελλάδα, με την παραδοσιακή δουλοπρέπεια και μεταξύ των παραδοσιακών εκβιαστών – συμμάχων της.
Χαλαρώστε λοιπόν κύριοι…
Υ.Γ1. Οι Σαουδαραβικοί σχεδιασμοί με την ARAMCO, περπατούν στην βάση συγκεκριμένων αποφάσεων ήδη από την φορολογική μεταρρύθμιση του 2017… Μην προσπαθείτε να αναδείξετε παντού την κρυφή γοητεία της παντοδυναμίας των Αμερικανών. Γιατί απλούστατα αυτό το όνειρο ΔΕΝ υφίσταται πλέον…
Υ.Γ2. Τον έλεγαν Τζαμάλ Κασόγκι… Και ξεχάστηκε γρήγορα. Νταξ???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου