Καλή η περί διαγραμμάτων συζήτηση που έχει ανοίξει στο διαδίκτυο και καταπιάνεται με ζητήματα γενικού εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος που σχετίζονται γενικώς με την Εξωτερική πολιτική. Όμως, όταν μιλάμε σοβαρά για το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και τον ενδεδειγμένο τρόπο άσκησής της - και ειδικά σε περιβάλλον συγκρούσεων - αυτή η συζήτηση ΔΕΝ μπορεί να κινείται στον χώρο της φλύαρης ΑΝευθύνης και της γενικόλογης αμπελοφιλοσοφίας…
Έξυπνη, λειτουργική, στοχευμένη και πολυδιάστατη Εξωτερική πολιτική, ΔΕΝ σημαίνει εξωτερική πολιτική χωρίς ταυτότητα, που εξαντλείται συνειδητά σε ατελεύτητες νουθεσίες προς πάντες… ΔΕΝ σημαίνει Εξωτερική πολιτική που κινείται περιοριστικά στο χώρο της ανέξοδης και ακατάσχετης φλυαρίας… ΔΕΝ σημαίνει φτηνή προσαρμογή της Εθνικής Διπλωματίας στην λογική του «ΚΑΙ με τον χωροφύλαξ ΚΑΙ με τον αστυφύλαξ»… Και φυσικά ΔΕΝ σημαίνει αποσπασματική διεκπεραίωση επιλεγμένων πρωτοκόλλων, χωρίς να αποτιμάται παραγωγικά το αποτέλεσμα του συνόλου των διπλωματικών χειρισμών, σε συγκεκριμένα γεωπολιτικά περιβάλλοντα.
Η Εξωτερική πολιτική της χώρας μας, οφείλει να συνδυάζει σταθερά και αδιάλειπτα, το τερπνό με το ωφέλιμο, διότι μόνο έτσι θα επιβεβαιώνει στην πράξη ότι το αντικείμενο της ενασχόλησής της, ΔΕΝ είναι μονάχα η ανάληψη διαχειριστικών πρωτοβουλιών από την θέση του «τρίτου» στις περιφερειακές εξελίξεις, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Είναι πρωτίστως η σταθερή και ενεργητική προώθηση της Εθνικής ατζέντας και...
Η Εξωτερική πολιτική της χώρας μας λοιπόν, ιδιαίτερα σε συνθήκες πολεμικού παροξυσμού, οφείλει μεν να σέβεται και να μην λησμονεί παρελθόντα, ιστορικές σχέσεις και άλλα τινά… Έχει όμως και την υποχρέωση να τα διαχειρίζεται όλα αυτά, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα και με τρόπο που ΔΕΝ θα παραβλέπει τις νέες προκλήσεις και δεν θα προσπερνά τις επικαιροποιημένες δυνατότητες πάνω στις οποίες επένδυσε και τις οποίες οφείλει με κάθε τρόπο να συντηρεί και να ενισχύει…
Από την άποψη αυτή και υπό το βάρος των τρεχουσών εξελίξεων, λειτουργική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, σημαίνει ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ μεν αλλά με ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα στάση, τέτοια που να αναδεικνύει και να ενδυναμώνει τον ρόλο της πατρίδας μας ως μια «τρίτη χώρα», που θα μπορούσε να αναλάβει ακόμη και σοβαρές πρωτοβουλίες διαμεσολάβησης, επενδύοντας σταθερά στην ενίσχυση του διεθνούς της προφίλ και κεφαλαιοποιώντας στο έπακρο την εμπιστοσύνη του συνόλου των εμπλεκομένων…
Η μονομέρεια με την οποία τοποθετήθηκε η κυβέρνηση στο Ουκρανικό, καταστρέφοντας κάθε δίαυλο επικοινωνίας με την Ρωσία, ΔΕΝ συνιστά ισορροπημένη Εξωτερική πολιτική ικανή να επενδύσει με απαιτήσεις στην επόμενη μέρα. Συνιστά αυτοκαταστροφική επιλογή, οι πραγματικές επιπτώσεις της οποίας θα αρχίσουν να καταγράφονται και να επιδρούν σωρευτικά, μετά την λήξη του πολέμου…
Οι φωνές που καλούν σήμερα σε άκριτη στήριξη των Παλαιστινίων στο όνομα του σεβασμού της Ελληνοαραβικής παράδοσης, όπως και εκείνες που καλούν σε αποφασιστική καταδίκη του Ισραήλ εξ αιτίας της Ιρανοϊσραηλινής σύγκρουσης, ΔΕΝ παραπέμπουν σε υπεύθυνη και ισορροπημένη στάση. Η Ελλάδα δεν υπάρχει στο περιφερειακό σύστημα, ΟΥΤΕ για να καταγγέλλει, ΟΥΤΕ φυσικά για να στοιχίζεται αγεληδόν και να λιβανίζει συμπεριφορές δρώντων. Η Ελλάδα οφείλει να αναδεικνύει τον εξισορροπητικό της διεθνή ρόλο, χωρίς να καταφεύγει σε χειρισμούς που εγκλωβίζουν σε αδιέξοδα ή που θα υπονομεύουν την αντοχή των στρατηγικών της συμμαχιών, διότι απλούστατα αυτό είναι το επικαιροποιημένο περιβάλλον μέσα στο οποίο υποχρεούται να λειτουργήσει, με προσοχή, σοβαρότητα και την απαιτούμενη ευελιξία.
Οφείλει να προσφέρει σήμερα σταθερή και «επιθετική» διαμεσολάβηση, με τρόπο που θα της επιτρέπει αύριο να απαιτεί την στήριξη που της χρειάζεται στο περιβάλλον των προκλήσεων που είναι υποχρεωμένη να επιβιώνει…
Ναι λοιπόν σε πρωτοβουλίες που θα υπηρετούν εμφανώς την λογικής της εκτόνωσης της κρίσης και στην διαχείριση των ανθρωπιστικών συνεπειών, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται χωρίς αρχές και με επικοινωνιακές ακρότητες…
Ναι στην διατήρηση διαύλων επικοινωνίας με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά οι σχέση με τον στρατηγικό σύμμαχο, οφείλει να είναι μια σχέση διακριτή που να επενδύει στο μέλλον χωρίς αστερίσκους…
Η Ελληνική κυβέρνηση ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ θα πρέπει να λειτουργεί ως ΜΚΟ, που αναζητεί εναγωνίως διάφορα επιχειρησιακά παραστρατήματα για να τα αναδείξει πουλώντας φτηνή «αντικειμενικότητα» και γιαλατζή «ανθρωπισμό»…
Η συμπεριφορά και η επικοινωνιακή διαχείριση του συνόλου των προκλήσεων (εμφανών και αφανών) θα πρέπει να γίνεται θεσμικά, υπεύθυνα και με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο ταμείο της επόμενης μέρας.
Η Κύπρος έχει βρει την χρυσή τομή. Επιδεικνύει την απαραίτητη αποφασιστικότητα προκειμένου να προσπερνά καιροσκοπισμούς, τυχοδιωκτισμούς και ανοησίες, πουλώντας έξυπνα και κυρίως πουλώντας ακριβά, το «προϊόν» που μπορεί να πουλήσει.
Η Ελλάδα, δυστυχώς επιμένει να πελαγοδρομεί εξ αιτίας των χειρισμών μιας κυβέρνησης που ΔΕΝ διαθέτει ξεκάθαρο στίγμα και των απαιτήσεων της όλης αντιπολίτευσης, που διαπρέπει στον καιροσκοπισμό και το κάνει αναπαράγοντας φτηνά, μόνον ότι πουλάει στην εκλογική πιάτσα…
Προφανώς έτσι ΔΕΝ οδηγούμαστε πουθενά. Την κρίσιμη ώρα αυτό που διαμηνύουμε στον γεωπολιτικό μας περίγυρο, είναι πως παραμένουμε ως χώρα, κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και αυτό ΔΕΝ παραπέμπει στην ιδιότητα ενός συνομιλητή ικανού να βρεθεί μεταξύ των πρωταγωνιστών της επόμενης μέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου