Η πατρίδα μας, οφείλει να επενδύσει στον δικό της εθνικό ιστορικό αναθεωρητισμό, προσβλέποντας στην αποκατάσταση των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που της επιβλήθηκαν... Κανένας συμβιβασμός, αλλά και κανένας διάλογος με φοβικές προδιαγραφές ήττας δεν μπορεί να ξεκινήσει με συμβαλλόμενο μέρος την επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, αν προηγουμένως και ως πρώτο βήμα αποφασιστικής εθνικής χειραφέτησης, δεν ανατραπεί πλήρως η σκακιέρα των ανίερων συμβιβασμών που έχουν προηγηθεί. Αυτό σημαίνει πως...Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση αυτή την στιγμή να προσέλθει σε συνομιλίες με κανέναν, διότι απλούστατα δεν διαθέτει αιτήματα και πλαίσιο διαπραγματευτικών στόχων προκειμένου να διαχειριστεί αποτελεσματικά μια διαπραγμάτευση. Πολύ δε περισσότερο όταν στην απέναντι μεριά του τραπεζιού, βρίσκεται η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία…
Η διαπραγμάτευση είναι μια διεργασία δυναμική με απαιτήσεις και παραχωρήσεις και το αποτέλεσμά της καθίσταται βιώσιμο και επωφελές, μόνον όταν αντιστοιχίζεται σε ένα ισοζύγιο συμπεφωνηθέντων, με επίσης δυναμική φυσιογνωμία επί του πεδίου αλλά ΚΑΙ των κανόνων...
Η Τουρκία πιέζει προκειμένου να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο, αλλά το μόνο που είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει σ αυτόν, είναι μια λίστα ισχυρών απαιτήσεων οι οποίες σχετίζονται με τον σκληρό πυρήνα του εθνικού γεωπολιτικού μας περιουσιολογίου, ενώ πίσω από αυτές, βρίσκεται πάντα η σταθερή τουρκική επιδίωξη για την ολοκληρωτική ακύρωση της χώρας μας ως γεωπολιτικό μέγεθος και την πλήρη κατάλυση του δικαιώματός της να ασκεί ολοκληρωμένη πολιτική κυριαρχία στο παραδοσιακό γεωπολιτικό της αποτύπωμα...
Όμως… Όταν στο τραπέζι των συνομιλιών το ένα μέρος προσέρχεται κουβαλώντας μαζί του την προίκα του προς διάθεση, ενώ το άλλο προσέρχεται με το πιστόλι απασφαλισμένο προκειμένου να πλιατσικολογήσει όσο περισσότερα μπορεί, τότε… Αυτό ΔΕΝ είναι διάλογος... ΔΕΝ συνιστά διαπραγμάτευση... Είναι μια επικίνδυνη φαρσοκωμωδία που ισοδυναμεί με απροκάλυπτη γεωπολιτική αυτοκτονία του μίζερου και άτολμου "διαπραγματευτή".
Επομένως…
Η Τουρκία πιέζει προκειμένου να σύρει την Ελλάδα σε διάλογο, αλλά το μόνο που είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει σ αυτόν, είναι μια λίστα ισχυρών απαιτήσεων οι οποίες σχετίζονται με τον σκληρό πυρήνα του εθνικού γεωπολιτικού μας περιουσιολογίου, ενώ πίσω από αυτές, βρίσκεται πάντα η σταθερή τουρκική επιδίωξη για την ολοκληρωτική ακύρωση της χώρας μας ως γεωπολιτικό μέγεθος και την πλήρη κατάλυση του δικαιώματός της να ασκεί ολοκληρωμένη πολιτική κυριαρχία στο παραδοσιακό γεωπολιτικό της αποτύπωμα...
Όμως… Όταν στο τραπέζι των συνομιλιών το ένα μέρος προσέρχεται κουβαλώντας μαζί του την προίκα του προς διάθεση, ενώ το άλλο προσέρχεται με το πιστόλι απασφαλισμένο προκειμένου να πλιατσικολογήσει όσο περισσότερα μπορεί, τότε… Αυτό ΔΕΝ είναι διάλογος... ΔΕΝ συνιστά διαπραγμάτευση... Είναι μια επικίνδυνη φαρσοκωμωδία που ισοδυναμεί με απροκάλυπτη γεωπολιτική αυτοκτονία του μίζερου και άτολμου "διαπραγματευτή".
Επομένως…
Κάθε συζήτηση για κάθε είδους διαπραγμάτευση με την Τουρκία, θα πρέπει να σταματήσει αυτή την στιγμή. Αυτό που προέχει για την πατρίδα μας, δεν είναι να οδηγηθεί οικειοθελώς στο κρεβάτι του Προκρούστη αυτοπαραμυθιαζόμενη για το μεγαλείο των κανόνων του Διεθνούς δικαίου, αλλά να μεριμνήσει για την διαμόρφωση μιας πραγματικά εθνικής στρατηγικής στην βάση ενός δυναμικού εθνικού οράματος που θα παραπέμπει ευθέως στο αποτύπωμα των νικητών του Α' Παγκοσμίου πολέμου και θα αποτελέσει στην πράξη το ισχυρότατο αντιστάθμισμα απέναντι στον τουρκικό επιθετικό αναθεωρητισμό.
Επιμένουμε να μιλάμε για εθνικό όραμα, θεωρώντας ότι η δυναμική αναφορά του, θα πρέπει να εναρμονίζεται με το ιστορικό γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού και όχι να στριμώχνεται στο ετοιματζίδικο κουστούμι της ηττοπάθειας που ετοίμασαν για την χώρα μας οι πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής και οι εγχώριοι συμβιβασμένοι μειοδότες.
Εναρμόνιση με το γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σημαίνει…
Επιμένουμε να μιλάμε για εθνικό όραμα, θεωρώντας ότι η δυναμική αναφορά του, θα πρέπει να εναρμονίζεται με το ιστορικό γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού και όχι να στριμώχνεται στο ετοιματζίδικο κουστούμι της ηττοπάθειας που ετοίμασαν για την χώρα μας οι πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής και οι εγχώριοι συμβιβασμένοι μειοδότες.
Εναρμόνιση με το γεωπολιτικό αποτύπωμα του Ελληνισμού σημαίνει…
- ΚΑΙ Κύπρος...
- ΚΑΙ μικρασιατικός Ελληνισμός...
- ΚΑΙ ποντιακός Ελληνισμός...
- ΚΑΙ προσκυνήματα...
- ΚΑΙ υψηλοί ιστορικοί συμβολισμοί...
αλλά ΚΑΙ όλα όσα συνθέτουν αυτό που επετράπη στους Οθωμανούς να λερώσουν, να καταστρέψουν και να ταπεινώσουν, αν και δεν ανήκουν στο στρατόπεδο των νικητών.
Εθνικό όραμα σημαίνει πρωτίστως σεβασμός στο αίμα που χύθηκε... Στις πατρίδες που χάθηκαν... Στα μαζικά εγκλήματα που δεν τιμωρήθηκαν... Στους αγνοούμενους που ακόμη στερούνται το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς ενταφιασμού στα χώματα των πατεράδων τους.
Από αυτήν την άποψη… Μόνο το πολιτικό προσωπικό που θα αποδεχτεί την ευθύνη να διοικεί αυτήν την χώρα σεβόμενο και τιμώντας την αιματοβαμμένη ιστορία της, είναι αυτό που μπορεί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι σε μια διαπραγμάτευση, αποφασισμένο να απαιτήσει για να θεμελιώσει και να κερδίσει, και δεν θα είναι προδιατεθειμένο να πληρώσει με Γη για να αγοράσει προσωρινή και επίπλαστη Ειρήνη, κατασκευάζοντας προσχήματα για να χρυσώσει το χάπι που θα προσφέρει σε έναν διχασμένο λαό, σε μια προσπάθεια να εμφανίσει ως θρίαμβο την μειοδοσία του.
Κανένας συμβιβασμός... Καμία αποδοχή του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως μέρος κανενός διαλόγου, διότι το μόνο που προδιαγράφει μια τέτοια επιλογή, είναι καινούριες και μη αναστρέψιμες εθνικές τραγωδίες.
Η Ελλάδα οφείλει να επενδύσει στον δικό της εθνικό ιστορικό αναθεωρητισμό, προσβλέποντας στην αποκατάσταση των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που της επιβλήθηκαν, διότι μόνο έτσι μπορεί να κοιτάξει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση το μέλλον της, σε έναν κόσμο που τροποποιεί δραματικά την φυσιογνωμία του.
Κανένας συμβιβασμός, αλλά και κανένας διάλογος με φοβικές προδιαγραφές ήττας δεν μπορεί να ξεκινήσει με συμβαλλόμενο μέρος την επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, αν προηγουμένως και ως πρώτο βήμα αποφασιστικής εθνικής χειραφέτησης, δεν ανατραπεί πλήρως η σκακιέρα των ανίερων συμβιβασμών που έχουν προηγηθεί.
Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να στείλει μονομερώς στο καλάθι με τα απόβλητα, ΚΑΙ την ντροπή της Μαδρίτης, αλλά ΚΑΙ το κατάπτυστο Πρακτικό της Βέρνης. Μετά από αυτό, μπορεί να ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, που θα κληθεί να διαχειριστεί με την πρέπουσα ιστορική βαρύτητα ΚΑΙ τις Ελληνικές απαιτήσεις. Θα επανέλθουμε...
Εθνικό όραμα σημαίνει πρωτίστως σεβασμός στο αίμα που χύθηκε... Στις πατρίδες που χάθηκαν... Στα μαζικά εγκλήματα που δεν τιμωρήθηκαν... Στους αγνοούμενους που ακόμη στερούνται το δικαίωμα ενός αξιοπρεπούς ενταφιασμού στα χώματα των πατεράδων τους.
Από αυτήν την άποψη… Μόνο το πολιτικό προσωπικό που θα αποδεχτεί την ευθύνη να διοικεί αυτήν την χώρα σεβόμενο και τιμώντας την αιματοβαμμένη ιστορία της, είναι αυτό που μπορεί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι σε μια διαπραγμάτευση, αποφασισμένο να απαιτήσει για να θεμελιώσει και να κερδίσει, και δεν θα είναι προδιατεθειμένο να πληρώσει με Γη για να αγοράσει προσωρινή και επίπλαστη Ειρήνη, κατασκευάζοντας προσχήματα για να χρυσώσει το χάπι που θα προσφέρει σε έναν διχασμένο λαό, σε μια προσπάθεια να εμφανίσει ως θρίαμβο την μειοδοσία του.
Κανένας συμβιβασμός... Καμία αποδοχή του τουρκικού αναθεωρητισμού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως μέρος κανενός διαλόγου, διότι το μόνο που προδιαγράφει μια τέτοια επιλογή, είναι καινούριες και μη αναστρέψιμες εθνικές τραγωδίες.
Η Ελλάδα οφείλει να επενδύσει στον δικό της εθνικό ιστορικό αναθεωρητισμό, προσβλέποντας στην αποκατάσταση των γεωπολιτικών στρεβλώσεων που της επιβλήθηκαν, διότι μόνο έτσι μπορεί να κοιτάξει με σιγουριά και αυτοπεποίθηση το μέλλον της, σε έναν κόσμο που τροποποιεί δραματικά την φυσιογνωμία του.
Κανένας συμβιβασμός, αλλά και κανένας διάλογος με φοβικές προδιαγραφές ήττας δεν μπορεί να ξεκινήσει με συμβαλλόμενο μέρος την επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, αν προηγουμένως και ως πρώτο βήμα αποφασιστικής εθνικής χειραφέτησης, δεν ανατραπεί πλήρως η σκακιέρα των ανίερων συμβιβασμών που έχουν προηγηθεί.
Αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να στείλει μονομερώς στο καλάθι με τα απόβλητα, ΚΑΙ την ντροπή της Μαδρίτης, αλλά ΚΑΙ το κατάπτυστο Πρακτικό της Βέρνης. Μετά από αυτό, μπορεί να ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, που θα κληθεί να διαχειριστεί με την πρέπουσα ιστορική βαρύτητα ΚΑΙ τις Ελληνικές απαιτήσεις. Θα επανέλθουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου