Η Ρωσία φαίνεται πως έχει χάσει οριστικά το στοίχημα της ισχύος, τουλάχιστον στο επίπεδο της συμβατικής πολεμικής αντιπαράθεσης, ενώ η καθήλωση της πολεμικής της μηχανής στους Ουκρανικούς λασπότοπους χωρίς διαθέσιμη στρατηγική εξόδου από αυτήν την παγίδα και χωρίς εμφανές στρατήγημα νίκης στην σύγκρουση που η ίδια δρομολόγησε, επιδεινώνει σημαντικά την διεθνή της θέση ως πόλο ισχύος γύρω από τον οποίο θα μπορούσε να «κλειδώσει» μια ευρύτερη γεωπολιτική συμπαράταξη δυνάμεων, με διακριτό το στίγμα της στην ευρασιατική σκακιέρα…
Αυτό το γεγονός, στον συνδυασμό του με την πιθανή εμφάνιση μιας δυναμικής πολιτικής αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό της, θα είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη η οποία αναμένεται να οδηγήσει σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού των παραμέτρων της ισχύος, που θα κρίνουν σε τελευταία ανάλυση την ίδια την διεργασία αλλά και τους όρους με τους οποίους θα επιχειρηθεί να διασφαλιστούν τα νέα επίπεδα της ισορροπίας ισχύος στο διεθνές σύστημα.
Προβλέψεις που να επιχειρήσουν μια ιχνηλάτηση των πιθανολογούμενων εξελίξεων, δεν είναι δυνατόν να διατυπωθούν, μιας και ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος ανατροπών και απροσδόκητων αιφνιδιασμών, γεγονός που θα εξαρτηθεί - μεταξύ άλλων - και από τις τακτικές στις οποίες θα καταφύγει αλλά και από το τελικό διακύβευμα το οποίο θα κληθεί εν τέλει να διαχειριστεί η Ρωσική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία.
Το Ουκρανικό θέατρο των επιχειρήσεων προφανώς είναι αυτό το οποίο θα κρίνει και την οριστική έκβαση αυτού του σύνθετου στοιχήματος, ωστόσο τα πάντα συνηγορούν ότι τον τελευταίο λόγο σε αυτήν την έκβαση, δεν...
Η Ουκρανία μόνη της δεν μπορεί να νικήσει την Ρωσική πολεμική μηχανή και η Ρωσία μόνη της δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ιδέα της ταπεινωτικής στρατιωτικής ήττας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η Δυτική Συμμαχία θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της στο Ουκρανικό, το οποίο πλέον οφείλει να πάψει να το αντιμετωπίζει ως ευκαιρία ανέξοδης συντριβής και ολοκληρωτικής ταπείνωσης μιας ιστορικής ηγεμονικής δύναμης που δεν είναι διατεθειμένη να ταπεινωθεί. Η Δυτική Συμμαχία οφείλει να αναθεωρήσει τις επιδιώξεις της και να προσεγγίσει το Ουκρανικό ως μια ιστορική ευκαιρία για έναν νέο ιδιότυπο ιστορικό συμβιβασμό που θα επαναδιατυπώσει τους όρους της σταθερότητας αλλά και την φυσιογνωμία των ανταγωνισμών στην «μεγάλη σκακιέρα».
Προφανώς δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές για την διαχείριση αυτού του συμβιβασμού. Οι πάντες οφείλουν να χάσουν από κάτι προκειμένου να διασφαλίσουν την ψευδαίσθηση του κέρδους έναντι των ανταγωνιστών και κυρίως προκειμένου να φιλοτεχνήσουν μια νέα βιώσιμη Αρχιτεκτονική Ασφαλείας, επαναπροσδιορίζοντας ταυτόχρονα με αυτό και τους όρους της στρατηγικής τους ανταγωνιστικότητας. Έτσι…
- Η Ουκρανία λοιπόν θα πρέπει να υποχρεωθεί να επανέλθει στην λογική των Συμφωνιών του Μίνσκ και με διεθνείς εγγυήσεις η περιφέρεια του Λουγκάνσκ θα πρέπει να αποκτήσει ευρεία και απολύτως διασφαλισμένη αυτονομία στην προοπτική της πλήρους και αμετάκλητης ανεξαρτητοποίησής της…
- Η Ρωσική κυριαρχία στην Κριμαία θα πρέπει να αναγνωριστεί από την Διεθνή κοινότητα, με την προϋπόθεση ότι η Ρωσία θα ξεκινήσει την διαδικασία της απόσυρσης του συντριπτικού όγκου των στρατευμάτων της από την Ανατολική Ουκρανία για την διευκόλυνση της υλοποίησης των πιο πάνω συμφωνιών…
- Η Ουκρανία, η Φινλανδία και η Σουηδία θα πρέπει να μεταπέσουν σε καθεστώς μακροχρόνιας εξαίρεσης από συμμετοχή σε στρατιωτικούς συνασπισμούς και να αναγορευτούν κοινή συναινέσει σε ζώνη στρατιωτικής ουδετερότητας γεγονός που θα θεμελιώνεται με Διεθνή Συμφωνία…
Όλα τα παραπάνω στο σύνολό τους αποτιμώμενα, συνιστούν έναν ολοκληρωμένο αξιοπρεπή συμβιβασμό έτσι ώστε στην επόμενη μέρα όλων δεν θα κυριαρχούν πολιτικές διαχείρισης ήττας, αλλά η υποχρέωση σεβασμού υπογραφών και ολόπλευρης προετοιμασίας για την προσαρμογή σε μια νέα κατάσταση που θα δώσει μια δεύτερη σοβαρή ευκαιρία στην παγκόσμια Ειρήνη και στην δυναμική ανασύνταξη με όρους Γεωοικονομίας που θα επανακαθορίσει συνολικά τους κανόνες του παιχνιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου