Όχι βέβαια… Η διαφαινόμενη νίκη της Ρωσίας επί της Ουκρανίας, όταν προκύψει τελεσίδικα και με οριστικοποιημένες πλέον τις όποιες ανατροπές επί του πεδίου, προφανώς και δεν θα συνιστά λόγο θριαμβολογίας και πανηγυρισμών και φυσικά δεν μπορεί να τροποποιήσει, ούτε κατ’ ελάχιστον, τις εκτιμήσεις που έχουμε διατυπώσει κατά το παρελθόν, αναφορικά με την ουσιαστική αποτίμηση της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης και πιο ιδιαίτερα με το πραγματικό περιεχόμενο που θα καταγραφεί στο δυναμικά μεταβαλλόμενο Ρωσικό γεωστρατηγικό καλάθι…
Πρώτον: Γιατί σε ότι μας αφορά, από την αρχή θεωρήσαμε δεδομένη την στρατιωτική νίκη της Ρωσίας επί της Ουκρανίας (αυτό δα έλειπε… Να μην ήταν και δεδομένη). Αυτό που κάναμε ήταν να μιλήσουμε καθαρά για στρατηγική και όχι για στρατιωτική ήττα στις εκτιμήσεις μας και εμμένουμε σ αυτές…
Δεύτερον: Διότι η στρατιωτική νίκη της Ρωσίας επί της Ουκρανίας, μπορεί μεν να συνδυάζεται με σημαντικές ανατροπές στους σχεδιασμούς της Δυτικής συμμαχίας που δεν ευοδώθηκαν, καθώς και με συγκεκριμένα ωφελήματα αλλά και επιδόσεις που σχετίζονται με τις αντοχές της Ρωσικής Οικονομίας, η οποία τελικά δεν εκάμφη ως ήταν επιδιωκόμενο από τις πολλαπλές Δυτικές κυρώσεις, ωστόσο οι ευρύτερες γεωστρατηγικές ανατροπές που έχουν συντελεστεί, διαμορφώνουν μια καινούρια κατάσταση που σε καμία περίπτωση ΔΕΝ διευρύνει και ΔΕΝ ισχυροποιεί το ρωσικό γεωστρατηγικό κεφάλαιο, σταθμισμένο φυσικά από την σκοπιά μιας Υπερδύναμης. Έτσι…
Α. Ο ηγεμονικός ρόλος που διαδραμάτισε η Ρωσία στον μετασοβιετικό χώρο των κεντρασιατικών Δημοκρατιών, αμφισβητήθηκε σοβαρά έως και αποδομήθηκε πλήρως σε...
Β. Οι επιχειρησιακές και λοιπές ανάγκες της Ρωσίας, που προέκυψαν προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι πρωτογενείς - και όχι μόνο συνέπειες - της πολεμικής επιχείρησης, έδωσαν νέα ώθηση σε δυνάμεις ανταγωνιστικές αλλά και εξαιρετικά φιλόδοξες που διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο στο περιφερειακό και ευρύτερα στο διεθνές status. Έτσι…
Στο «έφορο» και εξαιρετικά παραγωγικό έδαφος των συνεπειών της πολεμικής επιχείρησης, αναβαθμίστηκε σημαντικά ο ρόλος της Τουρκίας η οποία μπορεί πλέον να λειτουργεί εκβιαστικά έναντι της Ρωσίας… Η Κίνα εργαλειοποιεί συγκεκριμένη ενότητα πρακτικών μέσα από τις οποίες επιδιώκει να δορυφοροποιήσει την Ρωσία στο πλαίσιο των δικών της ευρύτερων γεωστρατηγικών σχεδιασμών… Ομοίως και το Ιράν διεκδικεί έναν αισθητά αναβαθμισμένο ρυθμιστικό περιφερειακό ρόλο κοκ… Και φυσικά μικρότερες δυνάμεις οι οποίες προσφέρουν υπηρεσίες «επιμελητείας» σήμερα για την εξυπηρέτηση των Ρωσικών αναγκών, είναι φανερό ότι το κάνουν με το αζημίωτο, ενώ θα πρέπει να θεωρείται αναμενόμενη η περαιτέρω διεύρυνση της λίστας των απαιτήσεών τους (βλέπε για παράδειγμα την Βόρεια Κορέα κλπ).
Γ. Οι γεωστρατηγικοί αναπροσανατολισμοί που καταγράφονται ως συνέπεια του Ρωσοουκρανικού πολέμου, τροποποιούν υποχρεωτικά την ίδια την φυσιογνωμία της πρώην υπερδύναμης, αφού… Απομυθοποίησαν στην πράξη το πραγματικό μέγεθος της συμβατικής στρατιωτικής της ισχύος και ικανότητας… Διέρρηξαν τους θεμελιώδεις διαύλους που συνέθεταν τα ταυτοτικά της χαρακτηριστικά ως δύναμη με ενεργό και εν δυνάμει συμπρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή αλλά και ευρύτερα στην Δυτική Αρχιτεκτονική… Μετατόπισαν μοιραία και προς Ανατολάς το εύρος των δυνατοτήτων της σε περιφερειακές παρεμβάσεις, υποβαθμίζοντας και την ίδια από υπερδύναμη στο πλαίσιο ενός διπολικού κόσμου, σε περιφερειακή δύναμη σε ένα έντονα ανταγωνιστικό και συγκρουσιακό πολυπολικό περιβάλλον, στο οποίο όμως διατηρεί την δυνατότητα αποσπασματικών παρεμβάσεων που υπερβαίνουν περιστασιακά τα όρια αυτού του χώρου, μέσω των BRICS αλλά και του OPEC+.
Είναι λοιπόν φανερό, ότι το μεταπολεμικό γεωπολιτικό «ταμείο» για την Ρωσία, δεν θα είναι αμιγές και μονοδιάστατο. Θα είναι συνισταμένη πολλών και κρίσιμων παραμέτρων, που εκ των πραγμάτων θα επαναπροσδιορίσουν το σύνολο των γεωστρατηγικών της προσανατολισμών αλλά και των νέων τακτικών που θα κληθούν να τους υπηρετήσουν, σε περιβάλλοντα νέων ισορροπιών, νέων πολυσύνθετων περιφερειακών ανταγωνισμών, νέων πολυπαραμετρικών προκλήσεων, αλλά και νέων αναβαθμισμένων συστημικών απειλών αλλά και κινδύνων αναφορικά με την ίδια την γεωστρατηγική της υπόσταση.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η είσοδος και κυρίως η έξοδος μιας υπερδύναμης που θα έχει επιλέξει την άμεση εμπλοκή της σε μια περιφερειακή πολεμική επιχείρηση διαρκείας, παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα και αυτά δεν κρίνονται από την όποια καθαρή ή αμφιλεγόμενη νίκη μπορεί να καταγράφεται «στα σημεία». Κρίνονται…
Πρώτον: Από την επιχειρησιακή της ικανότητα να επιβεβαιώσει και να ισχυροποιήσει στο πεδίο το αδιαμφισβήτητο της ιδιότητάς της ως Υπερδύναμη. Και…
Δεύτερον: Από την ικανότητα και την ευστοχία των επιτελών της, οι οποίοι οφείλουν να αξιοποιήσουν συνδυαστικά και απολύτως στοχευμένα, μια σειρά από κρίσιμα πλεονεκτήματα (όπως ο αιφνιδιασμός, η αποτελεσματικότητα, η πολυεπίπεδη διπλωματικοπολιτική κινητικότητα κλπ) ούτως ώστε η έξοδος από την σύγκρουση, να είναι στρατηγικό πλεονέκτημα επιλογής της και η επόμενη μέρα να την βρει με ενισχυμένη την διεθνή της θέση και με διευρυμένη την δυνατότητα παρέμβασης σε κρίσιμα περιφερειακά στοιχήματα ενδιαφέροντός της. Η αναγκαστική μετακόμιση (βλέπε εξορία) σε άλλη γεωπολιτική γειτονιά, ΔΕΝ είναι επιλογή Υπερδύναμης και εν τέλει ΔΕΝ δικαιώνει ρόλο στο Διεθνές Σύστημα σε μια εποχή που επαναπροσδιορίζεται η νέα ισορροπία ισχύος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου