Είναι απόλυτα κατανοητό το συναίσθημα της συλλογικής ικανοποίησης και της αποδοχής που έχουν οι πολύμορφες και σημαντικές κινητοποιήσεις– αντιδράσεις οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη σε ολόκληρη την επικράτεια, μετά από την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών…
Έχουμε όμως την υποχρέωση να μην αρκεστούμε σε αυτάρεσκους σχολιασμούς, αλλά να κοιτάξουμε κατάματα την μεγάλη εικόνα, πίσω από την «ρίμα» της νεότευκτης και επικαιροποιημένης συνθηματολογίας που διαπερνά απ’ άκρου εις άκρον την χώρα, είτε πρόκειται γι’ αυτήν που κυριαρχεί στα παραδοσιακό μπλοκ των κινητοποιήσεων, είτε για εκείνη την όψιμη συνθηματολογία, που «πουλά» ακραίο δήθεν «αντισυστημισμό», ψαρεύοντας στα θολά νερά της απολιτίκ οργής και της διογκούμενης κοινωνικής αγανάκτησης.
Ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις...
Α. Η αιφνίδια επανενεργοποίηση επαγγελματικών κλάδων και τμημάτων του πληθυσμού, επιβεβαιώνει την ύπαρξη συσσωρευμένης αγανάκτησης αλλά και μια έκρηξη οργής, με όλα όσα αποκαλύπτονται με αφορμή την πολύνεκρη τραγωδία.
Β. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον των κλιμακούμενων κινητοποιήσεων, αποσταθεροποιείται πλήρως ο κυβερνητικός εκλογικός σχεδιασμός, αφού έχει...
Γ. Είναι φανερό ότι οι αυτοδύναμες φαντασιώσεις της κυβέρνησης εξανεμίζονται οριστικά και τα κυοφορούμενα σενάρια για την πιθανή μετατόπιση του χρόνου των εκλογών, φαίνεται ότι εγκαταλείπονται σταδιακά, αφού όλα δείχνουν ότι δεν παρέχουν πλέον την δυνατότητα αντιστροφής αυτής της εξέλιξης.
Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καρπώνεται αυτήν την εκρηκτική αποστροφή που αποδομεί σταθερά την εκλογική επιρροή της ΝΔ. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας, δεν υπήρξε συνώνυμο της δικαίωσης των πολιτικών προσδοκιών. Αντιθέτως, ταυτίστηκε με την διάψευση και την πολιτική ψευδολογία, επέδειξε καραμπινάτη εθνική ανεπάρκεια, ενώ οι συνολικές πολιτικές που υιοθέτησε, συνιστούν - μεταξύ άλλων - μέρος της αλυσίδας των διαχρονικών εγκληματικών επιλογών που ενοχοποιούνται ΚΑΙ για την συγκεκριμένη πολύνεκρη τραγωδία, η οποία λειτουργεί σωρευτικά ΚΑΙ με το Μάτι… ΚΑΙ με την Μάνδρα κοκ…
Αντιφατικές δυναμικές – Αβέβαιες εξελίξεις
Οι κινητοποιήσεις αναμένεται να κλιμακωθούν. Αυτό όμως δεν προδιαγράφει ότι οι εξελίξεις που θα δρομολογηθούν θα βρίσκονται αυτόματα και σε θετική κατεύθυνση. Η κοινωνία αυτήν την περίοδο συσπειρώνεται με εργαλείο την οργή και την αγανάκτηση, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει την πολιτική συνεκτικότητα που είναι απαραίτητη για να προσδιορίσει και την φυσιογνωμία της πολιτικής ανατροπής. Το μαρτυρά πριν απ’ όλα η πανσπερμία των συνθημάτων τα οποία κινούνται σε ένα ευρύτερο φάσμα. Από την ώριμη πολιτική επεξεργασία, μέχρι τον περιθωριακό δήθεν «αντισυστημισμό» και τούμπαλιν.
Ο πρωταγωνιστικός ρόλος σε ότι αφορά στην διαμόρφωση της ατζέντας των εξελίξεων, έχει χαθεί πλέον οριστικά από τα χέρια του πρωθυπουργικού επιτελείου. Η κυβέρνηση σύρεται - μάλλον αμήχανα - πίσω από τα γεγονότα, σε μια προσπάθεια να οργανώσει την επικοινωνιακή της άμυνα προκειμένου να περιορίσει το εύρος των διαφαινόμενων εκλογικών της απωλειών. Η προσπάθεια αυτή δεν στέφεται από επιτυχία.
Η σκυτάλη του πρωταγωνιστή αυτήν την περίοδο έχει περάσει αντικειμενικά στην πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση, στο πλαίσιο μιας ευμετάβλητης και εξαιρετικά ασταθούς ισορροπίας που συντηρείται με καταλύτη τις διαδηλώσεις. Κυριαρχεί ο καταγγελτικός λόγος που ροκανίζει σταθερά την εκλογική βάση του κυβερνώντος κόμματος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν οριοθετεί μια συνολική πολιτική πρόταση για την λύση της επόμενης μέρας.
Την ίδια στιγμή, είναι βέβαιο ότι στο παρασκήνιο ξένες πρεσβείες αλλά και ντόπια σκοτεινά κέντρα, προετοιμάζονται προκειμένου να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, με τυχοδιωκτισμούς, με κουκουλοφόρες προβοκάτσιες αλλά και με λοιπές έγχρωμες έως πολύχρωμες παρεμβάσεις, που θα τους επιτρέψουν να διατηρήσουν τον απόλυτο έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων και να εκτρέψουν τις μαζικές κινητοποιήσεις σε έναν εκφυλιστικό ευνουχισμό.
Από αυτήν την άποψη, καλό θα είναι να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι το μείγμα οργής και αγανάκτησης το οποίο διαμορφώνεται, παρά την εκρηκτικότητά του, παραμένει πολιτικά ασαφές, εξαιρετικά ασταθές αλλά και επικίνδυνα ευμετάβλητο, προϊδεάζοντας για το γεγονός πως οι επιλογές οργής που πρόκειται να τροφοδοτήσει, δεν είναι δεδομένο πως θα αποβούν τελικά προς το συμφέρον του τόπου και το καλό του λαού.
Συμπερασματικά…
Α. Οι Έλληνες πολίτες αυτήν την περίοδο, βγαίνουν μαζικά στους δρόμους, τοποθετώντας - έστω και ασυνείδητα στην συντριπτική τους πλειοψηφία - απέναντί τους το ΣΥΣΤΗΜΑ, τις κυρίαρχες αντιλήψεις του, τις θεμελιώδεις και διαχρονικές πολιτικές του, χωρίς όμως να έχουν την δυνατότητα να αντιπαραβάλουν απέναντι σε όλα αυτά την δική τους ολοκληρωμένη και συνεκτική πολιτική πρόταση, ως βάση για να κλιμακώσουν μια συνολική πολιτική αντεπίθεση με όραμα εξουσίας.
Β. Οι μηχανισμοί του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, έχουν απόλυτη επίγνωση του χαρακτήρα που προσλαμβάνει αυτή η σύγκρουση, και ετοιμάζονται να θυσιάσουν τα αναλώσιμά τους για να εκτονωθεί η οργή με πολιτικά και συστημικά ανώδυνο τρόπο.
Γ. Οι συγκρίσεις που είναι μοιραίο να γίνονται, μεταξύ της κατάντιας που παρουσιάζει αυτή η χώρα, ακόμη και στα ζητήματα που σχετίζονται με κρίσιμες και στοιχειώδεις υποδομές και της κατάστασης που υπάρχει στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, όπου αντίστοιχα προβλήματα είναι λυμένα εδώ και χρόνια ή και δεκαετίες, επιβεβαιώνει ότι τα αυτονόητα πλέον, οφείλουμε να τα απαιτήσουμε ως Έθνος. Την μεγάλη ανατροπή που έχει ανάγκη η πατρίδα μας, οφείλουμε να την διεκδικήσουμε και μπορούμε να την επιβάλουμε ως Έθνος. Και η Ελληνική κοινωνία, μπορεί να καταστεί πραγματικά μαχόμενη δύναμη, μόνο εάν συνειδητοποιήσει ότι το πραγματικό διακύβευμα, είναι η ίδια η Εθνική της υπόσταση και επιβίωση, που τίθενται πλέον σοβαρά εν αμφιβόλω.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις, προφανώς δεν αγνοούν την ταξική διαστρωμάτωση, τους ανταγωνισμούς και τις ασυμβίβαστες ταξικές αντιθέσεις που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία επομένως και στην Ελληνική. Θεωρούν όμως ότι εάν συνεχίσουμε να ταυτίζουμε την πολιτική αντιπολίτευση με το συνδικάτο και την πολιτική διακυβέρνηση με την άκριτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Άρχουσας τάξης, αδιαφορώντας για το εάν αυτό ζημιώνει την Εθνική υπόθεση, τότε η μάχη της Εθνικής επιβίωσης, θα έχει χαθεί οριστικά και αμετάκλητα.
Δ. Για πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται ότι η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην κοινωνία και στην πολιτική προσωπικότητα, παραμένει η κρισιμότερη παράμετρος που μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για ουσιαστικές κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές. Στην πατρίδα μας, ένα τραγικό δυστύχημα υπήρξε ο καταλύτης που έβγαλε την κοινωνία μαζικά στους δρόμους, αλλά η ανυπαρξία ηγετικής προσωπικότητας ικανής να εμπνεύσει και να συσπειρώσει, θα αποδειχτεί και πάλι καθοριστική και μοιραία. Πολύ δε περισσότερο σήμερα που ο προσδιορισμός «ΕΘΝΙΚΗ» σε μια τέτοια ηγετική προσωπικότητα, θεωρείται προαπαιτούμενο εν όψει κρίσιμων εξελίξεων.
Ε. Τα πολύ χειρότερα μάλλον είναι μπροστά μας. Και δυστυχώς το κενό πολιτικής ωριμότητας και αποφασιστικότητας που παρατηρείται στην συμπεριφορά της Ελληνικής κοινωνίας σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, θα σπεύσει να το καλύψει το υπερπλεόνασμα θράσους των αδίστακτων ισχυρών μας «συμμάχων», που σπεύδουν ήδη να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να βάλουν πλήρως στο χέρι την χώρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου