Οι φετινές κινητοποιήσεις ΚΑΙ των Ελλήνων αγροτών, βρίσκονται αντικειμενικά σε διαφορετικό μήκος κύματος από την πεπατημένη. Ο πανευρωπαϊκός αγροτικός ξεσηκωμός άλλωστε, επιβεβαιώνει ότι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ορίζονται πλέον τα αγροτικά αιτήματα, είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που κυριαρχούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια…
Κρίσιμοι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής στοχοποιούνται αμετάκλητα από το Ευρωπαϊκό ιερατείο. Η προσχηματική επίκληση περιβαλλοντικών και άλλων παρεμφερών λόγων, που γίνεται προκειμένου να αιτιολογηθούν ανασχεδιασμοί στρατηγικού χαρακτήρα που θα έχουν δραματικό αποτύπωμα στην τροφική αλυσίδα, δεν θα πρέπει να θεωρείται αναστρέψιμη. Στο ισοζύγιο των επιλογών που κυριαρχούν, φαίνεται ότι κατέχει εξέχουσα θέση η λογική που θέλει να χρησιμοποιείται η πρωτογενής παραγωγή ως Ιφιγένεια για την έμμεση στήριξη και τον αναπροσανατολισμό της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας.
Η επικοινωνιακή καταιγίδα που προηγήθηκε αναφορικά με την δυνατότητα ενσωμάτωσης εναλλακτικών μεθόδων βιομηχανικής παραγωγής προϊόντων που θα μπορούσαν να ενταχθούν στην τροφική αλυσίδα, ούτως ώστε να βγει σταδιακά από το παιχνίδι η πρωτογενής παραγωγή και να αναλαμβάνουν ρόλο πρωταγωνιστικό στο καθημερινό μενού των ανθρώπων, οι ακρίδες, οι πλούσιες σε πρωτεΐνες σκουληκοτροφές και τα συνθετικά κρέατα που θα μας απαλλάξουν από τις «καταστροφικές για το περιβάλλον» συνέπειες που έχουν οι πορδές της αγελάδας, έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για...
Εάν σε όλα τα παραπάνω προσθέσει κανείς και το ισχυρότατο σοκ της αποβιομηχάνισης το οποίο υφίσταται η Ευρώπη, εξ αιτίας της τυχοδιωκτικής εμπλοκής της στην Ρωσοουκρανική σύγκρουση και της υποτελούς της σχέσης με τις ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται ότι πλέον τα πράγματα έχουν φτάσει σε σημείο οριακό αναφορικά με την διαχείριση των πολλαπλών και δυσεπίλυτων αδιεξόδων, ενώ οι αρνητικές εξελίξεις επιταχύνονται κατ’ επιλογήν και την επόμενη περίοδο αναμένεται να προσλάβουν τον χαρακτήρα του μαζικού κοινωνικού σοκ που θα σαρώσει τα πάντα.
Σε αυτό το περιβάλλον, ήταν απολύτως αναμενόμενο να υπάρξει ραγδαία επιδείνωση ως προς το εύρος των οικονομικών συνεπειών τις οποίες υφίστανται οι Ευρωπαίοι αγρότες στο σύνολό τους. Αλλά κάπου εδώ θα πρέπει να βάλουμε τελεία. Διότι κάπου εδώ, τελειώνει ουσιαστικά η κλασική προσέγγιση με την οποία διαχειρίζονται παραδοσιακά τις μεγάλες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι, οι παραδοσιακοί αγροτοσυνδικαλιστές και οι συνεταιρισμοί στο σύνολό τους.
Η επιδείνωση των οικονομικών μεγεθών, μπορεί εύκολα να ισοσκελιστεί με αντισταθμίσματα εκτόνωσης με την μορφή των έκτακτων παροχών και επιδομάτων, που θα επιβαρύνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς και θα επιδεινώσουν έτσι μεσοβραχυπρόθεσμα το όλο κλίμα. Σε αυτήν την φάση όμως, θα λειτουργήσουν σαν την κατσίκα του Χότζα, που θα αποσυμφορήσει τα μπλόκα, θα στείλει τα τρακτέρ στα υπόστεγα και τους αγρότες στα καφενεία για συζητήσεις που κατά κανόνα δεν οδηγούν πουθενά.
Μια τέτοια εξέλιξη, θα εξασφαλίσει χρήσιμο πολιτικό χρόνο στις Ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες, προκειμένου να οργανώσουν μια ολοκληρωμένη θεσμική αντεπίθεση, που θα στείλει τους πάντες στο καναβάτσο. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Η επιδίωξη των ελίτ είναι η δραστική συρρίκνωση του αγροτικού δυναμικού και η δραματική καθήλωση των ενεργών, στα όρια του αφανισμού του κλάδου. Αυτό ακριβώς είναι που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι αγρότες.
Γι’ αυτό και αυτήν την φορά, δεν θα πρέπει να παγιδευτούν σε μια κοντόφθαλμη διαχείριση που θα καταστήσει εξαγοράσιμο τον αγώνα τους και θα δώσει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις να οργανώσουν καλύτερα τον στρατηγικό τους αφανισμό. Διότι αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Από αυτήν την άποψη, υπάρχουν τρία πράγματα που είναι απαραίτητο να παραμείνουν στο κέντρο της προσοχής όλων…
Α. Τα αγροτικά αιτήματα θα πρέπει να πολιτικοποιηθούν έτι περαιτέρω. Οι αγρότες δεν θα πρέπει να συμβιβαστούν με αποζημιώσεις - ημίμετρα που θα τους στείλουν στα σπίτια τους με την ψευδαίσθηση του νικητή. Αντιθέτως θα πρέπει να απαιτήσουν και να επιβάλουν παρεμβάσεις στο επίπεδο των θεσμών, που δεν θα επιτρέψουν στρατηγικού χαρακτήρα ανατροπές στην παραγωγική φυσιογνωμία μιας εκάστης χώρας.
Β. Τα αγροτικά αιτήματα θα πρέπει αυτήν την φορά να γίνουν αιτήματα ολόκληρης της κοινωνίας. Από αυτήν την άποψη και η επικοινωνία θα πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα… Και η ρητορική της κοινωνικής αλληλεγγύης θα πρέπει να βρει την πρακτική της έκφραση στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών… Αλλά και οι μορφές πάλης που επιλέγονται, θα πρέπει να «χτίζουν» δυναμική συμπαράστασης και όχι αγανάκτησης μεταξύ των πολιτών.
Γ. Η συνολική διαχείριση των διαπραγματεύσεων των αγροτοσυνδικαλιστών με τις κυβερνήσεις, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε μια εντελώς διαφορετική βάση που θα τροποποιήσει πλήρως τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι αγρότες έχοντας απόλυτη επίγνωση της μοίρας που τους επιφυλάσσεται, θα πρέπει να περάσουν στην θέση του επιτιθέμενου, απαιτώντας μαζί με τις κοινωνίες, ουσιαστικές και μόνιμες ανατροπές του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου (βλέπε για παράδειγμα ΚΑΠ) πάνω στο οποίο πατάνε και κλειδώνουν σταδιακά οι πολιτικές του στραγγαλισμού τους.
Σε κάθε περίπτωση εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως εάν δεν ξεδοντιαστεί σήμερα το θεσμικό οπλοστάσιο που έχτισε η κυρίαρχη πολιτική τάξη για να οχυρώσει και να διαχειρίζεται τον τυχοδιωκτισμό της, αύριο δεν πρόκειται να υπάρξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου