Όσοι επιμένουν πως η Διάσκεψη του Βερολίνου απέτυχε, πλανώνται πλάνην οικτράν. Πλανώνται κυρίως γιατί επιμένουν στην λάθος ανάγνωση, που θέλει να εκλαμβάνει ως κίνητρο αυτής της διάσκεψης, την επίλυση του Λιβυκού. Ποτέ δεν ήταν αυτός ο πρωτεύων στόχος της Γερμανίας…
Η Λιβύη απλώς εργαλειοποιήθηκε, όχι μονάχα γιατί οι πάντες επιβουλεύονται τον Εθνικό της πλούτο… Εργαλειοποιήθηκε κυρίως, σε μια προσπάθεια να επαναδιατυπωθούν οι όροι των στρατηγικών συμπράξεων, και να επαναπιστοποιηθούν οι πρωταγωνιστές στους οποίους αναγνωρίζεται αμοιβαία το δικαίωμα να διαθέτουν μεσογειακή στρατηγική εν όψει πολλών και σύνθετων εξελίξεων.
Και μέσα σε αυτήν την χορογραφία, εν μέσω ισχυρών ανταγωνισμών και των πιο αντιφατικών στρατηγικών συγκρούσεων, η Γερμανία επιδιώκει να θεμελιώσει έναν ηγεμονικό ρόλο, με εργαλείο την οικονομία ΚΑΙ αυτήν την φορά. Οι βηματισμοί που ακολούθησαν μετά την λήξη της Διάσκεψης ΚΑΙ με την επίσκεψη Μέρκελ στην Τουρκία, υπήρξαν αποκαλυπτικοί.
Σε ότι μας αφορά, είχαμε ήδη προειδοποιήσει μετά από την κατάρρευση της πολυμερούς στην Μόσχα, ότι η Διάσκεψη του Βερολίνου είναι μια μίνι Γιάλτα μέσα από την οποία θα επιχειρηθεί να τεθούν κανόνες συνύπαρξης και νομής χωρών αλλά και πλούτου, σε ένα περιβάλλον εξόχως ανταγωνιστικό, και πως η συνάντηση της Μόσχας, επί της ουσίας εξελίχτηκε ως...
ένας βολικός στρατηγικός αντιπερισπασμός, για όλα όσα ήταν προγραμματισμένο να ακολουθήσουν.
Είχαμε επίσης τονίσει μεταξύ άλλων πως το Βερολίνο, θα «κλειδώσει» το Τουρκολιβυκό μνημόνιο για να αποσπαστούν από την Άγκυρα άλλου είδους παροχές, και πως αυτό σημαίνει πως θα της αναγνωριστεί στην πράξη και τυπικά ένας αναβαθμισμένος περιφερειακός ρόλος…
Ότι το Βερολίνο θα ακυρώσει στην πράξη τις διπλωματικές πιρουέτες στις οποίες επιδόθηκε η Ελληνική Εξωτερική πολιτική το τελευταίο διάστημα, και ότι οι χειρισμοί που υιοθετήθηκαν, θα πρέπει να ανησυχήσουν την χώρα, αφού αποκαλύπτεται ο βρώμικος ρόλος τον οποίο παίζουν οι ισχυροί της «σύμμαχοι», με προεξάρχοντες τους Γερμανούς στην Ευρώπη.
Και βεβαίως είχαμε επιμείνει πως η Διάσκεψη του Βερολίνου, με πρόσχημα την Λιβύη, αναβαθμίζει την Τουρκία, και ότι αυτό συνιστά μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη που θα εκτροχιάσει πλήρως τον Τουρκικό αναθεωρητισμό, και προοπτικά θα αναγκάσει τους πάντες να μετανιώσουν γι’ αυτήν την λαθεμένη επιλογή τους.
Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε στην φάση της σταδιακής επιβεβαίωσης του συνόλου των προειδοποιήσεών μας.
Η Γερμανία από την εποχή του Μπίσμαρκ, απέδειξε ότι με έναν τρόπο αντίστοιχο αντιλαμβανόταν τον ηγεμονικό – «ρυθμιστικό» της ρόλο σε περιόδους εκτεταμένης γεωπολιτικής αστάθειας. Επιχειρούσε πάντα να ισχυροποιεί την θέση της μέσα σε ένα σύστημα ισορροπιών που επεδίωκε να μοιράσει ρόλους στους ισχυρούς του περίγυρου, περιθωριοποιώντας παράλληλα τους φυσικούς πρωταγωνιστές.
Η τακτική Μπίσμαρκ απέναντι στο Βαλκανικό ζήτημα, επαναλαμβάνεται γι’ ακόμη μία φορά με το Λιβυκό, και ο προάγγελος της Γιάλτας – μιας και ως τέτοιος λειτούργησε αντικειμενικά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 - επαναλαμβάνεται κατ’ αντιστοιχία ως μίνι Γιάλτα με την Διάσκεψη του Βερολίνου το 2019.
Η βασική στόχευση λοιπόν της Διάσκεψης, προφανώς και επετεύχθη. Και αυτή ΔΕΝ ήταν η επίλυση του Λιβυκού.
Η στρατηγική πρόκληση για την χώρα μας, είναι η ανάγκη να δραπετεύσει από το νοσηρό και επικίνδυνο περιβάλλον που διαμόρφωσε το Βερολίνο, και αυτό προφανώς ΔΕΝ επιτυγχάνεται με ευχολόγια, ταρατατζούμ και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.
Χρειάζεται στρατηγικό σχεδιασμό… Συγκεκριμένες πρωτοβουλίες… Συγκεκριμένη και απολύτως στοχευμένη δράση που θα πρέπει να αναληφθεί.
Βεβαίως και διαθέτουμε προτάσεις. Και είναι διατυπωμένες με σαφήνεια και σε απόλυτη επάρκεια… Δείτε αναλυτικότερα ΕΔΩ…
Σχετικά μας άρθρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου