Στην προσπάθειά μας να κατασκευάσουμε Δίκαιο «κατ’ αποκοπήν», προορισμένο να εκχωρηθεί σε μια ιστορικά ανύπαρκτη αλλά τεχνητά κατασκευασμένη, για λόγους σκοπιμότητας, εθνική οντότητα, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι τα λάθη που θα ακολουθήσουν θα είναι αλυσιδωτά, ενώ μεταξύ των επιφανών θυμάτων αυτών των λαθών, συμπεριλαμβάνονται η ιστορική αλήθεια και συνακόλουθα η ίδια η λογική μας…
Στην συνέχεια, υποκύπτοντας στον πειρασμό να ξεπλύνουμε μέσα σε αυτό το «Δίκαιο», την διαχρονική εγκληματική δράση ενός ένοπλου ισλαμικού γεωπολιτικού βραχίονα, ο οποίος δρα, χρηματοδοτείται και υπηρετεί με την δράση του την προώθηση συγκεκριμένων γεωπολιτικών συμφερόντων, είναι μοιραίο ότι θα διολισθήσουμε και στην δημιουργία διάφορων αυθαίρετων νεολογισμών, που επιστρατεύονται για να ενισχύσουν ένα συγκεκριμένο αφήγημα. Έναν φαύλο κύκλο παραδοχών, που ενισχύουν τον παραλογισμό και πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα.
Προφανώς αυτή η τάση έχει την εξήγησή της, η οποία εδράζεται στα πάσης φύσεως ενοχικά σύνδρομα, από τα οποία διακατέχεται η Δύση και τα οποία, εξ αιτίας της ανοχής μας, διαχέονται οριζόντια στον κοινωνικό της ιστό, εργαλειοποιούνται πλήρως από τους καλοθελητές και μπολιάζουν την λογική σκέψη ακόμη και των απλών καθημερινών ανθρώπων.
Η πρόσφατη ανεξέλεγκτη έκρηξη των συγκρούσεων στην Μ. Ανατολή, έφερε στην επιφάνεια έναν τέτοιο νεολογισμό που...
Οι περισσότεροι σκοπίμως και κάποιοι ελάχιστοι εντελώς αθώα και ανθρώπινα, κατέφυγαν στην επίκληση της έννοιας της «αναλογικότητας», προκειμένου να αξιολογήσουν ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ ( το τονίζουμε αυτό) το εύρος της Ισραηλινής απάντησης στην θρασύτατη μαζική δολοφονική πρόκληση της Χαμάς, την 7η Οκτωβρίου του 2023. Έτσι, αποφάνθηκαν ότι η αντίδραση του Ισραήλ υπήρξε υπερβολική και οι μεν αφελώς σκεπτόμενοι κατηγορούν το Ισραήλ διότι απλώς έπραξε τα αυτονόητα για να υπερασπιστεί την ύπαρξή του, την ασφάλειά του και τους πολίτες του, οι δε δολίως και προκατειλημμένα συμπεριφερόμενοι, δεν διστάζουν να αθωώσουν τους εγκληματίες χρηματοδοτούμενους τρομοκράτες της Χαμάς και να καταγγείλουν το Ισραήλ, διότι έπραξε όλα όσα έπρεπε, ως κράτος που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες του. «Εκεί δηλαδή που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι», όπως λέει ο σοφός λαός…
Ας προσπεράσουμε όμως το γεγονός ότι η θεοποιημένη πλέον έννοια της «αναλογικότητας», παρέμενε στα αζήτητα δεκαετίες ολόκληρες, όταν χωρίς αφορμή και με μοναδικό κριτήριο το «έτσι γουστάρω», ξεκινούσαν από το πουθενά οι Αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι με σκοπό τον αφανισμό του Ισραήλ από τον χάρτη. Καμία «αναλογικότητα» άλλωστε δεν εξυπηρέτησαν αυτοί οι πόλεμοι, παρά μονάχα την «ανάγκη» του Ισλαμικού φονταμενταλισμού, να αφανίσει το Ισραήλ από τον χάρτη.
Ας προσπεράσουμε επίσης το γεγονός ότι καμία επίκληση αυτής της θεοποιημένης έννοιας δεν υπήρξε, όταν εντελώς απρόκλητα, το Ισραήλ υποχρεώθηκε να καταμετρήσει 1300 νεκρούς άμαχους, νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, δολοφονημένων από τα χρηματοδοτούμενα τέρατα της τρομοκρατίας. Άλλωστε ούτε αυτή η επίθεση υπαγορεύτηκε στο πλαίσιο της όποιας «αναλογικής» απάντησης. Ήταν απλώς μια επίθεση μίσους από τα τέρατα της χρηματοδοτούμενης τρομοκρατίας, που ικανοποιούσαν τα ζωώδη ένστικτά τους, σφάζοντας Εβραίους, επειδή ακριβώς ήσαν Εβραίοι.
Και ξαφνικά, οι πολιτισμένοι άνθρωποι στην Δύση, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, απειλείται πλέον ευθέως από τον ισλαμικό ζηλωτισμό και τον αναθεωρητισμό των γεωπολιτικών αβανταδόρων του, ανακάλυψαν την «αναλογικότητα», για να τονώσουν όπως – όπως τα πάσης φύσεως ενοχικά τους συμπλέγματα, καταδεικνύοντας παράλληλα μια στρεβλή αντίληψη για τον ανθρωπισμό και το Δίκαιο, χωρίς όμως παράλληλα να έχουν επίγνωση του κόστους αυτού του παραλογισμού.
Πέρα και ανεξάρτητα πάντως από την όποια διαχείριση των ενοχικών συνδρόμων, που οδηγούν σε αυτοκαταστροφικές παραδοχές, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα:
Πρώτον: Η επίκληση της «αναλογικότητας» δεν μπορεί να γίνεται, χωρίς να απαντιέται με σαφήνεια το ερώτημα περί του «Τις ήρξατο χειρών αδίκων»… Όταν η επίκληση της «αναλογικότητας» αποσυνδέεται από το αυτονόητο, τότε εκτός από μεθοδολογικά λαθεμένη είναι και κατάφωρα υποκριτική…
Δεύτερον: Οι πολεμικές συγκρούσεις ΔΕΝ τελειώνουν με την αποθέωση της «αναλογικότητας». Τελειώνουν είτε με την ΗΤΤΑ δηλαδή με την ΣΥΝΤΡΙΒΗ του αντιπάλου… Είτε με την ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ του ηττημένου. Με «αναλογικότητα» δηλαδή με «ισοπαλία» τελειώνουν ΜΟΝΟΝ κάποιοι ποδοσφαιρικοί αγώνες και αυτοί υπό αυστηρές προϋποθέσεις…
Τρίτον: Οι πολεμικές συγκρούσεις παύουν να έχουν δυναμική συνέχισης ή επέκτασης, ΜΟΝΟΝ όταν επιτευχθή η ΣΥΝΤΡΙΒΗ του αντιπάλου στο πεδίο. Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει η ελπίδα μεταστροφής των δεδομένων και «γυρίσματος» του παιγνιδιού, και αυτό ΔΕΝ οδηγεί σε τερματισμό της σύγκρουσης…
Τέταρτον: Η συνθηκολόγηση μεταξύ δύο κρατικών δρώντων, μπορεί να επιτευχθή χωρίς να προϋποτίθεται η ολοκληρωτική παράδοση του ηττημένου αντιπάλου μετά του οπλισμού του. Όταν όμως το συμβαλλόμενο μέρος είναι χρηματοδοτούμενη τρομοκρατική συμμορία, τότε η συνθηκολόγηση θα πρέπει να είναι πλήρης και με αδιαπραγμάτευτη παράδοση του οπλισμού. Σε διαφορετική περίπτωση η ολοκληρωτική συντριβή είναι μονόδρομος…
Όποιος επιμένει ΕΙΤΕ σκόπιμα, ΕΙΤΕ συναισθηματικά παρασυρμένος να μην θέλει να αποδεχτεί απλές και αυτονόητες αλήθειες, ας ρίξει μια ματιά στο βρώμικο παιγνίδι που συνεχίζει να επιδίδεται η Χαμάς και ας προσπαθήσει να φανταστεί πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα για όλους, εάν το Ισραήλ δεν είχε τσακίσει και την ίδια αλλά και τα περιφερειακά της στηρίγματα.
Ίσως έτσι να γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η φιλολογική συζήτηση περί «αναλογικότητας» και η συστηματική άρνηση να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, ΔΕΝ υπηρετεί ΟΥΤΕ την ειρήνευση ΟΥΤΕ την ανθρωπιά.
Το μόνο που κάνει είναι να αναπαράγει το θράσος των τρομοκρατών, την δυναμική επέκτασης της σύγκρουσης και τις καταστροφικές αυταπάτες μας. Τίποτε άλλο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου