Περί Εξωτερικής πολιτικής σε περιβάλλον εν εξελίξει περιφερειακής σύγκρουσης…

Καλή η περί διαγραμμάτων συζήτηση που έχει ανοίξει στο διαδίκτυο και καταπιάνεται με ζητήματα γενικού εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος που σχετίζονται γενικώς με την Εξωτερική πολιτική. Όμως, όταν μιλάμε σοβαρά για το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και τον ενδεδειγμένο τρόπο άσκησής της - και ειδικά σε περιβάλλον συγκρούσεων - αυτή η συζήτηση ΔΕΝ μπορεί να κινείται στον χώρο της φλύαρης ΑΝευθύνης και της γενικόλογης αμπελοφιλοσοφίας…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Έξυπνη, λειτουργική, στοχευμένη και πολυδιάστατη Εξωτερική πολιτική, ΔΕΝ σημαίνει εξωτερική πολιτική χωρίς ταυτότητα, που εξαντλείται συνειδητά σε ατελεύτητες νουθεσίες προς πάντες… ΔΕΝ σημαίνει Εξωτερική πολιτική που κινείται περιοριστικά στο χώρο της ανέξοδης και ακατάσχετης φλυαρίας… ΔΕΝ σημαίνει φτηνή προσαρμογή της Εθνικής Διπλωματίας στην λογική του «ΚΑΙ με τον χωροφύλαξ ΚΑΙ με τον αστυφύλαξ»… Και φυσικά ΔΕΝ σημαίνει αποσπασματική διεκπεραίωση επιλεγμένων πρωτοκόλλων, χωρίς να αποτιμάται παραγωγικά το αποτέλεσμα του συνόλου των διπλωματικών χειρισμών, σε συγκεκριμένα γεωπολιτικά περιβάλλοντα.

Η Εξωτερική πολιτική της χώρας μας, οφείλει να συνδυάζει σταθερά και αδιάλειπτα, το τερπνό με το ωφέλιμο, διότι μόνο έτσι θα επιβεβαιώνει στην πράξη ότι το αντικείμενο της ενασχόλησής της, ΔΕΝ είναι μονάχα η ανάληψη διαχειριστικών πρωτοβουλιών από την θέση του «τρίτου» στις περιφερειακές εξελίξεις, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Είναι πρωτίστως η σταθερή και ενεργητική προώθηση της Εθνικής ατζέντας και...

Ας βρεθούμε για μια φορά στην ιστορία αυτής της χώρας, ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις

Και πριν αρχίσουν οι γνωστές ανοησίες των απερίσκεπτων, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να αποδίδουν χαρακτηρισμούς, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα απλά βασικά πραγματάκια:

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πρώτον: Όχι… Δεν είμαστε πολεμοχαρείς. Θεωρούμε όμως ότι ένας από του λόγους που ανακυκλώνεται και βαίνει σταθερά επιδεινούμενο το πολεμικό περιβάλλον στην ευρύτερη περιοχή, είναι η ανοχή που επιδεικνύεται και η οποία διαιωνίζει το φαύλο και επικίνδυνο καθεστώς των μουλάδων. Εάν δεν ξεμπλέξουμε οριστικά και αμετάκλητα με αυτόν τον καρκίνο, τότε δεν συντηρούμε την Ειρήνη όπως αυταπατώμεθα. Αυτό που καταφέρνουμε είναι να μπαίνουμε σε φάση αναμονής για έναν εξαιρετικά καταστροφικό πόλεμο με πραγματικά απρόβλεπτες προεκτάσεις. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, θέλει να ζει το δικό του παραμύθι…

Δεύτερον: Το Ισραήλ απέδειξε ότι μπορεί να έχει εξαιρετικά καλή πληροφόρηση για όλα όσα συμβαίνουν στα άδυτα του σαθρού και τρύπιου καθεστώτος του Ιράν. Γνώριζε τα πάντα και όχι μονάχα που κοιμούνται τα στελέχη του καθεστώτος για να τα ξεκάνει στον ύπνο τους. Το σημαντικότερο όλων, είναι το γεγονός ότι γνώριζε πως...

Γιατί η υπερδοσολογία «Τραμπισμού», απονευρώνει σταθερά το νέο Αμερικανικό αφήγημα

Στο επίπεδο των πολιτικών παραδοχών, ο σκληρός πυρήνας όλων όσων σηματοδότησαν την πολιτική αλλαγή στις ΗΠΑ με την επανεκλογή Τραμπ στην προεδρία, είναι στην βάση του υπαρκτός, απολύτως ρεαλιστικός και η δυνητική επίδρασή του στον μετασχηματισμό του διεθνούς συστήματος, αναμένεται να είναι καταλυτική σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά και στα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την φυσιογνωμία της νέας γενιάς συμμαχιών, ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων, που θα συνθέσουν την νέα Γεωγραφία της ισχύος…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ωστόσο, όσο απομακρυνόμαστε από το σημείο μηδέν – και ως τέτοιο ορίζεται, ως υπόθεση εργασίας, η ημέρα κατά την οποία ο πρόεδρος Τραμπ ανέλαβε τυπικά και ουσιαστικά την διακυβέρνηση των ΗΠΑ – στο επίπεδο της πολιτικής τουλάχιστον, καταγράφονται ορισμένες κρίσιμες διαπιστώσεις, η ύπαρξη των οποίων καθιστά μάλλον ασαφές το αφήγημα, προβληματική την τελική έκβασή του (αν και ουδέποτε αναμενόταν πως θα είναι εύκολη και απροβλημάτιστη) και απροσδιόριστη την συμμαχία των γεωπολιτικών δρώντων που θα αναλάβουν να διαχειριστούν τις εξαιρετικά σύνθετες και πρωτόγνωρες προκλήσεις που ανακύπτουν αντικειμενικά στο νέο συγκρουσιακό περιβάλλον.

Στο πλαίσιο αυτών των διαπιστώσεων, οφείλουμε να καταγράψουμε το γεγονός ότι, από το «πρώτα η Αμερική», οδηγηθήκαμε σχετικά σύντομα - και χωρίς να διαφαίνεται ότι υπάρχει κάποιο επιτελείο το οποίο να σταθμίζει σοβαρά το πραγματικό εύρος των συνεπειών αυτής της μεταστροφής και να παρεμβαίνει διορθωτικά εκεί όπου εμφανίζονται εκτροπές και μη επιθυμητές αποκλίσεις, σε μια νέα κατάσταση η οποία τοποθετεί την «Αμερική μόνη απέναντι σε όλους».

Πρόκειται για μια εξέλιξη, ή οποία δεν...