Προφανώς δεν τελεί υπό την δική μας έγκριση η απόφαση των Ιρανών επιτελών αναφορικά με τον τρόπο, το εύρος και την βαρύτητα της αντίδρασης που θα επιλέξουν ως απάντηση στην πυραυλική επίθεση του Ισραήλ που έπληξε την Ιρανική πρεσβεία στην Δαμασκό, με τα γνωστά αποτελέσματα. Από αυτήν την άποψη, καλό θα είναι να αποφύγουμε τον πειρασμό που επιμένει να περιστρέφει τις σκέψεις μας γύρω από το «ΕΑΝ» θα υπάρξει απάντηση με την άμεση και ευθεία εμπλοκή του Ιράν σε αυτήν και να προσπαθήσουμε να δούμε καλύτερα και κυρίως λεπτομερέστερα την μεγάλη εικόνα…
Η πυραυλική επίθεση του Ισραήλ, ήταν μια στοχευμένη και στρατηγικά σταθμισμένη πρωτοβουλία, η οποία έδωσε την δυνατότητα και στο ίδιο αλλά και στους Αμερικανούς, να τροποποιήσουν ριζικά την δομή και την σύνθεση της Μεσανατολικής ατζέντας. Η Γάζα πέρασε στο περιθώριο της ειδησεογραφίας ακολουθώντας κατά πόδας την ειδησεογραφική υποβάθμιση του Ουκρανικού και το Ιράν αναβαθμίζεται σε πρωταγωνιστής της, με τα σενάρια για τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς των επιτελών του, να εναλλάσσονται και να «υπηρετούν» στο επίπεδο της «ανάλυσης» όλα τα γούστα.
Στην ουσία, αυτό που συνέβη με αφορμή την πυραυλική επίθεση του Ισραήλ, ήταν η ενεργοποίηση του παραδοσιακού προεπιχειρησιακού τρίπτυχου το οποίο συνίσταται στα εξής: ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ και ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ / ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΔΥΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΣΕΝΑΡΙΩΝ / ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ του ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Με τις μυστικές υπηρεσίες να επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου στην προσπάθειά τους να αξιολογήσουν κάθε πραγματική ή και σκοπίμως διοχετευμένη πληροφορία αναφορικά με...
Στο επίπεδο της πολεμικής επικοινωνίας πάντως και στον βαθμό βεβαίως που το περιεχόμενό της τροφοδοτείται από τις δηλώσεις και τους χειρισμούς των επιτελών του Ιράν, το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να παρατηρήσουμε, είναι το γεγονός πως η Ιρανική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία, ΔΕΝ κατάφερε – τουλάχιστον μέχρι αυτήν την στιγμή – να διαχειριστεί την αλληλουχία των προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη, με τρόπο που θα την βοηθούσε να διαμηνύσει στους πάντες, ότι ΔΕΝ είναι όμηρος εγγενών αδυναμιών τις οποίες αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό και με προφανή την αδυναμία της να τις ξεπεράσει.
Το Ιράν χρόνια ολόκληρα επενδύει στο δέος των «επιτευγμάτων» του πυρηνικού του προγράμματος και στις εξειδικευμένες συμβατικές του δυνατότητες να διεξαγάγει υψηλού επιπέδου απαιτήσεων συμβατικές πολεμικές επιχειρήσεις. Αυτή η επένδυση όμως όπως φαίνεται ΔΕΝ «πούλησε» στο Ισραήλ. Ο θεμελιώδης από στρατηγική άποψη πολεμικός κανόνας, που ορίζει ότι η αποτελεσματικότερη λειτουργία της πολεμικής ισχύος, είναι η ενίσχυση του πολιτικού οπλοστασίου και η αποτροπή του αντιπάλου από το να προβεί σε απονενοημένα, δεν πτόησε το Ισραήλ και δεν το εμπόδισε να πραγματοποιήσει το στοχευμένο χτύπημα στην Ιρανική πρεσβεία.
Αλλά και η ανικανότητά του Ιράν να διαχειριστεί με αποφασιστικότητα το ίδιο το γεγονός, θα πρέπει να εκλαμβάνεται μάλλον ως προάγγελος επίγνωσης αδυναμιών, παρά ως συνετή διαχείριση απότοκο της πολυφορεμένης αυτές της ημέρες «στρατηγικής υπομονής».
- Το κτύπημα συνέβη εν μέσω ανελέητων πολεμικών επιχειρήσεων…
- Συνέβη με το σύνολο των proxy δρώντων που στηρίζονται από το Ιράν, να βρίσκονται σε επιχειρησιακή υπερδιέγερση…
- Συνέβη με το ίδιο το Ιράν να στοχοποιείται κατ’ επανάληψη στην ρητορική τόσο του Ισραήλ όσο και των Αμερικανών αυτήν την περίοδο…
- Συνέβη με το ίδιο το Ιράν να έχει προβεί σε αλλεπάλληλες δηλώσεις (δια της πολιτικοστρατιωτικής του ηγεσίας) που σχετίζονται με τις εξελίξεις στην Γάζα…
Συνέβη με δυο λόγια σε μια περίοδο που θα έπρεπε να περιμένει την ανάληψη κάποιας δράσης εκ μέρους του Ισραήλ και θα έπρεπε να είναι πανέτοιμο να την διαχειριστεί πείθοντας για την δυνατότητα και την αποφασιστικότητά του.
Αντί όλων αυτών, για τα οποία το Ιράν θα έπρεπε να έχει επιδείξει ύψιστη ετοιμότητα, η πολιτικοστρατιωτική του ηγεσία επιδίδεται σε «προειδοποιήσεις» και υπερφίαλες δηλώσεις, «αγοράζοντας» χρόνο και επενδύοντας στον δραστικό περιορισμό των συνεπειών του όποιου πλήγματος και αυτό είναι βέβαιο ότι διαβάζεται σωστά και από τους Αμερικανούς αλλά και από τους Ισραηλινούς, γεγονός που δεν παραπέμπει απαραίτητα σε ελεγχόμενη εκτόνωση της έντασης. Όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελαν οι Αμερικανοί στην παρούσα ιστορική συγκυρία, αλλά πρωτίστως διότι αυτή η ανάγνωση, «προτρέπει» με τον τρόπο της τους Ισραηλινούς, να επανέλθουν με πολύ πιο ουσιαστικό τρόπο. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα το οποίο κατά περίεργο τρόπο υποβαθμίζει η κρατούσα δυτική ανάλυση όλων των αποχρώσεων.
Αντί αυτού, η κυρίαρχη αντίληψη στην συστημική δυτική ανάλυση, επιμένει να αναδεικνύει την εκδοχή ότι την δράση για λογαριασμό του Ιράν, θα την αναλάβουν οι «αντιπρόσωποί» του που συντηρούνται στο ευρύτερο περιβάλλον.
Πρόκειται για προσέγγιση άστοχη και επιφανειακή. Οι «αντιπρόσωποι» του Ιράν, έχουν ήδη αναλάβει δράση, πέρα και ανεξάρτητα από το Ισραηλινό χτύπημα στην πρεσβεία της Δαμασκού. Προφανώς θα την διευρύνουν αλλά αυτό δεν αρκεί για να «αποζημιώσει» την ταπείνωση την οποία υπέστη το Ιράν από το Ισραηλινό χτύπημα.
Είναι λοιπόν φανερό ότι εάν προβληματίζεται για κάτι η Ιρανική ηγεσία, είναι για τον τρόπο με τον οποίο θα οργανώσει ένα αμιγώς «Ιρανικό» χτύπημα με υψηλό μεν συμβολισμό που να πουλά στο εσωτερικό της χώρας, αλλά με μηδενικό κόστος για τον αντίπαλο, ούτως ώστε να μην προκαλέσει την μήνιν των αντιπάλων.
Η Ιρανική εξίσωση λοιπόν, έχει στην διάθεσή της όλα τα περιφερειακά δεδομένα Ισραηλινού ενδιαφέροντος τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να στοχοποιηθούν (κενά προσωπικού πλέον) μετά από τις αλλεπάλληλες Ιρανικές προειδοποιήσεις.
Το μοναδικό στοιχείο που λείπει από αυτήν την εξίσωση, είναι ο τρόπος και η σοβαρότητα του τρόπου με τον οποίο θα επανέλθει το Ισραήλ. Διότι είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει το Ισραήλ… Όπως είναι βέβαιο ότι στο παρασκήνιο «δουλεύεται» από ισχυρούς δρώντες η ιδέα της ανάληψης υψηλού ρίσκου με σοβαρό χτύπημα εκ μέρους του Ιράν, που θα εμπλέξει αναπόφευκτα στο παιγνίδι τους Αμερικανούς, γεγονός που θα τροφοδοτήσει εξελίξεις απρόβλεπτες.
Η παράμετρος του «τυχοδιωκτισμού» λοιπόν, «παίζει» πολύ σοβαρά όπως τονίσαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας στις «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ» διότι συνεχίζουμε να επιμένουμε ότι «Η σκακιέρα της Ευρασίας την συγκεκριμένη ιστορική εποχή, ΔΕΝ παράγει αυτοτελή περιστατικά αποκομμένα από το δυναμικό ντόμινο των ευρύτερων γεωπολιτικών ανατροπών, γι’ αυτό και δεν θα πρέπει να θεωρείται προβλέψιμη σε γενικές γραμμές η διαχείρισή τους από τους ισχυρούς διεθνείς και περιφερειακούς δρώντες. Το ειδικό βάρος των εξελίξεων που διαδραματίζονται στην ευρύτερη περιοχή, είναι εξαιρετικά προσαυξημένο και η επίδρασή του στην διαμόρφωση της νέας ισορροπίας ισχύος στο Διεθνές σύστημα θα είναι καταλυτική»…
Υ.Γ1. Και βέβαια καλό θα είναι να μην μας διαφεύγει ότι η χθεσινή δραματική καταψήφιση της ιδέας ένταξης του «Παλαιστινιακού κράτους» στον ΟΗΕ, προδιαγράφει εξελίξεις. Το Ισραήλ θα την «τελειώσει» την δουλειά και όταν θα έρθει η ώρα του ΟΗΕ, το όποιο «Παλαιστινιακό κράτος» θα είναι ένα γεωπολιτικά ευνουχισμένο περίκλειστο μόρφωμα, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει σε παλαιότερη αρθρογραφία μας…
Υ.Γ2. Να ξεκαθαρίσουμε σε όσους θα σπεύσουν σε βιαστικές και επιπόλαιες ερμηνείες, ότι με όλα τα παραπάνω, ΔΕΝ επιχειρούμε να υποβαθμίσουμε ούτε κατ' ελάχιστον τις πολεμικές δυνατότητες του Ιράν. Αυτό που αναδεικνύουμε, είναι το γεγονός ότι το επίπεδο της ανάπτυξής τους, δεν φαίνεται να εμπνέει την απαιτούμενη σιγουριά στην Ιρανική πολιτικοστρατιωτική ηγεσία η οποία εμφανίζεται να αντιμετωπίζει με ιδιαίτερο σκεπτικισμό την επόμενη μέρα της δικής της απάντησης...
Θα επανέλθουμε διότι όπως αντιλαμβάνεστε έρχονται και πολύ σοβαρές εξελίξεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου