Το μικρό αυτό αφιέρωμα έρχεται ως σχόλιο στο “φοβάστε μην τουρκέψουμε;” που δημοσιεύσαμε πρόσφατα (Ντόρα, ΓΑΠ, Κατρούγκαλος, Χάγη & Τουρκία… “Φοβάστε μην τουρκέψουμε;”)...
Λοιπόν, η απάντηση είναι απλή και με βάση την αποκτηθείσα εμπειρία των τελευταίων 25-30 ετών, προφανώς δεδομένη… ΑΣΦΑΛΩΣ και φοβόμαστε μην τουρκέψουμε… Πώς θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Ο κατευνασμός της Τουρκίας από την πλευρά της Ελλάδας έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του και οπωσδήποτε θα έχει συνέπειες.
Δεν πρόκειται για μια νέα εξέλιξη, αλλά για έναν εθισμό, μια αυτοκαταστροφική πολιτική (κατά την ταπεινή μας άποψη πάντα…) η οποία έχει οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο. Το αδιέξοδο του να συζητάμε ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) με μία γειτονική χώρα η οποία...
καταθέτει συντεταγμένες ζώνης εκμετάλλευσης εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να σχολιαστεί…
Η ελληνική πολιτική κατευνασμού που τροφοδοτεί τον μύλο της τουρκικής προκλητικότητας και επεκτατικότητας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, είναι μία παλιά ιστορία. Η οποία και ευθύνεται για το ότι οδηγηθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, στη σημερινή κατάσταση. Παρότι δεν μας λείπουν οι συμμαχίες, που όμως η διαμόρφωσή τους είναι περισσότερο το αποτέλεσμα ενός περιβάλλοντος που δεν διαμόρφωσαν οι δικές μας ενέργειες, αλλά οι πρωτοβουλίες άλλων. Στις οποίες εμείς αντιδρούμε.
Οι επιλογές μας είναι οι εξής δύο: Η αντιμετωπίζουμε τον απροσάρμοστο γείτονα Τούρκο με κάθε τρόπο, μέσο και κόστος, ή του παραχωρούμε αυτά που ζητά. Προετοιμαζόμενοι βέβαια και για περισσότερες διεκδικήσεις στο μέλλον… Κι αυτά που ζητά, για οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, εντάσσονται κατά συντριπτική πλειοψηφία στα πέραν πάσης αμφιβολίας κατοχυρωμένα από το διεθνές δίκαιο δικαιώματα ενός σύγχρονου κράτους.
Στο ερώτημα του τι θα πράξουμε τελικά έτσι όπως αφήσαμε την κατάσταση να διαμορφωθεί τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια, δεν θα απαντήσουμε εμείς. Θα αφήσουμε την απάντηση στον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά…
Παραθέτουμε λοιπόν κι εμείς κάποια σε γενικές γραμμές είτε άγνωστα είτε ξεχασμένα “θέματα” που ανέκυψαν αμέσως μετά το επεισόδιο που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, τον Μάιο του 2006. Για να σχηματίσει ο καθένας τη δική του εικόνα. Να διαμορφώσει την προσωπική του άποψη.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΣΜΗΝΑΓΟ ΗΛΙΑΚΗ
Το ζευγάρι των δύο F-16C Block 52+ της 343 Μοίρας απογειώθηκε από τη Σούδα, έδρα της 115 Πτέρυγας Μάχης, αρκετά πριν ο τουρκικός σχηματισμός (τρία αεροσκάφη) φτάσει πάνω από την Κάρπαθο, καθ’ οδόν προς την Κρήτη. Το Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων στη Λάρισα (ΕΚΑΕ) απογείωσε έγκαιρα το ζευγάρι επιφυλακής της 343 Μοίρας.
Το ζευγάρι των δύο F-16C Block 52+ της 343 Μοίρας απογειώθηκε από τη Σούδα, έδρα της 115 Πτέρυγας Μάχης, αρκετά πριν ο τουρκικός σχηματισμός (τρία αεροσκάφη) φτάσει πάνω από την Κάρπαθο, καθ’ οδόν προς την Κρήτη. Το Εθνικό Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων στη Λάρισα (ΕΚΑΕ) απογείωσε έγκαιρα το ζευγάρι επιφυλακής της 343 Μοίρας.
Γνώριζε περί τίνος επρόκειτο… Επρόκειτο για μία καθαρά επιχειρησιακή αποστολή της ΤΗΚ (τουρκική Αεροπορία), με χαρακτήρα διενέργειας κατασκοπευτικής δραστηριότητας εναντίον της Ελλάδας, την οποία η ελληνική πλευρά επιχείρησε με κάθε τρόπο να υποβαθμίσει.
Σκοπός της ήταν η συλλογή πληροφοριών για την εγκατάσταση και λειτουργία του συστήματος S-300, και όχι μόνο, στην Κρήτη, από τη στιγμή που αξιοποιήθηκε ένα φωτοαναγνωριστικό RF-4E, εξοπλισμένο με ατρακτίδιο φωτοαναγνώρισης μεγάλης ακτίνας, το οποίο συνοδεύονταν από δύο F-16…
Ο Τούρκος ιπτάμενος που έπεσε πάνω στο F-16 του Ηλιάκη, αποπειράθηκε να τον αποτρέψει από το να πλησιάσει περισσότερο το RF-4E. Προφανώς οι εντολές που είχαν τα συνοδά μαχητικά ήταν να μην αποκαλυφθούν στοιχεία και λεπτομέρειες σχετικά με το ατρακτίδιο που έφερε το φωτοαναγνωριστικό…
Η τουρκική αποστολή φωτοαναγνώρισης μπορεί να μην ολοκληρώθηκε, η ουσία όμως είναι ότι και τότε η αντίδραση της ελληνικής πλευράς, αποθράσυνε τους Τούρκους. Άλλα δύο ελληνικά μαχητικά του ίδιου τύπου που ανήκαν στην 340 Μοίρα, απογειώθηκαν άμεσα από την 115 Πτέρυγα Μάχης για να σπεύσουν στην περιοχή του συμβάντος…
ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΑΝ όμως λίγα λεπτά μετά την απογείωσή τους. Επέστρεψαν και προσγειώθηκαν στη Σούδα, αφήνοντας απροστάτευτο το Super Puma που είχε επίσης αποσταλεί για να περισυλλέξει τον Τούρκο ιπτάμενο που είχε διασωθεί…
Οι Τούρκοι ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΟΡΓΑΝΩΣΑΝ ολόκληρη αποστολή CSAR (Combat Search & Rescue) με ελικόπτερα και τέσσερα τουλάχιστον F-16 να εμπλέκονται σε αυτή. Έδιωξαν δε κακήν – κακώς το ελληνικό Super Puma, το οποίο κινδύνευσε να συντριβεί από το ρεύμα των καυσαερίων των τουρκικών F-16 που περνούσαν αστραπιαία δίπλα του…
Ο κυβερνήτης του εντελώς μόνου και αβοήθητου Super Puma ούρλιαζε κυριολεκτικά στη συχνότητα και έβριζε. Ο θυμός του ήταν τόσο μεγάλος που εξαφάνισε οποιοδήποτε φόβο μπορεί να ένιωσε σαν άνθρωπος εκείνες τις δραματικές στιγμές!
Ο αρχηγός του ζεύγους των F-16C Block 52+ της 340 Μοίρας με το που έφτασε στην αίθουσα των σωστικών, εκτός εαυτού από τα νεύρα του και βρίζοντας με ακατονόμαστε φράσεις με ουρλιαχτά όντας σε πραγματικό αμόκ, κοπάνησε με όλη του τη δύναμη την κάσκα με το προβολικό σύστημα JHMCS (κόστος 110.000 δολάρια…) σε έναν τοίχο και τη διέλυσε.
Από τους κορυφαίους ιπταμένους της ΠΑ. Επαγγελματίας και διαβασμένος, είχε γεννηθεί για αυτή τη δουλειά. Ιδιόρρυθμος άνθρωπος, λιγομίλητος και απρόσιτος. Αλλά μεταξύ των άριστων… Ουδείς το αμφισβητούσε αυτό στην Πολεμική Αεροπορία. Από την οποία παραιτήθηκε στο τέλος του 2011, ή στις αρχές του 2012.
Αν το ζευγάρι της 340 Μοίρας έφτανε να εμπλακεί με τα τουρκικά μαχητικά της αποστολής Combat SAR που προαναφέραμε, ΚΑΝΕΝΑ δεν θα γύριζε πίσω… Το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα πρώτα από όλα γιατί γνωρίζουμε και τους δύο Έλληνες ιπταμένους. Έχαιραν άπειρου σεβασμού όχι μόνο από τους Αμερικανούς συναδέλφους τους, αλλά και από όλους όσους τους είχαν γνωρίσει κατά τη διάρκεια Νατοϊκών ασκήσεων και συνεκπαιδεύσεων. Στα σενάρια των οποίων ΠΑΝΤΑ ΠΡΩΤΕΥΑΝ.
Το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα όμως και για ένα άλλο λόγο… Τα ελληνικά μαχητικά πέρα από τους AMRAAM έφεραν πυραύλους IRIS-T που μέσω του JHMCS μπορούσαν να εγκλωβίσουν, να εκτοξευτούν και να χτυπήσουν πρακτικά υπό οποιαδήποτε γωνία (OFF BORESIGHT…).
Λίγο αργότερα πηγές του ΓΕΑ διέρρευσαν ότι η εντολή για την ανάκληση του δεύτερου ζεύγους των F-16 της 340 Μοίρας που απογειώθηκε για να καλύψει το Super Puma και να ασφαλίσει την περιοχή, δόθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών.
Ενός υπουργείου του οποίου εκείνη την εποχή ηγείτο εις εκ των βασικών ομιλητών της προχθεσινής εκδήλωσης. Τα συμπεράσματα σχετικά με τις ελληνικές προθέσεις ανήκουν στον καθένα από εμάς. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε. Δεν χρειαζόμαστε καθοδήγηση. Όποιος επιθυμεί μπορεί να επιχειρήσει να διαψεύσει όσα γράφονται σε αυτό το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου