Η συνάντηση της Σαγκάης και η μεγαλοπρεπής παρέλαση στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, με την ταυτόχρονη επίδειξη νέων οπλικών συστημάτων εκ μέρους της Κίνας, έβαλαν την σφραγίδα τους στην εβδομάδα που πέρασε, τροφοδοτώντας παράλληλα την έναρξη της συζήτησης για την δυναμική εμφάνιση ενός νέου πόλου ισχύος που απειλεί να μεταβάλει δραστικά όλα τα δεδομένα στο διεθνές σύστημα...
Δεν υποτιμούμε τίποτε. Αλλά δεν θα πρέπει να πέσουμε και στην παγίδα μιας βεβιασμένης ανάγνωσης, που απολυτοποιεί παραμέτρους με τρόπο, κατά το μάλλον ή ήττον, αναντίστοιχο με τα πραγματικά δεδομένα. Τρεις κρίσιμες επισημάνσεις...
Πρώτον: Η τάση ενίσχυσης του πόλου της Ανατολής, είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Αυτό που την τροφοδοτεί και την ενδυναμώνει όμως, δεν είναι μια πρωτογενώς καταγεγραμμένη ενότητα συμφερόντων, στόχων και επιδιώξεων μεταξύ των μερών.
Είναι η σταθερή επιδίωξη και βεβαίως η αδιαμφισβήτητη ικανότητα της Κίνας να ηγηθεί σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που αποδέχεται κριτικά και με ισχυρές επιφυλάξεις αυτόν τον ρόλο, από δυνάμεις που φαίνεται ότι επενδύουν πρωτίστως στον τακτικισμό...
Είναι επίσης η πασιφανής ανάγκη της Ρωσίας να "μετακομίσει" ταχύτατα από την θέση του πρωταγωνιστή σε...
Είναι τέλος και η οππορτουνιστική συμπεριφορά ορισμένων περιφερειακών δρώντων που αναζητούν ένα σοβαρό αντιστάθμισμα στην γεωπολιτική ανασφάλεια που δημιουργούν για αυτούς οι νέες συνθήκες, με τις επιλογές που φαίνεται να ιεραρχεί η νέα ηγεσία των ΗΠΑ...
Δεύτερον: Ο πανηγυρικός φερετζές ο οποίος κυριάρχησε, είναι πρωτίστως επικοινωνιακό εργαλείο, πίσω από το οποίο συγκαλύπτονται πρόσκαιρα οι σοβαρές ανταγωνιστικές, και όχι μόνον, αντιθέσεις που ενυπάρχουν μεταξύ των δρώντων. Δεν είναι διόλου τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι αυτή η συνεύρεση, εκτός από ετεροπροσδιοριζόμενη, παραμένει κατά βάση χαλαρή, χωρίς υπολογίσιμη συνεκτικότητα, γεωστρατηγικά ανώριμη και με προφανή την ανάγκη συμβιβασμών, αμφιλεγόμενων ελιγμών και αποδοχής στην πράξη ενός "περίεργου" ισοζυγίου ανταγωνισμών που συντηρεί μια επίπλαστη και εν τέλει επισφαλή ισορροπία...
Τρίτον: Τα εντυπωσιακά εφέ με τα οπλικά συστήματα στην παρέλαση της πλατείας Τιεν Αν Μεν, ξεχώρισαν για την πράγματι εντυπωσιακή στοίχιση και συμμετρία, που δημιούργησε ομολογουμένως ένα αξιοθαύμαστο οπτικό αποτέλεσμα, αλλά μέχρι εκεί...
Κι αυτό διότι εδώ σταματούν οι βεβαιότητες και η σκυτάλη παραδίδεται στους δημιουργούς ενός αφηγήματος που ΔΕΙΧΝΕΙ εντυπωσιακό αλλά καλό θα είναι να μην μας διαφεύγει ότι είναι άλλο πράγμα το παίγνιο των εντυπώσεων και εντελώς διαφορετικό η έμπρακτη απόδειξη πραγματικών δυνατοτήτων στο πεδίο.
Η Κίνα άλλωστε επιλέγει συνειδητά να συντηρεί επιμελώς το αφήγημα της οπλικής ισχύος, αλλά το ίδιο επιμελώς αποφεύγει να εκθέσει αυτήν την ισχύ στην βάσανο της απόδειξης στο πεδίο, σε αντίθεση με τα διόλου φειδωλά βήματα στα οποία έχει προβεί με εργαλείο την καθ' όλα υπολογίσιμη ήπια ισχύ που έχει στην διάθεσή της.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στο ίδιο αφήγημα επένδυσε χρόνια και η Ρωσική πολιτική ηγεσία, αλλά μετά το τετραετές φιάσκο στους λασπότοπους της Ουκρανίας, απέμεινε με τον μουντζούρη (Μεντβέντεφ) στο χέρι να απειλεί με τα πυρηνικά, ενώ πρακτικά σέρνεται πίσω από την ομπρέλα ισχύος της Κίνας...
Συμπερασματικά...
Παρακολουθούμε και οφείλουμε να παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή αυτήν την διεργασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, όντες όμως προσγειωμένοι και χωρίς να αποστασιοποιούμαστε από τα πραγματικά δεδομένα, πρωτίστως από αυτά που σχετίζονται με την μειονένη έως και ανύπαρκτη συνεκτικότητα, με την διατήρηση σε ισχύ των ισχυρών ανταγωνιστικών και λοιπών αντιθέσεων μεταξύ των μερών, με τον οππορτουνιστικό τακτικισμό των συμμετεχόντων...
Και φυσικά καλό θα είναι να κρατάμε μικρό καλάθι για τις πραγματικές οπλικές δυνατότητες της Κίνας, διότι ο κίνδυνος της απομυθοποίησης είναι υπαρκτός και παραμονεύει στην γωνία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου